อู๋เป่ยถอนหายใจเบาๆหนึ่งที : “คนกลัวชื่อเสียง หมูกลัวความเข้มแข็ง ในอนาคตเกรงว่าชีวิตจะลำบากแล้ว”
ผู้ชาย : “ขอบคุณคุณชายมอบการรับรู้ของยาจิตวิญญาณให้น้องสาวของผม”
อู๋เป่ย : “ไม่ต้องเกรงใจ”
ผู้ชาย : “เหตุผลที่ผมแกล้งตายในตอนนั้น ก็แค่ต้องการซ่อนตัวในที่มืด เพื่อปกป้องอาจารย์ของผม”
อู๋เป่ย : “ดังนั้นคนเหล่านั้นน่าจะเดาออกว่าคุณยังไม่ตาย ด้วยเหตุนี้จึงลงมือกับล๋านอิ่ง จะได้บีบคุณออกมาได้ง่ายใช่ไหม”
ล๋านตี้ : “ใช่! วันนี้ต้องขอบคุณคุณชายอยู่ที่นี่ ไม่อย่างนั้นล๋านอิ่งจะอันตรายอย่างมาก”
อู๋เป่ย : “ไม่ต้องเกรงใจ”
ล๋านอิ่งโกรธอย่างมาก พูด : “พี่ คุณรู้ไหมหลายปีที่ผ่านมาฉันเสียใจมากแค่ไหน”
ล๋านตี้รู้สึกผิดอย่างมาก พูด : “เสี่ยวอิ่ง พี่ขอโทษ ถ้าหากฉันไม่ทำแบบนี้ ไม่มีทางหลอกคนเหล่านั้นได้หรอก พวกเขาพยายามตามหาอาจารย์ผ่านตัวของฉันมาโดยตลอด ผมจำเป็นต้องระวังตัวอย่างมาก”
สีหน้าของอู๋เป่ย กลายเป็นดูแย่ขึ้นมา เขาถามอย่างเย็นชา : “ในเมื่อคุณไม่อยากเปิดเผยตัวตนของอาจารย์ของคุณ แล้วทำไมต้องทิ้งเบาะแสบนตัวของล๋านอิ่งด้วย”
ล๋านตี้เงียบสักพัก ไม่ตอบเป็นเวลานาน
อู๋เป่ยฮึอย่างหนักหนึ่งที : “ดังนั้น อาจารย์ของคุณเป็นคนอื่น สำหรับซย่าหนิง เธอเป็นเพียงเหยื่อล่อของคุณเท่านั้น คุณรู้ไหมว่าวันหนึ่ง พวกเขาจะค้นพบการมีอยู่ของซย่าหนิง หลังจากฆ่าเธอตาย ฆาตกรจะเข้าใจผิดคิดว่า คนที่พวกเขาฆ่าก็คืออาจารย์ของคุณ ผมพูดถูกไหม”
ล๋านอิ่งตะลึงอย่างมาก เธอถามล๋านตี้ : “พี่ เป็นแบบนี้ใช่ไหม”
ล๋านตี้พูดอย่างไม่แยแส : “เพียงแค่สามารถปกป้องอาจารย์ได้ ผมจะทำด้วยทุกวิธีที่ทำได้!”
อู๋เป่ย : “วิธีของคุณ ไร้ยางอายจริงๆ!”
ล๋านตี้พูด : “คุณชายอู๋ บนโลกใบนี้ ผู้อ่อนแอเป็นเนื้อของผู้แข้งแกร่ง เป็นเช่นนี้มาโดยตลอด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว โปรดปกป้องเธอด้วย”
อู๋เป่ยไร้สีหน้า : “ก่อนหน้านี้ ซย่าหนิงน่าจะมีผู้พิทักษ์คนอื่นด้วยใช่ไหม”
ล๋านตี้เงียบอีกครั้ง หลังจากนั้นพูด : “ใช่ มีสามคน”
“พวกเขาตายหมดแล้วเหรอ” อู๋เป่ยถาม
ล๋านตี้ : “ใช่ ตายหมดแล้ว”
อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา : “ซย่าหนิงเป็นเพื่อนของผม คุณทำร้ายเธอแบบนี้ ผมไม่มีทางให้อภัยคุณ”
ล๋านตี้พูดอย่างไม่แยแส : “ใช่ไหม แม้ว่าคุณชายอู๋จะเป็นลูกศิษย์ของพรรคฉู่ซานจิ้น ข้างกายก็มีปรมาจารย์เช่นกัน แต่ต้องการต่อกรผม เกรงว่าพลังยังไม่พอ”
อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา : “เหยียนหยาง ทุบกระดูกทั่วร่างกายของเขาให้แหลก!”
“ซิ่ว!”
หนังมนุษย์เหยียนหยางปรากฏตัวทันที พุ่งไปทางล๋านตี้ราวกับสายฟ้า พลังยุทธ์ของล๋านตี้ เป็นตี้เซียนระดับห้าขั้นเปลี่ยนแปลงทางจิตวิญญาณ แต่ถึงแม้ว่าจะเป็นแบบนี้ เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเหยียนหยาง
ไม่กี่กระบวนท่า เขาก็ถูกโจมตีจนนอนอยู่บนพื้น เหยียนหยางทั้งต่อยและเตะเขา ทำให้ผู้เที่ยงแท้ขั้นเปลี่ยนแปลงทางจิตวิญญาณกรีดร้องออกมา
อารมณ์ของล๋านอิ่งสับสน รีบพูด : “คุณชายอู๋ ได้โปรดหยุดทำร้ายเขาได้แล้ว”
อู๋เป่ยไม่สนใจ หลับตา เปิดตาเทพแล้วทำการสแกนภายในรัศมีหลายสิบไมล์ ผ่านไปหลายนาที เขาลืมตาขึ้น พูดอย่างเย็นชา : “ที่อยู่ของอาจารย์ของคุณ ห่างจากที่นี่เพียงหนึ่งป้ายรถเมย์ ใช่ไหม”
ล๋านตี้ที่กำลังถูกทุบตี อึ้งไปเลย : “คุณอยากพูดอะไร”
อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา : “เธอชื่อหยางเถา ปีนี้อายุสิบเก้าปี กำลังเรียนปีสองที่โรงพยาบาลอวิ๋นต้าฟู่ ใช่ไหม”
ล๋านตี้พูดด้วยความโกรธ : “คุณรู้ได้ยังไง!”
อู๋เป่ย : “ข้อหนึ่ง คุณไม่สามารถอยู่ห่างจากบุคคลที่คุณต้องการปกป้องได้มากเกินไป ข้อสอง บนตัวของผู้หญิงที่ชื่อหยางเถาคนนั้น มีรูปถ่ายหมู่ของพวกคุณ ข้อสาม บนตัวของคุณก็มีรูปถ่ายเมื่อหลายปีก่อนของหยางเถา!”
ล๋านตี้ไม่กรีดร้องอีกต่อไป ปล่อยให้เหยียนหยางทุบตี
อู๋เป่ยโบกมือหนึ่งที สั่งให้เหยียนหยางหยุด เขาพูด : “ล๋านตี้ นับแต่นี้เป็นต้นไป ผมต้องการให้คุณปกป้องความปลอดภัยของซย่าหนิง ถ้าหากมีคนต้องการฆ่าซย่าหนิง ผมจะมอบรูปภาพของหยางเถาให้กับศัตรูของเธอ หลังจากนั้นค่อยฆ่าคุณ!”
ล๋านตี้กำหมัดทั้งสองข้างแน่น เงียบไปหลายวินาที เขากัดฟันพูด : “ผมจะปกป้องความปลอดภัยของซย่าหนิงแน่นอน!”
อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “คุณเอาอะไรเป็นหลักประกัน”
ล๋านตี้พูดไม่ออก เขาไม่สามารถรับประกันได้จริงๆ
อู๋เป่ย : “ผมรู้ว่าคุณไม่สามารถปกป้องได้ ดังนั้นก่อนที่ซย่าหนิงจะตื่นขึ้น ผมจะเฝ้าอยู่ข้างเธอตลอดเวลา เพียงแต่ ถ้าหากมีศัตรูมาหาถึงที่ คุณจะต้องช่วยผมสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย!”
ล๋านตี้ไม่กล้าปฏิเสธ พูด : “ได้”
อู๋เป่ยลงจากดาดฟ้าด้วยใบหน้ามืดมน ไม่สนใจพวกเขาอีกต่อไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอตาวิเศษ
เวปนี้เสียเงินด้วยหรือผมอ่านมาหลายเรื่องแล้วผึ่งมาเจอระยะหลังต้องเสียเงิน...
น่าจะมีหักทาง ทรูมันนี่วอเล็ตบ้างนะคับ...
ใครเคยเติมบ้างแล้วครับ เติมแล้วเป็นอย่างไรบ้าง...
แล้วเติมเหรียญยังงัย...
อ่านมาเพิ่นๆหลังๆมาเสียตังซะแล้ว...
มีหลายตอนไม่ได้อ่านครบอยากปืนยิงคนดูแลจังลงก็ไม่ครบดีดูแลไม่ได้เรื่องของครอบครัวคนดูแลมีแต่ความชิบหาย...
619 หายไปตอนนึงนะ...
ด้วยความเคารพนะครับ หลังๆ มานี่ดูเหมือนไม่ค่อยใส่ใจเลย ตอนละ 2-3 บรรทัด เห็น 2-3 เรื่องล่ะ เหมือนรีบเอามาลง แต่ไม่ได้ตรวจสอบเนื้อหาข้างในเลยว่าตอนที่ลงมีเนื้อหาครบสมบูรณ์หรือไม่...
เหลือตอนละ5บรรทัดแล้วครับหลายตอนแล้วครับ...
รบกวนเรียนถามหน่อยครับ ทำไมหลังๆจึงเพี้ยนไปหมด จากนิยายดีๆจนอ่านไม่รู้เรื่อง มีบทละ 5 บรรทัด พอขึ้นบทใหม่เป็นคนละตอนกันเลยครับ แอดและคณะควรตรวจดูก่อนโพสต์นะครับ...