ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1108

ตอนที่ 1108 แผนของสองพ่อลูก

………………..

เย่เชียนไม่เคยสงสัยว่าฉินหยูนอกใจเขาเพราะฉินหยูเองก็ให้เขามาเยอะดังนั้นเย่เชียนจึงไม่คิดที่จะสงสัยเธอแต่เป็นเพียงว่าเย่เชียนอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉินหยูในหมูบ้านเมียวเพราะเขารู้สึกคลุมเครือเล็กน้อยแต่เขาไม่สามารถบอกได้ว่าทำไม

สำหรับการสอบถามซ้ำๆ ของเย่เชียนเกี่ยวกับเรื่องของฉินหยูนั้นทำให้หลัวสุ่ยอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงเล็กน้อยและประหลาดใจมาก ซึ่งยิ่งเห็นหลัวสุ่ยสงสัยแบบนี้มากเท่าไหร่เย่เชียนก็ยิ่งรู้สึกว่ามันจะต้องมีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นกับฉินหยูอย่างแน่นอน

ทิวทัศน์ของหมู่บ้านเมียวสวยจริงอย่างที่หลัวสุ่ยบอกซึ่งดูเป็นธรรมชาติมากและยังมีอีกหลายสิ่งที่มีคุณค่าทางโบราณคดีที่หลงเหลือเอาไว้ ทั้งเสาหินและไม้แกะสลักเหล่านั้นที่สร้างขึ้นโดยการบูชาโทเท็มและลวดลายแกะสลักบนนั้นก็ดูสวยงามมาก

เกือบทั้งวันหลัวสุ่ยพาเย่เชียนไปทัวร์รอบๆ หมู่บ้านเมียว อย่างไรก็ตามในระหว่างการเดินทางหลัวสุ่ยก็ชี้ไปที่ถ้ำที่อยู่ไม่ไกลและบอกเย่เชียนว่านั่นเป็นพื้นที่ต้องห้ามในหมู่บ้านและเตือนเขาว่าอย่าเข้าใกล้ เมื่อได้ยินแบบนั้นเย่เชียนก็พยักหน้าเล็กน้อยและเห็นด้วย

ในตอนเย็นหลัวสุ่ยพาเย่เชียนกลับมาที่บ้านและท่าทางของหว่านไห่ดูไม่ได้อบอุ่นแต่ก็ไม่ได้เฉยเมยและเขามักจะชวนเย่เชียนให้กินข้าวและอาหารพื้นบ้าน ข้าวในไม้ไผ่รสชาติดีมากแต่เย่เชียนก็ระมัดระวังเพราะเขาสงสัยว่าอาจมีพิษหนอนบางชนิดอยู่ในนั้นหรือไม่และดูประหม่าเล็กน้อย

หว่านไห่ก็ดูเหมือนจะเห็นความกังวลของเย่เชียนแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรและหลังจากทานอาหารเสร็จหว่านไห่ก็ลุกขึ้นและพูดว่า “พวกเอ็งกินกันไปเถอะ..ฉันขอตัวก่อน” เมื่อพูดจบเขาก็เดินออกไป แทบจะทันทีเย่เชียนดูเหมือนจะเห็นการแสดงออกที่เศร้าโศกมากอยู่ในดวงตาของหว่านไห่และอดไม่ได้ที่จะแน่นิ่งไปครู่หนึ่งและใบหน้าของหลัวสุ่ยก็มืดมนลงเช่นกัน

หลังจากเฝ้าดูหว่านไห่ออกไปเย่เชียนก็ถามว่า “หลัวสุ่ยพ่อของเธอเป็นอะไรไปเหรอ? ..ดูเหมือนเขาจะมีอะไรอยู่ในใจเลย”

หลัวสุ่ยกัดริมฝีปากแน่นและพูดว่า “พ่อของฉันมักจะไปหาแม่ของฉันในเวลานี้ทุกๆ วันและพูดคุยกับเธอ..ถึงแม้ว่าแม่ของฉันจะไม่ได้ยินเขาก็ตาม”

เมื่อได้ยินแบบนั้นเย่เชียนก็ถอนหายใจเงียบๆ และคิดกับตัวเองว่า ‘ช่างน่าเศร้าจริงๆ’ ผ่านไปครู่หนึ่งเย่เชียนก็ไม่ถามอะไรอีกเลยแต่กลับพูดว่า “หลัวสุ่ยฉันอิ่มแล้วฉันขอตัวก่อนนะ..เดี๋ยวฉันกลับมา”

“อืม” ดูเหมือนหลัวสุ่ยจะอารมณ์ไม่ดีดังนั้นเธอจึงไม่รบกวนเย่เชียนและไปกับเขาเหมือนก่อนหน้านี้และเธอแค่บอกให้เย่เชียนระวังตัวแต่เย่เชียนก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้และลุกขึ้นแล้วเดินออกไป

ค่ำคืนนี้ ณ หมู่บ้านเมียวดูเหมือนจะเปลี่ยนไปเพราะมันเงียบมากและเสียงของแมลงก็แทบไม่ได้ยินเลย มีดวงจันทร์สว่างไสวอยู่บนท้องฟ้าแต่ดูเหมือนว่าจะเรืองแสงเป็นสีแดงเล็กน้อย เมื่อเห็นแบบนั้นเย่เชียนก็ตัวสั่นเทาและขมวดคิ้วแน่นและคิดว่าเขาจะเริ่มการสืบข้อมูลที่ไหนดี ตามคำพูดของหลัวสุ่ยดูเหมือนว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นเมื่อฉินหยูอยู่ในหมู่บ้านเมียวแต่ดูเหมือนว่าหลัวสุ่ยจะไม่อยากพูดดังนั้นเย่เชียนจึงไม่อยากที่จะถามและต้องสำรวจและสืบค้นด้วยตัวเองแต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นจากตรงไหนดี

เย่เชียนเดินอยู่ในหมู่บ้านเมียวอย่างงุนงงและสับสนจนมาถึงรอบนอกของหมู่บ้านโดยไม่รู้ตัว ซึ่งมีบ้านไม้อยู่ตรงนั้นละมีลวดลายแปลกๆ ที่แกะสลักเอาไว้บนผนังไม้นอกบ้าน เย่เชียนไม่เข้าใจว่ามันคืออะไรแต่ในขณะที่เขากำลังจะจากไปกลับได้ยินเสียงของการพูดคุยกันอยู่ภายในจนเย่เชียนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเพราะเสียงนั้นดูเหมือนจะเป็นจงฮุ่ยที่ใช้พิษหนอนไหมสีทองใส่เขา ซึ่งดูเหมือนว่าสถานที่นี้น่าจะเป็นบ้านของเขาดังนั้นเย่เชียนจึงค่อยๆ แนบหูที่กำแพงแล้วแอบฟัง

“พ่อครับผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้น..ผมต้องแต่งงานกับหลัวสุ่ยให้ได้” เสียงที่หนักแน่นของจงฮุ่ยดังมาจากภายในบ้าน

ผ่านไปสักพักก็มีเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆ แล้วพูดว่า “ฮุ่ยเอ๋อร์ลืมไปแล้วเหรอว่าเรายังมีเรื่องสำคัญที่ต้องทำอีกมาก..ส่วนเรื่องนี้เราก็แค่ปล่อยไปก่อน..มันก็แค่เรื่องของผู้หญิงไม่ใช่หรือไงและมันคุ้มกันหรือเปล่าถ้าแกจะทำลายสิ่งที่สำคัญของเราเพื่อเธอ..เทพแม่หมอจะไม่ยกโทษให้เอ็งอย่างแน่นอน”

คิ้วของเย่เชียนก็ขมวดเข้าหากันและเขารู้สึกเป็นลางไม่ดีเพราะพวกเขาทั้งสองกำลังพูดภาษาจีนไม่ใช่ภาษาชาวเมียวไม่อย่างนั้นเย่เชียนจะไม่สามารถเข้าใจได้เลย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน