ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1123

ตอนที่ 1123 จู่โจม

………………..

เมื่อคนเราหยิ่งผยองมากเกินไปก็มักจะถูกความโลภกลืนกินจนคิดว่าทุกอย่างอยู่ในกำมือของเขาแต่กลับไม่รู้ตัวเลยว่าเขากำลังตกเป็นเบี้ยของคนอื่น

จงโหลวซานเป็นแบบนั้นและในความเห็นของเขาปัญหาระหว่างถังจิงหนานกับหว่านไห่นั้นเป็นโอกาสครั้งเดียวในชีวิตของเขาและตราบใดที่เขาใช้ประโยชน์จากความขัดแย้งระหว่างทั้งสองได้ล่ะก็เขาเชื่อว่าการยึดอำนาจของเขาจะง่ายดายกว่ามาก แต่เขาไม่รู้เลยว่าสิ่งต่างๆถูกจงฮุ่ยวางแผนเอาไว้หมดแล้ว

จงโหลวซานรีบไปที่บ้านของหว่านไห่ทันทีและเห็นหว่านไห่กับถังจิงหนานนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นพร้อมกับเหล่าผู้อาวุโส เมื่อเห็นแบบนั้นจงโหลวซานก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างแอบแฝงแล้วเดินเข้าไปข้างใน

“อืม” หว่านไห่พยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า “ฉันจะแนะนำให้คุณรู้จักนี่คืออาจารย์ถังจิงหนานเจ้าสำนักแห่งสำนักถัง..ส่วนนี่คือผู้อาวุโสที่ยิ่งใหญ่ของหมู่บ้านเมียวของเราจงโหลวซาน”

“สวัสดีอาจารย์ถัง” จงโหลวซานทักทายอย่างสุภาพเช่นกันแต่ถังจิงหนานตอบกลับเพียง “อืม” ซึ่งทำให้ใบหน้าของจงโหลวซานเปลี่ยนไปและเขารู้สึกโกรธเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้จริงจังเพราะเขาคิดว่าวันนี้จุดประสงค์ไม่ใช่การกำจัดถังจิงหนานดังนั้นเขาจึงต้องระงับอารมณ์เอาไว้ชั่วคราว

“ผู้เฒ่าหว่านนี่คุณพยายามจะกดดันฉันด้วยจำนวนคนที่มากกว่างั้นเหรอ?” ถังจิงหนานพูดอย่างเย็นชา

“ท่านเจ้าสำนักได้โปรดอย่าขุ่นเคืองกันเลย..ผมไม่รู้ว่าผู้เฒ่าหว่านของเราไปทำให้คุณขุ่นเคืองใจเรื่องอะไร?” จงโหลวซานพูด

“คุณไม่ชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกเหรอ?..ตระกูลถังของฉันเป็นตระกูลใหญ่ในเสฉวนเพราะงั้นถึงแม้ว่าพวกคุณจะไม่เห็นด้วยในเรื่องที่พวกเรามาที่หมู่บ้านเมียวเพื่อสู่ขอแต่งงานก็ตามแต่ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องหยามเกียรติศักดิ์ศรีของพวกเรา..เพราะงั้นถ้าหากฉันไม่มาทวงความยุติธรรมและคำอธิบายดีๆจากพวกคุณล่ะก็ฉันจะมีที่ยืนในอนาคตได้ยังไง”

“คุณปู่เราไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากมายหรอกเพราะพวกเขาผิด..พวกเรามาอย่างสันติแต่คนในหมู่บ้านเมียวกลับหยิ่งผยองและทำให้สำนักถังของเราเสียหน้าเสียศักดิ์ศรี” ในที่สุดถังยู่เซิงก็พูดออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ เมื่อนึกถึงหลัวสุ่ยแล้วถังยู่เซิงก็รู้สึกอึดอัดมากและเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังต่อหว่านไห่เพราะถ้าหากหว่านไห่ยอมตกลงตั้งแต่แรกเขาก็จะได้แต่งงานกับหลัวสุ่ยไปแล้วใช่ไหม?

เมื่อได้ยินแบบนั้นถังจิงหนานก็หันกลับมาและจ้องไปที่ถังยู่เซิงและสูดลมหายใจอย่างเย็นชาและพูดว่า “เอ็งไม่รู้จักมารยาทเลยรึไง?”

ถังยู่เซิงก็ตัวสั่นอยู่พักหนึ่งและถึงแม้ว่าเขาจะไม่โกรธแต่เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก

จงโหลวซานผงะไปครู่หนึ่งและพูดว่า “ผมรู้เรื่องนี้เพียงเล็กน้อยและพูดตามตรงผมเองก็มีความคิดเห็นบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้เสมอ..การที่ผู้นำของหมู่บ้านเมียวของเราไปทำให้สำนักถังเสื่อมเสียเกียรติแบบนี้ก็เหมือนกับกำลังยั่วยุให้เกิดการต่อสู้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้”

หว่านไห่ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและถอนหายใจอย่างเย็นชาแต่เขาไม่ได้พูดอะไร ส่วนถังจิงหนานก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงไปครู่หนึ่งเพราะเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้คาดหวังว่าจงโหลวซ่านจะพูดแบบนี้ อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่ได้พูดอะไรและรู้สึกถึงความขัดแย้งภายในของหมู่บ้านเมียวแห่งนี้และอดไม่ได้ที่จะไปนั่งอยู่บนภูเขาและมองดูเสือต่อสู้กัน

“ท่านผู้เฒ่าหว่านในเมื่อคุณเป็นผู้นำของหมู่บ้านเมียวของเราแล้วทำไมคุณถึงทำแบบนี้?..ทุกคนรู้ดีว่าไม่เพียงแต่ท่านไม่ใช่แค่ไม่ทำประโยชน์ให้แก่หมู่บ้านเมียวของเราเท่านั้นแต่ท่านยังละเมิดกฎของเราหลายข้ออีกด้วย..ครั้งสุดท้ายที่คุณช่วยฉินหยูด้วยการใช้พิธีกรรมแลกเปลี่ยนเลือดนั่นก็อาจจะอ้างได้ว่าเธอมีส่วนช่วยทำประโยชน์ในหมู่บ้านเมียวของเราซึ่งนั่นก็พอจะเข้าใจได้แต่การที่คุณทำพิธีกรรมการแลกเปลี่ยนเลือดกับเย่เชียนนั่นก็อีกเรื่อง..กฎของหมู่บ้านเมียวอยู่ในสายตาของคุณหรือเปล่า? “จงโหลวซานพูดต่อ “ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ช้าก็เร็วหมู่บ้านเมียวของเราจำพังทลายเพราะคุณ!”

หว่านไห่ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า “แล้วคุณจะเอายังไง?”

“หืม” หว่านไห่ถอนหายใจอย่างเย็นชาและพูดว่า “คุณอยากได้ตำแหน่งผู้เฒ่าสูงสุดงั้นเหรอ?..คุณไม่จำเป็นต้องพูดอะไรให้มากความก็ได้..แค่พูดออกมาตรงๆแค่คำเดียว..คุณจะเอายังไง?..แค่บอกฉันมาว่าหลัวสุ่ยอยู่ที่ไหนก็พอ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน