ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 677

สิ่งที่น่าสนใจคือ ตำหนักเหล่านี้ ครอบคลุมราชวงศ์ต่างๆ ได้แก่ หัวหน้าพรรคราชวงศ์ถัง หัวหน้าพรรคสมัยห้าราชวงศ์และสิบอาณาจักร หัวหน้าพรรคราชวงศ์ซ่งเหนือ หัวหน้าพรรคราชวงศ์ซ่งใต้ หัวหน้าพรรคราชวงศ์หยวน หัวหน้าพรรคราชวงศ์หมิง หัวหน้าพรรคราชวงศ์ชิง หัวหน้าพรรคสมัยเป่ยหยาง ฯลฯ

หัวหน้าพรรคของทุกยุคสมัย ของสะสมของมันมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมาก หนึ่งในนั้น อู๋เป่ยค้นพบผลงานที่มีชื่อเสียงในตำนานมากมาย

ตัวอย่างเช่นราชวงศ์ถัง มีต้นฉบับบทกวีของหลี่ไป๋และตู้ฟู่ ต้นฉบับการประดิษฐ์ตัวอักษรของหลิวจงหยวน ผลงานที่แท้จริงโดยนักอักษรวิจิตรหลักสี่คนของราชวงศ์ถัง และภาพวาดของอู๋เต้าจือและเหยียนลี่เปิ่ง นอกจากนี้ยังมีศิลาดล เครื่องเคลือบสีขาว และถังซานไช่ที่เหลืออยู่ในโลก

ในช่วงสมัยห้าราชวงศ์และสิบก๊ก ภาพวาดของสถาบันจิตรกรรมซีซู่และผลงานของราชวงศ์ถังตอนใต้ล้วนไม่มีใครเทียบได้

ในสมัยราชวงศ์ซ่งเหนือ มีงานเขียนพู่กันของซู หวง มี และไฉ่ และมีภาพวาดของหลี่เฉิง ฟานควน และคนอื่นๆ นอกจากนี้ยังมีเตาเผา เตาเผาติง เตาเผาจุน เตาเผารู ซึ่งทั้งหมดมีเครื่องลายครามที่สวยงามหลายร้อยชิ้น

ราชวงศ์ซ่งใต้ เครื่องลายครามจากเตาเผากวนและเตาเผาเกอ การประดิษฐ์ตัวอักษรและภาพวาดโดยลู่โหยว ผลงานของจักรพรรดิซ่งจ้าวจี่ และจ้าวโกว เนื้อเพลงของซินฉีจี และภาพวาดของจ้าวชุน

ทุกตำหนักที่อู๋เป่ยไปถึง ล้วนแล้วต้องประหลาดใจกับงานศิลปะที่อยู่ภายใน แทบรอไม่ไหวอยากจะเรียกถังจื่อยี่มา ให้เธอดูว่าอะไรคือผลงานที่แท้จริง!

เขาชื่นชมผลงานของปรมาจารย์ด้านศิลปะ จนลืมเวลา มู่หรงเจียวเริ่มไม่พอใจแล้วพูด : “คุณไม่ต้องพักผ่อนเหรอ”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “อยู่ต่อหน้าของที่ล้ำค่าขนาดนี้ ผมนอนไม่หลับ”

มู่หรงเจียวถอนหายใจและพูด : “ฉันง่วงจะตายอยู่แล้ว”

อู๋เป่ย : “ง่วงก็ไปนอนด้านข้างสิ”

มู่หรงเจียว : “คุณอย่าไปไหนนะ สถานที่ผีแบบนี้ไม่มีเงาคนแม้แต่คนเดียว น่ากลัวมาก”

อู๋เป่ย : “ผมไม่ไป นอนเถอะ”

มู่หรงเจียวก็เลยไปนอนที่ห้องหนังสือ อู๋เป่ยกำลังอ่านบทกวีและภาพวาดโบราณ จนกระทั่งฟ้าสว่าง ยังคงปล่อยวางไม่ได้

มู่หรงเจียวนอนหลับไปหนึ่งตื่น ลุกขึ้นขยี้ตา พูดบ่นพึมพำ : “ของเหล่านี้น่าดูขนาดนั้นเลยเหรอ”

อู๋เป่ยพูด : “พูดไปคุณก็ไม่เข้าใจ”

มู่หรงเจียวทำปากมุ่ย พูด : “ฉันหิวแล้ว”

อู๋เป่ยออกคำสั่งหนึ่งที มู่หลานและอวี่นู่เข้ามาในตำหนักพร้อมกับกล่องอาหาร วางอาหารไว้ในห้องอาหารเพื่อให้อู๋เป่ยและมู่หรงเจียวรับประทานอาหาร

กับข้าวสิบสองอย่าง ซุปสองอย่าง ของว่าง ของทานเล่น ทุกอย่างประณีตอย่างมาก สำหรับอาหารเช้ามื้อนี้ ตู้ซิงได้เชิญเชฟที่เก่งที่สุดจากเจ็ดประเทศ เริ่มเตรียมตั้งแต่ตีสาม ค่อยทำสิ่งเหล่านี้ออกมา

มู่หรงเจียวกินไปหนึ่งคำ ดวงตาสวยกลมโตทันที : “อร่อยมากเลย! อู๋เป่ย คุณฟุ่มเฟือยมาก ใช้ชีวิตเหมือนจักรพรรดิเลย!”

จิตใจของอู๋เป่ยอยู่ที่การเล่นทั้งหมด กินของบางอย่างแบบสุ่มๆ จากนั้นก็ไปจัดการสิ่งของต่อ ยุ่งจนกระทั่งถึงตอนบ่ายสองโมง เขาเพิ่งเสร็จสิ้นการจัดระเบียบตำหนักของราชวงศ์ซ่งเหนือ

บิดขี้เกลียด เตรียมจะออกไปเดินเล่นข้างนอกสักหน่อย มือถือดังขึ้น เหรินซานซานโทรศัพท์มา อู๋เป่ยค่อยนึกขึ้นได้ เธอมีเรื่องให้ตัวเองช่วย

รับสายโทรศัพท์ เหรินซานซานพูด : “คุณชายอู๋ ชีวิตนี้ของฉันยังสามารถรอเจอคุณได้ไหม”

อู๋เป่ย : “ขอโทษ ผมกำลังทำเรื่องต่างๆ เอาแบบนี้ ตอนเย็นผมจะบินไปไห่เฉิง”

เหรินซานซาน : “ได้ ฉันไปรับคุณที่สนามบิน”

อู๋เป่ย : “พ่อของคุณไม่เป็นไรใช่ไหม”

เหรินซานซานถอนหายใจ : “ตอนนี้เขาจนมุมแล้ว ทรัพย์สินเดียวที่มีอยู่โอนมาอยู่ภายใต้ชื่อของฉันหมดแล้ว บอกว่าเตรียมกระโดดตึกฆ่าตัวตาย ให้ตายไปเลย”

อู๋เป่ย : “คุณเฝ้าเขาเอาไว้ ตอนเย็นผมก็ไปถึงแล้ว”

วางสายโทรศัพท์ เขาให้เมิงจื๋อเตรียมเครื่องบิน หลังจากหนึ่งชั่วโมง เขาและเฉินจ้าว และมู่หรงเจียวขึ้นเครื่องบินลำหนึ่งของพรรคฟ้าทมิฬ บินไปไห่เฉิง