ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1176

ตอนที่ 1176 พบกับโจวเจิ้งผิง

………………..

ผู้หญิงทั้งสองดูเหมือนจะเข้ากันได้ง่ายและในไม่ช้าเย่เชียนก็ดูเหมือนจะโดดเดี่ยวเพราะทั้งสองพูดคุยกันอย่างกระตือรือร้นและไม่สนใจเย่เชียนเลยจนเย่เชียนอดไม่ได้ที่จะยิ้มแต่เขาไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ แน่นอนเขาเองก็มีความสุขมากที่เหลียงหยานและซูเหว่ยเข้ากันได้ดีและเขาก็ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับพวกเธอในระหว่างนี้ ไม่อย่างนั้นการปรับความสัมพันธ์ก็คงเป็นเรื่องที่ลำบากมาก

“คุยกันไปก่อนนะฉันมีธุรที่ต้องทำอยู่..ฉันจะไปข้างนอกสักพัก” เย่เชียนพูด เพราะเขาได้นัดหมายกับโจวเจิ้งผิงแล้วดังนั้นเย่เชียนจึงไม่สามารถผิดนัดได้ ซึ่งเย่เชียนยังรู้ดีว่าโจวเจิ้งผิงกำลังสนใจในสิ่งที่เขาทำอย่างมากและคาดว่าเขาต้องการที่จะใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้ อย่างไรก็ตามถ้าเย่เชียนสามารถร่วมมือกับโจวเจิ้งผิงได้ล่ะก็สิ่งต่างๆ อาจดำเนินไปอย่างราบรื่นมากขึ้น เพราะเย่เชียนคิดว่าการกำจัดเซินเจี๋ยคงไม่ใช่เรื่องยากอะไรแต่วิธีการควบคุมองค์กรเทียนเต๋าและวิธีที่จะทำให้ผู้คนในองค์กรเทียนเต๋ายอมรับได้และนั่นก็เป็นสิ่งที่สำคัญมาก อีกอย่างจุดประสงค์ของเซินเจี๋ยก็คือการนำองค์กรเทียนเต๋าไปอยู่ภายใต้รัฐบาลซึ่งโจวเจิ้งผิงเป็นรัฐมนตรีของรัฐสภาไต้หวันดังนั้นเขาจะสามารถช่วยในเรื่องนี้ได้อย่างแน่นอน

ความรู้สึกของเหลียงหยานที่มีต่อเย่เชียนนั้นลึกลับมากและเธอไม่เคยคิดที่จะอยู่กับเย่เชียนไปตลอดชีวิตแต่เย่เชียนเป็นเพียงความฝันที่เธอเคยมีและเธอยังเป็นผู้หญิงที่มีจิตใจดีและรู้ว่าอะไรควรหรือไม่ควร ดังนั้นเธอจึงมองเห็นความสัมพันธ์ระหว่างเย่เชียนกับซูเหว่ยได้และในเวลานี้เธอจะไม่ทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเย่เชียนกับซูเหว่ยอย่างแน่นอน เธอผู้หญิงที่ฉลาดจริงๆ และมักเลือกที่จะยอมแพ้ในเวลานี้เพราะเธอรู้ดีว่าต่อให้เธอจะไร้เหตุผลสักแค่ไหนมันก็ไร้ประโยชน์ ด้วยเหตุนี้เหลียงหยานจึงไม่พูดอะไรกับคำพูดของเย่เชียนแต่เหลือบมองเย่เชียนด้วยหางตาของเธอ

“นี่นายต้องออกไปข้างนอกดึกๆ ดื่นๆ ขนาดนี้ด้วยเหรอ?” ซูเหว่ยพูดอย่างกังวล

เย่เชียนก็ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไรหรอก..ฉันต้องไปพบคนๆหนึ่งเพราะงั้นถ้าไม่ไปก็เสียมารยาท..เอาเถอะพวกเธอกินข้าวกันไปก่อนและถ้าเหนื่อยก็พักก่อนซะ..ฉันไม่รู้เลยว่าจะกลับเมื่อไหร่”

ซูเหว่ยพยักหน้าเงียบๆ และพูดว่า “งั้นก็ระวังตัวด้วย”

ครั้งก่อนที่เย่เชียนตามเซินเจี๋ยไปที่บ้านของโจวเจิ้งผิงในวันนั้นเย่เชียนก็รู้ว่าโจวเจิ้งผิงต้องจำเขาได้ ด้วยเหตุนี้โจวเจิ้งผิงจึงโทรหาเขาอย่างรวดเร็วและขอพบ ทั้งหมดนี้อยู่ในการคาดการณ์ของเย่เชียนตั้งแต่แรกและโจวเจิ้งผิงก็ไม่ได้เปิดเผยเขาต่อหน้าเซินเจี๋ยดังนั้นจุดประสงค์ของโจวเจิ้งผิงจึงชัดเจนว่าเขามีบางอย่างแอบแฝง จากมุมมองของเย่เชียนแล้วโจวเจิ้งผิงจะไม่ปล่อยโอกาสแบบนี้ไปง่ายๆ หากว่ากันว่าองกรค์สามมุมเมืองไม่มีเจตนาที่จะสอดส่องและจับตามององค์กรเทียนเต๋าก็มีเพียงคนโง่เท่านั้นที่จะเชื่อ แต่โจวเจิ้งผิงไม่เคยพบโอกาสที่เหมาะสมและมีข้อแก้ตัวที่เหมาะสมเลยสักครั้งดังนั้นด้วยการปรากฏตัวของเย่เชียนแล้วเขาจะพลาดโอกาสที่ดีแบบนี้ได้ยังไง

ไม่นานหลังจากนั้นรถของเย่เชียนก็ค่อยๆ ขับเข้าไปในบ้านของโจวเจิ้งผิงและเมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นโจวเจิ้งผิงก็นั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นพร้อมกับดื่มชาอย่างสบายๆ เมื่อโจวเจิ้งผิงเห็นเย่เชียนเข้ามามุมปากของโจวเจิ้งผิงก็กระตุกเล็กน้อย จากนั้นเย่เชียนก็เดินเข้าไปและพูดว่า “ผมต้องขอโทษครับที่มาสายไปหน่อย..ผมปล่อยให้รัฐมนตรีโจวรอตั้งนาน..ผมขอโทษจริงๆ ครับ”

โจวเจิ้งผิงยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “ไม่เป็นไรหรอก..คุณเย่มานั่งลงสิ” หลังจากหยุดไปชั่วขณะโจวเจิ้งผิงก็พูดต่อ “คุณเย่ไม่ใช่คนนอกเพราะงั้นอย่าเรียกฉันว่ารัฐมนตรีโจวเลย..ตอนนี้ฉันยังไม่ชินกับชื่อนี้สักเท่าไหร่…คนในรัฐสภาก็น่าเบื่อเกินไปเพราะงั้นฉันจึงชอบวิธีการพูดคุยง่ายๆ มากกว่า..ถ้าคุณเย่ไม่ว่าอะไรก็เรียกฉันว่าพี่ใหญ่โจวก็ได้..ถึงแม้ว่าฉันจะแก่แล้วก็เถอะฮ่าๆ”

“ในเมื่อคุณพูดแบบนี้ผมจะปฏิเสธได้ยังไงพี่ใหญ่โจว” เย่เชียนพูด

โจวเจิ้งผิงก็ยิ้มแล้วพูดว่า “นั่นแหละดี..เราคนอันเองเพราะงั้นไม่จำเป็นต้องมากพิธีอะไร..เอาล่ะนี่คือชาหลงจิ่งที่ดีที่สุดเพราะงั้นน้องเย่ลองชิมดูสิ”

เย่เชียนไม่ปฏิเสธแล้วหยิบถ้วยชาขึ้นมาดมกลิ่นจากนั้นจิบและดื่ม จากนั้นก็เลียปากของตัวเองแล้วพูดว่า “พี่ใหญ่โจวผมคิดว่าคุณถูกหลอกแล้ว..เพราะชาหลงจิ่งที่ดีมันจะมีกลิ่นหอมของใบชามากกว่านี้แต่รสชาติไม่ได้เข้มข้นถึงขนาดนี้”

โจวเจิ้งผิงก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่งจากนั้นเขาก็ถอนหายใจอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “ให้ตายเถอะแม้แต่ฉันมันยังกล้าโกหกงั้นเหรอ..พรุ่งนี้ฉันจะส่งคนไปพังร้านทิ้ง!”

เย่เชียนฉีกยิ้มแล้วพูดว่า “พี่ใหญ่โจวอย่าจริงจังเกินไปสิครับ..ถึงแม้ว่าชาหลงจิ่งอันนี้จะไม่ได้ดีเยี่ยมแต่มันก็ไม่ใช่ของปลอม..เพียงแต่ว่ามันน่าจะมีปัญหาบางอย่างระหว่างกระบวนการผลิตหรือขนส่งซึ่งทำให้กลิ่นหอมของชาน้อยลงมาก..หรือการปลูกชาไม่ได้คุณภาพสูงสุดแต่ถึงยังไงมันก็ดี” หลังจากหยุดไปชั่วขณะเย่เชียนก็พูดต่อ “พี่ใหญ่โจวเรียกผมมาที่นี่คงไม่ใช่แค่ให้ลองชิมชาหรอกใช่มั้ยครับ? ..ไหนๆ เราก็พวกเดียวกันแล้วเพราะงั้นมาคุยรายละเอียดกันเลยดีกว่าครับ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน