ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1190

ตอนที่ 1190 ความลับและเบื้องบน

………………..

อาจกล่าวได้ว่าการพ่ายแพ้ของเซินเจี๋ยครั้งนี้ยุ่งเหยิงมากเพราะการเผชิญหน้าครั้งแรกจบลงด้วยชัยชนะที่สมบูรณ์ของเย่เชียนและที่สำคัญกว่านั้นเซินเจี๋ยยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย ซึ่งเขาคิดว่าถึงแม้เหวินปินจะตายไปแล้วแต่เขาก็ยังมีหวังหมิงซูและแคสเปอร์เจคส์อยู่และสองกองกำลังนี้จะเป็นพลังที่แท้จริงของเขา แต่น่าเสียดายที่เขาไม่รู้ว่าหวังหมิงซูเป็นคนของเย่เชียนและแคสเปอร์เจคส์ก็ถูกเย่เชียนกำจัดไปแล้ว

พิธีงานศพของเซินเฉาหยางก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แล้วและนั่นจะเป็นการต่อสู้ที่จะตัดสินผลทั้งหมด อย่างไรก็ตามเซินเจี๋ยก็ไม่กลัวใครในองค์กรเทียนเต๋าทั้งนั้นตราบใดที่หวังหมิงซูอยู่ฝ่ายเดียวกับเขาและเขาก็มั่นใจ 80% นอกจากนี้ในความเห็นของเขาเมื่อชางหมิงตายไปแล้วคนของชางหมิงก็ไม่สามารถทำอะไรได้อีกต่อไปแล้ว อย่างไรก็ตามเขายังคงต้องระมัดระวังเพราะไม่มีใครสามารถรับประกันได้ว่าจะมีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นก่อนช่วงเวลาสุดท้ายหรือเปล่า

สำหรับเย่เชียนทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นและโดยพื้นฐานแล้วทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของเขาทั้งหมดแล้วและไม่มีปัญหาในขณะนี้ ที่เหลือก็แค่รอและรอให้เซินเจี๋ยเคลื่อนไหว เมื่อเย่เชียนเขากลับมาที่บ้านพักของเหลียงหยานแล้วทั้งเหลียงหยานและซูเหว่ยก็เข้านอนกันแล้วและเย่เชียนก็ไม่รบกวนพวกเธอเหมือนเดิม ดังนั้นหลังจากอาบน้ำและกลับไปที่ห้องของเขาแล้วเย่เชียนก็หยิบคัมภีร์ผู้สืบทอดของสำนักม่อจื๊อที่ม่อหลงมอบให้กับเขาออกมา

เย่เชียนไม่รู้ว่าทำไมม่อหลงถึงมอบมันให้กับเขาแต่เย่เชียนรู้สึกได้ว่าดูเหมือนจะมีความลับที่ซ่อนอยู่ในคัมภีร์เล่มนี้ นอกจากนี้คัมภีร์ผู้สืบทอดของสำนักม่อจื๊อยังดูเหมือนจะมีพลังวิเศษมากแต่เย่เชียนไม่รู้ว่าพลังนี้คืออะไรหรือมันเป็นเพียงความรู้สึกที่คลุมเครือเท่านั้น

จากนั้นเย่เชียนก็เปิดคัมภีร์ผู้สืบทอดของสำนักม่อจื๊อแล้วมองดูซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งมันไม่ธรรมดาเพราะมันถูกสร้างจากวัสดุที่ไม่รู้จักมันเหมือนกับแอ่งน้ำนิ่งโดยไม่มีปฏิกิริยาใดๆ และบางครั้งเย่เชียนก็ชื่นชมความยิ่งใหญ่ของจีนในสมัยโบราณจริงๆ ภายใต้ทรัพยากรและเทคโนโลยีที่ล้าสมัยและจำกัดเช่นนั้นพวกเขากลับสามารถสร้างสิ่งที่ดูเหมือนไฮเทคล้ำยุคแบบนี้ได้ เช่นเดียวกับภาชนะทองสัมฤทธิ์ในจีนโบราณไม่เพียงแต่ทรงพลังเท่านั้นแต่มันยังไม่เป็นสนิมอีกด้วยและทุกวันนี้ถึงแม้ว่าเทคโนโลยีจะก้าวหน้าไปมากแต่ก็ไม่เคยสามารถสร้างสิ่งนั้นได้เลย

จากนั้นเย่เชียนก็กดวัตถุที่ยื่นออกมาทั้งสองชิ้นบนคัมภีร์ผู้สืบทอดของสำนักม่อจื๊อและแยกชิ้นส่วนออกจากกันอย่างง่ายดายภายในนั้นไม่มีอะไรและนี่เป็นคู่มือฝึกศิลปะการต่อสู้โบราณของสำนักม่อจื๊อและเย่เชียนก็เชื่อว่าม่อหลงได้นำมันออกไปแล้ว แต่เย่เชียนก็ไม่สนใจเรื่องนี้เพราะเขาไม่โลภที่จะอยากได้วิธีการฝึกฝนของสำนักม่อจื๊อแต่อย่างใด

จากนั้นเย่เชียนก็ยกคัมภีร์ผู้สืบทอดของสำนักม่อจื๊อที่ภายในกลวงขึ้นมาและมองเข้าไปภายในผ่านแสงไฟและเห็นว่าด้านในของคัมภีร์ผู้สืบทอดของสำนักม่อจื๊อถูกสลักด้วยลวดลายแปลกๆ แต่เนื่องจากแสงไม่สามารถส่องสว่างภายในจึงไม่ชัดเจนนักและสามารถเห็นบางอย่างได้อย่างคลุมเครือเท่านั้น รูปแบบเหล่านั้นถูกจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบและดูเหมือนเป็นงานเขียน ซึ่งถึงแม้ว่าเย่เชียนจะไม่เคยค้นคว้าเกี่ยวกับภาพสัญลักษณ์ของจีนโบราณก็ตามแต่เขาก็พอจะรู้อยู่บ้าง เย่เชียนคิดในใจว่าถ้าเขาส่งคัมภีร์ผู้สืบทอดของสำนักม่อจื๊อให้กับนักโบราณคดีในประเทศจีนล่ะก็พวกเขาจะต้องตื่นเต้นมากจนอดหลับอดนอนเลยใช่ไหม? ท้ายที่สุดแล้วคุณค่าทางโบราณคดีที่มีอยู่ในนั้นก็ลึกลับเกินไป

เย่เชียนจ้องมองมันโดยไม่กะพริบตาราวกับว่าเขาต้องการดูให้ละเอียดยิ่งขึ้นแต่มันก็เปล่าประโยชน์เพราะช่องว่างตรงกลางนั้นเล็กเกินไปและมันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมองเห็นได้อย่างชัดเจน ทันใดนั้นจิตใจของเย่เชียนก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงราวกับถูกฟ้าผ่าและในทันทีเย่เชียนก็ดูเหมือนจะหมดสติไป แต่จู่ๆ รูปภาพต่างๆ ก็ปรากฏขึ้นในใจของเขาและมันก็ดูยุ่งเหยิงและระยิบระยับราวกับสไลด์โชว์บนจอโปรเจกเตอร์ ตั้งแต่ต้นจนจบเย่เชียนจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นและเขาก็จำภาพเหล่านั้นไม่ได้เลย อย่างไรก็ตามคิ้วของเย่เชียนก็ขมวดเข้าหากันแน่น เพราะเขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ามีอะไรเกิดขึ้นในตอนนี้และมันไม่ใช่ภาพหลอนอย่างแน่นอน

นี่เป็นผลที่ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยมากขึ้นเกี่ยวกับคัมภีร์ผู้สืบทอดของสำนักม่อจื๊อว่ามีความลับประเภทไหนและพลังที่ไม่รู้จักชนิดไหนที่ซ่อนอยู่ในนั้น หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้คัมภีร์ผู้สืบทอดของสำนักม่อจื๊อก็กลับมาที่ลักษณะปกติเหมือนแอ่งน้ำนิ่งอีกครั้งและไม่ว่าเย่เชียนจะพยายามค้นหาความลับของมันมากแค่ไหนมันก็ไม่ตอบสนองอีกเลย อย่างไรก็ตามสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ทำให้เย่เชียนคิดว่ามันจะต้องมีพลังที่แข็งแกร่งและเหนือธรรมชาติอยู่และดูเหมือนว่าคัมภีร์ผู้สืบทอดของสำนักม่อจื๊อจะซ่อนความลับที่ลึกล้ำเอาไว้

น่าเสียดายที่หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งมันก็ไม่ตอบสนองอีกเลยและเย่เชียนก็ใช้สมองจนปั่นป่วนไปหมด จากนั้นเย่เชียนก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ และระงับความสงสัยในใจเอาไว้เพราะดูเหมือนว่าในตอนนี้เขาจะไม่มีทางรู้ความลับของคัมภีร์ผู้สืบทอดของสำนักม่อจื๊อได้เลย หรือมันยังไม่ถึงเวลา? หรือมันจะออกมาเอง?

จากนั้นไม่นานเย่เชียนก็ไม่สนใจที่จะคิดในสิ่งที่เขาคิดไม่ออก ดังนั้นเขาจึงวางคัมภีร์ผู้สืบทอดของสำนักม่อจื๊อเอาไว้บนเตียงและพยายามอย่างหนักที่จะนึกภาพที่ปรากฏอยู่ในใจของเขาในตอนนี้แต่น่าเสียดายที่เขาจำไม่ได้เลยราวกับว่าเขาความจำเสื่อมไปชั่วคราว

เย่เชียนรู้สึกว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาเริ่มซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ เพราะมันดูเหมือนหลายๆ อย่างจะถ่วงเขาลงและมีหลายสิ่งหลายอย่างรอให้เขาแก้ไข ที่สำคัญกว่านั้นหลัวสุ่ยยังอยู่ในอาการโคม่าและเขาก็ไม่รู้ว่าจะช่วยเธอยังไง เมื่อคิดแบบนั้นเย่เชียนก็พยายามระงับความเศร้าในใจด้วยการสูดลมหายใจเข้าลึกๆ

ในขณะนั้นโทรศัพท์มือถือของเย่เชียนก็ดังขึ้นแล้วเขาก็หยิบมันขึ้นมาดูพบว่ามันเป็นสายของหูวหนานเจียน เมื่อเห็นแบบนั้นเย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงไปครู่หนึ่งแล้วรับสาย “ดึกๆ ป่านนี้แล้วยังไม่นอนอีกเหรอครับ..ดูเหมือนว่าผู้อาวุโสหูวจะอุทิศตนเพื่อสวัสดิภาพของประชาชนของเราอย่างเต็มที่เลยสินะ” เย่เชียนพูดติดตลก

“หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว” หูวหนานเจียนพูด “ฉันมีเรื่องสำคัญจะบอกเอ็ง..ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน?”

“เรื่องที่นี่ยังไม่ได้รับการแก้ไขเลย..ผมทำงานที่คุณมอบหมายให้อยู่..เพราะงั้นอย่าเพิ่งให้งานผมเพิ่มจะได้มั้ย!” เย่เชียนพูด

“เรื่องที่นั่นยังไม่ต้องรีบร้อนเพราะมันไม่ใช่สิ่งที่จะคลี่คลายได้ในระยะเวลาสั้นๆ” หูวหนานเจียนพูด “ถ้ามันสามารถตกลงกันได้ง่ายๆ เราก็คงทำไปนานแล้ว..เอาเถอะถ้างั้นฉันไม่รบกวนเอ็งแล้วทำงานของเอ็งต่อเถอะ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน