ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1227

ตอนที่ 1227 ขัดกับหลังการ

………………..

เรื่องในไต้หวันจบลงแล้วและเย่เชียนก็ได้วางรากฐานที่แข็งแกร่งเอาไว้ ดังนั้นเย่เชียนจึงเชื่อว่าเย่หวันกับหวังหมิงซูและคนอื่นๆ จะสามารถจัดการสิ่งต่างๆ ได้เป็นอย่างดีและนอกจากนี้ยังมีสมาชิกขององค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าที่คอยสนับสนุนพวกเขาอย่างสุดกำลัง ด้วยเหตุนี้เย่เชียนจึงเชื่อว่าแผนการจะสามารถดำเนินไปได้อย่างราบรื่น

ถึงแม้ว่าจะต้องใช้เวลาพอสมควรในการควบคุมสถานการณ์ให้ได้อย่างเต็มที่ก็ตามแต่ตราบใดที่ยังก้าวไปข้างหน้าได้สิ่งต่อไปก็จะราบรื่นขึ้นมาก แน่นอนว่าเย่เชียนเข้าใจดีว่าหูวหนานเจียนจะต้องส่งคนมาสอดส่องทุกการเคลื่อนไหวที่นี่และเขาจะต้องรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับไต้หวันแต่เย่เชียนจะไม่โง่และช่วยหูวหนานเจียนจริงๆ เพราะเขาไม่สามารถนำชีวิตของพี่น้องเขี้ยวหมาป่าไปเดิมพันกับแผนการของหูวหนานเจียนได้ แน่นอนว่าหูวหนานเจียนต้องการให้เย่เชียนช่วยเขาทำเรื่องใหญ่ให้สำเร็จแต่สำหรับเย่เชียนเขาจึงใช้โอกาสนี้เพื่อสร้างความแข็งแกร่งของตัวเองให้ดียิ่งขึ้นเพื่อที่หูวหนานเจียนกับรัฐบาลจีนจะได้ชั่งน้ำหนักถึงผลที่จะตามมาหากคุกคามเย่เชียนในอนาคตนั่นเอง

บางทีหูวหนานเจียนอาจจะไม่โหดร้ายกับเย่เชียนเพราะความสัมพันธ์ของหูวเค่อแต่เย่เชียนก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าเบื้องบนคนอื่นๆ จะใดมีความคิดแบบเดียวกันกับหูวหนานเจียน ดังนั้นเย่เชียนจึงต้องหาหลักประกันและยิ่งไปกว่านั้นเย่เชียนเชื่อว่าหูวหนานเจียนน่าจะรู้ดีว่าเขาคิดอะไรอยู่เพราะการได้นั่งในตำแหน่งที่สูงแบบนี้หูวหนานเจียนย่อมไม่ใช่คนโง่เง่าอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าเขาจะรู้จุดประสงค์ของเย่เชียนอย่างชัดเจนก็ตามแต่หูวหนานเจียนก็ยังคงขอให้เย่เชียนทำหลายสิ่งหลายอย่างซึ่งค่อนข้างคลุมเครือและถึงแม้ว่าเย่เชียนจะไม่สามารถเข้าใจได้ว่าหูวหนานเจียนกำลังคิดอะไรอยู่แต่เย่เชียนก็มีความสุขที่ได้ทำสิ่งต่างๆ เพราะนี่เป็นโอกาสที่ดีในการเสริมความแข็งแกร่งและพลังอำนาจให้กับเขาและบางทีหูวหนานเจียนเองก็อาจจะต้องการผลลัพธ์แบบนี้เช่นกัน?

อย่างไรก็ตามเย่เชียนก็สามารถสร้างพลังอำนาจและอิทธิพลให้กับตัวเองได้เรื่อยๆ เนื่องจากหูวหนานเจียนให้โอกาสเขา ดังนั้นเย่เชียนจะไม่พลาดอย่างแน่นอนและมันก็เป็นหลักการที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเย่เชียนอีกด้วย

แน่นอนว่าหูวหนานเจียนย่อมมีความคิดเป็นของตัวเองเพราะเขาอยู่ในตำแหน่งที่สูงดังนั้นเขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเย่เชียนกำลังทำอะไรในจีนแผ่นดินใหญ่และเขาจะไม่เข้าใจได้อย่างไรว่าเย่เชียนกำลังทำอะไรในไต้หวันด้วย? ถึงแม้ว่าสิ่งต่างๆ อาจจะแค่คาดเดาแต่หูวหนานเจียนก็สามารถคาดเดาความคิดของเย่เชียนได้และเขารู้ว่าเย่เชียนกลัวว่าวันหนึ่งเย่เชียนจะถูกไล่ล่าดังนั้นเย่เชียนจึงวางแผนสำหรับปกป้องตัวเอง แต่ทว่าหูวหนานเจียนก็มีความคิดของตัวเองและผลลัพธ์ที่ได้หลังจากพูดคุยกับเบื้องบนของจีนและผู้อาวุโสเหล่านั้นก็ยิ่งใหญ่อย่างมาก

ถ้าคุณต้องการได้บางอย่างคุณก็ต้องให้บางอย่างตอบแทนโดยธรรมชาติและอย่าลังเลที่จะสละบางอย่างเพื่อสิ่งที่ดีกว่า ดังนั้นตราบใดที่รากฐานของประเทศไม่สั่นคลอนมันก็ไม่มีปัญหาอะไรและยิ่งไปกว่านั้นทุกอย่างสามารถถูกนำทางไปในทางที่ดีได้และตราบใดที่มันถูกจัดการอย่างถูกต้องมันก็จะเป็นประโยชน์ต่อทุกฝ่าย แต่โลกนี้ไม่มีที่สิ่งแน่นอนเสมอไปเพราะสิ่งสำคัญก็คือ วิธีการนั่นเอง ซึ่งหูวหนานเจียนและเหล่าผู้อาวุโสจากเบื้องบนนั้นได้รุกรานอำนาจการปกครองของบรรพบุรุษที่เคยทำมาเป็นเวลาหลายสิบปีและพวกเขาก็ได้เห็นหลายสิ่งหลายอย่างอย่างชัดเจนและมีวิธีการเป็นของตนเอง

ซึ่งแน่นอนว่าพลังอำนาจและอิทธิพลของเย่เชียนทั่วโลกนั้นสามารถยับยั้งพวกเขาได้และแม้กระทั่งส่งผลกระทบต่อความมั่นคงของชาติและสังคมอีกด้วย แต่ถ้าคิดในทางกลับกันหากพลังของเย่เชียนเพิ่มขึ้นนั่นก็จะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับพวกเขาเช่นกันและสิ่งที่สำคัญที่สุดคือตราบใดที่เย่เชียนยังคงมีความรักชาติที่หยั่งรากลึกอยู่ในหัวใจของเขานั่นก็เป็นผลดีต่อทุกคน

เมื่อรู้ว่าเย่เชียนกำลังจะจากไปเหลียงหยานก็รู้สึกอึดอัดและในที่สุดเธอก็ปล่อยภาระทางจิตใจของเธอและคิดว่าเธอจะก้าวหน้ากับเย่เชียนแต่เย่เชียนกลับกำลังจะจากไปในเวลานี้ซึ่งทำให้เธอรู้สึกว่าเย่เชียนตั้งใจที่จะหลีกเลี่ยงเธอโดยเจตนา? แต่เย่เชียนจะรู้ได้อย่างไรว่าเหลียงหยานกำลังคิดแบบนี้อยู่? อย่างไรก็ตามเหลียงหยานก็ตระหนักดีถึงบุคลิกของเย่เชียนและการตัดสินใจของเย่เชียนนั้นก็ยากที่จะเปลี่ยนแปลงได้ นอกจากนี้เธอรู้ดีว่าเย่เชียนเป็นคนที่ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่เสมอและเป็นไปไม่ได้เลยที่จะอยู่ในสถานที่เล็กๆ อย่างไต้หวันและอยู่กับเธอตลอดไปได้

ซูเหว่ยก็เหมือนกันเธอรู้สึกอึดอัดในใจเพราะเธอเพิ่งจะได้อยู่กับเย่เชียนแต่ก็ถูกแยกจากกันอีกครั้ง อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าเธอจะเศร้ามากแต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรและหลังจากส่งที่เย่เชียนไปที่สนามบินและเฝ้าดูเขาขึ้นเครื่องบินด้วยตัวเองแล้วหัวใจของซูเหว่ยก็ดูเหมือนจะถูกพรากไปด้วย

เย่เชียนไม่เข้าใจว่าทำไมเหลียงหยานถึงไม่มาหาเขาเพราะเหลียงหยานก็รู้ว่าเขากำลังจะไปจากไต้หวัน อย่างไรก็ตามเนื่องจากเธอไม่ได้มาเย่เชียนจึงไม่อยากถามเธอว่าทำไมและเขาเองก็ยังรู้ถึงความคิดของเหลียงหยานอีกด้วยดังนั้นเย่เชียนจึงไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้

เย่เชียนนั้นขึ้นเครื่องบินตรงไปยังเมืองเซี่ยงไฮ้จากนั้นก็เมืองปักกิ่งแล้วไปยังภาคตะวันออกเฉียงเหนือ อย่างไรก็ตามวันก่อนออกเดินทางเย่เชียนโทรหาแจ็คและดูเหมือนว่าเรื่องของโจวหยวนจะยังไม่ได้รับการแก้ไขจนทำให้เย่เชียนรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยแต่เย่เชียนก็ไม่ได้ตำหนิแจ็คเพราะแจ็คมีหลายอย่างที่ต้องทำมากเกินไปและมากกว่าเขาอีกด้วย ยิ่งไปกว่านั้นแจ็คก็บอกว่าอย่าเพิ่งรีบเพราะทุกอย่างยังอยู่ภายใต้การควบคุมอยู่แล้ว

แต่เย่เชียนนั้นกระวนกระวายใจเล็กน้อยและไม่ได้ใจเย็นเหมือนกับแจ็ค ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อเขาอยู่ภาคทางตะวันตกเฉียงเหนือครั้งล่าสุดเย่เชียนก็รู้สึกถึงความเย่อหยิ่งของโจวหยวนซึ่งทำให้เย่เชียนโกรธอย่างมาก ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขาต้องทำสิ่งต่างๆ ล่ะก็เย่เชียนคงจะไปฆ่าโจวหยวนด้วยตัวเองแล้ว

อย่างไรก็ตามเย่เชียนก็ต้องการจัดการอย่างถูกต้องเพราะเย่เชียนไม่ได้เจอโจวหยวนมาสักพักแล้วและไม่รู้ว่าตอนนี้โจวหยวนจะหยิ่งทะนงและทำตัวโออ่าขนาดไหน

ซึ่งหลังจากลงจากเครื่องบินเย่เชียนก็เดินออกจากสนามบินแล้วโบกแท็กซี่และหลังจากบอกจุดหมายปลายทางแล้วคนขับก็สตาร์ทรถและขับไปทางบริษัทของโจวหยวนทันที

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน