ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 998

นี่เป็นครั้งแรกที่ฮั่นชิวถูกดูดขึ้นไปบนอากาศ เขารู้สึกกังวลใจมาก

อู๋เป่ยเหาะไปสักพักแล้วลงไปที่บนชายหาดว่าง ๆ แห่งหนึ่ง ที่นั่นไม่มีคนอยู่เลย

ปรมาจารย์ชาวยุโรปและอเมริกาทั้งสองคนก็ลงมาที่พื้นเช่นกัน ชายหัวโล้นยิ้มเย็นชา: "เราเป็น 'เทพ' คุณหนีเราไม่พ้นหรอก!"

อู๋เป่ยบิดเอวของเขาแล้วพูดว่า "ฉันแค่อยากจะรู้ว่าเทพจะเก่งแค่ไหนกัน"

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็ชี้มือของเขา ยันต์ไล่วิญญาณหยินหยางก็ลอยออกไป กลายเป็นแสงสังหารสีดำและสีขาวและสังหารคนทั้งสองคน

คนสองคนนี้ต่างก็ถูกนับถือว่า "เทพ" ในสหรัฐอเมริกา พวกเขามีพันธุกรรมของเทพเจ้าและมีพลังมากกว่ามนุษญ์ปกติ พวกเขาคำรามพร้อมกัน หนึ่งในนั้นพ่นแสงสีเงินที่ดูเหมือนสายฟ้าออกมา พวกเขาต้านแสงจากยันต์ได้จริงๆ

อีกคนยิ้มเย็นชา กอดอกแล้วคำรามทำให้เกิดเสียงสะเทือนโลก อู๋เป่ยยกโล่ทรงกลมขึ้นเพื่อป้องกันเสียงที่น่าสะพรึงกลัวนั่น

“มีความสามารถดังคาด” เขาหยิบพัดออกมา กระดูกพัดถูกสร้างจากกระดูกสัตว์ หลังจากเปิดออก มันก็มีการวาดยันต์ที่ลึกลับบนพัด นี่คือรางวัลที่เขาได้รับตอนที่เขาผ่านการทดสอบอัจฉริยะ

ต่อมาเขาได้ศึกษาและพบว่าพัดเป็นอาวุธวิเศษที่สามารถสร้างลมแรงได้

ดังนั้นเมื่อชายคนนั้นคำรามอีกครั้ง เขาก็เปิดใช้งานพลังเวทย์มนตร์ของเขาและใช้เขาอย่างรุนแรง ทันใดนั้นลมสีดำก็ปรากฏมาและพัดเข้าหาพวกเขาทั้งสอง

พวกเขาทั้งสองต้องป้องกันยันต์ไล่วิญญาณหยินหยางและกันลมสีดำ ในตอนนั้นพวกเขารู้สึกอับอายขึ้นมาทันที

ในขณะที่ทั้งสองคนต่อต้านอย่างสุดชีวิต แสงก็ลอยมาจากทิศตะวันตกด้วยความเร็วที่รวดเร็วมาก มองแวบแรก มันยังอยู่ไกลอยู่ แต่พอมองอีกทีมันก็เข้ามาใกล้แล้ว

“เจ้าหัวขโมยสารเลวนี่ ทำร้ายคนของเรา ทำลายเกียรติของประเทศเรา ฆ่ามันซะ!” ชายคนนั้นพยายามเข้ามาฆ่าด้วยอารมณ์แค้น เขายกมือขึ้น แสงดาบก็ตกลงมา

เทพเจ้าสัญชาติอเมริกันทั้งสองตกตะลึง พวกเขาไม่กล้าต้านทานแสงดาบนั่น ทันใดนั้นเขาก็ลอยขึ้นไปในอากาศและรีบหนีไปอยู่ไกล ๆ

ชายที่อยู่บนท้องฟ้าไม่ยอมปล่อยและไล่ตามเขาไปทันที ทั้งสามคน หายไปในอากาศอย่างรวดเร็ว

อู๋เป่ยตกตะลึงอยู่สักพัก เก่งขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย!

เขาเก็บยันต์และยืนรออยู่ที่เดิม หลังจากนั้นประมาณสามนาที แสงดาบก็แวบมาหนึ่งที ชายหนุ่มที่มีหน้าตาหล่อเหลาที่มีดวงตาราวกับดวงดาวปรากฏตัว มือของเขาจับหัวที่เปื้อนเลือดสองหัว!

อู๋เป่ยตกใจและกล่าวคำนับอย่างรวดเร็ว: "ผู้อาวุโส"

ชายหนุ่มพูดว่า "อืม": "คุณเป็นใคร? เมื่อกี้ทำไมคุณก็สามารถต่อสู้จนคู่ต่อสู้อับอายได้ขนาดนี้"

อู๋เป่ย: "ผมเป็นหัวหน้าของพรรคเทียนหลง"

ชายหนุ่มพยักหน้า: "มิน่าล่ะ ฉันเคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับคุณ คุณเป็นคนเก่ง"

อู๋เป่ย: "ท่านคือ?"

ชายหนุ่ม: "ฉันชื่อเซิ่นเซี่ยง ฉันผ่านไปที่นี่โดยบังเอิญและได้พบกับปรมาจารย์ชาวอเมริกันบางคน ฉันก็เลยกำจัดพวกเขาไปอย่างง่ายดาย"

จู่ๆ หัวใจของอู๋เป่ยก็เคลื่อนไหว: "ผู้อาวุโสเซิ่นคุณเป็นทายาทของราชาปรามาจารย์เซิ่นหรือไม่?"

เสิ่นเซี่ยงยิ้ม: "คุณรู้?"

อู๋เป่ย: "ผมได้ยินมาว่าตระกูลเซิ่นเป็นหัวหน้าของสี่ตระกูลอมตะ ส่วนลูกหลานก็ยิ่งใหญ่ไม่แพ้กัน"

เซิ่นเซี่ยงกล่าวว่า: "ใช่ ฉันมาจากตระกูลเซิ่น"

อู๋เป่ย: "ผู้อาวุโส บ้านของผมอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ ถ้าหากท่านมีเวลา ไม่สู้ไปนั่งเล่นบ้านผมหน่อยล่ะ เดี๋ยวผมจะให้ท่านลองดื่มเหล้าของเซียน"

เมื่อได้ยินว่าเป็นเหล้าของเซียน เซิ่นเซี่ยงก็รู้สึกสะเทือนใจ เขาโบกมือทันที: "วันหลังเถอะ ฉันยังมีเรื่องต้องจัดการอยู่"