ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 836

อู๋เป่ยพูดอย่างใจเย็น "ฉันกับคุณไม่ได้สนิทกัน แต่คุณกลับมาหยาบคาบตั้งแต่เจอกันครั้งแรก คุณช่างหยิ่งจริง!"

เขาถอดชุดทหารของฮองจินออกด้วยมือที่สั่น เสือคลุมหลุดออกและจับไว้ในมือของเขา

เมื่อไม่มีเสื้อคลุม ฮองจินก็ตกใจและหวาดกลัวแล้วตะโกนว่า "เอาเสื้อคลุมฉันคืนมา!"

อู๋เป่ยโยนเขาออกไปด้านข้าง หยิบเสือคลุมขึนมาและสังเกตเห็นยันต์วิเศษอยู่บนนั้น

เขาเบอกตาเป็นประกายแล้วพูดว่า "มหัศจรรย์!"

เมิ่งจื่อและคนอื่นๆเข้ามาเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น เมิ่งจื่อถาม "หัวหน้าพรรค นี้คือสมบัติล้ำค่าอะไรกัน?"

อู๋เป่ยตอบ "นี้คือเสื้อคลุมหยินหยาง เป็นของหาได้ยากยิ่ง ในสมัยก่อนประวัติศาสตร์ จะมีเสื้อคลุมนี้ได้แม้แต่เทพเจ้ายังอิจฉา"

เมิ่งจื่อและคนอื่นๆตกตะลึง ไม่คาดคิดว่าเสื้อคลุมนี้จะเป็นของล้ำค่าขนาดนี้!

อู๋เป่ยมองดูฮองจิน "ฮองจิน เสื้อคลุนนี้ คุณได้มาจากไหน?"

ฮองจินตะโกนเสียงดัง "นายพลคนนี้จะไม่พูดอะไรทั้งสิ้น!"

อู๋เป่ยพูด "คุณรู้ไหมว่าฉันสามารถฆ่าคุณได้สิบครั้งในความคิดเดียว?"

ฮองจินยิ้มเย็นชา "ฉันก็อยู่ใช้ชีวิตมานานแล้ว คุณอยากฆ่าก็ฆ่า ฉันฮองจินอายุสิบสามก็เข้าร่วมสงคราม ผ่านประสบการณ์ชีวิตเกิดตายมานับไม่ถ้วย ถ้าฉันกลัวตาย ในวันนี้ฉันคงไม่ได้มานั่งอยู่ตรงนี้!"

อู๋เป่ยรู้สึกประหลาดใจ มีคนที่ไม่กลัวตายอยู่จริงๆเหรอ? เขาตรวจดูพบว่าร่างกายของฮองจินเต็มไปด้วยเซลล์มะเร็ง ปกติแล้วเซลล์มะเร็งแพร่กระจาย เขาน่าจะตายไปนานแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ตายและยังอยู่ดีมีสุข

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็เข้าใจเหตุผลและพูดว่า "ฮองจิน คุณได้รับการบรรเทาแล้ว"

ฮองจินตำตะลึงอยู่ครู่ "คุณพูดอะไร?"

อู๋เป่ย "คุณรู้นานแล้วว่าตัวเองเป็นมะเร็ง ฉันพูดถูกไหม?"

ฮองจินสีหน้าซีดเผือก "เป็นแล้วมันยังไงล่ะ!"

อู๋เป่ย "มะเร็งทำให้ชีวิตคุณอยู่ไม่สู้ตาย คุณใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก ดังนั้นคุณไม่ได้ไม่กลัวตาย แต่คุณคิดจะตายนานแล้ว ใช่ไหม?"

ฮองจินยังคงเงียบไม่พูดอะไร

อู๋เป่ยพูดต่อ "รู้ไหมว่าทำไมคุณเป็นมะเร็งแล้ว แต่ไม่ยังตาย"

ฮองจินอดไม่ได้ที่จะถาม "เพราะอะไร?"

อู๋เป่ย "เพราะว่าเสื้อคลุมนี้ มีวงแหวนเวทย์ที่แข็งแกร่งอยู่ ใช้วิทยาศาสตร์สมัยใหม่มาอธิบาย คือมันก่อใหเกิดรังสีที่รุนแรง รังสีที่รุนแรงนี้แผ่ไปทั่วร่างกายของคุณ แต่เสือคลุมนี้ก็ปกปองผู้ใช้เช่นกัน ดังนั้นถึงคุณจะเปนมะเร็งแต่ก็ไม่ตาย"

ฮองจินพึมพำ "แบบนี้นี่เอง ไอ้สารเลวนั่น เขาต้องตั้งใจจะทำร้ายฉันแน่ๆ!"

อู๋เป่ย "คนนั้นคือใคร คือเขาเหรอที่ใหเสื้อคลุมกับคุณ?"

ฮองจินพูดด้วยนำเสียงเกลียดแค้น "เขาคือลูกบุณธรรมของฉัน ชื่อฮองเจิ้น สามปีที่แล้วเขานำเสือคลุมนี้มาให้ฉัน บอกว่าทำให้อยู่ยงคงกระพัน ฉันลองดู ผลของเสื้อคลุมนี้ยอดเยี่ยมมาก แม้แต่ผู้ฝึกฝนเที่ยงแท้ก็ไม่สามารถทำอะไรฉันได้ กลับกันพวกเขาก็โดนฉันฆ่าด้วยปืน ฉันมีความสุขมาก ตอบแทนเขาอย่างหนัก มอบพลังบางส่วนให้กับเขา!"

อู๋เป่ย "ถ้าไม่ได้ใส่เสื้อคลุมนี้ คุณจะใช้ชีวิตได้ไม่ถึงสามวัน กลับบ้านไปเถอะ ค่อยๆวางแผนงานศพคุณดีกว่า"

ฮองจินตกอยู่ในอาการงุนงง ทันใดนั้นเขาก็ชักปืนออกมาแล้วหันไปทางซีฮาโร ทันที่ทียกปืนขึ้น แต่มันกลับไปอยู่ในมือของอู๋เป่ย

เขาพูดอย่างเย็นชา "ฉันยังอยู๋ตรงนี้ กล้าดียังไงทำโอหังขนาดนี้!"

ฮองจินพูดอย่างขึงขัง "ฉันจะต้องตายอยู่แล้ว ก็ต้องฆ่าซีฮาโร ครอบครัวฉันถึงจะปลอดภัย!"

อู๋เป่ยไม่อยากถามเกี่ยวกับปัญหาภายในของประเทศอู๋เกอ แต่เขาก็ไม่สามารถดูฮองจินฆ่าคนได้ จึงพูดว่า "ฉันยังอยู่ที่นี้ คุณฆ่าฉันไม่ได้ ไสหัวไปซะ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าคุณแทน!"

ฮองจินจ้องมองไปที่อู๋เป่ยแล้วเดินออกไปพร้อมลูกน้องของเขา

เขาจากไป ซีฮาโรก็รีบเข้ามาโค้งคำนับอู๋เป่ย "ขอบคุณหัวหน้าพรรคที่ช่วยชีวิต!"