ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1240

ตอนที่ 1240 ปีศาจแห่งตระกูลจิน

………………..

คำถามของเย่เชียนทำให้จินเหว่ยห่าวลำบากใจอย่างมากเพราะจินเหว่ยห่าวไม่เคยคิดที่จะทำร้ายน้องชายของเขาเลยและท้ายที่สุดแล้วทุกๆ ครอบครัวต่างก็มีความรักความผูกพันเสมอและเด็กคนนั้นก็เป็นเพียงคนเดียวที่ให้ความรักกับเขา ดังนั้นสำหรับจินเหว่ยห่าวแล้วในใจของเขาก็เต็มไปด้วยความอบอุ่นและความขอบคุณและไม่เคยคิดที่จะทำร้ายน้องชายของเขาเลยแต่ต้องการทำหน้าที่ของเขาในฐานะพี่ชายและปกป้องเขาให้ดีนั่นเอง

อย่างไรก็ตามเมื่อเขานึกถึงความเจ็บปวดที่แม่ของเขาได้รับจากตระกูลจินแล้วจินเหว่ยห่าวก็ไม่สามารถปล่อยวางได้และเขาแค่ต้องการต่อสู้เพื่อสิ่งที่แม่ของเขาดังนั้นหากสถานการณ์ที่เย่เชียนพูดเกิดขึ้นในอนาคตล่ะก็จินเหว่ยห่าวก็ไม่รู้จริงๆ ว่าต้องทำอย่างไร

จินเหว่ยห่าวจ้องมองไปที่เย่เชียนด้วยรอยยิ้มบิดเบี้ยวแล้วพูดว่า “อย่าถามคำถามนี้กับฉันเลยเพราะจริงๆ แล้วฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงเหมือนกัน”

เย่เชียนถอนหายใจเงียบๆ โดยไม่ถามคำถามต่อเพราะอันที่จริงถ้าเป็นเย่เชียนเองในสถานการณ์เหล่านั้นเขาก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงและไม่สามารถทำร้ายพี่น้องเพื่อแม่ได้เพราะท้ายที่สุดพี่น้องที่ซื่อสัตย์ก็มีค่ากับเขามากเช่นกัน

จินเหว่ยห่าวก็ไม่ได้พูดอะไรต่อและก้มหน้าลงอย่างเงียบๆ และดื่มเบียร์พร้อมกับคิดเกี่ยวกับคำถามของเย่เชียน แน่นอนว่าเย่เชียนก็ไม่ได้รบกวนเขาเช่นกันแต่มองไปที่เสี่ยวเทียนและยิ้มเล็กน้อยเพราะเหมือนว่าเธออยากจะถามอะไรบางอย่างแต่ทว่าเธอรู้ดีว่าเรื่องบางเรื่องก็ไม่ควรถามจะดีกว่า

ในขณะนั้นชายหนุ่มคนหนึ่งก็เดินเข้ามาที่ประตูซึ่งมีอายุใกล้เคียงกับจินเหว่ยห่าวและใบหน้าของเขาก็ดูหยิ่งผยองมากและเขาก็มีความเคร่งขรึมอย่างมาก ตั้งแต่เขาเข้ามาเขาไม่ได้ไปรอบๆ และเอาแต่จ้องมองไปที่สาวนักร้องบนเวทีของผับบาร์และมีสีหน้าที่ดูถูกเหยียดหยาม ซึ่งไม่รู้เลยว่าเขารู้สึกรังเกียจกับความธรรมดาและชนชั้นต่ำของผับบาร์ที่นี่หรืออย่างอื่นหรือเปล่าแต่เขาก็ยังหาที่นั่งลงและมีคนหนุ่มสาวหลายๆ คนทั้งชายและหญิงมากับเขาด้วย

“นายน้อยหยุนทำไมคุณถึงพาเรามาที่กระจอกๆ แบบนี้ล่ะ..ที่นี่มันสกปรกมาก!” ชายหนุ่มคนหนึ่งขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูด

“นายน้อยหยุนไม่ได้มาเพื่อดื่มนายไม่รู้เหรอ?” ชายร่างอ้วนคนหนึ่งพูดขึ้น “นายน้อยหยุนชอบสาวนักร้องของที่นี่เพราะงั้นเขาจึงมาหาเธอ”

“เธอเหรอ? ..ผู้หญิงแบบนี้หาได้ง่ายมาก..แค่ใช้เงินก็หาได้แล้ว!” ชายหนุ่มคนที่พูดก่อนหน้านี้ตอบกลับ “ดูฉันสิ..สาวๆ ทุกคนชอบเงินกันทั้งนั้นทำไมต้องทำอะไรให้ยุ่งยากด้วย?” เขาพูดพร้อมกับดึงผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ เขาเข้ามาและโอบเอวเธอ

“นี่ๆ ผู้ชายอย่างนายมันขี้ขลาดที่เอาแต่ใช้เงินเพื่อให้ได้สิ่งที่อยากได้” ชายหนุ่มร่างผอมพูด “การไล่ล่าสาวๆ น่ะเป็นเรื่องของศักดิ์ศรีความเป็นลูกผู้ชายเข้าใจมั้ย? ..การที่ได้มาเพราะความรู้สึกกับการได้มาเพราะงั้นมันต่างกัน!”

เมื่อต้องเผชิญกับการสัมผัสร่างกายของชายหนุ่มแล้วถึงแม้ว่าหญิงสาวในอ้อมแขนของชายหนุ่มคนนั้นจะไม่พอใจแต่เธอก็ไม่กล้าโต้ตอบเพราะเธอรู้ดีว่าคนเหล่านี้มาจากตระกูลชนนั้นสูงและมีสถานะที่ดี ดังนั้นถ้าเธอทำให้พวกเขาขุ่นเคืองก็จะไม่มีใครสามารถปกป้องเธอได้เลย

เมื่อได้ยินแบบนั้นแล้วชายหนุ่มคนนั้นก็ยิ้มอย่างขมขื่นและไม่กล้าตอบกลับอีก

ชายหนุ่มผู้นำกลุ่มได้แต่มองดูหญิงสาวที่กำลังร้องเพลงอยู่บนเวทีอย่างเงียบๆ และไม่ดื่มและไม่สนใจเพื่อนๆ รอบตัวเขาเลยแม้แต่น้อย

เมื่อได้ยินการสนทนาในตอนนี้การแสดงออกของจินเหว่ยห่าวก็ตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัดและเขาก็หันไปมองและเจตนาฆ่าก็พุ่งเข้ามาในดวงตาของเขาทันทีจนเสี่ยวเทียนที่อยู่ข้างๆ ถึงกับตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสยดสยอง และเธอก็มองไปที่จินเหว่ยห่าวด้วยความประหลาดใจ แน่นอนว่าเย่เชียนเองก็ตกตะลึงเล็กน้อยและมองไปที่จินเหว่ยห่าวด้วยความประหลาดใจและถามว่า “เกิดอะไรขึ้นพี่จินรู้จักเขางั้นเหรอ?” อันที่จริงเย่เชียนคาดเดาตัวตนของชายหนุ่มคนนั้นไม่ได้เลยเพราะใครจะสามารถทำให้จินเหว่ยห่าวเกิดความโกรธจนระเบิดเจตนาฆ่าออกมาได้ถึงขนาดนี้? ซึ่งนอกจากตระกูลจินแล้วก็มีคนจากตระกูลหยุนที่ฆ่าผู้หญิงที่เป็นรักแรกของจินเหว่ยห่าวในสมัยก่อนอีกคน

จินเหว่ยห่าวไม่ได้พูดแต่เจตนาฆ่าและจิตสังหารของเขาก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ และโชคดีที่มันอยู่ในผับบาร์จึงมีคนมากมายและชายหนุ่มก็ให้ความสนใจกับหญิงสาวบนเวทีอยู่ตลอดเวลาดังนั้นเขาจึงไม่รู้สึกถึงการจ้องมองและเจตนาฆ่าของจินเหว่ยห่าว

ในขณะนี้จินเหว่ยเซียงน้องชายของจินเหว่ยห่าวก็หยิบขวดเบียร์ขึ้นมาแล้วขว้างมันออกไปอย่างไร้ความปรานีแต่โชคดีที่ชายหนุ่มตอบสนองได้เร็วพอไม่อย่างนั้นหัวของเขาคงจะแตกไปแล้ว “ใครวะ!” ชายหนุ่มไม่ได้พูดแต่เพื่อนๆ ที่อยู่ข้างๆ ยืนขึ้นแล้วตะโกนอย่างเกรี้ยวกราดและหันกลับมามองอย่างโกรธเกรี้ยว

ชายหนุ่มก็หันกลับมามองแล้วกวาดสายตามองผู้คนในผับบาร์ทีละคนและดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า “ฉันเอง..แกจะทำไมวะ?” จินเหว่ยเซียงยืนขึ้นแล้วพูด “ไอ้เวรเอ๊ยนี่มันผับบาร์พวกแกคิดว่ามันเป็นซ่องหรือโรงแรมม่านรูดเหรอวะ? ..มันทุเรศจนตาของฉันจะบอดอยู่แล้ว”

ขณะพูดเขาก็เหลือบมองสาวๆ ที่อยู่ข้างๆ คนเหล่านั้นและทุกคนก็สวมเสื้อผ้าวับๆ แวบๆ และเผยบางส่วนออกมา ซึ่งพรรคพวกของจินเหว่ยเซียงล้วนแต่เป็นวัยรุ่นแต่ใครจะคิดว่าจู่ๆ พวกเขาจะกล้าสร้างปัญหาที่นี่? ยิ่งไปกว่านั้นใบหน้าของเขายังไม่มีความกลัวเลยแม้แต่น้อยและพวกเขาก็ลุกขึ้นทีละคนและเริ่มตะโกนด่าอย่างไม่หยุดยั้ง ว่ากันว่าวุ่ยรุ่นสมัยนี้ใจกล้ากว่าพวกนักเลงอันธพาลและแน่นอนว่ามันเป็นความจริงเพราะกลุ่มวัยรุ่นเหล่านี้ไม่เกรงกลัวอย่างเห็นได้ชัด พวกเขามีความเป็นลูกผู้ชายมากและความหุนหันพลันแล่นก็เต็มเปี่ยม

เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มรู้จักทายาทของตระกูลจินอย่างจินเหว่ยเซียงเป็นอย่างดีและเมื่อเห็นแบบนั้นเขาก็สูดลมหายใจเข้าอย่างเย็นชาและพูดว่า “ไอ้เด็กเวรแกคิดว่าฉันไม่กล้าแตะต้องแกจริงๆ งั้นเหรอ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน