ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1133

ตอนที่ 1133 สถานการณ์ในประเทศและต่างประเทศ

………………..

ฉินหยูก็กรีดร้องเป็นครั้งคราวในห้องลับและเมื่อได้ยินแบบนั้นหัวใจของเย่เชียนก็รู้สึกเจ็บปวดราวกับถูกมีดบาด เขารู้ดีว่าร่างกายของฉินหยูเจ็บปวดแค่ไหน เพราะก่อนหน้านี้ถึงแม้ว่าเย่เชียนจะอยู่ในอาการโคม่าแต่สมองของเขาก็รับรู้ได้และหว่านไห่ก็ยังอธิบายเอาไว้อย่างชัดเจนแล้วว่าคาถามนต์ดำร้ายแรงมากและแม้แต่พิษอันทรงพลังของหนอนไหมสีทองก็ยากที่จะกำจัดได้

เย่เชียนดูกระวนกระวายอย่างมากและเขาก็เป็นเหมือนมดบนหม้อไฟและเดินไปเดินมาแต่สิ่งที่ทำได้คือรอเท่านั้นเพราะเขารู้ว่าเวลานี้เป็นช่วงเวลาวิกฤติและเขาก็ไม่อยากรบกวนหว่านไห่เพราะมันมีแต่จะทำร้ายฉินหยูเท่านั้นและเป็นไปได้มากที่หว่านไห่จะได้รับอันตรายเช่นกัน

ในขณะนั้นจู่ๆ โทรศัพท์มือถือของเย่เชียนก็ดังขึ้นจนอดไม่ได้ที่จะตกใจ จากนั้นเขาก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วรับสายเพราะเขากลัวจริงๆ ว่าเสียงโทรศัพท์มือถือในตอนนี้จะขัดขวางการทำงานของหว่านไห่จนเย่เชียนไม่เห็นว่าใครโทรมาและหลังจากรับสายแล้วเขาก็พูดอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “โทรมาทำไม..มีอะไรก็รีบๆ พูดมาซะ!”

หลี่เหว่ยที่โทรมาก็ถึงกับผงะไปครู่หนึ่งและเห็นได้ชัดว่าเขาไม่คิดว่าเย่เชียนจะโกรธขนาดนี้แต่หลี่เหว่ยก็ไม่ได้คิดมากเพราะเขารู้จักเย่เชียนดีและรู้ดีว่าเย่เชียนเป็นคนแบบไหน ซึ่งนั่นก็หมายความว่าเย่เชียนต้องทำบางอย่างที่สำคัญมากในเวลานี้อยู่และหลี่เหว่ยก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “เอ่อบอส..ผมขอโทษที่โทรมาขัดจังหวะอันแสนสุขของบอส”

เมื่อได้ยินเสียงของหลี่เหว่ยแล้วน้ำเสียงของเย่เชียนก็ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดแล้วกลอกตาไปมาแล้วพูดว่า “บ้าไปแล้ว..นี่นายคิดเรื่องอื่นเป็นนอกจากเรื่องแบบนี้มั้ย? ..เอาเถอะว่ามามันเกิดอะไรขึ้น..ถ้าไม่มีอะไรฉันจะวางสายแล้ว” เย่เชียนรู้จักหลี่เหว่ยดีเพราะถ้าหากเย่เชียนไม่พูดอย่างชัดเจนหลี่เหว่ยก็จะไร้สาระไปเรื่อยๆ และไม่รู้ว่าจะเข้าประเด็นหลักเมื่อไหร่

หลี่เหว่ยก็หยุดพูดเล่นและพูดอย่างจริงจังว่า “บอสดูข่าวของวันนี้หรือยัง?”

“ไม่..ในหมู่บ้านเมียวไม่มีทีวี..ว่าไงมันมีข่าวอะไร?” เย่เชียนพูดต่อ “มันเกิดอะไรขึ้น?”

“โถ่ไอ้บ้านี่..ฉันไม่ใช่คนโง่ขนาดนั้นหรอกนะ..ทำไมนายมีปัญหาอะไรกับสาวๆ ชาวเกาหลีอย่างงั้นเหรอ?” เย่เชียนถาม

“ข่าวรายงานว่าเมื่อเร็วๆ นี้พวกชาวประมงชาวจีนออกไปจับปลาในเขตน่านน้ำทะเลเหลืองและถูกเรือของกองทัพเกาหลียิงตอร์ปิโดใส่ถึงสองลูก..แต่เมื่อทางรัฐบาลจีนของเราตอบโต้พวกรัฐบาลเกาหลีแล้วพวกมันก็ไปขอการสนับสนุนจากนานาชาติและยังเรียกร้องให้ประเทศตะวันออกคัดค้านประเทศจีนด้วย” หลี่เหว่ยพูดอย่างโกรธเกรี้ยว “พวกมันชักจะเกินไปแล้ว..ยิ่งไปกว่านั้นพวกตาแก่เบื้องบนยังไม่ทำอะไรเลย..ยังดีนะมันเป็นแค่เรือประมงแต่ถ้าเป็นเรื่องของกองทัพมันจะเป็นยังไง”

“ถึงแม้ว่าฉันจะไม่เห็นด้วยกับแนวทางของพวกเขาแต่พวกเขาต้องมีเหตุผลที่ทำแบบนั้นอย่างแน่นอน” เย่เชียนพูด

“ก่อนหน้านี้ประธานาธิบดีของเกาหลีเดินทางไปที่ประเทศสหรัฐอเมริกาเพื่อขอความช่วยเหลือและบอกว่าจะสนับสนุนอธิปไตยของพวกเขา..แต่ว่าทางสหรัฐอเมริกาบอกว่าพวกเขาจะเป็นกลาง..เรื่องนี้มันตลกมาก” หลี่เหว่ยพูดอย่างภาคภูมิใจ

“แน่นอนว่าพวกสหรัฐอเมริกามันไม่ได้เป็นกลางอย่างที่บอกหรอกและสาเหตุที่ทำแบบนั้นพวกมันก็แค่ไม่อยากให้เรื่องนี้คลี่คลายโดยเร็วที่สุดและยืดเยื้อออกไปอย่างไม่มีกำหนด..ดังนั้นเรื่องนี้จะเป็นปัญหาระยะยาวระหว่างประเทศอย่างมาก” เย่เชียนพูด

“ยังไงก็เถอะบอส..ยังมีอีกเรื่อง” หลี่เหว่ยพูดต่อ “อีกอย่างชาวประมงตามเขตน่านน้ำของเรายังถูกจับกันไปแทบจะทุกเขต..บอส!..ผมว่าเราควรทำอะไรสักอย่างนะผมไม่ชอบคนพวกนี้มานานแล้ว”

“บ้านเมืองมีกฎหมายเสมอ..อีกอย่างพวกมันก็ไม่สามารถทำอะไรได้หรอกในระยะเวลาเพียงไม่กี่ปี” เย่เชียนพูด หลังจากหยุดไปชั่วขณะเย่เชียนก็พูดต่อ “เรื่องนี้ปล่อยไปก่อน..ตอนนี้ฉันอยู่ในหมู่บ้านเมียวและยังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องทำ..เพราะงั้นเมื่อไหร่เรื่องของที่นี่จบลงแล้วเราค่อยมาคุยกัน..ช่วงนี้นายดูแลกองทัพเรือไอร่อนบลัดไปก่อนแล้วคอยดูแลความปลอดภัยของเขตน่านน้ำต่อไป..จำเอาไว้ว่าอย่าทำอะไรที่มันบ้าระห่ำเกินไปล่ะ”

“รับทราบครับบอส!” หลี่เหว่ยพูดแล้วหัวเราะและหลังจากหยุดไปชั่วขณะหลี่เหว่ยก็พูดต่อ “ยังไงก็ตามเราควรจะเพิ่มกำลังรบของเราด้วย..ผมคิดว่าเราควรหาเรือรบเพิ่มอีกสองสามลำโดยเฉพาะอย่างยิ่งเรือบรรทุกเครื่องบินรบ!”

“ไอ้บ้านี่..ขนาดประเทศจีนเองยังไม่มีเรือบรรทุกเครื่องบินรบเลยแต่นายจะให้ฉันหาเรือบรรทุกเครื่องบินรบมาใช้เนี่ยนะ..นายล้อฉันเล่นงั้นเหรอ?” เย่เชียนตะคอกหลี่เหว่ยและพูดว่า “หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว..ถ้าไม่มีอะไรฉันจะวางสายแล้วนะ..เอาล่ะหลังจากจัดการเรื่องนี้แล้วฉันจะไปที่ฐานทัพเรือไอร่อนบลัดและพูดคุยอย่างช้าๆ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน