ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 838

หนึ่งชั่วโมงต่อมา อู๋เป่ยก็มาถึงโรงแรม เขาเปิดห้องพักในโรงแรมไว้ล่วงหน้าจำนวนสิบเจ็ดห้อง และนัดหมายกับคนไข้ทั้งสิบเจ็ดคน ในช่วงเวลาที่ต่างกัน

ผู้ป่วยเหล่านี้ ต่างป่วยเป็นโรคที่แตกต่างกัน บางคนป่วยเป็นมะเร็ง บางคนป่วยเป็นโรคที่แปลกประหลาด มีบางคนก็ป่วยเป็นโรคที่ยากจะเอ่ยออกมา

อู๋เป่ยเตรียมตัวมาอย่างดี และนำอุปกรณ์มามากมาย ทุกครั้งที่รักษาผู้ป่วยหนึ่งรายเสร็จ เขาก็จะเปลี่ยนรูปลักษณ์และเสื้อผ้าเสมอ ตอนนี้เขาอยู่ในขั้นเซียนปรมาจารย์แห่งสวรรค์ การเปลี่ยนรูปลักษณ์จึงเป็นเรื่องง่ายมากสำหรับเขา

ด้วยวิธีการของเขา ระยะเวลาเฉลี่ยในการรักษาผู้ป่วยหนึ่งราย ใช้เวลาไม่เกินครึ่งชั่วโมง การรักษาผู้ป่วยทั้งสิบเจ็ดคน เขาใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น

ตอนนี้มืดแล้ว เขาที่รักษาผู้ป่วยติดต่อกันเริ่มรู้สึกเหนื่อยล้า เขาจึงเข้าไปพักผ่อนในอีกห้องของโรงแรม

เขาชงชาแก้วหนึ่ง นั่งดื่มชาและดูแอปพลิเคชั่นเสินฮุย ผู้ป่วยทั้งสิบเจ็ดคน กำลังให้คะแนนเขาทีละคน พวกเขาพอใจกับผลการรักษามาก และทุกคนต่างก็ให้คะแนนเต็มสิบ

และคะแนนของพวกเขา เปรียบเสมือนความน่าเชื่อถือของอู๋เป่ย ยิ่งความน่าเชื่อถือสูงเท่าไหร่ ก็ยิ่งง่ายที่จะได้รับรางวัล และได้รับความไว้วางใจจากสมาชิกอื่นง่ายขึ้นเท่านั้น

เป็นผลให้“หมอเทวดา”ถึงระดับเทวดาหนึ่งดาว คะแนนความน่าเชื่อถือที่เต็มสิบ แน่นอนว่า เขายังได้รับเงินรางวัลสามสิบห้าล้านดอลลาร์อีกด้วย

เขากำลังดูจอคอมพิวเตอร์ เสียงเคาะประตูดังขึ้น เขาเหลือบมอง แล้วลุกขึ้นไปเปิดประตู

เมื่อเปิดประตู กด็เห็นหลี่เหมยยืนอยู่ข้างนอก

ช่วงเวลาไม่กี่วันที่เขามาที่ยามะ นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เจอกับหลี่เหมย เธอยุ่งมาก เดินทางไปมาระหว่างประเทศ และเพิ่งเดินทางมาถึงยามะคืนนี้

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า ：“เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นี่?”

หลี่เหมย ：“ฉันถามจากคนขับรถ”

คนขับรถเป็นคนส่งอู๋เป่ยมาที่โรงแรม และคนขับรถก็เป็นคนจองห้องพักที่นี่ด้วย

อู๋เป่ยให้เธอเข้ามาในห้อง ปิดประตู แล้วพูดว่า ：“เธอเดินทางมาอย่างเหน็ดเหนื่อย เพิ่งมาถึงเหรอ?”

หลี่เหมย ：“ใช่แล้ว ฉันลงเครื่องก็ตรงมาหาคุณเลย”

อู๋เป่ยรินน้ำหนึ่งแก้วให้เธอ จากนั้นก็โรยผงไข่มุกลงไปในน้ำ ให้หลี่เหมยดื่มเพื่อบรรเทาความเหนื่อยล้า

หลี่เหมยดื่มน้ำที่มีผงไข่มุก และรู้ถึงฤทธิ์ของมัน เธอจึงดื่มหมดแก้ว แล้วพูดว่า ：“ฉันไปอาบน้ำก่อน”

อู๋เป่ยกะพริบตา ：“โอเค”

เมื่อผู้หญิงอาบน้ำต่อหน้าผู้ชาย นี่เป็นการส่งสัญญาณ อู๋เป่ยเข้าใจถึงสิ่งนี้ เขาจึงรีบเปลี่ยนชุดนอน และเตรียมสิ่งของที่จำเป็น

เขายังหยิบหม้อเซียนบริสุทธิ์ออกมา ปรุงและกลั่นยาชนิดหนึ่งออกมา ยาชนิดนี้ หาได้ยากในใบสั่งยาโบราณ เรียกว่า“จี๋เล่อส่าน” วิธีการปรุงไม่ยาก แต่ต้องใช้วัตถุดิบที่ราคาแพงมาก ดังนั้นคนธรรมดาไม่สามารถหาซื้อได้ และคนที่มีกำลังซื้อ ก็ไม่สามารถปรุงยานี้ได้

หลังจากทานจี๋เล่อส่านนี้แล้ว จะสามารถเพิ่มความสุขระหว่างชายและหญิง ได้มากขึ้นหลายสิบเท่า ราวกับความรู้สึกตื่นเต้นที่เกินบรรยาย เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม

เมื่อเขากลั่นยาเสร็จ หลี่เหมยก็อาบน้ำเสร็จแล้ว เธอยุ่งมาทั้งวัน นอนลงบนเตียงก็ง่วงและเพลียมาก เธอกอดแขนของอู๋เป่ยแล้วพูดว่า ：“รีบหยิกฉันสักสองสามที”

อู๋เป่ยถามอย่างงุนงง ：“หยิกเธอทำไม?”

หลี่เหมย ：“ถ้าไม่หยิกฉัน ฉันก็ใกล้จะหลับแล้ว นานๆจะได้ใช้เวลาอยู่กับคุณทั้งที ฉันไม่อยากเสียเวลากับการนอน”

อู๋เป่ยดีใจ ：“การนอนก็ไม่เลวนะ”

เขาเล่นสำนวน หลี่เหมยหน้าแดง และพูดว่า ：“เจ้าเล่ห์นัก”

อู๋เป่ยยื่นนิ้วไปแตะที่หว่างคิ้วของเธอ และทันใดนั้นสมองของหลี่เหมยก็ปลอดโปร่ง ราวกับว่าถูกลมเย็นพัดผ่าน เธอพูดด้วยความประหลาดใจ ：“หายง่วงแล้ว！”

อู๋เป่ยเทยาที่เตรียมไว้ลงในแก้วน้ำ แล้วพูดว่า ：“ชนแก้ว”

หลี่เหมยดมกลิ่น หอมเหมือนกลิ่นผลไม้ เธอถามว่า ：“นี่คืออะไรเหรอ?”

อู๋เป่ย ：“นี่เรียกว่าจี๋เล่อส่าน หลังจากดื่มแล้ว เราจะทำศึกกันสามร้อยรอบ”

เมื่อหลี่เหมยได้ยินสิ่งนี้ ร่างกายของเธอก็อ่อนลง และพูดอย่างไม่แปลกใจว่า ：“ฉันไม่ดื่มหรอก”

ปากเธอบอกว่าไม่ดื่ม แต่สายตาของเธอแอบมองไปที่อู๋เป่ย เมื่อเห็นอู๋เป่ยดื่มหมดแก้ว เธอจึงค่อยๆดื่มยาที่อยู่ในแก้ว