ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 842

อู๋เป่ยถูกจัดให้อาศัยอยู่ในคฤหาสน์ชั่วคราว ขับรถเข้าไปในคฤหาสน์ อู๋เป่ยพบว่าสภาพแวดล้อมของที่นี่ดีอย่างมาก

ถังเซี่ยนออกไปตรวจสอบแล้ว อู๋เป่ยรอข่าวอยู่ที่คฤหาสน์

เพิ่งนั่งลง ยกแก้วชาขึ้น จู่ๆก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ชามีพิษ!

เขาพูดทันที : “อย่าดื่มชา!”

วาดีรีบวางชาลง พูดด้วยความประหลาดใจ : “หัวหน้าพรรค ชาไม่อร่อยเหรอ”

อู๋เป่ยไม่ตอบ เขาปลดปล่อยพลังตาเทพ กลับพบว่า พลังตาเทพของตัวเองถูกจำกัดอยู่ภายในคฤหาสน์ ขอบเขตของคฤหาสน์แห่งนี้ ถูกคนสร้างม่านพลังเอาไว้

เขาไร้สีหน้า พูด : “เหยียนหยาง คุณไปเดินรอบๆคฤหาสน์หนึ่งรอบ”

“รับทราบ!”

เหยียนหยางพุ่งออกไปเลย หลายนาทีต่อมา เหยียนหยางไปแล้วกลับ เขาพูดด้วยความตะลึง : “ท่านเซียน ม่านพลังไม่ธรรมดาอย่างมาก ผมไม่สามารถทะลวงได้!”

อู๋เป่ยถอนหายใจเบาๆหนึ่งที : “เป็นเพราะผมประมาทเอง ผมควรจะคิดได้ตั้งนานแล้ว พวกเขาจัดการหลินปิงเซียนก็เพื่อล่อผมมาที่นี่”

วาดีตกใจอย่างมาก : “หัวหน้าพรรค ใครกันที่ต้องการต่อกรคุณ”

อู๋เป่ย : “ยังไม่รู้”

เขามาถึงนอกบ้าน สายตากวาดมองรอบๆ พบว่าม่านพลังถูกปกคลุมไปด้วยยันต์อย่างหนาแน่น ออร่าที่ไม่ธรรมดา อย่าว่าแต่เขาเลย ต่อให้เซียนกษัตริย์อยู่ที่นี่ ก็ไม่สามารถทะลวงม่านพลังนี้ได้

ผ่านไปไม่นาน ติงเฟิ่งคนนั้นพาคนกลุ่มหนึ่งมา เขาถาม : “ท่านผู้นำ ท่านเรียกผมมามีเรื่องอะไร”

อู๋เป่ย : “ใครให้คุณกลับมา”

ติงเฟิ่ง : “ถังเซี่ยนบอกว่าท่านผู้นำมีธุระกับผม และยังให้ผมพาเหล่าพี่น้องมาที่นี่ให้หมด”

อู๋เป่ยถอนหายใจเบาๆหนึ่งที : “ดูเหมือนว่า ถังเซี่ยนคนนี้ถูกซื้อตัวไปแล้ว”

ติงเฟิ่งตกใจอย่างมาก : “ท่านผู้นำ เกิดอะไรขึ้น”

อู๋เป่ยเล่าสถานการณ์ทั้งหมดให้ฟัง สีหน้าของติงเฟิ่งดูแย่ : “นี่.....ผมจะพาคนฆ่าฟันออกไป ปกป้องท่านผู้นำออกจากที่นี่!”

อู๋เป่ยโบกมือ : “ไม่มีประโยชน์ อีกฝ่ายคำนวณไว้แล้วว่าพวกเราไม่สามารถทะลวงม่านพลังนี้ได้”

พูดจบ เขากลับมาที่บ้านอีกครั้ง หลังจากนั้นเอาใบชาออกมา ชงชาด้วยตัวเองแล้วแบ่งให้ทุกคน พื้นที่เก็บของของเขา ไม่เพียงมีแต่ชา นอกจากนี้ยังมีน้ำแร่

กลิ่นหอมของชาล้นออกมา อู๋เป่ยจิบชา

ติงเฟิ่งนั่งไม่อยู่แล้ว พูด : “พวกเราจะรอกันแบบนี้อย่างเดียวเหรอ”

อู๋เป่ย : “รออย่างอดทน รอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าจุดประสงค์ของอีกฝ่ายคืออะไร จะต้องเผยข้อบกพร่องออกมาอย่างแน่นอน”

ระหว่างที่กำลังพูด มีคนเดินเข้าในคฤหาสน์ เป็นชายหนุ่มอายุสิบเจ็ดปี ผิวค่อนข้างดำ ร่างกายผอมแห้ง เขาสวมเสื้อลายดอก เดินเข้ามาในห้องรับแขกด้วยรอยยิ้ม

เขาโค้งคำนับให้อู๋เป่ยเล็กน้อย : “เข้าพบหัวหน้าพรรค”

อู๋เป่ยมองชายหนุ่มคนนี้ เขาไม่มีพลังยุทธ์ แต่สภาพจิตใจค่อนข้างดี หัวใจเต้นปกติ ลมหายใจปกติ

ชายหนุ่ม : “หัวหน้าพรรค ผมชื่ออาไช่ ได้รับคำสั่งให้มาแจ้งหัวหน้าพรรคหลายคำ”

อู๋เป่ย : “อ้อ คำพูดอะไร”

ชายหนุ่ม : “พวกเขาให้ผมมาถามหัวหน้าพรรค หัวหน้าพรรคยินดีที่จะสละตำแหน่งหัวหน้าพรรคของพรรคฟ้าทมิฬหรือไม่ ถ้าหากหัวหน้าพรรคยอมสละตำแหน่ง เหล่าผู้อาวุโสยินดีชดเชยให้”

อู๋เป่ย : “ถ้าหากไม่ยินยอมล่ะ”

ชายหนุ่มพูด : “ถ้าหากหัวหน้าพรรคไม่ยินยอม อย่างนั้นท่านอาจจะต้องตายอยู่ที่นี่ แน่นอน คนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหัวหน้าพรรค ก็ต้องตายทั้งหมด”

อู๋เป่ย : “เรื่องสำคัญขนาดนี้ ให้คณะท่านอาวุโสเหล่านั้นมาคุยกับฉันด้วยตัวเองดีกว่า”

ชายหนุ่มพูดด้วยรอยยิ้ม : “เหล่าคณะบอกว่า ท่านเพียงแค่บอกคำตอบกับผมก็พอแล้ว สละตำแหน่ง หรือตายอยู่ที่นี่”

อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา : “นายกลับไปบอกพวกเขา ไปบอกว่าฉันโมโหอย่างมาก ผลที่ตามมาจะร้ายแรงอย่างมาก!”

ชายหนุ่มหัวเราะ พูด : “ได้ ผมจะกลับไปรายงานเดี๋ยวนี้”

ชายหนุ่มจากไป อู๋เป่ยสวมหน้ากากฟ้าทมิฬ พูด : “เทพฟ้าทมิฬ ลูกน้องต้องการกบฏ คุณไม่ดูแลหน่อยเหรอ”