ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1025

ตอนที่ 1025 ตระกูลจิน

……….

เมื่อได้ยินคำพูดของโอ่วหยางหมิงซวนและใบหน้าที่มั่นใจของเขาแล้วเย่เชียนก็รู้สึกว่ามันเป็นเหมือนลางร้ายกับคำว่าเพื่อนสนิทของเขา? สิ่งนี้ทำให้เย่เชียนสับสนอย่างมากเพราะเย่เชียนดูเหมือนจะเห็นความหมายแฝงจากใบหน้าของโอ่วหยางหมิงซวนและคำพูดของเขา

หยานซื่อฉุ้ยเป็นศิษย์เอกของตู้ฟู่เหว่ยและเป็นคนที่มีความสามารถโดดเด่นที่สุดในสำนักม่อจื๊อ ดังนั้นหากตู้ฟู่เหว่ยจะส่งต่อตำแหน่งเจ้าสำนักให้เธอก็ไม่น่าแปลกใจที่ ซึ่งหยานซื่อฉุยตอนนี้ได้รับบาดเจ็บแต่ก็ไม่ได้รุนแรงมากและสามารถรักษาให้หายได้หลังจากพักผ่อนสักระยะหนึ่ง

หลังจากหยุดไปชั่วขณะเย่เชียนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “นายน้อยโอ่วหยางกำลังพูดถึงอยานซื่อฉุยหรือเปล่า?..เท่าที่ผมรู้มาหยานซื่อฉุยฃเป็นศิษย์เอกของตู้ฟู่เหว่ยและเป็นผู้สืบทอดของสำนักม่อจื๊อคนต่อไป..ดูเหมือนว่านายน้อยโอ่วหยางจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับหยานซื่อฉุยนะครับ”

โอ่วหยางหมิงซวนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณเย่เป็นคนฉลาด..เพราะงั้นคุณก็น่าจะรู้ความจริงของสิ่งต่างๆเพราะอันที่จริงแล้วตระกูลใหญ่ๆอย่างเราก็มีความขัดแย้งกันมากมายและตราบใดที่ผมไม่ระวังผมก็อาจจะถูกฆ่าได้ทุกเมื่อเพราะผมเองก็เป็นทายาทของตระกูลโอ่วหยางและจะเป็นผู้นำตระกูลคนต่อไป”

เย่เชียนก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่งเพราะดูเหมือนว่าคนที่โอ่วหยางหมิงซวนกำลังพูดถึงไม่ใช่หยานซื่อฉุยแต่เขาก็ไม่ได้คาดคิดว่าระหว่างตระกูลโอ่วหยางกับสำนักม่อจื๊อจะมีปัญหาร้ายแรงกันอยู่ เย่เชียนแตกต่างไปจากคนเหล่านี้เพราะไม่ได้คิดที่จะเป็นผู้นำตระกูลเย่และปล่อยให้เย่เจิ้งเซียงดูแลจัดการสิ่งต่างๆต่อไปและเขากับเย่เจิ้งเซียงก็แก้ปัญหาความขัดแย้งกันแล้วดังนั้นมันจะไม่มีการนองเลือดภายในตระกูลอีกแล้ว

เย่เชียนไม่ได้ถามต่อเพราะหลายสิ่งหลายอย่างก็ยังคลุมเครือและถ้าหากรู้ชัดเจนเกินไปก็จะไม่เป็นผลดี จากนั้นเย่เชียนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าอย่างนั้นผมก็ขอขอบคุณล่วงหน้า..นับเป็นเกียรติอย่างมากที่ผมได้ร่วมมือกับคุณและผมหวังว่าเราจะร่วมมือกันได้อย่างมีความสุข”

“ผมเชื่อว่าเราสามารถรวมพลังกันได้และอนาคตจะต้องสดใสมาก” หลังจากหยุดไปชั่วขณะโอ่วหยางหมิงซวนก็ยืนขึ้นและพูดว่า “ในเมื่อเรื่องนี้เรียบร้อยแล้วผมก็จะไม่รบกวนเวลาของพวกคุณ..ถ้าหากมีเวลาคุณเย่ก็แวะมาที่บ้านตระกูลโอ่วหยางได้นะครับ..ผมยินดีต้อนรับคุณเย่เสมอ..ถ้างั้นผมไม่รบกวนพวกคุณแล้ว”

“เดี๋ยวผมไปส่งที่ประตู” เย่เชียนก็ยืนขึ้นและพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจมากครับนายน้อยโอ่วหยาง”

เมื่อเปิดประตูแล้วโอ่วหยางหมิงซวนก็กำลังจะหันกลับไปคุยกับเย่เชียนแต่จู่ๆร่างคนก็พุ่งเข้ามาหาโอ่วหยางหมิงซวนพร้อมกับมีดและทุกสิ่งก็เกิดขึ้นอย่างกะทันหันจนโอ่วหยางหมิงซวนกับเย่เชียนและอื่นๆตั้งตัวไม่ทันและไม่มีใครคาดคิดว่าจะได้พบกับฆาตกรลอบสังหารที่นี่แต่โอ่วหยางหมิงซวนเป็นคนโดดเด่นที่สุดในรุ่นลูกรุ่นหลานของตระกูลโอ่วหยางเพราะงั้นมีดของอีกฝ่ายก็ทำได้แค่บาดแผลถากๆเท่านั้น

เย่เชียนนั้นไม่ได้ตกใจอะไรมากเมื่อมือลอบสังหารแต่ก็อดไม่ได้ที่จะคิดอย่างลับๆเพราะชายหนุ่มคนนี้ดูหล่อเหลาผิวขาวสวยและท่าทางที่ดูเรียบร้อย บางทีแม้แต่ผู้หญิงเองก็อาจจะอิจฉาเมื่อได้เห็นเขา? ดวงตาของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความโกรธแค้นและเศร้าโศกจนเย่เชียนอดคิดไม่ได้ว่า ‘เขาคงจะมีเรื่องราวที่น่าเศร้าที่ถูกความแค้นกลืนกิน’

เย่เชียนนั้นไม่ได้สนใจว่าโอ่วหยางหมิงซวนจะมีความขัดแย้งแบบไหนกับอีกฝ่ายเพราะเขาก็เหมือนกับตัวฉันเองที่มีศัตรูอยู่ทั่วทุกมุมโลกและมีคนมากมายที่ต้องการชีวิตของเขา ดังนั้นโอ่วหยางหมิงซวนเองก็ต้องมีศัตรูมากมายเช่นกันและความจริงที่ว่าใครผิดหรือใครถูกนั้นเย่เชียนก็ไม่สนใจแต่เย่เชียนนั้นแอบชื่นชมความกล้าหาญของชายหนุ่มคนนี้มาก ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ตอบโต้อะไรส่วนหลี่เหว่ยกับชิงเฟิงที่กำลังจะเคลื่อนไหวแต่ก็ถูกหยุดเอาไว้ด้วยสายตาของเย่เชียน

เมื่อเห็นคนที่แทงเขาอย่างชัดเจนแล้วดวงตาของโอ่วหยางหมิงซวนก็เปลี่ยนไปและถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วพูดว่า “จินเหว่ยห่าวแกอยากตายงั้นเหรอ?”

“หืม” ชายหนุ่มก็ถอนหายใจอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “โอ่วหยางหมิงซวนในแกทำแบบนั้นลงไปเพราะงั้นแกก็ต้องยอมรับผลของมันให้ได้..ถ้าฉันไม่ฆ่าแกล่ะก็ฉันจะมีหน้าไปพบเฉียนเอ๋อร์ได้ยังไง?”

“แกก็น่าจะรู้นะว่านี่มันคือภาคตะวันตกเฉียงเหนือและมันไม่ใช่ที่ของตระกูลจินเพราะงั้นแกจะเอาอะไรมาสู้กับฉัน!” โอ่วหยางหมิงซวนพูด

“ไม่ว่าตระกูลจินจะไม่ชอบฉันมากแค่ไหนแต่ฉันก็ยังเป็นสมาชิกตระกูลจินและผู้อาวุโสจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายลูกหลานอย่างแน่นอน” จินเหว่ยห่าวพูด “แกไม่จำเป็นต้องใช้อำนาจของตระกูลโอ่วหยางเพื่อกดขี่ข่มเหงฉันหรอก..ถ้าฉันกลัววันนี้ฉันคงจะไม่มาหรอก”

เย่เชียนก็เริ่มจะเข้าใจสิ่งต่างๆแต่รายละเอียดก็ยังไม่ชัดเจนมากนักแต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนก็คือชายหนุ่มคนนี้มาจากตระกูลจิน เมื่อคิดแบบนั้นเย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะคิดอย่างลับๆและรู้สึกว่ามีบางอย่างแวบเข้ามาในหัวของเขา ซึ่งในเหล่าตระกูลเสาหลักแห่งโลกศิลปะการต่อสู้โบราณนั้นมีตระกูลจินเป็นหนึ่งในแปดตระกูลที่ยิ่งใหญ่ของศิลปะการต่อสู้โบราณไม่ใช่หรือ? ซึ่งเป็นตระกูลชนชั้นสูงที่ทรงเกียรติมากเพราะพวกเขาเป็นสายเลือดแท้ของราชวงศ์

ทักษะการต่อสู้ของโอ่วหยางหมิงซวนกับจินเหว่ยห่าวนั้นอยู่ในระดับเดียวกันและเกรงว่าจะเป็นเรื่องยากที่จะบอกผลลัพธ์ได้ ซึ่งเมื่อเห็นแบบนั้นเย่เชียนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าพวกคุณสองคนยังขัดแย้งกันอยู่แบบนี้มันก็คงไม่มีวันจบสิ้นหรอก..ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าคุณสองคนมีปัญหาอะไรกันเพราะงั้นทำไมพวกคุณไม่นั่งลงและพูดคุยกันดีๆก่อนล่ะ..บางทีผมเย่เชียนคนนี้อาจจะสามารถช่วยพวกคุณหาทางออกได้”

“คุณคือเย่เชียนงั้นเหรอ?” จินเหว่ยห่าวหันไปมองเย่เชียนด้วยความตกตะลึงแล้วถาม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน