ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1018

ตอนที่ 1018 เดิมพันด้วยชีวิต

……………………………………………………………………..

เย่เชียนนั้นไม่เคยคิดที่จะต่อสู้ในการต่อสู้ที่เสียเปรียบและไม่แน่นอน เว้นแต่นั่นจะเป็นทางเลือกที่ไม่มีหนทางอื่นให้เลือกเฉกเช่นครั้งนี้ ซึ่งครั้งนี้ไม่เหมือนกับกับเผชิญหน้ากัยหวังหว่านยู่เพราะเมื่อเผชิญหน้ากับตู้ฟู่เหว่ยแล้วเขาจำเป็นที่จะต้องทำสงครามจิตวิทยาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ตอนนี้สมาชิกเขี้ยวเขี้ยวหมาป่ากับสาวกหมิงม่อยังมาไม่ถึง ซึ่งหากอาศัยเพียงความสามารถของทั้งสี่คนอย่างเย่เชียน,ม่อหลง,หลี่เหว่ยและชิงเฟิงแล้วเห็นได้ชัดว่ามันยังไม่พอที่จะทำลายสำนักม่อจื๊อได้และจุดประสงค์ของการพบปะในครั้งนี้ก็คือเพื่อยืนยันความปลอดภัยของจือเหวินและดูว่ามีวิธีที่จะช่วยเธอได้หรือไม่นั่นเอง อีกอย่างเมื่อม่อหลงกับตู้ฟู่เหว่ยพบกันอย่างเป็นทางการมันจะต้องเกิดสงครามอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นว่าจือเหวินยังอยู่กับลูกศิษย์ของตู้ฟู่เหว่ยนั้นเย่เชียนก็รู้ได้ว่าแผนการที่ให้ชิงเฟิงกับหลี่เหว่ยแอบไปช่วยเธอนั้นเสี่ยงและไม่สามารถทำตามแผนได้

“ออกมาได้” เมื่อเสียงของเย่เชียนจบลงจู่ๆก็มีเสียง “เพล้ง” หลี่เหว่ยกับชิงเฟิงกระโดดเข้ามาทางหน้าต่างกระจกจนตู้ฟู่เหว่ยอดไม่ได้ที่จะสะดุ้งเพราะเขาไม่คิดว่าคนของเย่เชียนจะบุกเข้ามาแต่ลูกศิษย์ของเขาไม่รู้ตัวเลย อย่างไรก็ตามเขาเป็นถึงเจ้าสำนักม่อจื๊อดังนั้นเขาจึงสงบลงได้อย่างรวดเร็วแล้วมองไปที่เย่เชียนกับคนอื่นๆที่อยู่ข้างหน้าเขาแล้วยิ้มอย่างเย้ยหยันจากนั้นก็พูดว่า “พวกแกมีแค่สี่คนเพราะงั้นพวกแกคิดว่าจะออกไปจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัยงั้นเหรอ?”

“แค่นี้งั้นเหรอ?” เย่เชียนพูดแล้วมองไปที่หลี่เหว่ยและพยักหน้า จากนั้นหลี่เหว่ยก็หยิบรีโมทควบคุมออกจากเสื้อของเขาแล้วกดปุ่มสีแดงทันที เมื่อหลี่เหว่ยกดปุ่มก็ได้ยินเสียงระเบิดดังและสวนด้านบ้านพักตากอากาศถูกทิ้งระเบิดเป็นจุณ ทั้งหมดนี้ต้องชมเชยหลี่เหว่ยเพราะเมื่อคืนนี้เขาแอบมาที่นี่และวางระเบิดเอาไว้รอบๆ

ตู้ฟู่เหว่ยรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับความตกใจอย่างกะทันหันนี้ และคิดกับตัวเองว่า “คุณเป็นชายหนุ่มผู้กล้าหาญ มันไม่ง่ายเลยจริงๆ” อย่างไรก็ตาม สีหน้าของเขาไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก เขายังคงสงบและสงบ

เย่เชียนหันไปมองจือเหวินและถามว่า “คุณกลัวความตายหรือเปล่า..คุณจะเกลียดผมมั้ยถ้าเราทุกคนต้องตายอยู่ที่นี่พร้อมๆกัน”

เมื่อได้ยินแบบนั้นจือเหวินก็ส่ายหัวเพราะชายคนหนึ่งยอมตายเพื่อเธอเพราะงั้นไม่ว่าเธอจะเสียอะไรชีวิตนี้มันก็คุ้มค่าแล้ว “ฉันยินดีที่จะตายไปกับคุณ..ถึงเราจะไม่ได้อยู่บนเตียงเดียวกันแต่เราจะตายในหลุมเดียวกัน” จือเหวินพูดด้วยน้ำตาคลอเบ้า

ถ้าไม่ได้เห็นกับตาตัวเองคงไม่มีใครจินตนาการได้ว่าผู้หญิงที่แข็งแกร่งที่รู้จักในนามแม่ม่ายดำจือเหวินกำลังหลั่งน้ำตาให้กับผู้ชายคนหนึ่ง ณ เวลานี้ พูดได้เพียงว่าตั้งแต่หยางเทียนตายไปก็ไม่มีใครรู้จักตัวตนที่แท้จริงของผู้หญิงคนนี้อีกเลย ไม่ว่าเธอจะแข็งแกร่งแค่ไหนเธอก็ยังคงเป็นผู้หญิง แต่เย่เชียนก็สะกดหัวใจของเธออย่างเงียบๆจนเธอเผยให้เห็นตัวตนที่แท้จริงของเธอต่อหน้าเพราะผู้หญิงคุณจะต้องการผู้ชายที่จะสนับสนุนเสมอ

เย่เชียนก็ยิ้มมีความสุขมากเพราะไม่ว่าวันนี้จะเกิดอะไรขึ้นเขาก็รู้สึกว่ามันคุ้มค่าแล้วแต่เขารู้สึกเสียใจต่อหลินโรวโร่วและผู้หญิงคนอื่นๆมากและบางทีเขาอาจจะได้ใช้หนี้ชีวิตพวกเธอในชาติหน้าเท่านั้น จากนั้นเย่เชียนก็หันไปมองตู้ฟู่เหว่ยและพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “คุณกล้าเสี่ยงหรือเปล่า..บ้านพักของคุณเต็มไปด้วยระเบิดแล้วและตราบใดที่ผมออกคำสั่งมันก็จะระเบิดทันทีและพวกเราทั้งหมดจะกลายเป็นขี้เถ้า”

“หืมแกจะขู่ให้ฉันกลัวงั้นเหรอ?” ตู้ฟู่เหว่ยพูด “ฉันไม่เชื่อหรอกว่าแกจะกล้าทำแบบนั้น”

“ตู้ม!” เมื่อเสียงของตู้ฟู่เหว่ยจงลงเสียงระเบิดก็ดังขึ้นอีกครั้งที่ประตูและกระจกที่หน้าต่างก็แตกกระจัดกระจายทันที “ก็เอาสิวะ..ฉันไม่กลัวการข่มขู่ของเด็กๆอย่างพวกแกหรอก..ต่อให้แกจะระเบิดที่นี่ทิ้งฉันก็ไม่กลัว” ตู้ฟู่เหว่ยพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม เขาไม่ใช่หวังหว่านยู่ดังนั้นเขาจึงไม่ตกใจง่ายถึงขนาดนั้น ถ้าหากผู้นำแห่งสำนักม่อจื๊อผู้สง่าผ่าเผยกลับหวาดกลัวเหมือนหวังหว่านยู่ล่ะก็เขาก็ไม่คู่ควรที่จะถูกเรียกว่าปรมาจารย์อย่างแน่นอน

“สมแล้วที่เป็นผู้นำแห่งสำนักม่อจื๊อ..แต่พวกเราชาวเขี้ยวหมาป่าจะไม่หยุดล่าแค่เท่านี้” เย่เชียนพูด “พวกเราได้ก้าวเข้ามายังประตูแห่งความตายหนึ่งก้าวแล้วเพราะงั้นเราต้องไปให้สุด” เย่เชียนยกมือขวาขึ้นช้าๆราวกับว่าเขาต้องการทำลายการป้องกันทางจิตใจของตู้ฟู่เหว่ยไปทีละน้อย

อย่างไรก็ตามทั้งหมดนี้ก็ไม่ง่ายนักเพราะตู้ฟู่เหว่ยเป็นคนที่มีประสบการณ์การต่อสู้มากมายและผ่านความตายมานับไม่ถ้วน ดังนั้นเขาจึงไม่ได้กลัวสิ่งต่างๆเหมือนกับหวังหว่านยู่ ดังนั้นทั้งหมดนี้จึงอยู่ที่ว่าเขากับเย่เชียนใครจะเผยความกลัวก่อนกัน เพราะยิ่งใครกังวลเรื่องชีวิตมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งลังเลที่จะตายมากเท่านั้น เนื่องจากเย่เชียนจริงจังกับความรักดังนั้นเขาก็ย่อมเป็นห่วงเป็นใยผู้หญิงของเขามากกว่าตัวเองอยู่แล้ว

ทันใดนั้นมือของมือของก็โบกขึ้นอีกครั้งและหลี่เหว่ยก็กดรีโมททันที “ตู้ม..ตู้ม” เกิดการระเบิดอย่างรุนแรงสองครั้งและทันใดนั้นกำแพงบ้านพักและก้อนอิฐก็กระจัดกระจายออก ซึ่งในเวลานี้เย่เชียนก็พุ่งออกไปพร้อมกับมีดคลื่นโลหิตแล้วฟันเข้าไปที่ลูกศิษย์สำนักม่อจื๊อทั้งสองคนอย่างรวดเร็วจนพวกเขาไม่มีเวลาเตรียมตัว จากนั้นก็หมุนตัวเตะพวกเขาออกไปและดึงจือเหวินเข้ามาในอ้อมแขนของเขา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน