ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 87

ในขณะที่ทั้งสองกำลังกินข้าวอยู่ มีชายหนุ่มเดินเข้ามาอู๋เป่ยเคยเห็นชายคนนี้มาก่อน ครั้งสุดท้ายที่เขารักษา คุณชายสวี่ชายคนนี้ยืนอยู่ข้างเตียง ชื่อของเขาดูเหมือนจะเป็น "เค่อหมิ่น"

สวี่ปั๋วเหรินแนะนำเขากับอู๋เป่ยอย่างรวดเร็ว"น้องชาย นี่คือลูกชายของฉันสวี่เค่อหมิ่นคุณน่าจะเคยพบกัน"

สวี่เค่อหมิ่นกลับบ้านเพื่อทานอาหารเย็น เขารู้สึกประหลาดใจทันทีที่เห็นพ่อและอาสี่พูดชมไม่หยุด

ในความประทับใจ ดูเหมือนพ่อและอาสี่ของเขาไม่เคยให้ความสำคัญกับใครมากเท่านี้มาก่อน เขาฉลาดและรอบคอบมาก แต่เขากลับให้ความสำคัญกับอู๋เป่ยคนนี้

เขายิ้มทันทีและพูดว่า "คุณอู๋ คราวที่แล้วฉันไม่ได้ขอบคุณคุณแบบดีๆเลย ฉันต้องดื่มอวยพรให้คุณสองสามแก้วเพื่อแสดงความขอบคุณ"

สวี่เค่อหมิ่นเป็นคนในอำเภอที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวงของจังหวัดและวงสังคมของเขาก็กว้างมาก เขามีเพื่อน ๆ ตั้งแต่เมืองหลวงไปจนถึงจังหวัดและมณฑล

อู๋เป่ยยังมีความประทับใจที่ดีต่อสวี่เค่อหมิ่น ในเมื่ออีกฝ่ายดื่มเหล้าสามแก้วให้เขาและเขาก็ดื่มเหล้าสามแก้วกลับ

สวี่เค่อหมิ่นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นเขาจึงถามพ่อของเขาสองสามคำและเมื่อเขารู้ว่าอู๋เป่ยรักษาผู้อาวุโสจ้าวในวันนี้ เขาก็ตกใจและแทบไม่เชื่อหูตัวเอง

"สุดยอด!" เขายกนิ้วให้ "เรื่องราวของผู้อาวุโสจ้าวแพร่กระจายไปนานแล้ว กล่าวกันว่าหมออัจฉริยะว่านไม่ไว้หน้าเขาและไม่ไปรักษาให้เขา ในที่สุด เขาได้รับการรักษาโดยคุณอู๋! เหอะๆ หมอว่านนั้นฉวยโอกาศแต่กลับขาดทุนซะเอง"สวี่เค่อหมิ่นหัวเราะ

สวี่ชูเชียนสงสัย "เค่อหมิ่นทำไมพูดอย่างนั้น"

สวี่เค่อหมิ่น"อาสี่ ฉันได้ยินจากเพื่อนว่าหมออัจฉริยะว่าน ไม่แน่ใจเกี่ยวกับการรักษาของผู้อาวุโสจ้าวดังนั้นเขาจึงจงใจเลื่อนเวลาออกไป และแอบส่งคนไปรวบรวมวัสดุยาตั้งนานแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะคุณอู๋ออกโรงเองเกรงว่าพรุ่งนี้เขาก็คงไปรักษาให้ผู้อาวุโสจ้าวแล้วล่ะ"

ทันใดนั้นสวี่ชูเชียนก็ตระหนัก "ฉันว่าแล้ว! อำนาจของตระกูลจ้าวนั้นเยอะมาก แต่ว่านเฟิงชุนกลับไม่สนใจ ที่แท้เขาไม่มั่นใจนี่เอง"

สวี่ปั๋วเหรินยิ้มและพูดว่า "แต่เขาไม่คิดว่าเราจะเชิญน้องอู๋ไปได้"

สวี่เค่อหมิ่นยิ้ม "ฮ่าฮ่า" และพูดว่า "คุณอู๋เป็นหมออัจฉริยะตัวจริง! เป็นเกียรติอย่างยิ่งสำหรับตระกูลสวี่ของฉันที่ได้รู้จักคุณ แต่พ่อ อาสี่ ทุกคนเรียกคุณว่าน้องชาย งั้นฉันเรียกคุณว่าอาได้ไหม”

สวี่ปั๋วเหรินพยักหน้า "ถูกต้อง เราและอาสามของลูกนับเขาเป็นพี่น้องเพราะฉะนั้นลูกก็ควรจะเรียกเขาว่าอาอู๋"

อู๋เป่ยโบกมืออย่างรวดเร็ว "เค่อหมิ่นอายุไล่เลี่ยกับฉัน เรามีความคิดเห็นต่างกัน"

สวี่เค่อหมิ่นพูดอย่างเคร่งขรึม "นี่ไม่ได้เด็ดขาด เรื่องความอาวุโสต้องชัดเจน! จากนี้ไป ฉันต้องเรียกคุณว่าอาอู๋"

สวี่ชูเชียนยังกล่าวอีกว่า "ถูกต้อง ต้องเรียกว่าอาถูกแล้ว"

อู๋เป่ยพูดไม่ออก เขารู้สึกอายที่ถูกเพื่อนเรียกว่าอา

สวี่เค่อหมิ่นพูดอีกครั้งในเวลานี้ "อาเล็กของฉันอายุไล่เลี่ยกับอาอู๋ฮ่าฮ่า นี่เป็นเรื่องปกติ ถ้าคุณรู้สึกอึดอัดใจ ฉันจะเรียกคุณว่าอาเล็กต่อจากนี้ไป"

สวี่ปั๋วเหรินจ้องมอง "อาก็คืออา อาเล็กอะไรล่ะ?"

อู๋เป่ยพูดอย่างรวดเร็วว่า "พี่สวี่เรียกว่าอาเล็กเถอะ อย่างน้อยมันจะไม่ทำให้ฉันแก่"

เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด ทุกคนก็หัวเราะ

สวี่เค่อหมิ่นนี้ตั้งใจที่จะเป็นเพื่อนกับอู๋เป่ยและมีคำชมมากมายในคำพูดของเขา เมื่อได้ยินว่าเขาจะร่วมมือกับหลี่กวงหลงเพื่อเปิดโรงงานผลิตยาในรัฐบาลท้องถิ่น เขายิ้มและพูดว่า "อาเล็ก คุณมีโอกาสที่จะสร้างโชคลาภ ทำไมคุณไม่คิดถึงฉันบ้าง หลานชายคนโตของคุณ"

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า "ถ้าคุณต้องการเข้าร่วม เราสามารถพูดคุยเรื่องนี้ได้"

เขาเล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เมื่อได้ยินว่าอู๋เป่ยและตระกูลกงไม่ลงรอยกัน สวี่เค่อหมิ่นก็เย้ยหยัน "ช่างตระกูลกงไปเถอะ! อาเล็กไม่ต้องกังวล ฉันจะเอาชนะตระกูลกงถ้ามีโอกาส"

หลังจากดื่มเหล้านี้จนถึงบ่ายสามโมง อู๋เป่ยก็มีอาการเมาเล็กน้อยสวี่เค่อหมิ่นขอให้คนขับรถขับรถ พาเขาและอู๋เป่ยไปพบหลี่กวงหลง