ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 918

ออกจากพื้นที่ ตกสู่บนยอดเขาในดินแดนแห่งเซียนแห่งหนึ่ง หวงหลางไม่ส่งเขาอีกต่อไป ให้เขาเดินทางกลับไปด้วยตัวเอง

มาถึงดินแดนแห่งเซียน งูขาวตัวนี้ตื่นเต้นอย่างมาก มันสามารถบินได้ในอากาศจริงๆ

อู๋เป่ยประหลาดใจเล็กน้อย เขาบอกทางงูขาว บินไปทางพรรคฉู่ซานจิ้น

หลังจากครึ่งวัน งูขาวหยุดอยู่ที่ยอดเขาเสี่ยวหลง อู๋เป่ยให้งูขาวอยู่ที่นี่ จากนั้นไปพบอาจารย์เฉินเต้าซวน

เฉินเต้าซวนกำลังนั่งสมาธิ เห็นอู๋เป่ยกลับมา เขาประหลาดใจเล็กน้อย : “ลูกศิษย์ ทำไมนายถึงกลับมาเร็วขนาดนี้”

อู๋เป่ยพูด : “อาจารย์ ดินแดนลับเทียนหวู่กำลังจะพังทลาย ผมเลยออกมาก่อน คนอื่นๆน่าจะยังไม่ออกมา แต่ก็ใกล้แล้ว”

เฉินเต้าซวนแปลกใจอย่างมาก : “ดินแดนลับเทียนหวู่จะพังทลายแล้วเหรอ เป็นไปได้ยังไง”

หลังจากนั้นเขาถามอู๋เป่ย : “ลูกศิษย์ นายได้รับอะไรไหม”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ศิษย์ได้รับการสืบทอดส่วนหนึ่งจากตำหนักเซียนเทียนหวู่”

เฉินเต้าซวนตัวสั่นสะท้าน : “อะไรนะ ได้รับการสืบทอดจากตำหนักเซียนเทียนหวู่เหรอ”

อู๋เป่ยพูด : “อาจารย์ ตำหนักเซียนเทียนหวู่ร้ายกาจมากเลยเหรอ”

เฉินเต้าซวนหัวเราะฮ่าฮ่า : “มันไม่เพียงแต่ร้ายกาจ! ตำหนักเซียนเทียนหวู่ เป็นสถานที่ที่ผู้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ใฝ่ฝันที่จะไป! ลูกศิษย์ นายเป็นคนที่โชคดีจริงๆ!”

หลังจากนั้นเขาพูดอย่างจริงจัง : “เรื่องนี้ อย่าไปบอกใครนอกจากอาจารย์คนเดียว!”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ลูกศิษย์เข้าใจแล้ว”

เฉินเต้าซวนหยิบดาบสั้นที่ยาวประมาณหนึ่งฟุตออกมา ตัวดาบมีความโปร่งใส มีเพียงเงาจาง ๆ เท่านั้นที่สามารถมองเห็นได้ภายใต้แสงไฟ หลังจากนั้นมันก็หายวับไป

เขาตะลึงไปเลย ถาม : “อาจารย์ นี่คือดาบอู๋เซียงเหรอ”

เฉินเต้าซวนพยักหน้า : “ตอนนี้อาจารย์จะมอบมันให้นาย! ดาบอู๋เซียง มีเพียงการฝึกฝนดาบอู๋เซียงให้อยู่ในระดับสูงเท่านั้น ถึงจะสามารถใช้มันได้”

อู๋เป่ยดีใจอย่างมาก รีบพูด : “ขอบคุณอาจารย์!”

อาจารย์และลูกศิษย์คุยกันสักพัก อู๋เป่ยกลับมาที่ยอดเขาเสี่ยวหลง ยอดเขาอู๋เซียงกว้างขวางอย่างมาก ล้อมรอบด้วยภูเขาและเนินเขา เมื่อเขาบินข้ามยอดเขา ทันใดนั้นก็รู้สึกถึงพลังดาบอันน่าทึ่งที่อยู่เบื้องล่าง

เขาสงสัยอย่างมาก ลงไปข้างล่างทันที มองเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง กำลังใช้ดาบบินเล่มหนึ่ง ดาบบินนั้นราวกับสายฟ้า บินอยู่ในป่า ที่ๆมันบินผ่าน ล้วนแล้วทำให้ต้นไม้หัก หินพัง มีพลังมหาศาล

ดวงตาของอู๋เป่ยเป็นประกาย พูดชม : “ดาบดี!”

ผู้หญิงคนนั้นเย็นชาและมีเสน่ห์อย่างมาก คิดไม่ถึงเลยว่าหน้าตาจะคล้ายกับหมิงเหยียนที่เพิ่งแยกทางกัน เพียงแต่อารมณ์แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง นอกจากนี้รูปร่างผอมไปหน่อย

ผู้หญิงมองมาทางอู๋เป่ยทันที พูดอย่างเย็นชา : “ใคร!”

อู๋เป่ยเตรียมจะแนะนำตัวเอง มีคนหลายคนตะโกนอยู่ใกล้ๆ : “หมาไร้ยางอาย กล้าแอบมองนางฟ้า ตายสะเถอะ!”

ทันใดนั้น แสงดาบสามเล่ม โจมตีอู๋เป่ยจากสามทิศทาง ดูจากท่าทางของอีกฝ่าย เตรียมจะฆ่าอู๋เป่ยให้ตายทันที!

เผชิญหน้ากับดาบบินแบบนี้ ไม่มีวิธีการที่ดีที่สุด อู๋เป่ยหยิบหอกเปื้อนเลือดออกมา หอกพุ่งออกไปราวกับสายฟ้า หอกสามเล่มปรากฏขึ้น ต้อนรับแสงดาบสามเล่ม

“ตังตังตัง!”

หอกเล่มนี้เป็นอาวุธวิเศษของอาวุธชั้นสูง ดาบบินสามเล่มถูกเขาหักทั้งหมด บินออกไปสามทิศทาง

มีเสียงกรีดร้องหลายเสียงดังขึ้น ผู้ชายสามคนวิ่งออกมา มองดูเศษซากบนพื้นดิน เจ็บปวดอย่างมาก หนึ่งในนั้นพูดด้วยความโกรธ : “แกกล้าทำลายดาบบินของพวกเราเหรอ!”

“ซิ่ว!”

อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา : “เดิมทีฉันเตรียมจะฆ่าพวกนาย แต่เห็นแก่ในสำนักเดียวกัน ฉันก็เลยปล่อยพวกนายไปหนึ่งครั้ง ถ้าหากพวกนายไม่พอใจ ในงานประลองดาบ สามารถท้าประลองฉันได้”

เฉินเหอเหนียนหัวเราะฮ่าฮ่า : “อาจารย์ลุง คุณอย่าโกรธเลย”

อู๋เป่ย : “เหอเหนียน ทำไมนายถึงมาหาฉัน”

เฉินเหอเหนียนพูด : “อันที่จริงผมจะมาหาศิษย์น้องจิงหง” ระหว่างที่พูด เขาโบกมือให้กับผู้หญิงคนนั้น

อู๋เป่ยพูดในใจ ที่แท้เธอก็คือเซียนจิงหง

เซียนจิงหงหันหน้ามา ดูเหมือนไม่อยากสนใจเขา

เฉินเหอเหนียนยิ้มอย่างเขินอาย พูดกับอู๋เป่ย : “อาจารย์ลุง ตำหนักชิงเหลียนกำลังฝึกค่ายกลดาบชิงเหลียน ยังขาดคนอีกหนึ่งคน หวังว่าจะสามารถเชิญศิษย์น้องจิงหงไปเข้าร่วม”

อู๋เป่ยพยักหน้า พูดเสร็จก็จากไป จากนั้นบินขึ้นไปบนท้องฟ้า บินไปยังยอดเขาเสี่ยวหลง

เพิ่งลงสู่พื้น มีคนมารายงาน : “ศิษย์พี่อู๋ ผู้อาวุโสเถี่ยเจี้ยนของตำหนักชิงเหลียนต้องการเข้าพบ”

ผู้อาวุโสเถี่ยเจี้ยนเหรอ อู๋เป่ยไม่รู้จัก พูดทันที : “เชิญ”

ผ่านไปสักพัก มีหญิงสาวคนหนึ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว เธอโค้งคำนับเล็กน้อย : “คุณชายอู๋ ฉันเป็นผู้อาวุโสเถี่ยเจี้ยนของตำหนักชิงเหลียน ได้ยินมาว่าคุณมีทักษะทางการแพทย์ที่ไม่ธรรมดา ไม่ทราบว่าสามารถตามฉันไปที่ตำหนักชิงเหลียนได้ไหม”

อู๋เป่ยพูด : “ผู้อาวุโส เกิดอะไรขึ้น มีคนป่วยเหรอ”

ผู้อาวุโสเถี่ยเจี้ยนพูด : “สามารถคุยกันระหว่างทางได้ไหม”

ท้ายที่สุดแล้ว ล้วนเป็นคนของพรรคฉู่ซานจิ้น อู๋เป่ยปฏิเสธไม่ได้ พยักหน้าทันที เดินตามเธอไป