ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 883

อู๋เป่ย : “น่าขำจริงๆ คุณวิ่งมาที่กองทัพชิงหลงถามผมว่าเป็นใคร แล้วคุณล่ะเป็นใคร”

ผู้หญิงหัวเราะอย่างเย็นชา : “ความกล้าคุณไม่น้อยเลยนะ!”

เธอตบไหล่ของอู๋เป่ยด้วยหอกสีเงิน อู๋เป่ยขยับไปด้านข้างสองสามฟุต เพื่อหลีกเลี่ยงการตบของเธอ

โจมตีไม่สำเร็จ ผู้หญิงเอะหนึ่งที : “มีความสามารถ พอดีเลย อารมณ์ของฉันแม่ทัพแห่งจตุรเทพไม่ดี ให้ฉันระบายความโกรธ!”

เธอขยับร่างกายของเธอ และหอกทั้งสองของเธอก็กลายเป็นแสงสีเงินสองเส้น โจมตีมาทางอู๋เป่ย

อีกฝ่ายลงมือ อู๋เป่ยหยิบดาบมังกรทมิฬออกมาทันที ต่อสู้กับอีกฝ่าย เขามีเวทย์ของตัวเองแล้ว ทุกกระบวนท่า ล้วนแล้วมีพลังมหาศาล ดาบและหอกปะทะกัน ทุกการโจมตีส่งเสียงดังราวกับแผ่นดินถล่ม

ต่อสู้กันสิบกระบวนท่า จี้รั่วเฟยพูด : “ฝีมือใช้ได้ แต่ยังไม่พอ!”

ทันใดนั้น ความเร็วของเธอเร็วกว่าเดิมหนึ่งเท่า เงาหอกสามพันเล่มโจมตีในเวลาเดียวกัน กระบวนท่านี้ของเธอเป็นท่าไม้ตาย โดยทั่วไปแล้วเซียนกษัตริย์ก็รับไม่ได้

ความเร็วของอู๋เป่ยก็เร็วกว่าเดิมหนึ่งเท่าเช่นกัน เงาดาบนับพันปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า หลังจากนั้นก็มีเสียงดาบและหอกปะทะกันอย่างดุเดือด

ทั้งสองคนถอยในเวลาเดียวกัน อู๋เป่ยรู้สึกชาที่แขนขวาเล็กน้อย พลังของผู้หญิงคนนี้แข็งแกร่งอย่างมาก!

จี้รั่วเฟยจ้องอู๋เป่ยแน่น พูด : “คุณเป็นแค่คนเซียน ทำไมถึงต่อกรกับแม่ทัพแห่งจตุรเทพอย่างฉันได้”

เซินเจียตกใจจนหนีไปอยู่ไกล เขาตะโกน : “ใต้เท้าของพวกเราเป็นผู้ฝึกยุทธ์ชั้นกษัตริย์ ความแข็งแกร่งของเขาไม่ได้แย่ไปกว่าคุณ”

ได้ยินว่าอู๋เป่ยเป็นผู้ฝึกยุทธ์ชั้นกษัตริย์ จี้รั่วเฟยแอบตะลึง เธอมองอู๋เป่ยใหม่อีกครั้ง พูด : “ฉันเป็นแม่ทัพแห่งจตุรเทพของกองทัพซวนหวู่ จี้รั่วเฟย คุณเป็นใคร”

อู๋เป่ย : “มือซ้ายแม่ทัพแห่งจตุรเทพของกองทัพชิงหลง อู๋เป่ย”

จี้รั่วเฟย : “ที่แท้เป็นมือซ้ายแม่ทัพแห่งจตุรเทพคนใหม่ พอดีเลย”

เธอเก็บหอกเงิน คว้ามือของอู๋เป่ยทันที ราวกับว่ากลัวเขาจะหนี : “คืนเงิน!”

อู๋เป่ยถูกเธอจับแขนเอาไว้ ขมวดคิ้วและพูด : “คืนเงินอะไร ผมติดหนี้คุณเหรอ”

จี้รั่วเฟยหัวเราะอย่างเย็นชา : “คุณไม่ได้เป็นหนี้ แต่กองทัพชิงหลงติดหนี้ฉัน!”

อู๋เป่ยไม่เข้าใจ จึงมองไปทางเซินเจีย

เซินเจียวิ่งเข้ามา พูด : “ใต้เท้า ครั้งหนึ่ง มีเวทย์ปีศาจมากมายบุกเข้ามา และที่ปรึกษาทางทหารก็ไม่เคลื่อนพลทหาร ภายใต้แม่ทัพแห่งจตุรเทพหมดหนทาง ทำได้แค่วางเงินจำนวนมาก เชิญกองทัพซวนหวู่มาสนับสนุน”

จี้รั่วเฟย : “ฉันพาทหารมาช่วยพวกคุณเอาชนะเวทย์ปีศาจ จินซวินไป๋เป็นหนี้ฉันหนึ่งพันเงินยันต์ แต่ผู้ชายคนนี้จู่ๆก็หนีออกจากกองทัพชิงหลง บัญชีนี้ กองทัพชิงหลงของพวกคุณจำเป็นต้องคืน!”

อู๋เป่ยสะบัดมือเธอออก พูด : “แม่ทัพจินแห่งจตุรเทพเป็นหนี้คุณ คุณไปขอกับแม่ทัพจินแห่งจตุรเทพสิ”

จี้รั่วเฟยโมโหอย่างมาก : “คุณพูดอะไรนะ คุณจะเบี้ยวหนี้เหรอ”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “เบี้ยวหนี้เหรอ ผมไม่รู้จักคุณสักหน่อย ทำไมต้องคืนเงินคุณด้วย คุณบอกว่าเป็นหนี้คุณหนึ่งพันเงินยันต์ คุณมีหลักฐานไหม”

จี้รั่วเฟยโกรธอย่างมาก หัวเราะอย่างเย็นชาต่อเนื่อง : “ไม่ยอมรับ ได้! ฉันจะพาคนมาเดี๋ยวนี้ ขนของของเกาะชิงหลงของคุณให้หมด หลังจากนั้นเฝ้าที่นี่ด้วยตัวเอง ทันทีที่เสบียงทหารของพวกคุณมาถึง ฉันจะเอาไปทันที!”

อู๋เป่ยพูดในใจ ผู้หญิงคนนี้โหดเหี้ยมจริงๆ คิดไม่ถึงเลยว่าจะปิดล้อมประตู!

เขาคิดสักพัก บนใบหน้าเผยให้เห็นรอยยิ้ม พูด : “แม่ทัพจี้แห่งจตุรเทพ สิ่งที่ผมพูดเมื่อกี้เป็นความโกรธ หนี้ เป็นสิ่งที่ต้องคืนแน่นอน แต่คุณก็รู้ ตอนนี้กองทัพชิงหลงของพวกเราอยู่ในสถานการณ์พิเศษ จะเอาเงินมาคืนคุณจากไหน เอาแบบนี้ คุณกลับไปก่อน ผ่านไปอีกสิบปี ให้แม่ทัพแห่งจตุรเทพคืนเงิน”

“ไร้สาระ!” จี้รั่วเฟยแทบรอไม่ไหวอยากแทงอู๋เป่ยตายด้วยครั้งเดียว “ต่อให้เป็นครึ่งปีฉันก็ไม่รอแล้ว ตอนนี้กองทัพซวนหวู่ของพวกเราถูกเวทย์ปีศาจบุกโจมตีอย่างต่อเนื่อง สูญเสียอย่างหนัก จำเป็นต้องใช้หนึ่งพันเงินยันต์อย่างเร่งด่วนตอนนี้”

สีหน้าของอู๋เป่ยตึงทันที : “ถูกเวยท์ปีศาจบุกโจมตีเหรอ เกิดอะไรขึ้น”

จี้รั่วเฟย : “ช่วงครึ่งเดือนที่ผ่านมา ทุกๆสามวันเวทย์ปีศาจจะบุกโจมตีหนึ่งครั้ง พี่น้องของฉันได้รับบาดเจ็บและตายจำนวนมาก ฉันจำเป็นต้องใช้เงินก้อนนี้ เชิญกองทัพอื่นมาช่วยพวกเราจัดการเวทย์ปีศาจ”