ตอนที่ 1140 วิสัยทัศน์และการเดิมพัน
………………..
หลังจากลงจากเครื่องบินเย่เชียนก็รีบไปที่สำนักถังโดยตรงจากสนามบินเฉิงตูทันที
ตั้งแต่การก่อกบฏของถังเฉียงนั้นก็ทำให้ความแข็งแกร่งของสำนักถังลดลงไปมากแต่ก็ไม่ได้ทำให้สำนักถังสั่นคลอนมากนัก ตั้งแต่กลับมาจากหมู่บ้านเมียวสีหน้าและอารมณ์ของถังจิงหนานก็ไม่ค่อยดีนัก โดยปกติแล้วถังฮงก็ไม่กล้าทำอะไรกับถังเฉียงเป็นการส่วนตัวและถึงแม้ว่าถังฮงต้องการให้ถังเฉียงตายก็ตามแต่เขาก็ยังต้องมอบถังเฉียงให้ถังจิงหนานจัดการอยู่ดี
ใบหน้าของถังจิงหนานก็มืดมนอย่างมากเพราะเขาได้ฆ่าหลานชายแท้ๆ ของตัวเองไปแล้วและต่อไปเขาจะต้องฆ่าลูกชายแท้ๆ ของเขาเองอีก ยิ่งไปกว่านั้นถังฮงเองยังไม่สามารถจัดการสิ่งต่างๆ ได้ซึ่งทำให้ถังจิงหนานอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบากใจอย่างมาก ถ้าหากถังฮงเข้าใจถังจิงหนานเขาก็ควรจัดการเรื่องนี้เองและไม่ว่าจะฆ่าถังเฉียงหรือปล่อยไปก็ตามแต่อย่างน้อยๆ นั่นก็จะทำให้ถังจิงหนานไม่ต้องมาลำบากใจอีกครั้ง แต่กลับกลายเป็นว่าถังฮงได้มอบถังเฉียงให้ถังจิงหนานจัดการซึ่งนั่นทำให้ถังจิงหนานสูญเสียความมั่นใจในตัวถังฮงมากกว่าเดิม
อันที่จริงเมื่อถังจิงหนานออกจากสำนักถังเพื่อเดินทางไปที่หมู่บ้านเมียวเขาก็หวังว่าถังฮงจะเติบโตขึ้นได้หลังจากเหตุการณ์นี้และสามารถรับผิดชอบสิ่งที่สำคัญของสำนักถังได้และเหมาะสมกับตำแหน่งเจ้าสำนักในอนาคตแต่ถังฮงกลับทำอะไรไม่ได้ แต่ถ้าหากเรื่องทั้งหมดถูกส่งต่อให้กับเย่เชียนล่ะก็สิ่งต่างๆ จะง่ายขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย
ในท้ายที่สุดถังจิงหนานก็ยังไม่ได้ฆ่าถังเฉียงและแค่ขังเอาไว้โดยไม่สามารถออกมาเห็นเดือนเห็นตะวันไปตลอดชีวิตโดยมีลูกศิษย์และสาวกระดับสูงของสำนักถังที่คอยสังเกตการณ์และเฝ้าระวังอยู่ตลอด ส่วนถังฮงก็รู้ตัวดีว่าถังจิงหนานผิดหวังกับการกระทำของเขาอย่างมากและเขาก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร
แน่นอนว่าถังยู่ซินเองก็ยังบอกถังจิงหนานเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอกับจินเหว่ยห่าวอีกด้วย ซึ่งเมื่อได้ยินเรื่องราวทั้งหมดแล้วสีหน้าของถังจิงหนานก็ตกตะลึงอย่างมากและเขาก็ไม่รู้ว่าถังยู่ซินกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ถังจิงหนานก็ไม่ได้ปฏิเสธหรือตกลงจนทำให้ถังยู่ซินกับจินเหว่ยห่าวประหลาดใจ
เมื่อเห็นการแสดงที่ตื่นเต้นของพวกเขาเย่เชียนก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่งจากนั้นก็เหลือบมองพวกเขาอย่างคลุมเครือแล้วพบว่าพวกเขาทั้งสองกำลังจับมือกันจนเย่เชียนอดไม่ได้ที่จะฉีกยิ้มแล้วพูดว่า “ทั้งสองคนดูแปลกๆ ไปนะ”
จินเหว่ยห่าวจะไม่เห็นการหยอกล้อในคำพูดและสายตาของเย่เชียนได้อย่างไร เมื่อได้ยินแบบนั้นจินเหว่ยห่าวก็ยิ้มอย่างเขินอายแล้วพูดว่า “น้องเย่อย่าล้อฉันเลย..แค่นี้ฉันก็อายจะแย่อยู่แล้ว”
ถังยู่ซินก็เหลือบมองเย่เชียนอย่างอายๆ และลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “พี่ใหญ่เย่คุณปู่อารมณ์ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่และฉันก็ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่..ถึงแม้ว่าพี่เย่จะไม่ได้อยู่กับคุณปู่มานานแต่ฉันก็เห็นว่าคุณปู่ปฏิบัติต่อพี่เย่แตกต่างออกไปจากพวกฉันเพราะงั้นฉันคิดว่าคุณปู่น่าจะฟังคำพูดของพี่เย่..เพราะงั้นพี่เย่ช่วยคุยกับคุณปู่หน่อยนะ”
เย่เชียนก็ยักไหล่เล็กน้อยและพูดว่า “เอ่อ..ฉันเกลี้ยกล่อมใครไม่เก่งน่ะ..ทำไมเธอไม่ไปคุยกับคุณปู่เองล่ะทำไมต้องเป็นฉัน!” เมื่อเย่เชียนพูดเขาก็มีรอยยิ้มอยู่เสมอแต่ใบหน้าของเย่เชียนไม่ใช่รอยยิ้มปกติและจินเหว่ยห่าวก็เห็นว่าเย่เชียนหยอกล้อพวกเขาอยู่ ดังนั้นจินเหว่ยห่าวก็เลยพูดอย่างเขินอายว่า “เย่เชียนหยุดล้อฉันได้แล้วหน่า”
เย่เชียนก็ฉีกยิ้มแล้วพูดว่า “เอาล่ะผมแค่ล้อเล่นเฉยๆ ..ถ้างั้นเราก็เข้าไปข้างในกันเถอะเดี๋ยวฉันจะพยายามช่วยคุยกับคุณปู่ให้เอง..อีกอย่างอย่าคิดว่าเขาไม่ใช่คนมีเหตุผลเลยเขาก็แค่เจอเรื่องแย่ๆ มาเพราะงั้นให้เวลาเขาก่อนก็แล้วกัน..ฉันเชื่อว่าเขามีเหตุผลที่ยังไม่ตอบตกลงทั้งสองในทันทีน่ะ”
“เหตุผลอะไร?” ถังยู่ซินถามด้วยความประหลาดใจ
“ฮ่าฮ่า…” เย่เชียนยิ้มและไม่พูดอะไรอีก เรื่องทั้งหมดนี้เย่เชียนจะไม่เข้าใจได้อย่างไรเพราะเหตุผลที่ถังจิงหนานไม่เห็นด้วยในทันทีก็เพราะความสัมพันธ์ของจินเหว่ยห่าวกับถังยู่ซินนั้นเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่สำนักถังกำลังแย่และถังจิงหนานก็กังวลมากเกี่ยวกับอนาคตของตระกูลถัง ยิ่งไปกว่านั้นเขายังไม่รู้ถึงตัวตนของจินเหว่ยห่าวดังนั้นถังจิงหนานจึงอดกังวลไม่ได้เพราะการแต่งงานนั้นสามารถช่วยเพิ่มพันธมิตรที่แข็งแกร่งและความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลที่ดีได้ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกในตระกูลใหญ่ๆ แบบนี้และก็ไม่มีใครบอกได้ว่าสิ่งที่ถังจิงหนานทำอยู่นั้นถูกหรือผิดกันแน่
เมื่อได้ยินแบบนั้นถังยู่ซินก็ตกตะลึงเพราะเสียงหัวเราะของเย่เชียนและเธอก็มองไปที่จินเหว่ยห่าวด้วยความประหลาดใจและเห็นว่าจินเหว่ยห่าวกำลังทำหน้ามุ่ยเล็กน้อยและไม่พูดอะไร จากนั้นเธอก็เห็นรอยยิ้มของเย่เชียนราวกับไม่มีอะไรในโลกนี้ที่เย่เชียนไม่สามารถทำได้แต่เธอไม่รู้ว่ารอยยิ้มของเย่เชียนนั้นหมายถึงอะไรแต่เธอนั้นเชื่อว่าเย่เชียนคนนี้จะสามารถช่วยเธอได้อย่างแน่นอน
เมื่อพวกเขามาถึงห้องโถงทั้งถังยู่ซินและจินเหว่ยห่าวก็หยุดเดินแล้วปล่อยให้เย่เชียนเดินผ่านห้องโถงและตรงไปที่สวนหลังบ้าน จากระยะไกลเขาเห็นถังจิงหนานค่อยๆ แกว่งถ้วยชาอยู่บนเก้าอี้และกำลังขมวดคิ้วอยู่ เย่เชียนไม่รู้ว่าถังจิงหนานกำลังคิดอะไรอยู่และถึงแม้ว่าถังจิงหนานจะดูเฉยเมยมากแค่ไหนแต่ในใจของเขานั้นก็หนักอึ้งและหนักหน่วงอย่างมากเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาเกินความคาดหมายของเขาไปมาก นอกจากนี้มันยังทำร้ายจิตใจของเขาซึ่งทำให้ชายชราผู้นี้ที่แข็งแกร่งกลับกลายเป็นเหมือนชายชราที่อายุมากแล้วทันที

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดนักรบจอมราชัน