ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 959

อู๋เป่ยพูด "นาพล ฉันมีเรื่องอยากคุยกับท่าน"

นายพลลาดตระเวนนั้นพอใจอย่างมาก เมื่ออู๋เป่ยไม่โตเถียงกับเขาเกี่ยวกับเรื่องก่อนหน้านี้ในที่สาธารณะถือว่าเป็นการไว้หน้าเขา เมื่อนำสถานการณ์โดยรวมมาะิจารณา เขาก็ยิมแล้วพูดว่า "ได้สิ ตามฉันไปคฤหาสน์นายพล"

ด้วยเหตุนี้ นายพลลาดตระเวนจึงพสอู๋เป่ยไปที่คฤหาสน์นายพลของเขา คนที่เหลือก็แยกย้ายกันไป การรับสมัครยังคงดำเนอนต่อไป

ระหว่างเดินไปครึ่งทาง นายพลลาดตระเวนก็หยุดยิ้มแล้วพูดว่า "นายเป็นเด็กดี ร้อยกว่าปีมานี้ไม่มีใครผ่านการทดสอบเลย ในเมื่อนายผ่านการทดสอบแล้ว ฉันก็ตองยอมรับนาย"

อู๋เป่ย "นายพลกพูดเกินไป" เขาไม่ไดพูดถึงเรื่องของสถาบันศิลปะการต่อสู้โลก

นายพลลาดตระเวน "ไว้หน้าฉัน แล้วเรื่องก่อนหน้านี้ก็ช่างมันเถอะ"

อู๋เป่ย "นายพล ฉันมีความแข็งแกร่งมากพอ เงินก็จ่ายไปแล้ว แต่ชายอ้วนนั้นยังต้องการทำให้เรื่องมันยุ่งยาก ฉันกล้ำกลืนอารมณ์นี้ไม่ไหวแล้ว"

นายพลลาดตระเวนยิ้ม "นายพูดถึงกวนเปาเหรอ? เด็กคนนั้นค่อยข้างหยิ่ง แต่เขาเป็นน้องเขยฉัน เอาอย่างนี้ ฉันจะให้นายทุบตีเขาเพื่อระบายความโกรธในภายหลัง แล้วปล่อยเขาให้มาขอโทษนายเป็นยังไง?"

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า "ในเมื่อเป็นน้องเขยของนายพลงั้นก็ช่างมันเถอะ"

นายพลลาดตระเวนตบไหล่ของอู๋เป่ย "ดีมากน้องชาย อีกหน่อยพวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน"

อู๋เป่ยนั้นดูออก ว่าค่ายลาดตระเวนนี้เปนทรัพย์สินส่วนบุคคล เขาพูดอะไรก็คือสิ่งนัน ไม่มีกฏเกณฑ์

แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ เหตุผลที่เขามาก็เพื่อมาช่วยอวิ๋นซี ไม่ว่าค่ายลาดตระเวนจะแน่แค่ไหน มันก็ไม่ได้สำคัญต่อเขา

เมื่อมาถึงคฤหาสน์ของนายพล อู๋เป่ยก็เห็นว่ามันถูกสร้างขึ้นอย่างหรูหรา มีสวนเจ็ดแห่ง ในหนึ่งแห่งมีคนรับใช้หลายร้อยคน และสาวใชนับพันคน และนางสนมของนายผลมากกว่าร้อยคน แต่ละคนล้วนมีบ้านของตนเอ

หลังจากสนทนาทำใหอู๋เป่ยรู้ว่าชื่อของนายพลลาดตระเวนคือซุนไห่ซวน และเขาเป็นผู้เชียวชาญด้านการเปลี่ยนแปลงอันศักดิ์สิทธิ์

อู๋เป่ยนั่งพักอยู่ครู่ แลกเปลี่ยนพูดคุยกับซุนไห่ซวนแล้วพูดว่า "ท่านนายพล ฉันเพิ่งเคยมาที่นี่ อยายกเดินดูรอบๆและทำความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อม"

ซุนไห่ซวนยิ้มแล้วพูดว่า "ก็ดีน่ะ ใครก็ได้ พารองผู้บัญชาการไปเดินรอบๆหน่อยๆ"

ทันใดนั้น กัปตันคนหนึ่งก็เข้ามาและพาอู๋เป่ยไปที่โกดังเพื่อรับป้ายประจำตัวพลโท ชุดเกราะ อาวุธและสิ่งของอื่นๆ ของรองผู้บัญชาการ จากนั้นเขาก็นำทีมเล็กๆ จากทั่วเมืองอวิ๋นโจวมาเข้าร่วมกับเขา

ในเวลานี้เป็นเวลาเที่ยงวัน เขาเดินผ่านร้านอาหารแห่งหนึ่ง อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม "พี่น้องทั้งหลาย ใกล้ถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว ฉันขอเลี้ยงทุกท่าน"

ทุกคนต่างพากันมาที่โรงแรม ต่างสนุกสนาน ดื่มกินร่วมกิน

ในขณะที่ดื่มกิน อู๋เป๋ยก็พูดว่า "พี่น้องทั้งหลาย กองกำลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของอวิ๋นโจว แน่นอว่าคือสำนักอวิ๋นของเรา ฉันเคยได้ยินมาว่า สำนักอวิ๋นมี'ค่ายกลการสังหารเซียนเทียนกัว' พวกคุณรู้จักไหม?"

กัปตันยิ้มและพูดว่า "ท่านรองผู้บัญชาการ มีใครบ้างไม่รู้เรื่องนี้ แถวค่ายกลการสังหารเซียนเทียนกัวตั้งอยู่ในชานเมืองทางตะวันออกของเมือง ว่ากันว่าแถวนี้เป็นสถานที่สังหารเซียนในสมัยนั้นทรงพลังอย่างมาก"

ทหารคนหนึ่งพูดว่า "ฉันได้ยินมาว่าขณะนี้บุตรตสาวคนโตของตระกูลอวิ๋นถูกขังอยู่ในหอคอยนั้น แล้ววันมะรืนลูกชายคนโตของตระกูลเซียวจะมาขอแต่งงานกับเธอ"

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ทุกคนจ่างโกรธมาก

กัปตันถอนหายใจ "ไม่มีทางเลือกนี้ บรรพบุรุษเกิดปัญหา หากไม่มีบรรพบุรุษ อวิ๋นโจวอาจถูกกองกำลังอื่นจับได้ตลอดเวลา เพื่อที่จะรักษารากฐานของบรรพบุรุษ ตระกูลอวิ๋นก็ทำได้เพียงเท่านี"

ทหารคนนั้นพูดว่า "ฉันได้ยินมาว่าบุตรสาวคนโตมีผู้ชายที่อยู่ข้างนอก พวกคุณว่า ผู้ชายของเธอจกมาช่วยเธอไหม? ถึงอย่างไรแล้วบุตรสาวคนโตก็เป็นคนจากสำนักเซียนสวรรค์ ผู้ชายของเธอก็ต้องยิ่งใหญ่เหมือนกันใช่ไหม?"

ทุกคนยิมขึ้นมา มีคนพูดว่า "ถึงจะแข็งแกร่ง แล้วมาช่วยตระกูลอวิ๋นได้ไหม? สามารถเอาชนะตระกูลเซียวได้ไหม?"

ชายคนนั้นถอนหายใจเบาๆแล้วพูดว่า "นั้นสิ ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน ฉันเกรงว่าเขาจะไม่สามารถช่วยบุตรสาวคนโตได้"