ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 61

กังจื่อรีบขับรถเข้าไปในเลนฉุกเฉิน หยุดรถ แล้วเปิดไฟฉุกเฉิน

อู๋เป่ยไม่พูดอะไร เปิดประตูรถ แล้วก็รีบวิ่งกระโดดออกจากรั้ว ไปที่ภูเขา

กังจื่อรีบตะโกนว่า "เจ้านาย เป็นอะไรไป"

อู๋เป่ยไม่สนใจเขา แล้วก็เร่งความเร็ว ชี่แท้*ของเขาออกฤทธิ์ เขากระโดดครั้งละเจ็ดเมตร กระโดดเหมือนบิน ไม่นานเขาก็ถึงบนภูเขา

เหตุผลที่เขากระตือรือร้นมากขนาดนี้ ก็คือในขณะที่เขาพริบตาเมื่อครู่นี้ เขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งในชุดสีแดงกำลังฝึกฟันดาบ ซึ่งท่าอย่างสง่ามาก

ดาบของอีกฝ่ายเร็วมาก มันเหลือเชื่อมาก อู๋เป่ยรู้สึกว่าแม้เขาเองก็ไม่สามารถหยุดดาบนั้นได้ ดังนั้นเขาจึงอยากเห็นจริงๆ ว่านี่คือบุคคลแบบไหน

"เซน!"

ดาบกดทาบที่ลําคอของเขา อีกเพียงแค่ครึ่งเซนติเมตร มันก็จะกรีดผิวหนังของเขา บนพื้นผิวของดาบมีชั้นของดาบสีฟ้าอ่อนซึ่งไม่มีใครเทียบได้

อู๋เป่ยเงยหน้าขึ้นเห็นผู้หญิงคนหนึ่งในชุดสีแดง เธออายุประมาณสองขวบ เธอเดินเท้าเปล่า ผิวของเธอขาวใสราวกับหยก และคิ้วของเธอก็งดงาม อารมณ์เย็นชาของเธอ ราวกับนางฟ้าตกลงมาจากสวรรค์

"คุณเป็นใคร" เธอถาม การออกเสียงค่อนข้างแข็งเหมือนเด็กที่เพิ่งหัดพูด.. การออกเสียงนั้นแข็งทื่อ

อู๋เป่ย: "เมื่อสักครู่ผมเห็นคุณฝึกดาบ ผมชื่นชมฝีมือนักดาบของคุณมาก ผมก็เลยสนใจแวะมาดูสักหน่อย"

"การฝึกดาบน่าดูตรงไหน" เธอมองไปที่อู๋เป่ย และทันใดนั้นก็ถามว่า "วันนี้วันที่เท่าไร เดือนอะไรแล้ว"

อู๋เป่ยรีบพูดว่า "วันที่ 3 เดือนกรกฎาคม"

ผู้หญิงในชุดสีแดงพึมพําว่า "หนึ่งปีผ่านไปแล้ว ฉันสามารถออกไปได้แล้ว"

เธอมองลงไปที่ตีนภูเขาแล้วพูดว่า "รถคันนั้นเป็นของคุณหรือเปล่า"

อู๋เป่ยพยักหน้า: "ของผมเอง"

"ฉันนั่งรถไปกับคุณนะ" เธอพูด เธอดูเหมือนจะไม่เข้าใจโลกเลย

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า "ได้สิ ผมจะเข้าไปในตัวจังหวัด"

"ตัวจังหวัดเหรอ? ไม่เป็นไร มันเป็นเมืองใหญ่" เธอพูด

กังจื่อรออยู่พักหนึ่ง อู๋เป่ยก็มาพร้อมกับสาวสวยสุดจะบรรยายคนหนึ่ง แต่งกายด้วยชุดสีแดงและมีอารมณ์เย็นชา

อู๋เป่ยกับเด็กผู้หญิงนั่งแถวหลัง พอรถออกตัว เขาถามว่า "ทําไมคุณถึงไปภูเขาเพื่อฝึกดาบ"

ผู้หญิง: "อาจารย์บอกว่า ฝีมือฟันดาบของฉันโหดเกินไป ถ้าฉันฝึกดาบข้างนอก มันง่ายที่จะทําร้ายคนอื่น"

อู๋เป่ยพยักหน้า: "ฝีมือดาบของคุณเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าจริงๆ พลังของความตั้งใจในการฆาตกรรมนี้ไม่ได้อยู่ภายใต้จิตวิญญาณที่ชั่วร้าย และเป็นอันตรายต่อร่างกายมนุษย์"

ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า "มันสมเหตุสมผลแล้วที่คุณจะพูดอย่างนั้น"

เมื่ออู๋เป่ยเห็นว่าเธอไม่มีรองเท้า เสื้อผ้าของเธอก็เก่า มีรูมากมาย จึงถามว่า "คุณจะไปที่ไหนในตัวจังหวัด"

ผู้หญิงคนนั้นครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง "ฉันไม่รู้ ฉันไม่เคยไป แล้วแต่เลย"

อู๋เป่ยครุ่นคิด "ถ้าคุณไม่มีที่ไป ไปที่โรงแรมกับผมก่อนเถอะ" ที่นั่น คุณสามารถอาบน้ํา เปลี่ยนเสื้อผ้า และแต่งตัวได้ตามปกติ

ผู้หญิงคนนั้นตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง: "ตอนนี้ฉันดูไม่ปกติเหรอ"

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า "มันผิดปกติมาก"

ผู้หญิงคนนั้นคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า "แต่ฉันไม่มีเสื้อผ้านะ"

อู๋เป่ย: "ไม่เป็นไร ผมซื้อให้คุณได้"

จู่ๆ ผู้หญิงคนนั้นก็จ้องไปที่อู๋เป่ย: "อาจารย์ของฉันบอกว่า ถ้าผู้ชายปฏิบัติต่อคุณอย่างดี เขาต้องมีแผนไม่ดีต่อคุณ"

อู๋เป่ยพูดไม่ออกอยู่พักหนึ่ง จึงพูดว่า "อาจารย์ของคุณพูดถูก แต่ที่ผมช่วยคุณขนาดนี้ ในอีกด้านหนึ่ง เพราะความเห็นอกเห็นใจ และในทางกลับกัน ผมอยากเห็นคุณฝึกดาบ"

ผู้หญิงคนนั้นพูดแปลกๆ ว่า "คุณอยากดูฉันฝึกดาบเหรอ คุณดูแล้วเข้าใจไหม"