ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1059

1059 /1358

ตอนที่ 1059 สถานการณ์ไม่สงบ (2)

…………….

หยานซื่อฉุยไม่ใช่คนโง่และถึงแม้ว่าบุคลิกของเธอจะไม่ได้เงียบขรึมอย่างชาฮัวเอียนก็ตามแต่ก็ไม่สามารถมองข้ามความสามารถของเธอได้เลย หลังจากอยู่ในสำนักม่อจื๊อมาหลายปีภายใต้การฝึกสอนโดยตู้ฟู่เหว่ยนั้นต้องยอมรับเลยว่าหยานซื่อฉุยมีความสามารถอย่างแน่นอน

หยานซื่อฉุยยังชัดเจนมากว่าเมื่ออาจารย์ของเธอตายก็จะไม่มีใครที่สามารถกดดันและหยุดยั้งชาฮัวเอียนได้อีกและเขาจะต่อสู้กับเธอเพื่อแย่งชิงตำแหน่งเจ้าสำนักม่อจื๊ออย่างแน่นอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อตู้ฟู่เหว่ยบอกกับเธอก่อนที่เขาจะตายว่าเมื่อเช้านี้ชาฮัวเอียนวางยาพิษในถ้วยชาโสมที่เขาดื่ม ซึ่งนี่ก็พอจะอธิบายทุกอย่างได้แล้วว่าสิ่งที่เธอจะต้องเผชิญต่อไปจะเป็นวิกฤตที่หนักหนาสาหัสอย่างมาก

ถ้าหยานซื่อฉุยต้องการเอาชนะชาฮัวเอียนล่ะก็สิ่งที่สำคัญที่สุดคือได้รับการสนับสนุนจากสาวกของสำนักม่อจื๊อให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถ้าหากชาฮัวเอียนนึกถึงอู๋ชิงแล้วหยานซื่อฉุยจะไม่นึกถึงเขาได้อย่างไร? ดังนั้นหลังจากวางร่างอันไร้วิญญาณของตู้ฟู่เหว่ยแล้วหยานซื่อฉุยก็รีบไปที่บ้านพักของอู๋ชิงทันที

ตู้ฟู่เหว่ยผู้น่าสงสารที่เคยยิ่งใหญ่มาตลอดชีวิตไม่คิดว่าเขาจะได้รับการปฏิบัติเช่นนี้หลังจากการตายของเขา แต่ใครจะโทษเรื่องนี้ได้เพราะความจริงนั้นโหดร้ายมากเพราะไม่ว่าเขาจะเก่งหรือยิ่งใหญ่สักแค่ไหนตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่แต่เมื่อคุณตายชะตากรรมของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือในเวลานี้เหล่าลูกศิษย์และสาวกของเขาไม่ตระหนักถึงการตายของเขาและคิดหาวิธีที่จะฝังตัวเองอย่างสมเกียรติแต่กำลังคิดที่จะต่อสู้กันเพื่อแย่งชิงอำนาจ แน่นอนว่าเขารู้ว่าชาฮัวเอียนคิดที่จะทำแบบนี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วแต่ไม่ได้คาดว่าหยานซื่อฉุยจะเป็นแบบนี้ด้วยแต่น่าเสียดายที่เขาตายไปแล้วและไม่มีทางรู้ได้เลย

ชาฮัวเอียนเพิ่งจะกลับไปเมื่อไม่นานมานี้และในไม่ช้าหยานซื่อฉุยก็มาหาเขาอีกครั้งดังนั้นอู๋ชิงจึงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ซึ่งก่อนหน้านี้เขารับปากกับชาฮัวเอียนเอาไว้ว่าจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้ของพวกเขา ดังนั้นอู๋ชิงจึงโบกมือขึ้นและพูดกับแม่บ้านว่า “ออกไปบอกกับหยานซื่อฉุยทีว่าฉันป่วยอยู่เพราะงั้นฉันจึงไม่สะดวกที่จะพบแขก”

แม่บ้านเข้าใจความหมายของอู๋ชิงเป็นอย่างดีและหลังจากที่เธอพยักหน้าตอบเธอก็เดินออกไป ในตำแหน่งดังกล่าวอู๋ชิงไม่มีทางเลือกอื่นเพราะเขามีอิทธิพลอย่างมากในสำนักม่อจื๊อดังนั้นเขาจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ทั้งสองจะมาหาเขาเป็นคนแรก แต่ตอนนี้เขาแค่ต้องการใช้ชีวิตอย่างเงียบๆและไม่ต้องการมีส่วนร่วมในการต่อสู้ใดๆทั้งสิ้นและความทะเยอทะยานของเขาก็ไม่มีอีกต่อไปแล้ว

“ป่วยงั้นเหรอเกิดอะไรขึ้น?..ทำไมคุณถึงไม่บอกฉันว่าผู้อาวุโสอู๋ป่วยล่ะ..ถอยออกไปหน่อยฉันจะเข้าไปเยี่ยมท่าน” หยานซื่อฉุยพยายามเดินเข้ามาแล้วตะโกน

“ผู้อาวุโสอู๋..เธอ..เธอ..” แม่บ้านพูดอย่างลังเล

เมื่อได้ยินแบบนั้นอู๋ชิงก็โบกมืออย่างช่วยไม่ได้แล้วพูดว่า “เอาเถอะ..นี่มันไม่ใช่เรื่องของคุณเพราะงั้นคุณช่วยออกไปก่อน” ณ จุดนี้อู๋ชิงรู้ว่าถึงแม้ว่าเขาต้องการแสร้งทำต่อไปแต่มันก็เป็นไปไม่ได้เลยเพราะเนื่องจากหยานซื่อฉุยไม่ยอมดังนั้นเขาจึงต้องเผชิญหน้าอย่างกล้าหาญ

“ฉันได้ยินมาว่าผู้อาวุโสอู๋ป่วย..แล้วคุณเป็นอะไรมากหรือเปล่า?” ท่าทางของหยานซื่อฉุยเห็นได้ชัดว่าไม่พอใจเล็กน้อยแต่เธอก็ไม่กล้าพูดมากเกินไปเพราะจุดประสงค์หลักของการมาเยือนของเธอในวันนี้คือการโน้มน้าวให้อู๋ชิงสนับสนุนเธอ ดังนั้นถ้าหากเธอพูดอะไรมากเกินไปมันก็มีแต่จะพลักไสให้อู๋ชิงไปอยู่กับชาฮัวเอียนมากเท่านั้น

“ไม่มีอะไรที่ร้ายแรงหรอก..ฉันก็แค่ปวดหัวนิดหน่อยเพราะเป็นไข้หวัด” อู๋ชิงพูดและหลังจากหยุดไปชั่วขณะเขาก็พูดต่อ “ซือฉุย..ที่มาหาฉันเนี่ยเธอมีเรื่องด่วนอะไรหรือเปล่า..ถ้ามีอะไรก็พูดออกมาตรงๆได้เลย”

“ผู้อาวุโสอู๋คุณน่าจะรู้เกี่ยวกับการต่อสู้ระหว่างอาจารย์ตู้กับเย่เชียนใช่มั้ย?” หยานซื่อฉุยถาม

“ฉันก็ได้ยินมา..แต่ฉันไม่รู้รายละเอียดเฉพาะเจาะจงอะไรเลย..เธอก็รู้หนิว่าหลานปีที่ผ่านมาฉันเลิกยุ่งเกี่ยวกับสิ่งต่างๆของสำนักม่อจื๊อไปแล้วและฉันก็แค่อยากจะมีความสุขกับวัยชราและชีวิตที่เหลือของฉัน” อู๋ชิงพูด “ว่าแต่ผลการต่อสู้เป็นยังไงบ้าง?..ท่านเจ้าสำนักไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” เขารู้อย่างชัดเจนเกี่ยวกับการตายของตู้ฟู่เหว่ยแต่อู๋ชิงแสร้งทำเป็นไม่รู้อะไรเลยและไม่มีช่องโหว่ในการเสแสร้งเลยแม้แต่น้อย

“อาจารย์ตู้เสียแล้ว” การแสดงออกของหยานซื่อฉุยค่อนข้างเศร้าโศกและไม่ว่ายังไงตู้ฟู่เหว่ยก็เลี้ยงเธอมาตั้งแต่อายุยังน้อยและเป็นเหมือนพ่อของเธอ ดังนั้นการตายของตู้ฟู่เหว่ยจึงทำให้เธอรู้สึกเศร้าในใจ แต่สิ่งที่เธอทำอยู่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่รู้สึกเกี่ยวกับการตายของตู้ฟู่เหว่ยเลยเพราะตอนนี้เธอต้องดิ้นรนเพื่อแย่งชิงอำนาจเพราะในยามวิกฤติแบบนี้ถ้าเธอไม่ทำอะไรด้วยตัวเองมันก็จะทำให้สิ่งที่ตู้ฟู่เหว่ยสร้างมานานหลายปีสูญเปล่าไปอย่างไร้ประโยชน์

“เฮ้อ..ฉันไม่คิดเลยว่าท่านเจ้าสำนักที่มากความสามารถขนาดนั้นจะตายด้วยน้ำมือของเด็กหนุ่มสองคนนั้น” อู๋ชิงถอนหายใจและพูดว่า “แล้วตอนนี้เธอมีแผนยังไง”

“ระดับความสามารถของอาจารย์ตู้จะไปแพ้คนอย่างเย่เชียนกับม่อหลงได้ยังไง..นี่คือความผิดของชาฮัวเอียนเพราะก่อนที่อาจารย์จะไปยังสถานที่การต่อสู้ชาฮัวเอียนได้ใส่ยาพิษลงไปในชาโสมของอาจารย์..ซึ่งพิษนั่นคือสาเหตุที่ทำให้อาจารย์แพ้..นี่เป็นแผนการสมรู้ร่วมคิดของเย่เชียนกับชาฮัวเอียน..ทั้งหมดนี้เป็นการสมรู้ร่วมคิดของพวกมัน” หยานซื่อฉุยพูด “อาจารย์ถูกลูกศิษย์วางยาแบบนี้ฉันจะปล่อยมันไปได้ยังไง..ชาฮัวเอียนคอยจับตาดูพวกเรามาตลอดและเฝ้ามองตำแหน่งเจ้าสำนักมาตั้งนานแล้ว..เมื่อข่าวการตายของอาจารย์มาถึงหูเขาก็ต้องเริ่มที่จะทำการแย่งชิงตำแหน่งเจ้าสำนักอย่างแน่นอน..ผู้อาวุโสอู๋คุณคือผู้อาวุโสเก่าแก่ของสำนักม่อจื๊อของเราและอาจารย์ก็เคารพคุณเสมอเมื่อเขายังมีชีวิตอยู่..เพราะงั้นในเวลานี้ผู้อาวุโสอู๋ควรจะยืนขึ้นและทวงคืนยุติธรรมสิ”