ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1211

ตอนที่ 1211 มึนงง

………………..

เย่เชียนไม่รู้จริงๆ ว่านากาซาวะเคโกะทำอะไนเพราะเขาไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าเขาหลับไปตั้งแต่นอนไหน ดังนั้นเย่เชียนจะไปรู้ได้ยังไงว่านากาซาวะเคโกะไม่ได้กลับบ้านแต่แอบอยู่ที่หน้าต่างเพื่อแอบดูเขานอนตลอดทั้งคืน? ตามที่นากาซาวะเคโกะพูดว่าเธอเป็นเงาของเย่เชียนดังนั้นทุกที่ที่เย่เชียนไปเธอจะตามเขาไปและถึงแม้ว่าเย่เชียนจะหลับอยู่เธอก็แอบดูอยู่ข้างนอกหน้าต่างและเฝ้าดูเย่เชียนอย่างลับๆ

เป็นเพราะเหตุนี้เองที่ทำให้นากาซาวะเคโกะรู้เรื่องของเย่เชียนอย่างละเอียดและเธอก็ไม่กล้าบอกเย่เชียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่เช่นนั้นเธอจะถูกเย่เชียนตำหนิอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตามด้วยวิธีนี้เธอก็ได้รู้จักเย่เชียนมากขึ้นเรื่อยๆ และรู้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้เฉยเมยเหมือนที่คนอื่นเห็น

เมื่อเย่เชียนกลับมาที่ประเทศจีนเขาก็ได้ไปหาหลินโรวโร่วและทุกๆ ครั้งที่เย่เชียนอยู่เคียงข้างหลินโรวโร่วเขาจะนอนหลับสนิทมากและเขาก็นอนหลับได้ดีและเขาก็ผ่อนคลายได้อย่างเต็มที่ ซึ่งสิ่งนี้ทำให้เย่เชียนสบายใจมากและตอนนี้เขาก็คิดว่ามันผิดหรือเปล่าที่ปล่อยให้หลินโรวโร่วไปที่เครือน่านฟ้ากรุ๊ปเพื่อทำสิ่งต่างๆ

อาจเป็นเพราะเขาเหนื่อยมากเพราะวันรุ่งขึ้นเย่เชียนก็ไม่ได้ตื่นจนเกือบเที่ยงและเมื่อเขาลืมตาขึ้นเขาก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าใบหน้าของเหลียงหยานอยู่ตรงหน้าเขาและเขาก็ตกใจและลุกขึ้นนั่งในทันที อย่างไรก็ตามในไม่ช้าเขาก็พบว่าเขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้าและเขาก็จำได้ชัดเจนว่าตอนที่นากาซาวะเคโกะนวดให้เขาเมื่อคืนนี้เขาแค่ถอดเสื้อออกแต่ตอนนี้เขากลับไม่ได้ใส่ท่อนล่างแล้วจากนั้นเย่เชียนก็รีบห่อตัวของเขาด้วยผ้าห่มและพูดด้วยความตกใจว่า “เธอ..เธอเข้ามาให้ห้องของฉันทำไม?”

“อ้าว..ก็ฉันเห็นพี่เย่ไม่ตื่นสักทีก็เลยจะมาปลุก..ตอนนี้ฉันทำอาหารกลางวันเสร็จเรียบร้อยแล้วไปกินด้วยกันมั้ย?” เหลียงหยานพูดเบาๆ

เย่เชียนมองเหลียงหยานราวกับสัตว์ประหลาดและเธอก็แปลกใจเล็กน้อยกับการแสดงของเย่เชียน นั่นเป็นเพราะเย่เชียนไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ใช้กินยาผิดขวดหรือเปล่าเพราะเธอไม่ได้ไปที่บริษัทในวันนี้ ดังนั้นเย่เชียนจึงถามว่า “เอ่อ..วันนี้เธอกินยาผิดขวดหรือเปล่า..ทำไมเธอไม่ไปที่บริษัทล่ะ” เย่เชียนถาม

เย่เชียนยิ้มอย่างเขินอายและพูดว่า “ไม่ได้หมายความอย่างนั้น..เอ่อ..ว่าแต่มันเกิดอะไรขึ้นกับเสื้อผ้าของฉัน? ..อย่าบอกนะว่าเธอถอดมันออก?”

“ใช่ฉันเป็นคนถอดเอง” เหลียงหยานพูด “นอนใส่ผ้ามันไม่สบายตัวเพราะงั้นฉันก็เลยจะถอดไปซักให้น่ะ”

เย่เชียนไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ดังนั้นเขาจึงพูดว่า “ถ้างั้นเธอก็เห็นหมดแล้วน่ะสิ? ..นี่ในหัวของเธอกำลังคิดอะไรอยู่กัน?”

“อย่ากังวลไปเลยฉันไม่ได้ทำอะไรพี่เย่สักหน่อย” เหลียงหยานพูด “แล้วพี่เย่ล่ะคิดว่าฉันจะทำอะไร? ..หรือพี่เย่กำลังคิดว่าฉันจะอมน้องชายของพี่เย่ในขณะที่พี่เย่นอนหลับอยู่?”

เย่เชียนรู้สึกหน้ามืดและคิดอะไรไม่ได้และไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ตอนนี้เขาหมดหนทางจริงๆ และยิ้มอย่างขมขื่นแล้วไม่ได้พูดอะไรอีก

เหลียงหยานก็พูดว่า “ลุกได้แล้วเดี๋ยวอาหารจะเย็นชืดหมด..รีบๆ กินแล้วค่อยออกไปทำธุระก็ได้”

“ฉันยังไม่มีเสื้อผ้าใส่เลยเธอช่วยออกไปก่อนได้มั้ย? ..ฉันแต่งตัวเสร็จเดี๋ยวฉันออกไป” เย่เชียนยิ้มอย่างเขินอายและพูด เมื่อคิดว่าเขาเปลือยเปล่าและถูกเปิดเผยต่อหน้าเหลียงหยานและเย่เชียนก็รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ดีและตอนนี้เขาก็ไม่รู้ว่าเหลียงหยานกำลังคิดอะไรอยู่ทำไมจู่ๆ เธอถึงมีพฤติกรรมแปลกๆ ซึ่งเขารู้ได้อย่างไรว่าบคำที่ซูเหว่ยพูดกับเหลียงหยานเมื่อคืนนี้จะฝังอยู่ในใจของเหลียงหยานอย่างมาก

เหลียงหยานกลอกตาไปมาใส่เย่เชียนและถอนหายใจอย่างเย้ยหยันแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยเห็นมันมาก่อนเพราะเมื่อคืนนี้ฉันเห็นมันเต็มๆ ตาอย่างชัดเจนและมันก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรเลย” ขณะที่เธอพูดเหลียงหยานก็เปิดประตูและเดินจากไป เย่เชียนอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่นและอยากจะเอาหัวโขกกำแพงให้ตาย

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยเย่เชียนก็ลงไปข้างล่างแล้วนั่งลงที่โต๊ะอาหารและเห็นโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหารที่มากมายหลายชนิดจนเย่เชียนมองเหลียงหยานฝั่งตรงข้ามด้วยความประหลาดใจและถามว่า “วันนี้เป็นวันอะไร? ..ทำไมเธอทำอาหารมากมายขนาดนี้จะมีแขกมางั้นเหรอ?”

เหลียงหยานเหลือบมองเย่เชียนและพูดว่า “ทำไมล่ะ..การทำอาหารหลายอย่างจำเป็นต้องมีแขกเสมอไปเหรอ? ..พี่หลันสั่งให้ฉันดูแลพี่เย่อย่างดีเพราะงั้นเมื่อฉันเห็นว่าพี่เย่เหนื่อยจากการทำงานหนักมาหลายวันฉันก็เลยอยากทำให้พี่เย่ผ่อนคลาย..เอาเถอะถ้าไม่อยากกินก็ไม่ต้องกิน”

เย่เชียนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และรีบพูดว่า “กินสิฉันหิวมาก..ตั้งแต่เมื่อคืนนี้ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลย” ขณะที่เขาพูดเย่เชียนก็ยัดอาหารเข้าปากของเขาต่อไปเรื่อยๆ

เหลียงหยานนิ่งไปครู่หนึ่งและพูดว่า “เอาล่ะถ้าเมื่อคืนพี่เย่ไม่ได้กินแต่ทำไมถึงจงใจบอกว่าน้องซูว่ากินมาแล้วล่ะ? ..ถ้าฉันไปบอกเรื่องนี้กับน้องซูล่ะมันจะเป็นยังไง?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน