ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1150

ตอนที่ 1150 ความรู้สึกของเหลียงหยาน

………………..

คำพูดของเหลียงหยานไม่มีอะไรผิดและสิ่งที่เธอพูดก็ยังเป็นความจริงเพราะแท้จริงแล้วเย่เชียนนั้นมีเสน่ห์ที่มองไม่เห็นและเป็นเสน่ห์ที่ทำให้ผู้หญิงหลงใหลโดยเฉพาะผู้หญิงที่ทำงานอย่างเหลียงหยาน ซึ่งเมื่อครั้งที่เย่เชียนปรากฏตัวในห้องทำงานของซ่งหลันที่สำนักงานใหญ่เครือน่านฟ้ากรุ๊ปนั้นเย่เชียนก็ได้ดึดดูดใจของเหลียงหยานในเวลานั้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งรอยยิ้มที่มุมปากของเย่เชียนซึ่งดูเหมือนจะเป็นรอยยิ้มแต่มันไม่ใช่รอยยิ้มแต่กลับมีเสน่ห์เป็นพิเศษ

ความเป็นนักเลงอันธพาลและลุคแบดบอยของเย่เชียนนั้นทำให้เหลียงหยานหลงใหล ซึ่งผู้ชายแบบนี้ไหนในโลกใบนี้ที่ดึงดูดใจของผู้หญิงมากที่สุด? คนโง่,คนฉลาดหรือคนเก่ง? แน่นอนว่าทั้งสามประเภทนี้มักเป็นผู้ชายที่ยั่วยวนใจกันทั้งนั้นแต่เย่เชียนกลับมีทุกอย่างแต่เมื่อเธอรู้ว่าเย่เชียนและซ่งหลันมีความสัมพันธ์กันบางอย่างเธอจึงเลิกคิดเรื่องนี้ไป

ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเธอพยายามอดกลั้นและหักห้ามใจเอาไว้แต่ยิ่งห้ามเท่าไหร่ร่างกายของเธอก็ดูเหมือนจะไม่เชื่อฟังคำสั่งของเธอเลย ถึงแม้ว่าภายหลังเธอจะมีแฟนหนุ่มแล้วก็ตามและถือได้ว่าเธอเป็นคนที่เพียบพร้อมในทุกๆด้านแต่หัวใจและร่างกายของเธอยังคงนึกถึงเย่เชียนเป็นครั้งคราว

เธอยังชัดเจนมากว่าสิ่งที่เธอต้องการคือชีวิตที่มั่นคงและแต่งงานกับสามีแล้วมีลูกมีครอบครัวที่อบอุ่นมีความสุขและเธอก็ชัดเจนมากด้วยว่าการไล่ตามเย่เชียนคงจะไม่มีหวังหรือโอกาสอีกต่อไป แต่หัวใจของเธอมีความปรารถนาที่อธิบายไม่ถูกและทุกวันนี้ก็มีหลายสิ่งหลายอย่างในใจของเธอนอกจากงาน

ดังนั้นถึงแม้ว่าสิ่งที่เธอพูดจะฟังดูจริงเพียงแค่ครึ่งเดียวแต่นั่นก็เป็นความจริง แต่สำหรับเย่เชียนแล้วเหลียงหยานเป็นผู้หญิงที่ดีและถึงแม้ว่าหัวใจและร่างกายของเธอจะทรยศตัวเธอก็ตาม บางทีอาจเป็นเพียงการหาช่วงเวลากระตุ้นหรือตอบสนอง ความหวังในใจเธอแต่เย่เชียนก็ไม่อยากทำร้ายเธออยู่ดี ยิ่งไปกว่านั้นถ้าหากแฟนหนุ่มของเธอรู้เรื่องล่ะก็เขาอาจจะทำร้ายเธอ ที่สำคัญเหลียงหยานทำงานหนักมาทั้งชีวิตดังนั้นผู้หญิงแบบนี้ควรจะมีครอบครัวมีความสุขและอบอุ่นมั่นคง

ในเวลานี้แววตาของเหลียงหยานก็ปรากฏร่องรอยของความโศกเศร้าและเธอก็พูดว่า “พี่เย่กลัวว่าแฟนของฉันจะรู้เรื่องและเขาก็จะทิ้งฉันในอนาคตอย่างงั้นเหรอ?..ตัวฉันเองไม่เชื่อเรื่องความรักที่ยืนยาวนักหรอก..ที่ฉันต้องแต่งงานมันก็เป็นเพียงเพื่อผลประโยชน์ระหว่างผู้ใหญ่ล้วนๆ..เพราะงั้นความสัมพันธ์ของพวกเราจึงไม่ใช่ความรักและฉันก็สามารถที่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขาก็ได้..แน่นอนว่าเขาเองก็เหมือนกัน”

เย่เชียนตกตะลึงอยู่พักหนึ่งและเขาก็อดคิดไม่ได้ว่าซ่งหลันจะทำยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้ถ้าเธอรู้? แต่ดูเหมือนว่าเหตุการณ์นั้นจะส่งผลกระทบอย่างมากต่อเหลียงหยานดังนั้นเย่เชียนจึงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและพูดว่า “เหตุการณ์ในอดีตมันผ่านมาแล้วเพราะงั้นถ้าเธอยังจมปลักกับเหตุการณ์นั้นอยู่ก็มีแต่จะทำให้ตัวเองเจ็บปวดมากเท่านั้น..แต่ถ้าเธอคิดที่จะแก้แค้นพ่อกับแม่ของเธอด้วยวิธีนี้ล่ะก็เธอเองที่จะเป็นฝ่ายเสียใจในภายหลัง”

“จริงๆแล้วผู้หญิงอยู่ได้โดยไม่มีผู้ชายและโลกนี้ก็อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีผู้ชาย” เหลียงหยานพูด “ถ้างั้นฉันจะไม่กังวลเกี่ยวกับอดีตอีกต่อไปแล้ว..มาเถอะ..ฉันจะทำแบบนี้ก็เพื่อพิสูจน์ว่าฉันเป็นผู้หญิงเลวจริงๆหรือเปล่า”

เมื่อได้ยินคำพูดของเหลียงหยานเริ่มมากเกินไปและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆเย่เชียนก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยโดยรู้ว่านี่เป็นเพียงการประชดอดีตอันน่าเศร้าของเหลียงหยานเท่านั้น เย่เชียนรู้สึกว่าสิ่งนี้จะเป็นอันตรายต่อชีวิตปกติของเหลียงหยานเพราะจิตใจของเธอมีแต่เรื่องเศร้าอยู่ในใจ จากนั้นเย่เชียนก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดว่า “จุดประสงค์หลักของการมาไต้หวันในครั้งนี้คือการทำให้ที่แห่งนี้เป็นดินแดนของเขี้ยวหมาป่า..เพราะงั้นฉันต้องการให้เธอร่วมมือกับฉันเพราะเธอคือไพ่ตายของฉัน..แต่เธอต้องรอจนกว่าฉันจะเจรจากับพวกที่มีอิทธิพลทางการเมืองไม่ได้ซะก่อน..ที่สำคัญที่สุดฉันต้องกำจัดองค์กรสามมุมเมือง..องค์กรเทียนเต๋าและองค์กรซูเหลียนให้ได้ก่อนเพราะทั้งสามองค์กรหยั่งรากลึกในไต้หวันมานานและถ้าเราไม่ถอนรากถอนโคนพวกมันล่ะก็มันจะกลายเป็นอุปสรรคของเรา”

“อืม” เหลียงหยานดูเหมือนจะลังเลเล็กน้อยที่จะพูดและเธอก็พยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ถ้างั้นพี่เย่ก็พักที่บ้านของฉันก็แล้วกัน..ที่นั่นมีห้องว่างอยู่..อีกอย่างพี่หลันก็บอกให้ฉันคอยดูแลอาหารการกินของพี่เย่อย่างดีด้วย..พี่เย่คิดว่าไง?”

เย่เชียนไม่ได้คัดค้านเช่นกันจากนั้นเขาก็พยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ยังไงก็ได้” จากนั้นก็ไม่พูดอะไรอีกแล้วหันไปมองที่นอกหน้าต่างและมองไปที่อาคารสูงๆอย่างเงียบๆ

ผ่านไปสักพักเย่เชียนก็หยิบมือถือออกมากดเบอร์ของแจ็คและหลังจากนั้นไม่นานเสียงของแจ็คก็ดังขึ้น “บอส!..บอสเพิ่งจะเปิดเผยใบหน้าของบอสไปเมื่อเร็วๆนี้?..นี่บอสทำอะไรกับประเทศเกาหลีงั้นเหรอ?”

“ข่าวกรองของนายนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ..ฉันไม่สามารถซ่อนอะไรจากนายได้เลยสินะ” เย่เชียนฉีกยิ้มแล้วพูด

“แน่นอนครับบอส..ความพยายามของผมในช่วงหลายปีที่ผ่านมาไม่ได้ไร้ประโยชน์เลยเพราะตอนนี้เขี้ยวหมาป่าของเรามีหน่วยข่าวกรองอยู่ทั่วโลกและผมก็ใช้เงินไปเป็นจำนวนมากทุกๆปีเพราะงั้นหากไม่มีผลดีมันก็ไม่คุ้มค่า” แจ็คพูดและพูดหลังจากหยุดไปชั่วขณะแจ็คก็พูดต่อ “ว่าแต่บอสมีอะไรจะคุยกับผมงั้นเหรอ?”

“นายรู้เรื่องโจ่วหยวนหรือเปล่า?” เย่เชียนพูด

แจ็คตกตะลึงเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ผมจัดการเรียบร้อยแล้วบอสไม่ต้องห่วง..ทุกๆการเคลื่อนไหวของมันตลอดหลายปีที่ผ่านมาอยู่ภายใต้การควบคุมของผม..อีกอย่างสิ่งที่มันทำพลาดอยู่ในตอนนี้ก็ยังไม่ถึงเวลากำจัดมันเพราะยังมีบางอย่างที่ต้องใช้มันทำอยู่..แต่เมื่อถึงเวลาผมจะจัดการให้เรียบร้อยเพราะไอ้เด็กคนนี้มันเนรคุณต่อเรา..เพราะงั้นความตายก็คือจุดจบที่ดีที่สุดของมัน”

“ไม่” เย่เชียนพูด “ฉันต้องการให้มันตายอย่างอนาถที่สุดและให้ทุกคนได้เห็นว่าการทรยศพวกเรามันเป็นสิ่งที่ไม่ควรอย่างยิ่ง!”

“รับทราบครับบอส..เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมเอง” แจ็คพูดหลังจากเงียบไปพักหนึ่งแล้วแจ็คก็ถามอีกครั้ง “แล้วตอนนี้บอสอยู่ที่ไหน?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน