ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 697

หลังจากดูดยาโลหิตวิญญาณเข้าไป ซวนหวู่หดหัวกลับเข้ากระดองและไม่ขยับตัวอีก

อู๋เป่ยนำซวนหวู่ไปเก็บไว้ในกล่องไม้ใบหนึ่ง หลังจากนั้นนำดาบตัดเทพเล่มนั้นออกมา ค่อยๆ ชักดาบออกมา ตัวดาบสีเงินวาววับ มีลวดลายเมฆอันประณีตถูกสลักบนนั้น เมื่อชักดาบเล่มนี้ออกมา เขาก็รู้สึกแน่นหน้าอกทันที เหมือนความหวาดกลัวแทรกซึมเข้าไปในส่วนลึกของจิตวิญญาณ

“สมกับเป็นดาบตัดเซียน!” เขารีบนำดาบเก็บคืน

เกี่ยวกับบันทึกของดาบตัดเทพ อาวุธประเภทนี้มีมาตั้งแต่ยุคโลกแห่งเซียน ด้วยพลังที่ถูกผนึกอยู่ในหินผนึกวิญญาณ สามารถปลดปล่อยอานุภาพที่ยิ่งใหญ่

เวลานี้ ใจของเขาหวั่นไหว ได้ยินเสียงสายหนึ่งที่มนุษย์ไม่ได้ยิน เขารีบเปิดประตู ก้าวไปที่ดาดฟ้า และมองดูทะเลอันกว้างใหญ่

ขณะนี้หลิ่วชิงเหมยกำลังพิงราวกั้นยื่นสูบบุหรี่ เสื้อผ้าของเธอพริ้วไหวไปตามกระแสลม เผยให้เห็นเรือนร่างที่สมบูรณ์แบบของเธอ

อู๋เป่ยกลับไม่มีเวลาชื่นชมหญิงงาม เพราะเสียงที่เขาได้ยินคือเสียงของหลี่อวี๋ หลี่อวี๋อยู่ในละแวกนี้

ทันใดนั้น ห่างออกไปร้อยเมตร มีมังกรเจียวตัวหนึ่งทะยานสูงขึ้นกลางอากาศหลายร้อยเมตร แล้วพุ่งลงน้ำอย่างรวดเร็ว มันคือหลี่อวี๋!

หลิ่วชิงเหมยเห็นภาพนี้พอดี อดไม่ได้ที่จะลืมตาอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง

อู๋เป่ยเปล่งเสียงที่มนุษย์ไม่สามารถได้ยิน มังกรเจียวหลี่อวี๋รีบไหว้ว่ายมาทางนี้แล้ว เขายิ้มเล็กน้อย กระโดดลงบนผิวน้ำ

ฝึกวรยุทธ์ตั้งรับที่ดีที่สุด เมื่อบรรลุแดนขอบเขตเทพผีขึ้นไป เขาก็สามารถสร้างม่านพลังขึ้นโดยรอบ แม้กระทั่งบนน้ำก็สามารถเดินเหินโดยไม่จม

เห็นเพียงอู๋เป่ยเหยียบอยู่บนผิวน้ำ ก้าวเท้าเดินไปข้างหน้าราวกับเดินอยู่บนถนน เขาเดินไปได้หลายสิบเมตร มังกรเจียวตัวหนึ่งพุ่งออกมาเหนือผิวน้ำ อู๋เป่ยเหยียบบนตัวมังกรเจียว พุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็ว

หลิ่วชิงเหมยตกใจมากจนร้องเสียงหลง ไม่นาน อู๋เป่ยก็ค่อยๆ ตัวเล็กลงและหายไปจากสายตาเธอในที่สุด

อู๋เป่ยพบว่าบนตัวมังกรเจียวมีบาดแผล เขาถาม “ได้รับบาดเจ็บเหรอ”

หลี่อวี๋ “นายท่าน ยังจำปลาหมึกยักษ์ตัวนั้นได้หรือเปล่า”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว “พวกแกสู้กันอีกแล้วเหรอ”

หลี่อวี๋ “มันเป็นจ้าวทะเลในแถบนี้ ทุกครั้งที่ผมว่ายผ่าน มันก็คิดจะฆ่าผม”

อู๋เป่ยยิ้มอย่างเย็นชา “หลี่อวี๋ พวกเราไปฆ่ามัน!”

หลี่อิ๋ว “นายท่าน พลังยุทธ์ของคุณยังไม่ฟื้นฟู พวกเราไปฆ่ามันวันหลังก็ไม่สาย”

อู๋เป่ยสวมหน้ากากฟ้าทมิฬแล้วเรียก “เหยียนหยาง!”

หนังมนุษย์ปรากฏตัวตรงหน้าอู๋เป่ยทันที “ท่านเซียนมีอะไรจะสั่ง”

อู๋เป่ย “ผมมีดาบจะให้คุณ” พูดพลางโยนดาบตัดเทพเล่มนั้นให้เขา

เหนียนหยางรับดาบตัดเทพ มีเปลวไฟสองดวงลุกโชนขึ้นที่ตากลวง เขาพูดชื่นชม “ดาบชั้นดี!”

อู๋เป่ย “คุณช่วยหลี่อวี๋ฆ่าปลาหมึกตัวนั้น”

เหยียนหยาง “ได้!”

มังกรเจียวว่ายพันกว่าลี้จึงจะหยุดลง “นายท่าน มันอยู่แถวนี้”

อู๋เป่ยกระโดดลงจากหลังมังกรเจียว “ไปเถอะ!”

หลี่อวี๋กับเหยียนหยาง ดำลงน้ำพร้อมกัน ผ่านไปหลายนาที เกิดแล้วคลื่นอย่างรุนแรงบนผิวน้ำ หลังจากนั้นเกิดเสียงระเบิดดังมาจากใต้น้ำลึก น้ำทะเลพวยพุ่ง

ผ่านไปอีกหลายนาที ทะเลแถบนั้นกลายเป็นสีดำ คิดว่าน่าจะเป็นหมึกที่ปลาหมึกตัวนั้นพ่นออกมา

เวลานี้เอง เหยียนหยางพุ่งออกจากผิวน้ำ “ท่านเซียน มารทะเลตัวนั้นถูกข้ากับหลี่อวี๋สังหารแล้ว!”

อู๋เป่ยพยักหน้า “พาผมไปดูหน่อย!”

เขาดำเข้าไปในน้ำลึงประมาณพันเมตร แรงดันมหาศาลในน้ำทำให้เขารู้สึกอึดอัด จำเป็นต้องใช้ขอบเขตเทพผีต้านทานแรงดันน้ำ