ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1048

1048 /1358

ตอนที่ 1048 เปลี่ยนแผนไม่ทันตามสถานการณ์ (3)

…………….

ยิ่งเป็นสถานการณ์ที่บีบคั้นเช่นนี้ก็ยิ่งจำเป็นต้องรักษาสมาธิให้ดีที่สุดและต้องไม่มีความตึงเครียดใดๆเลย เย่เชียนนั้นเคยอยู่ในสถานการณ์กราดยิงแบบนี้มาหลายครั้งจากพวกมีอิทธิพลในต่างประเทศ ซึ่งถ้าหากทักษะการขับรถของเย่เชียนไม่ดีล่ะก็พวกเขาคงจะไม่รอดแล้ว

“เย่เชียนถ้าหากเรายังขับต่อไปเราอาจจะเจอพวกมันดักอยู่ข้างหน้าก็ได้..ถ้าเป็นแบบนั้นเราจะโดนศัตรูล้อม..ถ้าเป็นแบบนั้นทําไมเราไม่จัดการกับรถสามคันที่อยู่ด้านหลังก่อนเลยล่ะ?” จินเหวยห่าวพูด

“ผมก็คิดงั้นเหมือนกัน” เย่เชียนพยักหน้าแล้วพูดว่า “ระวังด้วยล่ะ” เมื่อเสียงนั้นจบลงเย่เชียนก็ควบคุมความเร็วรถให้คงที่แล้วจินเหว่ยห่าวก็เปิดประตูรถและมองดูรถข้างหลังเขาค่อยๆเข้ามาใกล้จากนั้นก็กระโดดใส่หลังคารถปอร์เช่ ในเวลานี้ชายร่างใหญ่ถือปืนกลอยู่ก็กำลังเปลี่ยนกระสุนอยู่ในเวลานี้ ดังนั้นจินเหว่ยห่าวก็จะพลาดโอกาสดีๆแบบนี้ได้อย่างไรเขาจึงกระโดดออกไปในเวลานี้

สถานการณ์กะทันหันนี้ทำให้อีกฝ่ายตกตะลึงไปชั่วขณะหนึ่งและคนขับก็ตกใจเห็นได้ชัดว่าเขาไม่คาดคิดถึงสถานการณ์ดังกล่าว ดังนั้นเขาจึงรีบหยิบปืนพกออกมาแต่มันก็สายเกินไปเพราะจินเหว่ยห่าวได้ใช้ฝ่ามือบิดคอของเขาจนมีเสียงกระดูกหักแล้วคว้าปืนพกของเขามา ส่วนสมาชิกอีกสามคนในรถตื่นตระหนกและเอื้อมมือเพื่อหยิบปืนออกมาแต่มันก็สายเกินไปแล้วเพราะจินเหว่ยห่าวใช้ปืนพกยิงใส่พวกเขาอย่างรวดเร็วและในเวลาไม่นานทุกคนในรถก็ถูกจินเหว่ยห่าวกำจัด

ในตอนนี้รถก็เสียการควบคุมและกระแทกเข้ากับราวกั้นริมถนนและจินเหว่ยห่าวก็รีบคว้าปืนกลอัตโนมัติมาแล้วเสียบเข้าไปในพวงมาลัยเพื่อล็อคการควบคุมของรถ จากนั้นจินเหว่ยห่าวก็โผล่ออกมาทางหน้าต่างแล้วเล็งปืนพกไปที่รถด้านหลังแล้วยิงออกไป “ปัง..ปัง..ปัง” ด้วยควาแม่นยำของการยิงทำให้กระสุนเจาะกระจกหน้ารถหลายรูในทันทีและโดนคนขับจนเสียชีวิตคาที่จนรถเสียการควบคุมและรถด้านหลังก็หลับไม่ทันและทำให้รถทั้งสองคันชนกันจนพลิกคว่ำแล้วกลิ้งถะไหลไปกับพื้น

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากซึ่งไม่คาดคิดเลย การกระทำของจินเหว่ยห่าวนั้นทำให้เย่เชียนประทับใจอย่างมากเพราะจินเหว่ยห่าว สามารถกำจัดศัตรูทั้งหมดได้ในช่วงเวลาสั้นๆ ซึ่งทำให้เย่เชียนรู้สึกชื่นชมอย่างมากอย่างไม่ต้องสงสัย ความสมบูรณ์แบบดังกล่าวไม่ได้ขึ้นอยู่กับความกล้าหาญเท่านั้นแต่ยังขึ้นอยู่กับทักษะและสติปัญญาในการตัดสินใจสิ่งต่างๆอีกด้วย

เมื่อรถคันที่สามชนเข้ากับรถคันที่จินเหว่ยห่าวอยู่เขาก็กระโดดลงจากรถอย่างรวดเร็วแล้วหมุนตัวกลิ้งบนพื้นเพื่อลดแรงกระแทกได้อย่างปลอดภัย จากนั้นเย่เชียนก็ยื่นมือออกมานอกหน้าต่างและยกนิ้วให้จินเหว่ยห่าวด้วยความชื่นชม

จากนั้นเย่เชียนก็หันไปมองจ้าวหยาและเมื่อเห็นท่าทางตื่นตระหนกในดวงตาของเธอแล้วเย่เชียนก็ฉีกยิ้มและพูดว่า “หยาเอ๋อร์ไม่ต้องกลัวนะ..ตราบใดที่ฉันอยู่ที่นี่จะไม่มีใครสามารถทำร้ายเธอได้เว้นแต่ฉันจะตายไปก่อน” ดวงตาที่มั่นใจและความแน่วแน่ของเย่เชียนที่มีให้ผองเพื่อนพี่น้องและครอบครัวแล้วเหนือกว่าทุกสิ่ง ยิ่งไปกว่านั้นจ้าวหยาเป็นผู้หญิงของเขาและไม่ว่าเขาจะต้องเสียอะไรเขาก็ต้องปกป้องเธอ

สามีภรรยานั้นเป็นของคู่กันแต่เมื่อภัยพิบัติมาเยือนพวกเขาก็มักจะแยกจากกัน ซึ่งในสังคมปัจจุบันโลกนี้มีทั้งร้อนและหนาวและเป็นการยากที่จะหารักแท้ให้เจอได้ ดังนั้นเย่เชียนจึงรู้สึกว่าเขามีความสุขและโชคดีที่มีรักแท้ที่พวกเธอทุกคนมีให้เขา

เมื่อจ้าวหยาเห็นผู้ชายที่เธอรักต่อสู้เพื่อเธอด้วยสายตาที่แน่วแน่แล้วเธอก็รู้สึกว่าต่อให้ตายไปก็คุ้มค่าแล้ว “อย่าพูดแบบนี้สิ..นายจะไม่เป็นอะไรเพราะถ้านายตายฉันก็จะตายตามไปด้วย..ถ้านายตายไปฉันจะอยู่ยังไงชีวิตของฉันจะไปมีความหมายอะไร?” จ้าวหยาร้องไห้จนน้ำตาไหลเต็มใบหน้าและดวงตาของเธอก็แน่วแน่อย่างมาก

ในขณะนี้จ้าวหยาก็เหลือบมองไปเห็นแสงวิบวับโดยไม่ได้ตั้งใจแล้วเห็นพลซุ่มยิงสไนเปอร์เล็งมาที่เย่เชียน เมื่อเห็นแบบนั้นจ้าวหยาก็แทบไม่มีความลังเลใดๆเลยแล้วรีบโอบกอดเย่เชียนโดยหวังว่าจะใช้ตัวเธอบังกระสุนให้กับเย่เชียน

“ปัง” เสียงปืนดังขึ้นกึกก้องไปทั่วพื้นที่แล้วเย่เชียนก็รีบหักพวงมาลัยแล้วกดร่างของจ้าวหยาลงด้วยมือข้างหนึ่งและจับพวงมาลัยด้วยมืออีกข้างหนึ่งแล้วขับไปข้างหน้าต่อไป “เป็นไงบ้าง?” เย่เชียนตะโกน

มีอาการปวดและชาที่หน้าอกของจ้าวหยาจากนั้นเธอก็เอื้อมมือไปแตะมันและมันก็เหนียวแล้วเต็มไปด้วยเลือด จากนั้นจ้าวหยาก็ปิดหน้าอกของเธอโดยไม่ส่งเสียงใดๆแล้วมองไปที่เย่เชียนอย่างเงียบๆและยิ้ม การบังกระสุนให้กับผู้ชายของเธอนั้นทำให้จ้าวหยารู้สึกมีความสุขมากและถึงแม้ว่าเธอจะต้องตายมันก็คุ้มค่าแล้ว แต่เธอก็ลังเลเล็กน้อยที่จะทิ้งผู้ชายของเธอเอาไว้แบบนี้หลังจากที่เธอตายไปและเธอก็มองเขาโดยไม่พูดอะไรแล้วมองเย่เชียนอย่างเงียบๆ ดูเหมือนว่าเธออยากจะจารึกรูปลักษณ์ของเย่เชียนเอาไว้ในใจของเธอและเธอภาวนาขอให้เธอได้เป็นผู้หญิงของเขาในชาติหน้า เธอก็รู้สึกว่าโลกนี้ช่างไม่ยุติธรรมเพราะทำไมเธอถึงต้องจากไปแบบนี้ เธอไม่ลังเลใดๆเลยและเธอก็ยังรู้สึกมีความสุขซึ่งถ้าหากมีโอกาสทำอีกเธอก็จะเลือกแบบนี้โดยไม่ลังเลอีกครั้ง

เย่เชียนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น “เย่เชียนฉันเหนื่อยแล้ว..ฉันอยากนอน” จ้าวหยาค่อยๆเอาหัวของเธอลงบนตักของเย่เชียน เมื่อเห็นแบบนั้นเย่เชียนก็ตกใจและรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติไป เมื่อหันไปมองเขาก็เห็นหน้าอกของจ้าวหยามีเลือดไหลออกมาผ่านนิ้วมือของเธอที่เธอกุมเอาไว้

ความเจ็บปวดนี้แสนสาหัสมาก ในตอนนี้เย่เชียนรู้สึกเจ็บปวดใจอย่างมากและรีบพูดว่า “หยาเอ๋อร์..อย่านอน..อย่าหลับนะ” เย่เชียนรู้ดีว่าในเวลานี้ถ้าจ้าวหยาหลับไปเธอจะไม่ตื่นขึ้นมาอีก ในตอนนี้ดวงตาของเย่เชียนเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าและรถทั้งคันก็เต็มไปด้วยอ่อร่าที่น่าหวาดกลัวและเยือกเย็น