ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1024

ตอนที่ 1024 เพื่อน?

……….

ต่อให้ต้องทนทุกข์ทรมานสักเพียงใดและเหนื่อยสักแค่ไหนจินเหว่ยห่าวก็อดทนได้และเมื่อมองดูผู้เป็นที่รักตายข้างๆกายครั้งแล้วครั้งเล่าจินเหว่ยห่าวก็ไม่สามารถยับยั้งความเศร้าโศกได้อีก ความเจ็บปวดถูกจารึกเอาไว้ในหัวใจก็ระเบิดขึ้นอีกครั้งและอีกครั้งจนเขาไม่สามารถลืมมันไม่ได้เลย

เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะยังมีอีกสองคนในโลกใบนี้ที่คล้ายคลึงกับเขาดังนั้นหัวใจแหลกสลายของเขาก็ถูกเปิดออกอีกครั้งและคิดว่าคราวนี้เขาจะสามารถปกป้องเธอได้และไม่ปล่อยให้เธอบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย แต่สุดท้ายเขายังรั้งเธอเอาไว้ไม่ได้และมองดูใบหน้าที่อ่อนโยนนั้นค่อยๆจางหายไปในอ้อมแขนของเขาและหัวใจของเขาก็เจ็บปวดราวกับถูกมีดแทง

คราวนี้เขาจะไม่ทนอีกต่อไปและเขาจะฆ่าปีศาจตนนี้ให้ได้

เมื่อมองดูโอ่วหยางหมิงซวนเข้าไปในโรงแรมแล้วดวงตาของจินเหว่ยห่าวก็เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าและเขาก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อรักษาอารมณ์ของเขาเอาไว้ให้คงที่เพราะเขารู้ว่าข้างหน้าเขาไม่ใช่คนธรรมดาๆและถ้าเขาประมาทเลินเล่อเพียงเล็กน้อยเขาจะต้องถึงวาระและไม่ต้องพูดถึงการล้างแค้นให้ผู้หญิงของเขาเลยเพราะแม้แต่ชีวิตของเขาก็ไม่สามารถรักษาเอาไว้ได้อีก เขาติดตามโอ่วหยางหมิงซวนมานานแล้วและคราวนี้น่าจะเป็นโอกาสที่ดีที่สุดของเขา

เย่เชียนอาบน้ำเสร็จและเดินออกจากห้องไปยังห้องนั่งเล่นและพบว่าหลี่เหว่ย,ชิงเฟิงและม่อหลงกับจือเหวินก็นั่งอยู่ที่นั่นและมีชายวัยกลางคนอายุสามสิบต้นๆอยู่ฝั่งตรงข้ามกับพวกเขา ซึ่งเผยให้เห็นอ่อร่าอันทรงพลังรอบๆตัวเขาเพราะโอ่วหยางหมิงซวนเป็นคนที่มีพรสวรรค์โดดเด่นที่สุดของเหล่าลูกหลานตระกูลโอ่วหยางตระกูลใหญ่แห่งโลกศิลปะการต่อสู้จีนโบราณ ซึ่งสมควรแล้วที่เขาได้รับการยกย่องและเย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมเขาอย่างลับๆ

เมื่อเห็นเย่เชียนเดินออกมาทุกคนก็ยืนขึ้นทีละคนและสีหน้าของโอ่วหยางหมิงซวนก็ดูตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งเพราะเขาคิดว่าในฐานะลูกหลานของตระกูลเย่นั้นเย่เชียนจะต้องดูเหมือนชายหนุ่มที่สุขุมและมีรูปลักษณ์เหมือนชนชั้นสูงแต่ตอนนี้ชายหนุ่มตรงหน้าเขาเป็นเหมือนอันธพาลและนักเลงอย่างมาก จากนั้นเขาก็พยักหน้าให้กับเย่เชียน

“นายน้อยโอ่วหยางนี่คือบอสใหญ่ของเราเย่เชียน!” หลี่เหว่ยแนะนำ “บอสครับนี่คือนายน้อยโอ่วหยางหมิงซวนทายาทแห่งตระกูลโอ่วหยาง” ลูกหลานส่วนใหญ่ของตระกูลชนชั้นสูงมักจะมีทัศนคติแง่ลบเสมอ ดังนั้นถ้าหากเป็นไปได้ลูกหลานตระกูลชนชั้นสูงเหล่านี้ก็ไม่อยากที่จะติดต่อกับพวกเขาเลย แต่โอ่วหยางหมิงซวนกลับเต็มใจที่จะคลุกคลีกับคนอย่างพวกเขาอย่างเปิดเผย

“ผมได้ยินชื่อเสียงของคุณเย่มานานแล้วและวันนี้ผมก็ได้พบกับคุณสักที..ช่างเป็นเกียรติมากที่ได้พบกับลูกชายของสุดยอดปรมาจารย์ในโลกศิลปะการต่อสู้จีนโบราณแห่งตระกูลเย่” โอ่วหยางหมิงซวนพูด

เย่เชียนนั้นไม่ได้สนใจเกี่ยวกับฉากตรงหน้าที่เขาเห็นมากนัก อย่างไรก็ตามมีบางอย่างที่อธิบายไม่ได้เกี่ยวกับการมาเยี่ยมของโอ่วหยางหมิงซวนเพราะสำนักม่อจื๊อนั้นอยู่ในภาคตะวันตกเฉียงเหนือดังนั้นพวกเขาก็ต้องมีความสัมพันธ์กับตระกูลโอ่วหยางไม่ใช่เหรอ? ซึ่งการมาถึงของโอ่วหยางหมิงซวนในครั้งนี้อาจเป็นเรื่องการประลองศึกตัดสินระหว่างเขากับตู้ฟู่เหว่ยในอีกสามวันข้างหน้าหรือเปล่า? หากเป็นเช่นนั้นเย่เชียนก็ต้องระวังให้ดี เมื่อได้ยินแบบนั้นเย่เชียนก็พูดว่า “นายน้อยโอ่วหยางก็ชื่นชมผมเกินไป..คนอย่างผมเทียบกับคนที่โดดเด่นที่สุดในรุ่นลูกรุ่นหลานของตระกูลโอ่วหยางอย่างคุณไม่ได้หรอกครับ..คุณสามารถดูแลจัดการสิ่งต่างๆของตระกูลโอ่วหยางได้เป็นอย่างดีและเรียกได้ว่าคุณเป็นจักรพรรดิแห่งภาคตะวันตกเฉียงเหนืออย่างแท้จริง”

เพื่อจัดการกับหวังหว่านยู่นั้นเย่เชียนก็ได้ศึกษาข้อมูลและทำความเข้าใจในพลังของตระกูลโอ่วหยางเอาไว้บ้างแล้ว แต่เย่เชียนก็ไม่ได้รู้จักโอ่วหยางหมิงซวนมากแต่ชื่อนี้ก็เป็นที่รู้จักกันดีในตระกูลโอ่วหยาง ดังนั้นหากมีอะไรเกิดขึ้นกับทายาทของตระกูลโอ่วหยางล่ะก็ตระกูลโอ่วหยางก็คงจะไม่ยอมปล่อยไปอย่างแน่นอน

เย่เชียนก็ยิ้มทักทายทุกคนและพูดว่า “ผมมาที่เมืองซีหนิงได้สักพักแล้วแต่ไม่เคยไปเยี่ยมตระกูลโอ่วหยางเลย..ผมต้องขอโทษจริงๆ..พอผมคิดจะไปเยี่ยมแต่ก็น่าเสียดายที่ต้องวุ่นๆกับเรื่องไร้สาระจนไม่มีเวลาไปเยี่ยม..ผมหวังว่านายน้อยโอ่วหยางจะไม่ขุ่นเคืองนะครับ”

“คุณเย่ก็จริงจังเกินไป” ทัศนคติของโอ่วหยางหมิงซวนนั้นดีมาก “ผมรู้มานิดหน่อยเกี่ยวกับการมาเยือนเมืองซีหนิงของคุณเย่ในครั้งนี้และที่ผมมาวันนี้ก็เพราะเรื่องนี้เช่นกัน..เมื่อพูดถึงเรื่องนี้แล้วผมสิควรจะขอโทษคุณเย่เพราะมันเป็นความประมาทของตระกูลโอ่วหยางของผมเอง”

“นายน้อยโอ่วหยางหมายความว่าไงครับ?” เย่เชียนพูด

“คุณเย่ก็น่าจะรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลโอ่วหยางกับหวังหว่านยู่ใช่มั้ย?” โอ่วหยางหมิงซวนพูด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน