ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1172

1172 /1358

ตอนที่ 1172 เผยความจริงครึ่งหนึ่ง

………………..

เห็นได้ชัดว่าเหตุการณ์กะทันหันนี้เป็นสิ่งที่เย่เชียนไม่คาดคิดและถึงแม้ว่าเย่เชียนจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อให้แผนของเขาไม่มีข้อบกพร่องอย่างไรก็ตามปัญหาที่เกิดขึ้นต่อหน้าเขานั้นก็เป็นประโยชน์ต่อเย่เชียนอย่างมาก

ที่จริงแล้วไม่มีใครในโลกใบนี้ที่สามารถควบคุมทุกสถานการณ์ได้และท้ายที่สุดการเปลี่ยนแปลงก็จะมาเร็วกว่าแผนที่วางเอาไว้มากและมันก็มักจะเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ผู้ชนะที่แท้จริงคือต้องรู้ว่าเมื่อความเปลี่ยนแปลงมาถึงเขาจะสามารถคว้าโอกาสในการตอบสนองที่เหมาะสมที่สุดและพลิกแพลงได้ นี่คือสิ่งที่ผู้ชนะที่แท้จริงควรมีและเย่เชียนก็มีสิ่งเหล่านี้อย่างไม่ต้องสงสัยและหลังจากเหตุการณ์นี้เย่เชียนก็สามารถใช้สิ่งเหล่านี้ได้อย่างรวดเร็วเพื่อให้ได้ผลประโยชน์และบทสรุปที่สมบูรณ์แบบที่สุดสำหรับตัวเขาเองอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

ถึงแม้ว่าเย่เชียนจะเคยจินตนาการว่าเซินเฉาหยางถูกเซินเจี๋ยฆ่าก็ตามแต่ท้ายที่สุดแล้วมันก็เป็นเพียงการคาดเดาและไม่มีหลักฐานที่จะพิสูจน์ได้ แต่ตอนนี้เขาได้รับพยานสำคัญซึ่งเป็นสิ่งสำคัญมากในการต่อสู้กับเซินเจี๋ยครั้งต่อไป ซึ่งเย่เชียนก็รู้สึกว่าตราบใดที่เขาจัดการสิ่งต่างๆ ได้ดีเขาก็จะสามารถกำจัดเซินเจี๋ยได้อย่างง่ายดาย

นอกจากนี้การกระทำของเย่เชียนไม่ได้ขัดกับเจตนารมณ์ของเซินเฉาหยางแต่อย่างใด ตามที่ชายหนุ่มฉายาไม้จิ้มฟันพูดว่าผู้สืบทอดที่เซินเฉาหยางกำหนดเอาไว้คือหวังหมิงซู ซึ่งถึงแม้ว่าเซินเฉาหยางจะไม่รู้ว่าหวังหมิงซูเป็นคนที่เย่เชียนส่งมาแฝงตัวเอาไว้ในองค์กรเทียนเต๋าก็ตามแต่ทั้งหมดก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้แล้วว่าหวังหมิงซูเหมาะสมที่จะเป็นผู้สืบทอดที่แท้จริงขององค์กรเทียนเต๋า

อย่างไรก็ตามจากสิ่งอื่นๆ เย่เชียนก็สามารถเห็นความยิ่งใหญ่และความสามารถของหวังหมิงซู ดังนั้นเมื่อเย่เชียนเลือกหวังหมิงซูเขาก็คิดว่าเขาไม่ได้มองคนผิดจริงๆ ในช่วงเวลาสั้นๆ แบบนี้ไม่เพียงแต่หวังหมิงซูจะพัฒนาอำนาจและอิทธิพลของเขาได้ในระดับหนึ่งแต่ยังสร้างชื่อเสียงและความเคารพจากพี่น้องและพรรคพวกอีกด้วย ซึ่งสิ่งเหล่านี้ประเมินค่าไม่ได้และที่สำคัญกว่านั้นหวังหมิงซูยังได้รับความสนใจจากเซินเฉาหยางแทนที่จะเป็นลูกชายแท้ๆ ของตัวเองให้มาเป็นผู้สืบทอดองค์กรเทียนเต๋าของเขา

เย่เชียนตบไหล่ไม้จิ้มฟันพร้อมรอยยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันคิดว่านายน่าจะรู้ว่าต้องทำอะไรต่อไปใช่ไหม? ..ฉันคงไม่ต้องบอกนายอย่างละเอียดหรอกใช่ไหม? ..ถ้างั้นฉันไปก่อนล่ะ” หลังจากพูดเย่เชียนก็โบกมือและดูไม่อันตรายเหมือนก่อนหน้านี้และหายตัวไปในความมืดอย่างรวดเร็ว

หลังจากยืนยันว่าไม่มีใครตามเขามาแล้วเย่เชียนก็แอบเข้าไปในสถานอาบอบนวดอีกครั้งและในเวลานี้ชางหมิงกับหลินเฟิงกำลังนั่งอยู่ในห้องรับรองของสถานอาบอบนวดและกำลังรอเขาอยู่ หลังจากที่เย่เชียนเข้ามาลูกน้องของชางหมิงก็พาเย่เชียนเดินเข้าไปในล็อบบี้และเมื่อเห็นชางหมิงแล้วเย่เชียนก็ยิ้มเล็กน้อยที่มุมปากของเขาและเดินไปนั่งข้างหน้าเขาแล้วพูดว่า “หัวหน้าเขตชาง!”

การแสดงออกของชางหมิงดูไม่สบอารมณ์อย่างมากและเขาก็สูดลมหายใจเข้าด้วยความโกรธและพูดว่า “เอาล่ะ..ถึงเวลาที่คุณเย่จะพูดเกี่ยวจุดประสงค์ในการมาครั้งนี้แล้ว?”

“จุดประสงค์? ..ผมจะไปมีจุดประสงค์อะไร?” เย่เชียนยักไหล่เล็กน้อยแล้วพูดว่า “ผมก็แค่ต้องการเติมเต็มความปรารถนาสุดท้ายของประธานเซินเฉาหยาง”

“คุณเย่หมายความว่าไง” ชางหมิงถาม

เย่เชียนก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ผมอยากรู้ว่าทำไมหัวหน้าเขตชางถึงได้ต่อต้านเซินเจี๋ยในการขึ้นเป็นผู้นำองค์กรเทียนเต๋าด้วย? ..ในเมื่อเขาก็เป็นถึงลูกชายของประธานเซินแล้วทำไมล่ะ? ..อีกอย่างหัวหน้าเขตชางเท่าที่ผมรู้มาคุณก็เคารพนับถือประธานเซินมาโดยตลอดเพราะงั้นก็ไม่ควรคัดค้านสิ..แต่ดูจากการกระทำของคุณแล้วคุณได้ต่อต้านเซินเจี๋ยอย่างเด็ดขาดเพราะงั้นมันต้องมีเหตุผลบางอย่างใช่มั้ย? ..ผมได้ยินมาว่าเซินเจี๋ยเคยมาพบคุณเพื่อตอนที่เขากลับมาไต้หวันแต่ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างไม่ลงรอยกันและเห็นต่างจึงทำให้ทั้งสองขัดแย้งกัน..ผมอยากรู้ว่ามันคือเรื่องอะไรกันแน่”

เมื่อได้ยินแบบนั้นชางหมิงก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “นี่เป็นเรื่องเกี่ยวกับองค์กรเทียนเต๋าของเราเพราะงั้นผมไม่จำเป็นต้องบอกคุณและผมก็ไม่สนใจหรอกว่าคุณต้องการทำอะไรแต่ผมจะแนะนำให้คุณอยู่ห่างๆ เรื่องนี้เอาไว้ไม่อย่างนั้นก็อย่ามาโทษว่าผมหยาบคายกับคุณก็แล้วกัน”

เย่เชียนยักไหล่เล็กน้อยแล้วพูดว่า “ทำไมหัวหน้าเขตชางถึงไม่ตาสว่างสักที..ถ้าหากคุณไม่ได้รับความช่วยเหลือจากผมแล้วคุณคิดว่าคุณจะสู้กับเซินเจี๋ยได้อย่างงั้นเหรอ? ..คุณต้องละเอียดถี่ถ้วนและไม่ตกลงไปในกับดักของเซินเจี๋ยก่อน..แต่ดูตอนนี้สิพวกคุณทุกคนตกลงไปในกับดักที่เซินเจี๋ยสร้างขึ้นและต่อสู้กันเองจนองค์กรเทียนเต๋าเละเป็นโจ๊กและเขาก็รอโอกาสที่จะโจมตีพวกคุณทั้งหมดในทีเดียวหลังจากนี้..ผมจะบอกข่าวร้ายสำหรับพวกคุณให้นะว่าเซินเจี๋ยได้ว่าจ้างพวกทหารรับจ้างอินทรีขาวจากอเมริกามาและพวกนั้นก็เป็นทหารอาชีพ..เพราะงั้นคุณคิดว่าพวกคุณมีโอกาสมากน้อยแค่ไหนล่ะ?”

เมื่อได้ยินแบบนั้นใบหน้าของชางหมิงก็ดูตกตะลึงอย่างมากจากนั้นก็พูดอย่างขมขื่นว่า “ที่นี่คือไต้หวันและไม่ใช่อเมริกาเพราะงั้นไม่ว่าพวกทหารรับจ้างจะเก่งแค่ไหนฉันก็ไม่กลัวพวกมันหรอก!”

“มันไม่สำคัญว่าพวกคุณจะกลัวหรือเปล่าเพราะสิ่งที่สำคัญก็คือพวกคุณสามารถกำจัดพวกมันหรือเปล่ามากกว่า..ถ้าพวกคุณจัดการกับทหารรับจ้างไม่ได้ล่ะก็สิ่งที่พวกคุณทำอยู่มันก็จะสูญเปล่าไม่ใช่เหรอ?” เย่เชียนพูด “นอกจากนี้หัวหน้าเขตชางคุณมั่นใจแค่ไหนว่าคุณจะได้รับตำแหน่งผู้นำองค์กรเทียนเต๋า?”

“หัวหน้าเขตชางให้ผมพูดตรงๆ นะ” หลินเฟิงซึ่งเงียบอยู่ด้านข้างจู่ๆ ก็พูดขึ้นว่า “จริงๆ แล้วไม่ว่าจุดประสงค์ที่น้องเย่มาในครั้งนี้คืออะไรมันก็ไม่สำคัญเพราะผมคิดว่าเป้าหมายของทั้งสองก็เหมือนกันเพราะงั้นทำไมคุณถึงไม่สงบศึกเอาไว้ชั่วคราวและช่วยกันกำจัดศัตรูคนเดียวกันก่อนล่ะ?”