ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1014

ตอนที่ 1014 โดดเด่นเป็นสง่า

……………………………………………………………………..

เนื่องจากไฮโซเหล่านี้ชอบทำตัวโอ้อวดอยู่ตลอดเวลาดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลที่เย่เชียนจะปล่อยให้พวกเขาทำตัวโอ้อวดต่อไปใช่ไหม? ซึ่งเงินสามสิบล้านไม่ใช่เงินน้อยๆสำหรับมูลนิธิเพื่ออนาคตเลยและมันสามารถช่วยให้มูลนิธิทำสิ่งต่างๆได้มากมาย นอกจากนี้ไฮโซเหล่านีก็ไม่ได้ใช้เงินของตัวเองแต่กลับคิดว่าพวกเขาเป็นคนที่รวยที่สุดโลก

ซึ่งหลินโรวโร่วก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเย่เชียนแล้วยิ้มให้เขาและดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความสุข สำหรับหลินโรวโร่วแล้วการได้รับเงินบริจาคจากคนประเภทนี้นั้นไม่ง่ายเลย ดังนั้นเธอจึงไม่ได้คาดหวังว่าเย่เชียนจะสามารถเอาเงิน 30 ล้านออกจากกระเป๋าของพวกเขาได้

เย่เชียนก็รู้ดีว่าหลินโรวโร่วหมายถึงอะไรและเขาก็ยิ้มแต่ไม่ได้พูด

เหว่ยเต่าก็พยายามอย่างเต็มที่และแอบเสียดสีและกดขี่เย่เชียนแต่เย่เชียนก็ไม่สนใจละปล่อยให้เหว่ยเต่าทำตามใจ ซึ่งเมื่อเห็นเหว่ยเต่าเย้ยหยันเย่เชียนแล้วเห็นได้ชัดว่าหลินโรวโร่วไม่พอใจอย่างมากแต่เย่เชียนก็ส่งยิ้มให้เธอเพื่อไม่ทำให้เธอกังวล

ไม่จำเป็นต้องจริงใจกับไฮโซเหล่านี้เพราะในสายตาของเย่เชียนแล้วคนเหล่านี้ยังเป็นเด็กและบางครั้งอายุก็ไม่ใช่เกณฑ์ในการคำนวณวุฒิภาวะของคน

หลังจากนั้นเหว่ยเต่าก็นำเค้กชิ้นใหญ่มาให้หลินโรวโร่วแล้วจากนั้นเธอก็หลับตาลงและอธิษฐานเพื่อเป่าเทียน จากนั้นเย่เชียนก็จูบหลินโรวโร่วอย่างเป็นธรรมชาติจนเหว่ยเต่าอยากจะฆ่าเย่เชียนให้ตายแต่เขารู้ว่ามันไม่ใช่ตอนนี้เพราะเมื่อต่อสู้กับเย่เชียนแล้วสิ่งนี้จะทำให้เขาดูด้อยกว่าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ซึ่งเหว่ยเต่าก็พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะระงับความโกรธในใจของเขาเอาไว้และบริจาคเงิน 20 ล้านหยวนด้วยความสิ้นหวังและไม่ได้แม้แต่จะสัมผัสและจับมือของหลินโรวโร่วเลย

คิดดูแล้วทรมานจริงๆเพราะเงิน 20 ล้านหยวนนั้นสามารถทำอะไรได้หลายๆอย่างและแม้แต่ซื้อผู้หญิงสวยๆมานอนด้วยแต่เมื่อลองคิดดูให้ดีแล้วหลินโรวโร่วแตกต่างไปจากผู้หญิงคนอื่นและผู้หญิงเหล่านั้นส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงติดต่อเพื่อมีเพศสัมพันธ์กันเท่านั้นและหลินโรวโร่วต่างออกไปเพราะเธอทั้งบริสุทธิ์และจิตใจดี

ขณะที่ทุกคนกำลังกินเค้กอยู่จู่ๆประตูห้องส่วนตัวVIPก็ถูกผลักเปิดออกและหยานซื่อฉุยก็เดินเข้ามาด้วยท่าทางที่ไม่แยแส

เมื่อเห็นแบบนั้นทุกคนก็ตกตะลึงเพราะการที่หยานซื่อฉุยมาที่นี่ก็ทำให้ทุกคนตกตะลึงมากและเธอดูเงียบสงบและการแต่งกายของเธอก็ดูเหมือนผู้ชายอย่างมากเลยไม่ค่อยมีคนมองออกว่าเธอเป็นผู้หญิง

อย่างไรก็ตามเย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะคิดว่าหยานซื่อฉุยเป็นผู้ชายจริงๆและเธออาจจะทำตัวเหมือนผู้หญิงทั่วๆไปเมื่อเธออยู่คนเดียว

เหว่ยเต่าก็รีบลุกขึ้นเดินไปหาเธอแล้วพูดว่า “นายน้อยหยานทำไมคุณถึงมาที่นี่..ทำไมถึงไม่บอกผมล่วงหน้าล่ะผมจะได้รอต้อนรับคุณ” เขาเป็นคนสุภาพมากและถึงแม้ว่าเขาจะเสแสร้งก็ตามแต่เขาก็ทำได้ดี ซึ่งเมื่อเทียบกับนายน้อยแห่งภาคตะวันตกเฉียงเหนืออีกสองคนแล้วเขายังห่างชั้นกับโอ่วหยางหมิงซวนและหยานซื่อฉุยมาก

ในเวลานี้หยานซื่อฉุยมีความสุขมากที่ถูกเรียกว่านายน้อยหยานเพราะเธอชอบชื่อนี้มากกว่าคุณผู้หญิงหยานมากเพราะเธอไม่ชอบชื่อนั้นเลยแม้แต่น้อย แต่ใครจะกล้าเรียกเธอแบบนั้นเพราะเมื่อยู่ต่อหน้าเธอแล้วหลายๆคนก็กลายเป็นคนขี้ขลาด จากนั้นหยานซื่อฉุยก็จ้องมองไปที่เหว่ยเต่าแล้วพูดว่า “แกคือเหว่ยเต่าที่ทุกคนเรียกกันว่าหนึ่งในนายน้อยทั้งสามคนแห่งภาคตะวันตกเฉียงเหนืองั้นเหรอ?..หึ..แกมีคุณสมบัติมากพอที่จะเรียกฉันด้วยงั้นเหรอ?..แกเป็นใครมาจากไหนและอะไรทำให้แกมั่นใจได้ถึงขนาดนั้นกัน?”

คำพูดเต็มไปด้วยการดูถูกเหยียดหยามและเธอก็ไม่ได้สนใจเหว่ยเถ่าเลยแม้แต่น้อยจนเหว่ยเถ่ารู้สึกอับอายขายหน้าอย่างมากและเต็มไปด้วยความโกรธเคืองแต่เพราะเขาต้องการสร้างภาพลักษณ์ที่เพื่อหลินโรวโร่วแล้วเขาจึงจำเป็นที่จะต้องอดทนและปล่อยทุกอย่างไปไม่เช่นนั้นสิ่งต่างๆที่ทำมาจะสูญเปล่าไปอย่างไร้ประโยชน์

เย่เชียนก็จ้องมองหยานซื่อฉุยอย่างไม่ลดละแต่ไม่ได้คิดที่จะไปขัดจังหวะใดๆและเป็นความคิดที่ดีที่จะปล่อยให้เธอหักหน้าเหว่ยเถ่าอย่างโจ่งแจ้งแบบนี้ ส่วนหลินโรวโร่วก็งุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นและหันไปมองเย่เชียนแต่เธอก็พบว่าเย่เชียนกำลังยิ้มอยู่และเดาว่าเย่เชียนจะต้องรู้จักอีกฝ่ายอย่างแน่นอนและเธอก็จับแขนของเย่เชียนอย่างเงียบๆและไม่ได้พูดอะไร

เมื่อได้ยินแบบนั้นเหว่ยเต่าก็ทำอะไรไม่ถูกแต่ชายหนุ่มที่คอยประจบประแจงเหว่ยเถ่านั้นก็ลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธเกรี้ยวและดุว่า “ให้ตายเถอะแกเป็นหนึ่งในบุตรทั้งสามแห่งภาคตะวันตกเฉียงเหนือแต่นายน้อยเหว่ยของเราเป็นชายหนุ่มแท้ๆและลูกผู้ชายอย่างเต็มตัวแล้วแกล่ะ?..แกมีทั้งหน้าอกและก้นแต่กลับแสร้งเป็นผู้ชายเพราะงั้นแกมีคุณสมบัติอะไรที่ทำให้คนอื่นเรียกแกว่านายน้อยแห่งภาคตะวันตกเฉียงเหนือ?”

การแสดงออกของหยานซื่อฉุยก็เปลี่ยนไปและเจตนาฆ่าก็ระเบิดออกมา แต่ก่อนที่เหว่ยเถ่าจะห้ามทันหยานซื่อฉุยก็พุ่งออกไปข้างหน้าแล้วตบหน้าชายหนุ่มคนนั้นอย่างโหดเหี้ยมจนแก้มบวมและเลือดกบปาก

“แล้วแกล่ะเป็นใครไอ้ขยะ!..ถ้าแกกล้าพูดเรื่องไร้สาระอีกฉันจะทำให้แกพูดไม่ได้ไปตลอดชีวิต!” หยานซื่อฉุยพูดอย่างเกรี้ยวกราด

ชายหนุ่มคนนั้นจะถูกเย้ยหยันและหยามศักดิ์ศรีได้อย่างไรและเขาก็ไม่ต้องการให้เหว่ยเถ่ามองเขาว่าเป็นคนไร้ประโยชน์เพราะถูกผู้หญิงทำร้าย ดังนั้นเขาจึงวิ่งไปหาหยานซื่อฉุยด้วยความโกรธและพูดว่า “แกกล้าทำฉันงั้นเหรอ?..ฉันจะฆ่าแก!” เมื่อเสียงนั้นจบลงชายหนุ่มก็ปล่อยหมัดไปทางหยานซื่อฉุยอย่างสิ้นหวังโดยลืมไปว่าการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วก่อนหน้านี้ของหยานซื่อฉุยนั้นทำให้เขาไม่สามารถตอบสนองได้เลย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน