ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 96

เขาจูงมือหลินปิงเซียนเข้าไปในร้าน พนักงานขายทักทายเขาอย่างสุภาพและถามว่าต้องการอะไรไหม

อู๋เป่ย"เลือกชุดราตรีก่อน แล้วค่อยเลือกเครื่องประดับ"

พนักงานขายพูดด้วยรอยยิ้ม "เป็นเรื่องบังเอิญที่คุณมาที่นี่ เราเพิ่งมาที่นี่พร้อมชุดจำลองชุดหนึ่ง คุณอยากดูไหม"

อู๋เป่ย "เอามา"

เมื่อมาที่ตู้โชว์ มีชุดทุกแบบ ชุดทุกแบบสวยทุกชุด อู๋เป่ยไม่รู้เรื่องเสื้อผ้ามากนัก ดังนั้นเขาจึงปล่อยให้หลินปิงเซียนเลือกเอง

ทันใดนั้นก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับคล้องแขนชายหัวโล้น ชายคนนี้อายุประมาณสามสิบปี เขาสวมเสื้อแขนสั้นลายดอกและรองเท้าแตะ อายุของผู้หญิงคนนั้นก็ไล่เลี่ยกับหลินปิงเซียน เธอน่าจะยี่สิบต้นๆ รูปร่างหน้าตาของเธอพอใช้ได้ เธอมีรูปร่างที่ดี แต่เธอยังถือว่าด้อยกว่าหลินปิงเซียนอยู่มาก

ทันทีที่ผู้หญิงคนนั้นเข้ามา เธอเห็นหลินปิงเซียนเธอก็ตัวแข็งอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นเธอก็มองไปที่อู๋เป่ย

อู๋เป่ยไม่ได้สนใจเสื้อผ้าของเขามากนัก เขาสวมชุดธรรมดาราคาไม่กี่ร้อยหยวนที่ดูธรรมดาๆ

มุมปากของผู้หญิงคนนั้นกระตุกเป็นท่าทางเยาะเย้ยและพูดว่า "หลินปิงเซียนดอกไม้แห่งมหาลัยของเราไม่ใช่เหรอ ทำไม เธอก็มาซื้อเสื้อผ้าด้วย?"

เมื่อเห็นผู้หญิงคนนี้ ใบหน้าของหลินปิงเซียนเปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอก้มศีรษะลงแล้วพูดว่า "ฉันแค่มาดูเฉยๆ"

“ดูเฉยๆ” ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้า “ก็จริง ยังไงคนจนอย่างเธอก็ไม่มีเงินซื้ออยู่ดี ทำได้แค่ยืนดูเท่านั้นแหละ”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว ทำไมผู้หญิงคนนี้หยาบคายขนาดนี้?

เขาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเงียบ "ระวังคำพูดเธอด้วย"

ข้างผู้หญิงคนนั้น ดวงตาของชายหัวล้านเบิกกว้าง "ไอ้เด็กนี่ แกกำลังพูดอยู่กับใคร บังอาจมาทำให้ที่รักของฉันตกใจ ฉันจะฆ่าแก!"

ผู้หญิงนิสัยไม่ดีส่วนผู้ชายก็ไม่มีอะไรเลย อีกทั้งยังหยิ่งยโสและเจ้าเล่ห์ ดวงตาของอู๋เป่ยเปลี่ยนเป็นเย็นชาและพูดว่า "งั้นเหรอ? บอกว่าจะฆ่าฉัน คุณคิดว่าคุณเป็นใคร"

"พูดออกไปอาจทำให้คุณตกใจเปล่าๆ!" ชายคนนั้นเยาะเย้ย "ลูกพี่ที่เก่งกาจของฉันคือผู้ติดตามของปรมาจารย์จัว! คุณรู้รึเปล่าว่าปรมาจารย์จัวคือใคร จักรพรรดิใต้ดินแห่งหยุนจิง!"

อู๋เป่ยไม่สนใจที่จะคุยกับเขา เขาชี้ไปที่ชุดสวยๆ แล้วพูดว่า "ฉันต้องการตัวนี้"

พนักงานขายหญิงยิ้มและพูดว่า "ลูกค้าช่างมีสายตาที่ดี นี่เป็นชุดจำลองของชุดคลาสสิกที่เรียกว่า 'โรส' นี่เป็นชุดเดียวในร้านของเรา"

ชุดนี้เปิดไหล่ข้างหนึ่ง โดยรวมแล้วเป็นสีชมพูกุหลาบที่จะทำให้คนใส่ดูสง่างามและใจกว้าง อีกทั้งยังเข้ากับรูปร่างของหลินปิงเซียนได้เป็นอย่างดี

ผู้หญิงคนนั้นเย้ยหยันทันที "ทั้งตัวใส่แต่ชุดราคาถูกๆ จะมีเงินมาซื้อชุดราคาเป็นหมื่น ๆ ได้เหรอ อย่ามัวแต่ทำเรื่องน่าขายหน้าเลย ออกไปให้พ้น"

เธอเดินไปที่ตู้โชว์ แค่ได้เห็นชุดเธอก็ตกหลุมรักชุดนี้ในทันที เธอคว้าแขนของชายคนนั้นและขอร้องว่า "พี่เผิง ฉันชอบชุดนี้มาก ซื้อให้ฉันได้ไหม"

ผู้ชายที่ชื่อพี่เผิงนั่นยิ้ม "หึหึ" แล้วเหลือบมองป้ายราคาโดยไม่ได้ตั้งใจ สิบล้าน!

เขาไอและพูดว่า "ที่รัก ชุดนี้ไม่เหมาะกับคุณหรอก ไปเปลี่ยนกันเถอะ"

ผู้หญิงคนนั้นทำหน้าบึ้งทันที "ไม่ ฉันจะเอา ฉันชอบมันมาก"

อู๋เป่ยไม่สนใจพวกเขาและยังคงพูดกับพนักงานขายว่า "เอาไปใส่ถุงเถอะ"

ชายที่ชื่อบราเดอร์เผิงรู้สึกอายเล็กน้อยและพูดด้วยความโกรธ "ไอ้หนู นี่แกหาเรื่องเหรอ?"

“ไปให้พ้น อย่ามาขวางฉัน” อู๋เป่ยพูดเสียงแข็ง เขาหมดความอดทนแล้ว

“พี่เผิง”คนนั้นพูดขึ้น “บัดซบ! นี่แกรนหาที่ตายงั้นเหรอ!

เขาเอื้อมมือจะไปตีอู๋เป่ย อู๋เป่ยเพียงแค่โบกมือของเขา หลังจากนั้นกว่าหนึ่งเมตร "พี่เผิง" คนนั้นก็รู้สึกปวดเมื่อยตามร่างกาย เขาทนุดนั่งลงกับพื้นพร้อมกับเสียงดัง "ตุบ"

ใบหน้าของเขาซีดสั่นไปหมด เขาจ้องมองที่อู๋เป่ยด้วยความกลัว นี่มันอะไรกัน เวทมนตร์งั้นเหรอ?

อู๋เป่ยพูดเสียงนิ่ง "นั่งลงสักครู่ละกันนะ"