ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1212

ตอนที่ 1212 เลิกรา

………………..

แน่นอนว่าเย่เชียนรู้จักชายหนุ่มตรงหน้าเขาไม่อย่างนั้นเขาคงจะรู้สึกแปลกใจแต่เขาแค่ไม่เข้าใจว่าเหลียงหยานพาเขามาพบกับชายหนุ่มคนนี้ทำไมและเหลียงหยานและชายหนุ่มคนนี้ก็ไม่มีท่าทีแสดงการต่อต้านหรือความไม่พอใจแต่อย่างใด? ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากแฟนหนุ่มคนปัจจุบันของเหลียงหยานแต่เขาเป็นคนที่ไม่เคยแม้แต่จับมือของเหลียงหยานเลย ซึ่งแน่นอนว่าในประเทศจีนนั้นชายหนุ่มคนนี้ประสบความสำเร็จและมีอิทธิพลล้นหลามและถือเป็นนักธุรกิจในแวดวงกว้างและมักจะปรากฏในการพาดหัวข่าวของทีวีและหนังสือพิมพ์บ่อยครั้ง

ผู้ชายตรงหน้าเขามีนิสัยที่แตกต่างไปจากผู้ชายคนอื่นอย่างสิ้นเชิงเพราะถ้าเป็นผู้ชายธรรมดาๆ เมื่อเห็นแฟนสาวของตัวเองจับมือกับผู้ชายคนอื่นเขาก็อาจจะระเบิดความโกรธและพุ่งเข้าไปทำร้ายผู้ชายอีกคนในทันทีใช่ไหม? เพราะแม้แต่เย่เชียนเองก็ทนไม่ได้ที่จะเพิกเฉยเมื่อเผชิญกับสถานการณ์แบบนี้ อย่างไรก็ตามเจิ้งตงดูเหมือนจะสงบและเขาพูดกับเหลียงหยานอย่างนุ่มนวล แต่ทว่าเย่เชียนสัมผัสได้ถึงเจตน่าฆ่าที่รุนแรงจากเจิ้งตง

เย่เชียนทำหน้าบึ้งเล็กน้อยและมองออกไปนอกหน้าต่างเพราะในช่วงเวลาเช่นนี้เขาควรที่จะหลีกเลี่ยงให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะถ้าหากเกิดอะไรขึ้นก็ให้พวกเขาแก้ปัญหากันด้วยตัวเอง

“ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ” เหลียงหยานพูด “ชีวิตในปัจจุบันของฉันค่อนข้างดีและผู้หญิงก็ควรมีงานมีการเป็นของตัวเองและไม่สามารถพึ่งพาผู้ชายได้ตลอด..ผู้หญิงในยุคนี้เอาตัวรอดเองได้”

เจิ้งตงหยุดเล็กน้อยแล้วพูดว่า “เหลียงหยานเราคบกันมาสักพักแล้วเพราะงั้นเรามาแต่งงานกันเถอะ..ตอนนี้ครอบครัวของฉันอยากให้ฉันแต่งงานตั้งแต่เนิ่นๆ และรีบมีลูกไวๆ”

เหลียงหยานอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงไปครู่หนึ่งแล้วยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า “คุณต้องการแต่งงานกับฉันเพราะความรักหรือเรื่องภายในตระกูลของคุณหรือว่าเพราะครอบครัวของคุณคิดว่าฉันมีสายเลือดจากตระกูลที่ดีเพื่อที่จะสร้างภาพลักษณ์ที่สมบูรณ์ให้กับคุณกันแน่? ..ทำไมคุณถึงเลือกที่จะแต่งงานกับฉันล่ะเจิ้งตง..อันที่จริงทั้งคุณกับฉันต่างก็รู้ดีทั้งคู่ว่าเราไม่ได้รักกันเลย..ที่คุณเลือกฉันก็เพราะตระกูลและความสามารถของฉันเพราะงั้นลูกที่เกิดมาจะต้องมีพรสวรรค์ใช่มั้ยล่ะ? ..ในใจของคุณเคยรักฉันบ้างหรือเปล่าคุณก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจ!” เหลียงหยานพูดต่อว่า “ฉันเองก็ยอมรับว่าฉันไม่ได้รักคุณเลยแต่ตอนแรกฉันคิดว่ามันเป็นความรักและฉันก็คิดว่าพวกเราจะหยุดเกมสร้างภาพแบบนี้กันได้แต่คุณกลับยิ่งชัดเจนเรื่อยๆว่ามันไม่ใช่!”

ใบหน้าของเจิ้งตงเปลี่ยนไปอย่างมากและคิ้วของเขาก็ขมวดเข้าหากันและพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณต้องการเลิกกับผมงั้นเหรอ? ..เหลียงหยานคุณก็น่าจะรู้นะว่าตระกูลของผมเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงมากในประเทศจีนและแม้แต่ทั่วโลก..เพราะงั้นสิ่งที่คุณทำมันจะทำให้ผมกับตระกูลของผมเสียหน้าอย่างมากเพราะงั้นผมหวังว่าคุณจะกลับไปคิดอย่างจริงจังเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้นะ” คำพูดของเจิ้งตงเต็มไปด้วยรสชาติที่เย็นชาและการกดดันจนเย่เชียนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแต่ก็ยังไม่ได้หันหน้ากลับมาจากด้านนอกหน้าต่าง

“นั่นเป็นปัญหาของคุณไม่ใช่ปัญหาของฉัน” เหลียงหยานพูด

“เป็นเพราะเขางั้นเหรอ?” เจิ้งตงเหลือบมองเย่เชียนและพูด

“มันไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลย..ฉันนี่แหละที่ไม่เหมาะสมกับคุณอีกอย่างเราสองคนก็ไม่ได้รักกันเพราะงั้นเราก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกัน..ฉันรู้ว่าคุณเลือกฉันด้วยเหตุผลที่สำคัญและปัญหาที่ใหญ่กว่านี้เพราะงั้นได้โปรดเถอะอย่าทำแบบนี้ต่อเลย” เหลียงหยานพูด

เจิ้งตงพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “เหลียงหยานคุณคิดว่าคุณเป็นผู้บริหารและเลขาของประธานเครือน่านฟ้ากรุ๊ปแล้วผมจะไม่กล้าแตะต้องคุณงั้นเหรอ? ..ถ้าคุณทำให้ผมผิดหวังล่ะก็ฉันจะทำทุกอย่างที่ต้องทำ!..ถึงคุณจะซ่อนจากคนอื่นได้แต่คุณปิดบังผมไม่ได้หรอกเพราะจริงๆ แล้วมีผู้ชายคนอื่นและผู้ชายคนนั้นก็คือเขาใช่มั้ยล่ะ? …หึ..ถึงว่าล่ะเราคบกันมาตั้งนานแล้วแต่ทำไมถึงไม่เคยแม้แต่จะจับมือกันเพราะคุณมีคนอื่นนี่เอง!”

เหลียงหยานก็พูดด้วยรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามว่า “ใช่!..ฉันมีผู้ชายคนคื่นแต่ตอนแรกมันไม่ใช่แบบนี้เพราะตั้งแต่เราคบกันแรกๆ ฉันพยายามเข้าหาคุณตลอดแต่คุณนั่นแหละที่คอยเอาแต่พลักไส..มันไม่ใช่ว่าฉันไม่ยอมให้คุณจับมือฉันแต่คุณนั่นแหละที่ไม่อยากจะจับมือฉันเลยเพราะคุณรู้สึกสกปรกใช่มั้ยล่ะ?”

เย่เชียนตกตะลึงไปชั่วขณะและไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะดูเหมือนว่ามีบางอย่างที่เขาไม่รู้ ซึ่งการแสดงออกของเจิ้งตงก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและถามว่า “คุณหมายความว่าไง?”

“คุณก็รู้ว่าฉันหมายถึงอะไร..คุณคงไม่ต้องการให้ฉันพูดมันหรอกใช่มั้ย?” เหลียงหยานพูด “คุณพยายามรักษาภาพลักษณ์ที่ดีต่อหน้าฉันเสมอและคุณก็ไม่ต้องการทำลายภาพลักษณ์นี้ไปดังนั้นทุกคนก็ควรจะอยู่ห่างๆ กันและไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายแบบนี้แหละดีแล้วสำหรับคุณ..แต่ความจริงก็คือคุณไม่อยากให้ฉันรู้ว่าชีวิตจริงๆ ของคุณมันเป็นยังไงใช่มั้ยล่ะ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน