ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1170

ตอนที่ 1170 เพื่อนเก่ากลับมาเจอกัน

………………..

เมื่อคำพูดของชายหนุ่มจบลงดวงตาของเย่เชียนก็หันกลับมาและสีหน้าของเขาก็แน่นิ่งไป จากนั้นเย่เชียนก็ยิ้มอย่างขมขื่นเพราะนี่เป็นสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดจริงๆ ซึ่งตั้งแต่เย่เชียนอยู่ในเมืองเซี่ยงไฮ้ตอนที่เขากับไป๋ฮวยสู่ด้วยกันสามคนหลังจากนั้นเย่เชียนก็ไม่เคยเห็นเขาอีกเลยและไม่ได้คาดคิดเลยว่าจะได้พบกับเขาที่นี่

ไม่น่าแปลกใจเลยที่นักฆ่าสามคนนั้นถึงได้เก่งขนาดนี้เพราะปรากฏว่าพวกเขาเป็นนักฆ่าขององค์กรเซเว่นคิลแต่โชคดีที่ตอนที่เย่เชียนโจมตีเขาเมื่อครู่นี้เย่เชียนไม่ได้ฆ่าเขา อันที่จริงเย่เชียนไม่ได้มาที่นี่ในวันนี้เพื่อฆ่าชางหมิงดังนั้นเย่เชียนจึงไม่ได้ฆ่าใครและคนสองคนที่อยู่นอกประตูก็ถูกเย่เชียนทำให้หมดสติไปเท่านั้น

ชายหนุ่มคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นใดนอกจากหลินเฟิงผู้นำองค์กรเซเว่นคิล

“ทำไมพี่หลินถึงมาที่ไต้หวันล่ะ? ..แล้วพี่หลินตามหาหลินฟานเจอมั้ย?” เย่เชียนถาม

หลินเฟิงก็พยักหน้าและพูดว่า “เรื่องมันยาวน่ะเอาไว้ค่อยคุยกันทีหลัง..ว่าแต่นายคิดที่จะทำอาชีพเดียวกับฉันงั้นเหรอ? ..นายคงไม่ได้คิดที่จะแย่งธุรกิจของฉันใช่มั้ย?”

เย่เชียนอดไม่ได้ที่จะยิ้มและพูดว่า “อย่ามาล้อผมเล่นสิ”

หลินเฟิงก็ฉีกยิ้มและไม่พูดอะไรอีกจากนั้นเขาก็เหลือบมองผู้ใต้บังคับบัญชาที่นอนอยู่บนพื้นข้างในและสั่งอีกสองคนว่า “พวกนายออกไปก่อนแล้วพาเขาไปโรงพยาบาลที” ทั้งสองก็ตอบแล้วเขย่าตัวเพื่อนที่นอนอยู่และเมื่อตื่นขึ้นแล้วพวกเขาก็พยุงกันเดินออกไป

เมื่อเห็นแบบนี้ชางหมิงก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงและมองไปที่เย่เชียนด้วยความประหลาดใจจากนั้นก็มองไปที่หลินเฟิงและถามว่า “เอ่อ..คุณหลิน..พวกคุณรู้จักกันงั้นเหรอ?”

หลินเฟิงก็แสยะยิ้มและพยักหน้า “หัวหน้าเขตชางอย่าบอกนะว่าคุณไม่รู้จักเขาคนนี้เลย? ..นี่คุณไม่รู้จักเย่เชียนผู้นำองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าผู้โด่งดัง..ราชาหมาป่าเย่เชียนเลยเหรอ?”

เมื่อได้ยินแบบนั้นชางหมิงก็ตกตะลึงครู่หนึ่งและสีหน้าของเขาก็ดูประหลาดใจอย่างมากและเขาก็มองไปที่เย่เชียนด้วยความสงสัย แน่นอนเขาเคยได้ยินชื่อองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าและชื่อของราชาหมาป่าเย่เชียน แต่เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าคนที่ติดตามเซินเจี๋ยจะเป็นถึงผู้นำองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าที่มีชื่อเสียงเย่เชียน?ชางหมิงถึงกับตกตะลึงและพูดว่า “คุณ..คุณคือราชาหมาป่าเย่เชียนจริงๆ เหรอ?”

เย่เชียนยักไหล่เล็กน้อยเพราะในเวลานี้เขาไม่จำเป็นต้องปิดบังตัวตนอีกต่อไปและตอบว่า “ใช่!”

“แล้วทำไมคุณไปติดตามเซินเจี๋ยล่ะ? ..แล้วนี่เซินเจี๋ยให้คุณมาจัดการกับผมงั้นเหรอ?” ชางหมิงไม่สนใจว่าเย่เชียนจะเป็นผู้นำของเขี้ยวหมาป่าหรือเป็นใครเพราะถ้าเย่เชียนต้องการจัดการกับเขาล่ะก็เขาก็ไม่ลังเลที่จะเปิดศึก

หลินเฟิงก็แสยะยิ้มแล้วพูดว่า “หัวหน้าเขตชางคุณประเมินน้องเย่ต่ำเกินไปแล้ว..แค่เซินเจี๋ยตัวเล็กๆ คนนั้นจะซื้อเย่เชียนได้ยังไง? ..จริงมั้ยน้องเย่?”

“ในโลกนี้มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้จักผมดีที่สุดและพี่หลินเองก็เป็นหนึ่งในนั้น” เย่เชียนพูด “ฮ่าๆ ..แต่ผมไม่ได้คาดหวังว่าพี่หลินจะมาที่นี่..ผมประหลาดใจมาก”

“ไม่ต้องแปลกใจไปหรอกเพราะธุรกิจมันก็คือธุรกิจและฉันก็ทำได้แค่งานลอบสังหารเท่านั้น..ฉันไม่เหมือนกับนายนะ..ดูนายสิไม่มีอะไรที่นายทำไม่ได้จริงๆ” หลินเฟิงพูดด้วยใบหน้าที่ขมขื่น

เย่เชียนก็กลอกตาไปมาเพราะคนอื่นไม่รู้แต่เย่เชียนรู้ว่าถึงแม้ว่าองค์กรเซเว่นคิลจะอยู่ในแวดวงธุรกิจของนักฆ่าแต่ก็ไม่ใช่แค่ธุรกิจของการลอบสังหารเท่านั้นเพราะในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาหลินเฟิงได้ขยายธุรกิจสำหรับองค์กรเซเว่นคิลเริ่มเข้าสู่ธุรกิจอื่นๆ ด้วย ยิ่งไปกว่านั้นองค์กรเซเว่นคิลยังมีการร่วมมือกับองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่ามากมาย ดังนั้นทำไมเย่เชียนถึงจะไม่รู้?

“เซินเจี๋ยสั่งให้คุณมาฆ่าผมหรือเปล่า” ชางหมิงพูดด้วยสีหน้าที่สงสัย

“ใช่!” เย่เชียนพูด “แต่ผมไม่เคยคิดที่จะฆ่าคุณ”

ชางหมิงจะเชื่อได้อย่างไรดังนั้นเขาจึงถอนหายใจด้วยความโกรธ เมื่อเห็นแบบนั้นเย่เชียนก็ขมวดคิ้วและขี้เกียจเกินกว่าจะอธิบาย จากนั้นหลินเฟิงก็พูดว่า “หัวหน้าเขตชางไม่ต้องสงสัยในเรื่องนี้ไปหรอกเพราะถ้าน้องเย่จะฆ่าคุณจริงๆ ลูกน้องของคุณข้างหน้าและแม้แต่คนของผมก็คงจะไม่รอดหรอก..ผมคิดว่าน้องเย่จะต้องมีจุดประสงค์อื่นจริงๆ ใช่มั้ยล่ะ?”

เย่เชียนก็ฉีกยิ้มแล้วพูดว่า “พี่หลินรู้อยู่แล้วและจะมาถามผมทำไมล่ะ..ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่ซ่อนจากพี่หลินกับไป๋ฮวยได้จริงๆ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน