ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 68

หัวใจของอู๋เป่ยเต้นไม่เป็นจังหวะ ดวงตาของทั้งคู่ประสานกัน เหลิ่งหรูเยียนถามด้วยรอยยิ้มว่า "พี่อู๋ เมื่อกี้ คุณจงใจแตะฉันหรือเปล่า"

จู่ๆ อู๋เป่ยก็เขินอาย"เธอบอกว่าเธอเชื่อใจฉันไม่ใช่เหรอ?"

“แน่นอน ฉันเชื่อใจคุณ แต่ผิวของฉันดีมาก ยากที่จะเอามือออกใช่ไหม” เธอถามด้วยรอยยิ้ม กลิ่นหอมที่ลอยเตะจมูกอยู่ใกล้แค่เอื้อม

อู๋เป่ยเลิกคิ้วก่อนที่เขาจะพูดอะไร เหลิ่งหรูเยียนก็กอดเขาแน่นแล้วกดทับเขา

หัวใจของอู๋เป่ยเต้นแรงในทันทีเมื่อเหลิ่งหรูเยียนยิ้มเบา ๆ ริมฝีปากของเธอน่าดึงดูดใจมาก

ทุกอย่างเกิดขึ้นกะทันหัน อู๋เป่ยไม่ได้เตรียมตัวมาก่อน แต่ไม่ต้องเตรียมอะไรมาก เขาจะแสดงเป็นธรรมชาติ

หลังจากเกิดเรื่อง อู๋เป่ยก็ลูบจมูก"รู้สึกกะทันหันเกินไป"

เหลิ่งหรูเยียนจ้องมองเขา "คืนนั้น ตอนที่คุณไม่กลัวพี่ใหญ่จัวคัง ฉันรู้สึกใจแทบสลาย ฉันรู้สึกว่าคุณลึกลับมาก ฉันอยากรู้จักคุณและก็อยากรู้ว่าคุณมีความสามารถแค่ไหนกัน"

อู๋เป่ยยิ้ม"ตอนนี้คุณยังไม่รู้อีกเหรอ?"

เหลิ่งหรูเยียนหยิกเขา "เกลียด!"

อู๋เป่ยหัวเราะออกมาดัง ๆ

เหลิ่งหรูเยียนกล่าวต่อ"คุณน่ะ แค่เห็นฉันทำดรรชนีคีบดอกไม้แค่ครั้งเดียวก็จำได้แม่นแล้ว นี่ก็ไม่ได้หมายความว่าถ้าคุณดูคนอื่นฝึกแค่ครั้งเดียวก็จำได้หมดแล้วเหรอ"

เธอเป็นผู้หญิงที่เฉลียวฉลาดมากและเธอตัดสินใจอย่างรวดเร็วในใจของเธอ

อู๋เป่ยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ไม่แน่ว่า การฝึกบางอย่างจำเป็นต้องใช้วิธีการทำสมาธิแบบพิเศษ แบบนั้นฉันคงดูไม่ออก"

เหลิ่งหรูเยียน "แต่ก็เก่งแล้ว"

เธอกลอกตาสวยแล้วพูดว่า "หาโอกาสไปวัดต้าฉานกันเถอะ"

อู๋เป่ยเข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร"เธอต้องการให้ฉันขโมยความรู้ของคนอื่นมางั้นเหรอ"

เหลิ่งหรูเยียนยิ้มและกล่าวว่า "ทักษะการบ่มเพาะที่เรียนรู้จากทักษะไม่ถือว่าเป็นการขโมย! พอดีเลย พ่อของฉันเชิญปรมาจารณ์แห่งวัดต้าฉานเล่นหมากรุก ถึงตอนนั้นพวกเราไปด้วยกันเถอะ"

อู๋เป่ย "ตกลง"

เขาถามว่า "วันนี้เธอตัดสินใจจะตามฉันมา เธอว่ามันไม่ประมาทเกินไปเหรอ"

ด้วยสีหน้ามั่นใจของเหลิ่งหรูเยียน เธอกล่าวว่า "ผู้ชายที่เหลิ่งหรูเยียนมอง ต้องไม่มีผิดแน่ ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะติดตามคุณ"

อู๋เป่ยรู้สึกอบอุ่นใจและพูดว่า "เธอไม่กลัวว่าฉันจะเป็นผู้ชายไม่ดีเหรอ"

เหลิ่งหรูเยียนกลอกตาไปที่เขาด้วยท่าทางที่มีเสน่ห์"ยิ่งคุณเลว ฉันยิ่งรักคุณ พูดสั้น ๆ ก็คือ คุณสลัดฉันไม่หลุดหรอก"

อู๋เป่ยพูดไม่ออกในขณะที่ทำไมบุคลิกเย็นชานี้แตกต่างจากผู้หญิงทั่วไป?

ในตอนเช้าเหลิ่งหรูเยียนหลับไป อู๋เป่ยก็ลุกขึ้นและจากไปอย่างเงียบ ๆ

เมื่อมาถึงตระกูลถัง ถังจื่อยี่และกลุ่มของเธอกำลังเตรียมกระเป๋า เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้กลับมาทั้งคืน ถังจื่อยี่จึงมองเขาด้วยท่าทางแปลก ๆ "พี่ไปไหนมาทั้งคืน"

อู๋เป่ย"ฉันไปเจอเพื่อนและพูดคุยเกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้"

ถังจื่อยี่ "สามารถคุยกับคนอย่างคุณได้ ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ"

อู๋เป่ยพยักหน้าอย่างรวดเร็ว: "ไม่ธรรมดาจริงๆนั่นแหละ เราต่อสู้สองครั้งติดต่อกันก่อนที่ฉันจะเอาชนะเขาได้"

ถังจื่อยี่จะสามารถคิดไปทางนั้นได้อย่างไร เธอตอบเขา "คุณควรพักผ่อนนะ ตารางงานวันนี้เต็มมากและคุณจะเหนื่อยมาก"

อู๋เป่ย "ไม่เป็นไร พักผ่อนบนเครื่องบินได้ เราจะออกเดินทางเมื่อไหร่"

"อีกสักครู่ฉันจะไปสนามบิน อ๋อใช่ คุณอยากพาหงหลิงไปด้วยไหม"

หงหลิงเพิ่งเดินออกมา"พี่จื่อยี่ ฉันไปด้วย"

อู๋เป่ย "งั้นก็ไปด้วยกันเถอะ ยังไงคนก็มีไม่มากอยู่แล้ว"

ถังหมิงฮุย ถังจื่อยี่ อู๋เป่ย หงหลิงและกังจื่อขับรถไปที่สนามบินขึ้นเครื่องบินส่วนตัวของตระกูลถังและบินไปที่เปียนหนาน

จังหวัดเปียนหนานตั้งอยู่ทางตอนใต้สุดของเหยียนหลงมีประชากรมากกว่า 10 ล้านคน มีอาณาเขตกว้างใหญ่ มีภูเขาสูง มีพรมแดนติดกับพม่าและลาว พรมแดนยาวและสภาพแวดล้อมซับซ้อน

ยาเสพติดที่ผลิตในประเทศหลั่งไหลไปยังทุกส่วนของประเทศ ที่นี่ ยังมีคาสิโนใต้ดินที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ ธนาคารใต้ดินที่มีอำนาจและตลาดมืดที่คึกครื้นที่สุด

หลังจากบินเป็นเวลาสองชั่วโมง พวกเขาขึ้นรถและขับเข้าไปในเมืองหลวงของเปียนนาน เมืองฮัวเฉิง

เมืองฮวามีประชากร 15 ล้านคนเป็นเศรษฐกิจและหัวใจของเปียนหนานชายแดนภาคใต้ แม้ว่าจะเทียบไม่ได้กับมหานครเช่นหยุนจิงแต่ก็ยังค่อนข้างเจริญรุ่งเรือง

ถังจื่อยี่ได้จองโรงแรมแล้วและพวกเขาก็มาที่โรงแรมโดยตรง อาบน้ำก่อนแล้วจึงรับประทานอาหารกลางวัน เวลา 13.30 น. และค่อยขับรถไปที่สวนมรกตอย่างไม่รีบร้อน

สวนมรกตเป็นสถานที่ที่ขายมรกตและหินหยาบตั้งอยู่ในชานเมืองทางตอนใต้ของเมืองฮวา

เมื่อใกล้ถึงที่หมาย อู๋เป่ยก็ถามว่า "คราวนี้ฉันขอแนะนำให้ซื้อวัสดุคุณภาพสูง"

ถังจื่อยี่พยักหน้า "แน่นอน พี่ชาย คราวนี้ขอให้ราบรื่น ตราบใดที่เราไม่เสียเปรียบก็ลงมือเลย"

อู๋เป่ย"ไม่ขนาดนั้นหรอก สิบเท่าฉันไม่แน่ใจ แต่ถ้าสามหรือห้าเท่าไม่มีปัญหา"

ดวงตาของถังหมิงฮุยเป็นประกาย "แล้วทำไมเราไม่ซื้อเพิ่มล่ะ"

ถังจื่อยี่ส่ายหัว "มีวัสดุระดับไฮเอนด์ไม่มากนักที่สามารถเดิมพันได้ สองพันล้านก็เพียงพอแล้ว อ๋อใช่ หลังจากซื้อหินพนันแล้ว เราไปตลาดผีตอนกลางคืนกันเถอะ"

อู๋เป่ย"โอ้ เมืองผี?"

ถังจื่อยี่ "ถูกต้อง ตลาดผีในเมืองฮวาเป็นหนึ่งในสามตลาดผีหลักในประเทศ ผู้คนจากหลายประเทศรอบๆ จะมาขายของกันที่นี่ มีหลายสิ่งหลายอย่างให้เราไปทดสอบสายตากัน"

อู๋เป่ยรู้สึกตื่นเต้น"ถ้าอย่างนั้นเราต้องไปเดินเล่นกันสักหน่อย"

ในเวลานี้ เรือนเฝ้าประตูขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นตรงหน้ารถ สูงหลายสิบเมตร งดงามยิ่งนัก ด้านข้างของประตูรั้วเป็นตู้ยาม

รถจอดที่หน้าประตูเมือง ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินออกมาจากตู้ยาม เขาเหลือบมองคนในรถแล้วถามว่า "คุณได้นัดไว้ไหม"

ถังจื่อยี่ "เราได้คุยกับท่านเซียทางโทรศัพท์แล้ว นามสกุลของฉันคือถัง"

ชายหนุ่มพยักหน้า เดินกลับไปโทรศัพท์แล้วเดินมาเปิดประตูทันที เขาพูดอย่างสุภาพว่า "เชิญเข้ามา"

รถขับผ่านประตู ขับไปไกลและเข้าไปในสวนอย่างเป็นทางการ สวนแห่งนี้สร้างขึ้นเลียนแบบสวนเจียงหนาน สวนมีขนาดใหญ่และสร้างบนไหล่เขาซึ่งมีทิวทัศน์สวยงาม

มีป้ายบอกทางทั้งสองด้านหลังจากขับรถไม่กี่นาทีก็มาถึงลานขนาดใหญ่ ลานเต็มไปด้วยรถยนต์หรูหราทุกประเภท

ถังจื่อยี่กล่าวว่า"ดูเหมือนว่าวันนี้จะมีคนไม่น้อย"

ในเวลานี้ หญิงสาวสวยในชุดกี่เพ้าเดินเข้ามาและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "คุณถังคือคุณถังใช่ไหม เจ้านายของเรารอคุณมานานแล้ว โปรดตามฉันมา"

หลังจากที่ลงจากรถพวกเขาก็เดินตามหญิงสาวสวยในชุดกี่เพ้าไปที่ห้องนั่งเล่นมีโต๊ะมากกว่าหนึ่งโหลในห้องนั่งเล่นและหลายคนก็นั่งไปแล้ว

"โปรดนั่งลง" สาวสวมกี่เพ้างามขอให้พวกเขานั่งลง "เจ้านายจะอยู่ที่นั่นอีกสักครู่"

ในเวลานี้คน ๆ หนึ่งยืนอยู่บนโต๊ะข้าง ๆ เขาคือจินหย่งลี่

จินหย่งลี่ยิ้มและพูดว่า "จื่อยี่ คุณมาแล้วเหรอ?" จากนั้นเขาก็นั่งลงที่ด้านข้างของถังจื่อยี่

ถังจื่อยี่ขมวดคิ้ว: "จินหย่งลี่ ทำไมนายอยู่ทุกที่เลยล่ะเนี่ย"

จินหย่งลี่ยิ้ม "หึหึ""เพราะว่าเรามีพรหมลิขิตร่วมกันไงล่ะ"

จากนั้นเขาก็เห็นอู๋เป่ย ใบหน้าของเขามืดลง "ทำไมเด็กคนนี้ถึงตามมาด้วยล่ะเนี่ย?"