ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 827

อู๋เป่ย “ขึ้นไปเถอะ มันจะส่งพวกคุณไปยังสถานที่ปลอดภัย”

หลินซูและคนอื่นตกใจมาก แต่ก็ยังปีนขึ้นบนพรมหนังมนุษย์ ครู่ต่อมา พรมหนังมนุษย์ทะยานขึ้นไปในอากาศ

เวลานี้ ประตูถูกเปิดออก ชายร่างเตี้ยคนหนึ่งมองเข้าไปข้างใน เมื่อเขาเห็นอู๋เป่ย เขาก็สะดุ้งและเปิดปากจะตะโกน

แต่ว่าแม้เขาอ้าปากแล้ว กลับไม่สามารถเปล่งเสียงออกมา มีความหวาดกลัวปรากฏขึ้นในแววตาอย่างไม่สามารถควบคุม

อู๋เป่ยก็ไม่ได้สนใจเขา หันหลังกระโดนออกจากหน้าต่าง

ร่างกายของเขาลอยอยู่กลางอากาศ โดยอาศัยพลังตาเทพ พลางคิดในใจ ก็เกิดลมกระโชกจากใต้เท้า พาเขาบินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

นี่ก็คือวิธีการขี่ลมของปรมาจารย์แห่งสวรรค์!

แน่นอน ในฐานะปรมาจารย์แห่งสวรรค์ เขาไม่เพียงสามารถขี่ลม ยังสามารถเรียกสายฟ้า และควบคุมน้ำ วิธีการไว้ขีดจำกัด

เขาขี่ลมบินด้วยความเร็วสูง ไม่นานก็มาถึงเหนือบาร์

หลินโหรวยังคงอยู่ที่นี่ เสียงของอู๋เป่ยดังขึ้นในหัวเธอ “ครอบครัวของคุณปลอดภัยแล้ว ไม่จำเป็นต้องห่วงอีก”

เวลานี้ เจียงเยว่ซินกำลังจ้องเธอ “หลินโหรว เธอพิจารณาเสร็จหรือยัง”

หลินโหรวจ้องเธอแล้วพูดอย่างใจเย็น “เจียงเยว่ซิน ฉันดีกับเธอแบบนี้ เธอไม่รู้สึกผิดบ้างเหรอ”

สีหน้าเจียงเยว่ซินเย็นชาลง “หลินโหรว ใครให้ความกล้ากับเธอมาพูดกับฉันแบบนี้”

“ผม!”

ร่างของคนคนหนึ่งปรากฏขึ้นตรงที่เดิม เขาก็คืออู๋เป่ยนั้นเอง

หลังจากเห็นอู๋เป่ย เจียงเยว่ซินตกใจ “คุณยังไม่ไปเหรอ”

อู๋เป่ยพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “เจียงเยว่ซิน ครอบครัวของหลินโหรวถูกผมช่วยไว้แล้ว วันนี้ผมไม่ฆ่าคุณ กลับไปบอกหัวหน้าพรรคเทียนกุ่ย ผมคาดหวังที่จะได้พบเขา”

พูดจบ เขาดึงหลินโหรวกับโจวเหมย สามคนขี่ลมไปจากที่นี่

บินอยู่กลางอากาศ น้ำตาหลินโหรวทะลักกะทันหัน หลายวันนี้ เธอสิ้นหวัง ไร้หนทาง ตอนนี้ทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว ในใจผ่อนคลายอย่างสมบูรณ์

เธอกอดอู๋เป่ยไว้แน่น พูดพึมพำ “ขอบคุณ!”

โจวเหมยที่อยู่อีกด้านหนึ่งพูด “ศิษย์น้อง รอฉันไม่อยู่ก่อน พวกเธอค่อยใกล้ชิดกันแบบนี้ก็ไม่สาย”

หลินโหรวเขม็งศิษย์พี่ของเธอแวบหนึ่ง “ศิษย์พี่ ทั้งหมดเป็นเพราะคุณ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณไปล่วงเกินกุ่ยหลงหวัง ฉันก็ไม่ต้องมายามะ”

โจวเหมยพูดด้วยรอยยิ้ม “เป็นความผิดของฉันเอง แต่ความเลวร้ายก็สามารถนำมาสู่ผลลัพธ์ที่ดีไม่ใช่เหรอ ถ้าหากไม่เกิดเรื่องพวกนี้ขึ้น เธอจะมีโอกาสได้กอดผู้ชายเหรอ”

หลินโหรวหน้าแดง “ศิษย์พี่ คุณพูดอะไรของคุณ!”

บินมาได้สักพัก อู๋เป่ยทั้งสามคนร่อนลงที่สำนักงานใหญ่ของพรรคฟ้าทมิฬ

เมื่อลงสู่พื้น หลินซูและคนอื่นก็วิ่งเข้ามาทันที

“เสี่ยวโหรว เป็นอะไรหรือเปล่า”

หลินโหรวส่ายศีรษะ หลังจากนั้นเข้าไปกอดคนในครอบครัว

โจวเหมยมองซ้ายมองขวา พูดด้วยรอยยิ้ม “สถานที่แห่งนี้ไม่เลวเลย เป็นจุดชมวิวเหรอ”

อู๋เป่ย “ที่นี่คือสำนักงานใหญ่ของพรรคฟ้าทมิฬ”

โจวเหมยตกใจ เพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าอู๋เป่ยคือหัวหน้าพรรคฟ้าทมิฬ!

เธออดไม่ได้ที่จะพูดอย่างจริงจัง “หัวหน้าอู๋ ขอบคุณที่ช่วยพวกเราสองพี่น้อง!”

อู๋เป่ย “ไม่เกรงใจ”

หลังจากนั้นมองหน้าเธอแล้วพูด “คุณมาที่ห้องผม ผมจะช่วยคุณรักษาพิษบาดแผลก่อน”

โจวเหมยดีใจ หลังจากนั้นตามอู๋เป่ยมาถึงตำหนักหลังหนึ่ง