ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1242

ตอนที่ 1242 รองนายกรัฐมนตรี

………………..

ในตระกูลจินนั้นจินเหว่ยเซียงเป็นเหมือนปีศาจตัวน้อยของตระกูลและพวกเขาก็ปวดหัวกับความหุนหันพลันแล่นของจินเหว่ยเซียงและเขาก็ไม่เคยกลัวใครในตระกูลและไม่มีใครควบคุมเขาได้แต่ทว่าเขากลับเชื่อฟังคำพูดของจินเหว่ยห่าวทุกอย่างและแน่นอนว่านี่ไม่ใช่เพราะความกลัวแต่เป็นเพราะความรักที่มีต่อจินเหว่ยห่าวในแบบพี่น้องนั่นเอง

หลังจากฟังคำพูดของจินเหว่ยห่าวแล้วจินเหว่ยเซียงก็ทำหน้ามุ่ยเล็กน้อยและก้มหน้าลง

หลังจากที่จือเหวินเห็นเย่เชียนแล้วก็มีรอยยิ้มที่มีความสุขเผยอยู่ที่มุมปากของเธอและเธอก็พูดเบาๆ ว่า “คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“ผมเพิ่งจะมาถึงวันนี้เอง..ผมไม่คิดว่าจะมาเจอคุณที่นี่” เย่เชียนยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ให้ขอแนะนำนี่คือจินเหว่ยห่าวพี่ชายของผมเองแต่ถึงแม้ว่าผมจะไม่แนะนำแต่คุณก็น่าจะรู้จักเขา”

“แน่นอนเพราะนายน้อยจินเป็นที่รู้จักกันดีในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ” จินเหว่ยห่าวเอื้อมมือออกไปและพูดว่า “ช่างเป็นเกียรติจริงๆ ที่ได้พบคุณจือ!”

จือเหวินก็เอื้อมมือไปจับมือกับจินเหว่ยห่าวแล้วพูดว่า “คุณจินก็พูดเกินไปเพราะมันเป็นเกียรติของฉันมากกว่าที่ได้พบคุณจิน” ที่มีต่อจีเหวิน” ทั้งสองต่างก็รู้จักตัวตนของกันและกันดังนั้นทั้งสองจึงสุภาพต่อกัน

เย่เชียนก็ยิ้มและพูดว่า “เอาเถอะถึงยังไงพวกเราก็ครอบครัวเดียวกันเพราะงั้นทุกคนไม่จำเป็นต้องมากพิธีกันไปหรอก” จากนั้นจินเหว่ยห่าวก็ค่อยๆ หันหน้าไปหาหยุนเจียเซิงแล้วพูดว่า “คุณคือคนของตระกูลหยุนเหรอ?”

หยุนเจียเซิงตกตะลึงเล็กน้อยและเขาก็ไม่รู้จักเย่เชียนดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะทำให้อีกฝ่ายขุ่นเคืองอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าแต่เขาก็ไม่ได้ลดศักดิ์ศรีหรือแสดงความกลัวใดๆ โดยถามกลับว่า “ใช่!..แล้วคุณเป็นใคร?”

เย่เชียนยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ผมเป็นรองนายกเทศมนตรีที่เพิ่งย้ายมาใหม่..ผมได้ยินมาว่าเมื่อเร็วๆ นี้ตระกูลหยุนสร้างปัญหามากมายเพราะงั้นในอนาคตพวกคุณต้องระวังเอาไว้ให้ดีและถ้ามีอะไรเกิดขึ้นในพื้นที่การรับผิดชอบของผมล่ะก็อย่ามาโทษว่าผมไม่ไว้หน้าตระกูลหยุนก็แล้วกัน”

เมื่อได้ยินเย่เชียนบอกว่าเขาเป็นเพียงรองนายกเทศมนตรีของเมืองเสิ่นหยางเท่านั้นหยุนเจียเซิงก็โล่งใจเพราะในสายตาของตระกูลหยุนแล้วตำแหน่งรองนายกเทศมนตรีเล็กๆ ของเมืองเสิ่นหยางนั้นไม่ได้ใหญ่โตอะไร ดังนั้นหยุนเจียเซิงจึงยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “นี่คุณกำลังข่มขู่ผมอยู่งั้นเหรอ? ..คุณคิดว่าตำแหน่งรองนายกเทศมนตรีของคุณนั้นมีคุณสมบัติมากพอที่จะท้าทายตระกูลหยุนได้งั้นเหรอ?”

เย่เชียนแสยะยิ้มแล้วพูดว่า “ในกรณีนี้ผมก็ไม่รังเกียจที่จะใช้เจ้าหน้าที่ของทางการเพื่อกวาดล้างตระกูลหยุนของคุณเหมือนกัน..อีกอย่างอิทธิพลของตระกูลหยุนก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่และผมก็ไม่ได้กลัวอะไรเลย” เมื่อเสียงของเย่เชียนจบลงจู่ๆ เย่เชียนก็เตะหยุนเจียเซิงอย่างรวดเร็วและดุเดือด ซึ่งหยุนเจียเซิงไม่มีโอกาสได้ตอบโต้เลยจนกระเด็นออกไปและล้มลงกับพื้นอย่างแรง

เมื่อเห็นแบบนั้นจินเหว่ยห่าวก็อดไม่ได้ที่จะผงะเพราะเขาไม่ได้คาดหวังว่าเย่เชียนจะทำแบบนี้ แต่ถึงแม้ว่าเขาจะประหลาดใจแต่เขาก็ชื่นชมความบ้าบิ่นของเย่เชียนและจินเหว่ยห่าวก็ไม่ได้คาดหวังเลยว่าเย่เชียนจะกล้าถึงขนาดนี้

หลังจากได้เห็นฉากนี้เสี่ยวเทียนที่อยู่ข้างหลังเขาก็ถึงกับตกตะลึงและเหงื่อออกเต็มหน้าผากเพราะพฤติกรรมแบบนี้เป็นสิ่งที่ที่รองนายกเทศมนตรีระดับบริหารควรจะมีงั้นเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้นตระกูลหยุนเองก็ไม่ใช่ครอบครัวธรรมดาๆ และไม่มีใครที่ไม่รู้จักความแข็งแกร่งของตระกูลหยุนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีนเลยใช่ไหม? เธอกลัวว่าตำแหน่งรองนายกเทศมนตรีคนนี้จะไม่ยั่งยืนและเธอก็รู้สึกเสียใจเพราะถึงแม้ว่าเจ้านายคนใหม่อย่างเย่เชียนจะไม่ใช่เจ้านายที่ดีมากนักแต่ก็ดีกว่าเจ้านายคนก่อนๆ มาก

จือเหวินเองก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัวแต่เธอก็ชอบการกระทำที่หุนหันพลันแล่นและบ้าบิ่นของเย่เชียนอย่างมาก

หยุนเจียเซิงก็พยายามดิ้นรนเพื่อลุกขึ้นและเขาก็มองไปที่เย่เชียนแล้วตกใจเพราะศิลปะการต่อสู้โบราณของเขาก็ถือได้ว่าแข็งแกร่งไม่ใช่น้อยแต่ทว่าเขากลับถูกเย่เชียนเตะออกไปภายในการเตะครั้งเดียวและไม่สามารถตอบโต้ได้เลย อย่างไรก็ตามไม่ว่าตำแหน่งทางราชการจะสูงแค่ไหนแต่เย่เชียนก็เป็นเพียงรองนายกเทศมนตรีตำแหน่งเล็กๆ สำหรับตระกูลหยุนเท่านั้น จากนั้นหยุนเจียเซิงก็ชี้ไปที่เย่เชียนด้วยรอยยิ้มที่เย็นชาแล้วพูดว่า “แกกล้าทำร้ายฉันงั้นเหรอ?”

เย่เชียนเพิกเฉยต่อคำพูดของหยุนเจียเซิงแล้วสวนกลับว่า “ทำไมฉันถึงต้องกลัวแกด้วยล่ะ? ..ฉันสามารถฆ่าแกตอนไหนก็ได้ทุกเมื่อ!”

เมื่อได้ยินแบบนั้นเสี่ยวเทียนก็ผงะไปพักหนึ่งเพราะนี่ราวกับว่าเป็นการทำลายภาพลักษณ์ของรองนายกเทศมนตรีระดับผู้บริหารเมืองอย่างสมบูรณ์แบบ ดังนั้นเสี่ยวเทียนจึงรีบเดินเข้าไปหาเย่เชียนแล้วกระซิบว่า “คุณเย่คะที่นี่คือสถานที่สาธารณะเพราะงั้นคุณต้องให้ความสนใจกับภาพลักษณ์ของคุณด้วยนะคะ”

เย่เชียนตะลึงเล็กน้อยและพูดว่า “การสร้างภาพลักษณ์ให้ดูดีมันก็ทำได้ง่ายๆ ถ้าเราจะทำเพราะนี่คือประเทศที่มีระบบกฎหมายและมันเป็นโลกของพวกเรา”

“โอเคค่ะ!” เสี่ยวเทียนไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีและเธอก็ได้แต่ตกตะลึงอยู่พักหนึ่งและยิ้มอย่างขมขื่น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน