ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 726

ในบรรดาผู้อาวุโสที่อยู่ตรงนั้น มีพระภิกษุร่างสูงคนหนึ่ง ก็คือหยวนเซิงคนที่หาเรื่องอู๋เป่ยครั้งที่แล้ว หยวนเซิงเหลือบมองอู๋เป่ยหนึ่งที ภายในดวงตามีแสงเย็นฉายออกมาโดยตรง พูด : “ผู้อาวุโสทุกท่าน ผู้ชื่อคนนี้ชื่ออู๋เป่ย เขาก็คือฆาตกรที่ฆ่าเจิ้งหลุนและหวังจง!”

ซงฮุยพูด : “อาจารย์อาหยวนเซิง ตอนนี้เขาเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ทวดกว่างฮุ่ย ท่านก็ตองเรียกเขาว่าอาจารย์อา!”

หยวนเซิงโกรธทันที : “ให้ฉันเรียกเขาว่าอาจารย์อาเหรอ เว้นเสียแต่ฆ่าฉันทิ้ง!”

อู๋เป่ยเดินไปทางหยวนเซิง หยวนเซิงคนนี้ไม่อ่อนแอ เทียบเท่ากับตี้เซียนหยางบริสุทธิ์

สี่ตาประสานกัน หยวนเซิงเต็มไปด้วยความยั่วยุ พูด : “แกคือฆาตกรที่ฆ่าคน วัดต้าฉานไม่ต้อนรับ!”

“เพี๊ยะ!”

ทันใดนั้น อู๋เป่ยตบไปที่หน้าของหยวนเซิงหนึ่งที ในฐานะที่หยวนเซิงเป็นผู้อาวุโสของหออรหันต์ พลังยุทธ์ค่อนข้างสูงส่ง คาดไม่ถึงว่าจะไม่สามารถหลบการตบครั้งนี้ได้ เขาทั้งโกรธและตะลึง ตะคอกเสียงดังหนึ่งที ใช้ทักษะเฉพาะตัวของวัดต้าฉาน เพื่อโจมตีอู๋เป่ย

อู๋เป่ยได้เรียนรู้วิชาจากการถ่ายทอดจากกำแพงหยกไร้อักษร ในสายตาของเขาการเคลื่อนไหวของหยวนเซิงราวกับเด็กหยอกล้อกัน เขาโบกมือหนึ่งที กระบวนท่าของหยวนเซิงโจมตีโดนความว่างเปล่า และหลังเอวของเขาถูกตบหนึ่งที

ร่างกายของเขาราวกับถูกไฟช็อต ร่างกายแข็งทื่อทันที ขยับไม่ได้อีกต่อไป

อู๋เป่ยตบไปสามครั้งอีกครั้ง ตบจนหยวนเซิงกลิ้งอยู่บนพื้น หลังจากนั้นนั่งอยู่บนพื้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ

อู๋เป่ยจ้องเขา พูดอย่างเย็นชา : “มู่หรงเจียวเป็นเพื่อนของฉัน ลูกศิษย์จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์โอวหยางและพรรคพวกของแกจับเธอไป แกหนีความผิดนี้ไม่พ้นหรอก สี่ฝ่ามือนี้ ถือว่าอาจารย์อาอย่างฉันสั่งสอนแก! แกพอใจไหม”

หยวนเซิงดึงสติกลับมา ตะคอก : “ไม่พอใจ!”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “ไม่พอใจเหรอ ได้! แกลุกขึ้นมา พวกเราสู้กันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ ฉันจะไม่ออมมือให้!”

“หยวนเซิง! ห้าเสียมารยาทต่ออาจารย์อา!” พระเฒ่าคนหนึ่งเดินออกมา อายุมากกว่าหยวนเซิง

มองเห็นเขา หยวนเซิงไม่กล้าต่อปากต่อคำ เพียงแค่เงียบไม่พูด

พระเฒ่าโค้งคำนับให้อู๋เป่ย : “หออรหันต์หยวนซิน เข้าพบอาจารย์อา”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “หยวนซิน ฉันมาที่นี่เพื่อเข้าร่วมการแข่งขันศิลปะการต่อสู้กับญี่ปุ่น”

หยวนซินคนนี้เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น พลังของอู๋เป่ยแข็งแกร่งขนาดนี้ และมาเข้าร่วมหออรหันต์ในเวลานี้ นั่นเป็นความตั้งใจของอาจารย์ทวดกว่างฮุ่ยแน่นอน

เขาพูดทันที : “ศิษย์หลานเข้าใจแล้ว!”

อู๋เป่ย : “เพียงแต่ ก่อนที่จะเข้าร่วมการแข่งขัน เรียกลูกศิษย์เหล่านั้นของหยวนเซิงออกมาก่อน ฉันอยากเห็นว่ามีพวกสารเลวแบบไหนบ้าง!”

เขาไม่ได้วางแผนจะเป็นมิตรกับหยวนเซิง เพียงใช้โอกาสนี้ลงโทษพวกเขาอย่างรุนแรงหนึ่งรอบ!

หยวนซินลำบากใจเล็กน้อย เขาพูด : “อาจารย์อา ตอนนี้วัดต้าฉานจำเป็นต้องใช้คน ความแค้นส่วนตัวของท่านค่อยจัดการภายหลังได้หรือไม่”

อู๋เป่ย : “ได้ ฉันขอกลับก่อน พวกท่านให้ฉันมาเมื่อไหร่ ฉันค่อยมาอีกครั้ง”

ซงฮุยรีบพูด : “อาจารย์ทวดต้องการจัดการตอนนี้ งั้นก็ต้องจัดการตอนนี้” ระหว่างที่พูด เขาหันไปทางหยวนเซิง

หยวนเซิงพูดด้วยความโกรธ : “ซงฮุย เรื่องของฉัน ถึงตาของนายมายุ่งตั้งแต่เมื่อไหร่”

ในเวลานี้ เสียงหนึ่งดังขึ้น : “ไม่ใช่เขาอยากยุ่ง แต่เป็นฉันอยากยุ่ง!”

ในครั้งนี้ คนที่เดินเข้ามาเป็นหยวนฮุ่ย เขาโค้งคำนับอู๋เป่ยหนึ่งที พูดด้วยรอยยิ้ม : “เข้าพบอาจารย์อา”

อู๋เป่ยพยักหน้า เขารู้ว่าวันนี้วัดต้าฉานต้องให้คำอธิบายแก่เขาอย่างแน่นอน

หยวนเซิงทั้งโกรธและตะลึง อย่ามองว่าหยวนฮุ่ยเพิ่งออกมาจากถ้ำว่านฝู แต่สถานะของเขาในวัดต้าฉานนั้นเหนือกว่าเขามาก! เพราะว่าเมื่อนับรุ่นกันแล้ว เขาเป็นศิษย์หลานของอาจารย์ทวดกว่างฮุ่ย!

“ศิษย์พี่หยวนฮุ่ย คุณต้องทำแบบนี้ด้วยเหรอ” หยวนเซิงพูดเสียงดัง เต็มไปด้วยความโกรธ

หยวนฮุ่ยพูดอย่างไม่แยแส : “หยวนเซิง ฉันเอาคำพูดของอาจารย์ทวดกว่างฮุ่ยมาด้วย นับแต่นี้เป็นต้นไป ท่านไม่ใช่ผู้อาวุโสของหออรหันต์อีกต่อไป จากนี้เป็นไปเข้าไปในถ้ำสำนึกผิดเป็นเวลาหนึ่งปี ไม่มีคำสั่งของอาจารย์ทวด ห้ามออกจากถ้ำแม้แต่ก้าวเดียว!”

หยวนเซิงตะลึงอย่างมาก : “พวกแก......”

สีหน้าของหยวนฮุ่ยจมลง : “หยวนเซิง จะให้ฉันพาท่านไป หรือว่าท่านจะไปเอง”

หยวนเซิงกระทืบเท้าอย่างแรงหนึ่งที เดินก้าวใหญ่ออกจากวัดต้าฉาน ก่อนไป เขาจ้องอู๋เป่ยอย่างดุร้ายหนึ่งที