ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1094

ตอนที่ 1094 สำนักถัง

………………..

เย่เชียนไม่ได้พูดและแค่ยิ้มเบาๆให้กับเรื่องตลกของจินเหว่ยห่าว แน่นอนว่าเขารู้ว่าจินเหว่ยห่าวไม่ได้คิดแบบนั้นจริงๆและมันก็เป็นแค่เรื่องตลก อย่างไรก็ตามในความเห็นของเย่เชียนนั้นการแสดงออกของจินเหว่ยห่าวก็ทำให้เขารู้สึกโล่งใจเพราะท้ายที่สุดแล้วเย่เชียนก็ถือว่าจินเหว่ยห่าวเป็นมิตรสหายของเขาและเขาก็ไม่ต้องการให้เพื่อนของเขาจมอยู่ในความทรงจำอันเจ็บปวดในอดีตตลอดไป หากจินเหว่ยห่าวสามารถหนีออกจากมันมาได้เย่เชียนก็ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะช่วย

ในห้องเล็กเย่เชียนกับจินเหว่ยห่าวนั่งจิบไวน์กันอย่างช้าๆและไม่มีใครพูดอะไรเลยมีเพียงเสียงจิบไวน์และเสียงขวดตกใส่ พื้นดิน ไวน์องุ่นดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้สำหรับผู้ชายเสมอและไม่ว่าจะเป็นความสุขหรือความเศร้าก็ตาม

เย่เชียนรู้ว่าเขาบังเอิญไปกระตุ้นความโศกเศร้าของจินเหว่ยห่าวและทั้งหมดที่เขาทำได้คือดื่มไวน์เป็นเพื่อนเขา เขารู้ว่าชายตรงหน้าเขามีความดื้อรั้นและไม่ยอมล้มเลิกความตั้งใจอย่างแน่นอนและจินเหว่ยห่าวจะไม่มีวันทำให้คนอื่นมาสงสารและเห็นใจเขา เย่เชียนเชื่อว่าสิ่งที่พวกพ้องต้องการไม่ใช่ความสงสารและความเห็นอกเห็นใจแต่เป็นความเคารพและความไว้วางใจนั่นเอง

เย่เชียนทำได้เพียงเรื่องนี้แต่สิ่งเหล่านี้ก็เพียงพอแล้ว

ทั้งสองไม่รู้ว่าพวกเขาเมากันตั้งแต่เมื่อไรและถึงแม้ว่าเย่เชียนจะไม่ได้เมาก็เถอะแต่เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงกินไวน์ไปมากเท่าไหร่เขาก็ยังไม่เมาอยู่ดี แต่ในเวลานี้ด้วยความเหนื่อยล้าจึงทำให้ทั้งเย่เชียนและจินเหว่ยห่าวต่างก็นอนอยู่บนพื้นและทั้งสองผล็อยหลับไปด้วยเสียงกรนดังๆ

ในระหว่างการนอนหลับของเขาเย่เชียนดูเหมือนจะเห็นภาพของฉินหยูอยู่ตลอดเวลาจนเกิดความหนาวเหน็บจากก้นบึ้งของหัวใจเย่เชียนและทำให้เขาตกใจกลัวมากราวกับว่าเขาจะสูญเสียเธอไป จากนั้นเย่เชียนก็เอื้อมมือออกไปและต้องการจับเธอ แต่ฉินหยูก็ตกลงไปในเหวลึกจนเย่เชียนร้องไห้ด้วยความเศร้าโศกและหัวใจของเขาก็เจ็บปวดเหมือนถูกมีดกรีด

ทันใดนั้นเย่เชียนก็ตื่นขึ้นจากการนอนและเขาเพียงรู้สึกถึงเหงื่อทั่วตามร่างกายและเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ตอนที่เขาหลับแล้วเย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่นและความรู้สึกนั้นก็ดูเหมือนจริงเกินไปจนเย่เชียนอดคิดไม่ได้ว่ามันมีอะไรเกิดขึ้นกับฉินหยูจริงๆหรือเปล่าตอนที่เธอกำลังสอนหนังสืออยู่ในหมู่บ้านเมียว

เมื่อมองขึ้นไปที่หน้าต่างแล้วพระอาทิตย์ขึ้นแห่งวันใหม่ก็มาถึง จากนั้นเย่เชียนก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อระงับความรู้สึกที่ไม่ดีออกไปเพราะเขายังคงมีความท้าทายมากมายในอนาคตและเขาไม่สามารถขี้ขลาดและกระวนกระวายได้ จากนั้นเขาก็หันไปมองจินเหว่ยห่าวแต่พบว่าเขายังหลับอยู่ จากนั้นเขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยราวกับว่ามีความเศร้าโศกอย่างที่ไม่สามารถจินตนาการได้

จากนั้นเย่เชียนก็รีบปลุกจินเหว่ยห่าวพร้อมรอยยิ้มแล้วพูดว่า “รีบไปอาบน้ำได้แล้ว..เราจะได้เดินทางไปยังสำนักถังกันต่อ”

จินเหว่ยห่าวลืมตาขึ้นแล้วพูดว่า “เอ่อ..ขอโทษทีฉันเผลอหลับไป”

เย่เชียนก็ฉีกยิ้มและไม่ได้พูดอะไรแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ

หลังจากเตรียมตัวกันเสร็จแล้วพวกเขาก็ขึ้นรถและขับผ่านถนนในเมืองเล็กๆของชาวพื้นเมือง ระยะทางประมาณ 30 กิโลเมตรพวกเขาก็มาถึงอีกเมืองหนึ่งและหลังจากสอบถามเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วพวกเขาก็สอบถามว่าสำนักถังอยู่ที่ไหนอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าสำนักถังสำหรับที่นี่จะมีชื่อเสียงสูงมากเพราะทุกคนที่นี่เต็มไปด้วยความชื่นชม

นี่คือข้อเท็จจริงเพราะถึงแม้ว่าสำนักถังจะใช้พิษในการสู้รบแต่ก็ใช้รักษาโรคได้และเป็นประโยชน์มากมายแก่คนในท้องถิ่น ซึ่งผู้คนมักจะเคารพสำนักถังและเชื่อมั่นพวกเขาเสมอมาจนยึดหลักคำสอนของบรรพบุรุษสำนักถังโดยการใช้พิษเพื่อรักษาโรคภัยไข้เจ็บ

หลังจากสอบถามที่อยู่ของสำนักถังแล้วเย่เชียนก็ขับรถตรงไปยังที่ตั้งของสำนักถังทันที ถึงแม้ว่าจะถูกเรียกว่าสำนักถังแต่จริงๆแล้วมันเป็นคฤหาสน์ที่สวยงาม สมาชิกของสำนักถังนั้นล้วนแล้วมีแต่แซ่สกุลถังเพราะเมื่อร้อยปีที่แล้วเหล่าลูกศิษย์และผู้อาวุโสที่อพยพมาจากต่างแดนที่ไม่ใช่ตระกูลถังพยายามที่จะกวาดล้างตระกูลถังและยึดครองสำนักถังไปและตั้งแต่นั้นมาสำนักถึงจังไม่เปิดรับคนภายนอกอีกต่อไป

คนภายนอกที่เข้ามาเป็นสาวกของสำนักถังนั้นพวกเขาได้เรียนรู้อาวุธและสูตรยาพิษและศาสตร์การต่อสู้เกือบจะทั้งหมดของสำนักถัง ซึ่งในเวลานั้นเจ้าสำนักถังมีความสุขมากแต่ต่อมาลูกหลานของตระกูลถังได้ทำร้ายลูกสาวอันเป็นที่รักของผู้อาวุโสท่านหนึ่งดังนั้นเขากับเหล่าผู้อพยพมาจึงได้เริ่มการแก้แค้นอย่างบ้าคลั่งกับสำนักถังแต่เพราะความเหนือกว่าของสำนักถังพวกเขาจึงฆ่าล้างบางอีกฝ่ายแต่ก็ประสบความสูญเสียอย่างหนักหน่วง ซึ่งตั้งแต่นั้นมาสำนักถังก็ออกคำสั่งเคร่งครัดไม่รับสาวกจากต่างแดนอย่างเด็ดขาด

เมื่อพวกเขามาถึงประตูทางเข้าของสำนักถังแล้วเย่เชียนก็หยุดรถและเดินเข้าไป ซึ่งที่ประตูมีคนเฝ้าอยู่สองคนหยุดพวกเขาเอาไว้และพูดว่า “พวกคุณมาหาใคร?”

“ผมเย่เชียน..ลูกชายของเย่เจิ้งหรานแห่งตระกูลเย่มาขอพบท่านเจ้าสำนักครับ” เย่เชียนพูด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน