ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1122

ตอนที่ 1122 ความเห็นต่างของพ่อกับลูก

………………..

สิ่งที่เลวร้ายที่สุดเกี่ยวกับตระกูลคือการที่ไม่มีผู้สืบทอดและไม่ว่ารุ่นก่อนจะมีความสามารถและยิ่งใหญ่มากแค่ไหนแต่ถ้าไม่มีผู้สืบทอดล่ะก็ทั้งตระกูลจะต้องตกต่ำและสูญหายไปในหน้าประวัติศาสตร์ ทุกวันนี้มีสำนักและตระกูลใหญ่ๆที่มีอำนาจในโลกศิลปะการต่อสู้โบราณหลงเหลืออยู่เท่าไหร่กัน? แน่นอนว่าส่วนใหญ่เป็นเพราะลูกหลานรุ่นใหม่ไม่มีความสามารถเหมือนบรรพบุรุษรุ่นดก่อนๆและนั่นก็ทำให้พวกเขาตกต่ำลง

สำหรับถังจิงหนานแล้วไม่ต้องสงสัยเลยเพราะนี่เป็นปัญหาที่สำคัญมากเพราะบรรดาลูกหลานของตระกูลถังในปัจจุบันไม่มีใครที่มีพรสวรรค์เลยและตอนนี้สิ่งนี้ก็ได้เกิดขึ้นแล้วเพราะบรรดาลูกหลานของตระกูลถังนั้นไม่มีใครตรงกับความคาดหวังของถังจิงหนานเลยสักคน

อย่างไรก็ตามตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดถึงเรื่องนี้เพราะก่อนที่เขาจะรู้ตัวรถก็ได้เข้าไปในหมู่บ้านเมียวแล้วและหยุดอยู่ที่หน้าบ้านของหว่านไห่ จากนั้นถังจิงหนานก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วเดินเข้าไปในบ้านของหว่านไห่และเมื่อเขาไปถึงประตูถังจิงหนานก็หยุดเดินและเหลือบมองไปที่ถังยู่เซิงแต่ไม่ได้พูดอะไร ซึ่งถังยู่เซิงก็เข้าใจและรีบเคาะประตูพร้อมกับพูดว่า “ถังจิงหนานแห่งสำนักถังมาที่นี่เพื่อขอพบท่านผู้เฒ่าหว่านไห่”

สักพักประตูก็เปิดออกแล้วเห็นหว่านไห่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น เห็นได้ชัดว่าร่างกายของเขายังไม่หายดีและเมื่อเขาเห็นร่างของถังจิงหนานปรากฏขึ้นที่ประตูหว่านไห่ก็ขมวดคิ้ว จากนั้นลูกน้องของหว่านไห่ที่มาเปิดประตูก็เดินไปที่ด้านข้างของหว่านไห่โดยไม่พูดอะไรและหว่านไห่ก็เหลือบมองเขาพร้อมกับพยักหน้าเล็กน้อย เมื่อเห็นแบบนั้นลูกน้องของหว่านไห่ก็หันหลังแล้วเดินจากไป

“เชิญนั่งลงก่อน” หว่านไห่ชี้ไปที่เก้าอี้แล้วพูด

ถังจิงหนานก็เดินไปที่เก้าอี้และนั่งลง เมื่อถังยู่เซิงกำลังจะนั่งลงข้างๆถังจิงหนานก็เหลือบมองเขาจนเขาตัวสั่นไปครู่หนึ่งและรีบลุกขึ้นยืนอีกครั้งและยืนอยู่ข้างหลังเขาอย่างเชื่อฟัง

“อ่ะๆ…” หว่านไห่ไอสองครั้งและรีบเอามือปิดหน้าอกเพราะเขาช่วยเย่เชียนโดยพิธีกรรมการแลกเปลี่ยนเลือดในคืนนั้นจึงทำให้เขาสูญเสียแรงกายไปมากและเขาก็ยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่ ในตอนนี้ร่างกายของหว่านไห่อ่อนแอมากจนถังจิงหนานดูเหมือนจะรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติไปและเขาก็ขมวดคิ้วแต่ไม่ได้พูดอะไร

“ลมอะไรหอบท่านเจ้าสำนักแห่งสำนักถังมาที่นี่กัน?” หว่านไห่พูด

“คุณหว่านก็น่าจะรู้ดี” ถังจิงหนานพูด “ฉันมาที่นี่ในวันนี้ก็แค่อยากจะถามคุณว่าก่อนหน้านี้มันเกิดอะไรขึ้น”

“เรื่องการสู่ขอลูกสาวของผมใช่มั้ย?” หว่านไห่พูด “ครั้งก่อนผมก็พูดไปอย่างชัดเจนแล้วว่าการแต่งงานดังกล่าวนั้นจะขึ้นอยู่กับเธอเอง..ถึงแม้ว่าผมจะเป็นพ่อของเธอแต่ผมก็ไม่อยากจะบังคับลูกสาว” เมื่อพูดถึงหลัวสุ่ยคิ้วของหว่านไห่ก็ขมวดเข้าหากันเพราะหลังจากเย่เชียนออกไปจากหมู่บ้านเมียวเขาก็ได้ส่งคนไปสืบข้อมูลอย่างลับๆแต่ก็ไม่มีอะไรเลย เขาไม่รู้ว่าจงโหลวซานกับจงฮุ่ยซ่อนตัวอยู่ที่ไหน ใครบอกว่าหว่านไห่จะไม่เสียใจเพราะภรรยาของเขาตายไปแล้วและถ้าหากหลัวสุ่ยลูกสาวเพียงคนเดียวของภรรยาของเขาเป็นอะไรไปเขาก็คงจะทำใจยอมรับไม่ได้ อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าเขาจะกังวลมากและเขาก็รู้ด้วยว่าเรื่องนี้ต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไปเพราะถ้าเขารีบร้อนก็จะมีแต่ทางตันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“ฉันคิดว่าคุณหว่านก็น่าจะรู้ดีว่าสำนักถังของฉันนั้นเป็นยังไง..ถึงแม้ว่าจะพูดไม่ได้ว่ามีมิตรภาพที่ดีต่อกันแต่ก็ไม่ถือว่าเป็นศัตรูต่อกัน..พอฉันรู้ว่ายู่เซิงตกหลุมรักลูกสาวของคุณฉันยังคัดค้านอย่างหนักแต่เพื่อความสุขของลูกหลานแล้วฉันก็ต้องยอมทำ..ดังนั้นฉันก็เลยส่งตัวแทนมาพร้อมกับของขวัญมากมายเพื่อสู่ขอลูกสาวของคุณแต่ถ้าหากคุณหว่านไม่เห็นด้วยก็ไม่เป็นอะไรเพราะนี่มันเรื่องของคนหนุ่มสาว..แต่การกระทำบางอย่างของคุณหว่านดูเหมือนจะไม่สมเหตุสมผลไปหน่อยนะ” ถังจิงหนานพูด

“อย่างงั้นเหรอ?” หว่านไห่พูดเบาๆ “ผมคิดว่าอาจารย์ถังก็น่าจะรู้นะว่าที่หลานชายของคุณได้รับบาดเจ็บนั้นเกิดจากคนอื่นที่ไม่ใช่ผม..ถึงแม้ว่าเรื่องมันจะเกิดขึ้นในหมู่บ้านเมียวก็ตามและแน่นอนว่าผมเองก็ต้องมีส่วนรับผิดชอบเล็กน้อยแต่ถ้าอาจารย์ถังพูดอย่างนี้มันก็เกินไปหน่อยนะ”

“ฉันรู้แล้วว่าเย่เชียนเป็นคนทำ..เดี๋ยวฉันจะจัดการเรื่องนี้ในภายหลัง” ถังจิงหนานพูด “ฉันแค่คิดว่าสำนักถังต้องทำสิ่งที่ถูกต้องเพราะดูเหมือนว่าคุณจะดูถูกสำนักถังของเราอยู่ตลอดเวลาซึ่งทำให้สำนักถังและตระกูลถังต้องเสียหน้า..ที่ฉันมาที่นี่ในวันนี้ก็แค่จะมาเตือนและพูดคุยกับคุณหว่านเท่านั้น”

หว่านไห่ก็ยิ้มเบาๆและพูดว่า “ผมคิดว่าอาจารย์ถังคงจะไม่เข้าใจความจริงข้อนี้สินะ..คุณไม่รู้เหรอว่าสำนักถังดูถูกเหยียดหยามหมู่บ้านเมียวของผมมากน้อยแค่ไหน..ผมเคยได้ยินมาเสมอว่าอาจารย์ถังมีอำนาจมากมายและมันก็จริงอย่างที่คนเขาว่ากัน..เรื่องที่เกิดขึ้นมันก็ไม่ได้เกิดจากผมเพราะคนของคุณเริ่มที่จะกดขี่ข่มเหงพวกเราก่อนเพราะงั้นอาจารย์ถังจะทำยังไงกับเรื่องนี้ล่ะ?”

คิ้วของถังจิงหนานก็ขมวดเข้าหากันและใบหน้าของเขาก็ค่อยๆบูดบึ้งเพราะอันที่จริงเขารู้ว่าถังเฉียงเป็นคนก่อเรื่องนี้และไม่สามารถหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นในหมู่บ้านเมียวได้ อย่างไรก็ตามสำหรับถังจิงหนานแล้วศักดิ์ศรีและเกียรติของสำนักถังก็สำคัญกว่าดังนั้นถ้าหากเขาไม่สามารถกู้คืนศักดิ์ศรีได้ล่ะก็เขาจะยืนอยู่บนแม่น้ำและทะเลสาบทั่วโลกศิลปะการต่อสู้โบราณในอนาคตอย่างไร?

ข่าวการเข้ามาเยือนของถังจิงหนานในหมู่บ้านเมียวไม่สามารถปกปิดจงโหลวซานได้เพราะชายชราผู้มีความทะเยอทะยานคนนี้กำลังนั่งอยู่ในห้องของเขาในเวลานี้ด้วยรอยยิ้มที่เย็นชาบนใบหน้าของเขา หลังจากสองวันของการล่าถอยและพักฟื้นของเขานั้นอาการบาดเจ็บของเขาก็ได้หายไปแล้ว คืนนั้นเมื่อเขาต่อสู้กับเย่เชียนเขาบาดเจ็บสาหัสมากแต่โชคดีที่ร่างกายของเขาแข็งแกร่งไม่อย่างนั้นเขาอาจจะบาดเจ็บสาหัสจนไม่สามารถฟื้นฟูได้ อย่างไรก็ตามอาการบาดเจ็บของเขาก็ไม่ได้เบาและพลังการต่อสู้ของเย่เชียนก็ทำให้เขาตกใจมาก

“พ่อ..พ่อเอาหลัวสุ่ยไปซ่อนที่ไหน?” ในขณะที่จงโหลวซานกำลังคิดอย่างเคร่ดเครียดจู่ๆประตูก็ถูกผลักเปิดออกทันทีและจงฮุ่ยก็เข้ามาด้วยความโกรธและถาม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน