ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 68

หัวใจของอู๋เป่ยเต้นไม่เป็นจังหวะ ดวงตาของทั้งคู่ประสานกัน เหลิ่งหรูเยียนถามด้วยรอยยิ้มว่า "พี่อู๋ เมื่อกี้ คุณจงใจแตะฉันหรือเปล่า"

จู่ๆ อู๋เป่ยก็เขินอาย"เธอบอกว่าเธอเชื่อใจฉันไม่ใช่เหรอ?"

“แน่นอน ฉันเชื่อใจคุณ แต่ผิวของฉันดีมาก ยากที่จะเอามือออกใช่ไหม” เธอถามด้วยรอยยิ้ม กลิ่นหอมที่ลอยเตะจมูกอยู่ใกล้แค่เอื้อม

อู๋เป่ยเลิกคิ้วก่อนที่เขาจะพูดอะไร เหลิ่งหรูเยียนก็กอดเขาแน่นแล้วกดทับเขา

หัวใจของอู๋เป่ยเต้นแรงในทันทีเมื่อเหลิ่งหรูเยียนยิ้มเบา ๆ ริมฝีปากของเธอน่าดึงดูดใจมาก

ทุกอย่างเกิดขึ้นกะทันหัน อู๋เป่ยไม่ได้เตรียมตัวมาก่อน แต่ไม่ต้องเตรียมอะไรมาก เขาจะแสดงเป็นธรรมชาติ

หลังจากเกิดเรื่อง อู๋เป่ยก็ลูบจมูก"รู้สึกกะทันหันเกินไป"

เหลิ่งหรูเยียนจ้องมองเขา "คืนนั้น ตอนที่คุณไม่กลัวพี่ใหญ่จัวคัง ฉันรู้สึกใจแทบสลาย ฉันรู้สึกว่าคุณลึกลับมาก ฉันอยากรู้จักคุณและก็อยากรู้ว่าคุณมีความสามารถแค่ไหนกัน"

อู๋เป่ยยิ้ม"ตอนนี้คุณยังไม่รู้อีกเหรอ?"

เหลิ่งหรูเยียนหยิกเขา "เกลียด!"

อู๋เป่ยหัวเราะออกมาดัง ๆ

เหลิ่งหรูเยียนกล่าวต่อ"คุณน่ะ แค่เห็นฉันทำดรรชนีคีบดอกไม้แค่ครั้งเดียวก็จำได้แม่นแล้ว นี่ก็ไม่ได้หมายความว่าถ้าคุณดูคนอื่นฝึกแค่ครั้งเดียวก็จำได้หมดแล้วเหรอ"

เธอเป็นผู้หญิงที่เฉลียวฉลาดมากและเธอตัดสินใจอย่างรวดเร็วในใจของเธอ

อู๋เป่ยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ไม่แน่ว่า การฝึกบางอย่างจำเป็นต้องใช้วิธีการทำสมาธิแบบพิเศษ แบบนั้นฉันคงดูไม่ออก"

เหลิ่งหรูเยียน "แต่ก็เก่งแล้ว"

เธอกลอกตาสวยแล้วพูดว่า "หาโอกาสไปวัดต้าฉานกันเถอะ"

อู๋เป่ยเข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร"เธอต้องการให้ฉันขโมยความรู้ของคนอื่นมางั้นเหรอ"

เหลิ่งหรูเยียนยิ้มและกล่าวว่า "ทักษะการบ่มเพาะที่เรียนรู้จากทักษะไม่ถือว่าเป็นการขโมย! พอดีเลย พ่อของฉันเชิญปรมาจารณ์แห่งวัดต้าฉานเล่นหมากรุก ถึงตอนนั้นพวกเราไปด้วยกันเถอะ"

อู๋เป่ย "ตกลง"

เขาถามว่า "วันนี้เธอตัดสินใจจะตามฉันมา เธอว่ามันไม่ประมาทเกินไปเหรอ"

ด้วยสีหน้ามั่นใจของเหลิ่งหรูเยียน เธอกล่าวว่า "ผู้ชายที่เหลิ่งหรูเยียนมอง ต้องไม่มีผิดแน่ ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะติดตามคุณ"

อู๋เป่ยรู้สึกอบอุ่นใจและพูดว่า "เธอไม่กลัวว่าฉันจะเป็นผู้ชายไม่ดีเหรอ"

เหลิ่งหรูเยียนกลอกตาไปที่เขาด้วยท่าทางที่มีเสน่ห์"ยิ่งคุณเลว ฉันยิ่งรักคุณ พูดสั้น ๆ ก็คือ คุณสลัดฉันไม่หลุดหรอก"

อู๋เป่ยพูดไม่ออกในขณะที่ทำไมบุคลิกเย็นชานี้แตกต่างจากผู้หญิงทั่วไป?

ในตอนเช้าเหลิ่งหรูเยียนหลับไป อู๋เป่ยก็ลุกขึ้นและจากไปอย่างเงียบ ๆ

เมื่อมาถึงตระกูลถัง ถังจื่อยี่และกลุ่มของเธอกำลังเตรียมกระเป๋า เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้กลับมาทั้งคืน ถังจื่อยี่จึงมองเขาด้วยท่าทางแปลก ๆ "พี่ไปไหนมาทั้งคืน"

อู๋เป่ย"ฉันไปเจอเพื่อนและพูดคุยเกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้"

ถังจื่อยี่ "สามารถคุยกับคนอย่างคุณได้ ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ"

อู๋เป่ยพยักหน้าอย่างรวดเร็ว: "ไม่ธรรมดาจริงๆนั่นแหละ เราต่อสู้สองครั้งติดต่อกันก่อนที่ฉันจะเอาชนะเขาได้"

ถังจื่อยี่จะสามารถคิดไปทางนั้นได้อย่างไร เธอตอบเขา "คุณควรพักผ่อนนะ ตารางงานวันนี้เต็มมากและคุณจะเหนื่อยมาก"

อู๋เป่ย "ไม่เป็นไร พักผ่อนบนเครื่องบินได้ เราจะออกเดินทางเมื่อไหร่"