ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 93

ใบหน้าของจัวคังเคร่งขรึม "คุณอู๋ คุณเห็นพวกเราเป็นคนนอกเหรอ? พื้นที่นี้เป็นของขวัญที่ฉันและถังจื่อยี่ตั้งใจมอบให้คุณ"

สวี่จี้เฟยยิ้มและพูดว่า "ถูกต้อง น้องชายไม่ต้องเกรงใจกับจัวคังหรอก หากไม่มีคุณอ่าวไป๋หลงแห่งนี้จะเป็นแค่ที่รกร้างว่างเปล่า เพราะคุณเราถึงได้ฟื้นฟูมันขึ้นมา"

แต่อู๋เป่ยส่ายหัวและพูดว่า "ไม่ ฉันต้องจ่ายเงินสำหรับที่ดินนี้ ที่นี่เป็นที่ดินมังกรจำเป็นต้องสร้างบ้านที่นี่ก่อน มันเป็นฮวงจุ้ยที่ถูกกดทับเอาไว้และฉันต้องเตรียมการบางอย่างก่อน"

เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูดจัวคังก็ไม่ดื้อดึงอีกต่อไปและพูดว่า "เอาล่ะ! ทันทีที่โครงการเปิดตัว มาสร้างที่ตรงนี้ก่อน!"

เหตุผลที่อู๋เป่ยต้องการสร้างบ้านที่นี่เพราะรัศมีของพลังวิญญานมังกรสีม่วงนั้นหายากมาก ซึ่งนั่นมันจะช่วยให้การปฏิบัติของเขาก้าวหน้าอย่างรวดเร็วและเหนือกว่าคนรุ่นราวคราวเดียวกันอย่างแน่นอน

ท้ายที่สุดแล้ว ของสวรรค์และโลกในโลกนี้เบาบางมากและด้วยคลื่นรังสีของมังกรม่วง การฝึกฝนของเขาจะก้าวหน้าอย่างก้าวกระโดดอย่างแน่นอน เหนือกว่าเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกัน

และถ้าเขาต้องการรักษาคลื่นรังสีนี้ไว้ เขาต้องสร้างค่ายกลรวบรวมวิญญาณและค่ายกลขนาดใหญ่จะต้องซ่อนตัวอยู่ในบ้าน ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงสร้างบ้านพักที่นี่

ส่วนที่เหลืออู๋เป่ยไม่มีอะไรต้องกังวล พวกเขาต้องการเงินทุนและการติดต่อ โครงการจะเสร็จสิ้นอย่างรวดเร็วและพวกเขาจะได้รับการสนับสนุนอย่างเต็มที่จากรัฐบาลเมืองหยุนจิง

เขาเขียนใบรายการที่ระบุวัสดุที่ใช้ในการสร้าง เช่น หยกคุณภาพสูง แม่เหล็กและอื่นๆ เขาขอให้จัวคังทำเอง

หลังจากได้รับคำสั่งแล้ว เขาก็ออกจากอ่าวไป๋หลง ส่วนถังจื่อยี่และจัวคังไม่ได้ออกไป พวกเขายังคงต้องจัดคนจากบริษัทออกแบบสถาปัตยกรรมเพื่อทำการวัดสถานที่และจัดการตามคำขอของอู๋เป่ย

รถแล่นผ่านมหาวิทยาลัยดนตรีหยุนจิง เขาเห็นกลุ่มผู้หญิงที่สูงยาวขาวดีกลุ่มหนึ่งออกมาจากประตู หนึ่งในนั้นคือหลินปิงเซียน

เขาขอให้กังจื่อหยุดและทักทายหลินปิงเซียน

หลินปิงเซียนกำลังพูดคุยกับเด็กผู้หญิงสองสามคนและหัวเราะเป็นครั้งคราว ทันใดนั้นเมื่อเห็นอู๋เป่ย เธอก็เลิกคิ้ววิ่งเหยาะ ๆ และพูดอย่างมีความสุขว่า "พี่อู๋ ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่"

อู๋เป่ย "ผ่านมาพอดี ทันเวลาเห็นเธอออกมา ขึ้นรถและกลับบ้านด้วยกันเถอะ"

หลินปิงเซียนและสาว ๆ ที่อยู่ข้างหลังโบกมือ "ฉันไปก่อนนะ"

สาวๆ ก็โบกมือเช่นกันและเมื่อเธอเข้าไปในรถ สาวผมสั้นก็เย้ยหยัน "ฉันก็ว่า เธอจะมีเงินซื้อเครื่องสำอางราคาแพงๆ ได้ยังไง ที่แท้ก็มีแฟนแล้ว ดูรถคันนั้นสิหรูมากเลย"

ผู้หญิงอีกคนพูดว่า "ก็ไม่เลว ฉันไม่เคยได้ยินชื่อยี่ห้อนั้นมาก่อน มันน่าจะเป็นรถหรูปลอมที่ผลิตในจีน"

"ก็จริง ฉันได้ยินมาว่าครอบครัวของหลินปิงเซียนนั้นย่ำแย่มาก ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ลาออก จากฐานะของเธอ แฟนหนุ่มที่ขับรถหรูปลอมๆ นั้นก็เหมาะสมกันดีไม่ใช่เหรอ" หลังจากพูดจบ พวกเธอทั้งหมดก็หัวเราะ

พวกเขาความเกลียดชังหลิงปิงดซียนและความเกลียดชังนี้เกิดจากความอิจฉาที่หลินปิงเซียนไม่ได้แค่เป็นแค่เพียงหนึ่งในดอกไม้คู่ของมหาวิทยาลัยดนตรีหยุนจิงเท่านั้น แต่เธอยังมีพรสวรรค์ด้านดนตรีอย่างมากอีกด้วย

ดังนั้นเมื่ออยู่ต่อหน้าพวกเขาจึงพูดคุยและหัวเราะหลินปิงเซียน แต่พอหลบหลังพวกเขาก็แสดงความคิดเห็นที่ขาดความรับผิดชอบและแสดงคำพูดที่เต็มไปด้วยความอาฆาตพยาบาท

หลังจากขึ้นรถ หลินปิงเซียนก็พูดว่า "พี่อู๋ พวกเพื่อนสนิทของฉันชวนฉันไปงานเลี้ยงอาหารค่ำรับปริญญา คุณคิดว่าฉันไปดีมั้ย"

เพราะเธอลาออกจากโรงเรียน อดีตเพื่อนร่วมชั้นของเธอกำลังจะจบการศึกษา เธอจึงต้องเลื่อนออกไปสักพัก

อู๋เป่ย "ไปเถอะ เป็นเพื่อนกันนี่นา แน่นอนว่าเราต้องไว้หน้าคนอื่น"

หลินปิงเซียนยิ้มเบา ๆ "งั้นฉันจะไปละกัน"

เขาถามในเวลานี้ "ปิงเซียน เธอลงทะเบียนเพื่อเข้าเรียนแล้วรึยัง"

หลินปิงเซียน"ทำเสร็จตั้งแต่เมื่อวานซืนแล้ว มันก็เป็นไปอย่างราบรื่น"

"ดีมาก เธอเรียนได้อย่างสบายใจเลย ถ้าขาดเหลืออะไรก็บอก"

กลับมาที่บ้านพักไท่คัง อู๋เป่ยขึ้นไปที่ชั้นบนสุดเพื่อฝึกกังฟูและเปิดเส้นลมปราณ