ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1243

ตอนที่ 1243 เตรียมตัวก่อนความวุ่นวาย

………………..

จินเหว่ยเซียงชัดเจนมากว่าตระกูลจินต้องการฆ่าจินเหว่ยห่าวและไม่มีทางที่จะเปลี่ยนแปลงข้อเท็จจริงนี้ได้ อย่างไรก็ตามเขาคิดว่าถ้าจินเหว่ยห่าวพักอยู่ที่บ้านของตระกูลจินได้เขาก็จะสามารถปกป้องจินเหว่ยห่าวได้แต่ถ้าหากจินเหว่ยห่าวอยู่ข้างนอกเขาจะไม่สามารถดูแลจินเหว่ยห่าวได้เลยดังนั้นจินเหว่ยเซียงจึงเต็มไปด้วยความกังวลอย่างมาก

จินเหว่ยห่าวจะไม่เข้าใจความคิดของจินเหว่ยเซียงได้อย่างไรเพียงแต่ว่าเขาไม่ต้องการกลับไปในตอนนี้และเขาก็ไม่ต้องการเผชิญหน้ากับคนที่เขาเกลียดฝังใจ

เมื่อเห็นแบบนั้นเย่เชียนก็ตบไหล่จินเหว่ยห่าวและยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ในช่วงชีวิตของเราถ้ามีพี่น้องที่จริงใจแค่คนเดียวมันก็ดีแค่ไหนแล้ว..พี่จินโชคดีมาก”

“ใช่!..แต่บางทีพระเจ้าก็โหดร้ายกับฉันเกินไปและทำให้ฉันต้องเสียทุกสิ่งทุกอย่างไป..แต่การได้มีพี่น้องที่ต่างตระกูลอย่างนายนั้นฉันก็รู้สึกขอบคุณจริงๆ” จินเหว่ยห่าวพูด “การจดจำความเจ็บปวดนั้นยากกว่าการลืมและลบมันไปจากความทรงจำมากและฉันก็ไม่เคยลืมฉากที่แม่ของฉันเสียชีวิตในอ้อมแขนของฉัน..แม่บอกกับฉันว่าอย่าเกลียดชังและอย่าล้างแค้นเพราะทั้งหมดนี้คือโชคชะตาแต่มันคือโชคชะตาอะไรและทำไมฉันต้องยอมรับความพ่ายแพ้ด้วย? ..ชีวิตของแม่ถูกทำลายด้วยน้ำมือของชายคนนั้นและตระกูลจินจนฉันให้อภัยไม่ได้..เพราะงั้นแม่ของฉันสมควรได้รับทุกสิ่งที่สมควรได้รับ”

เย่เชียนถอนหายใจอย่างเงียบๆ และไม่มีวิธีโน้มน้าวใจจินเหว่ยห่าวเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้และเขาจะไม่พยายามเปลี่ยนใจความตั้งใจของจินเหว่ยห่าวที่มีต่อแม่ใช่ไหม? ในหัวใจของจินเหว่ยห่าวเขาไม่ต้องการที่จะแก้แค้นตระกูลจินเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาเลยแต่เขาต้องการแก้แค้นเพื่อแม่ของเขาและถึงแม้ว่าเขาจะต้องตายก็ตาม

“เอาล่ะใกล้ถึงเวลาแล้วเรากลับกันเถอะ” เย่เชียนตบไหล่จินเหว่ยห่าวและพูด จากนั้นเขาก็หันไปเหลือบมองที่จือเหวินและพูดว่า “ช่วงนี้ผมมีบางอย่างที่ต้องจัดการเพราะงั้นช่วยรอผมก่อนนะ..คุณระวังตัวเอาไว้ด้วยเพราะคุณทำให้หยุนเจียเซิงโกรธไปแล้วเพราะงั้นระวังเขาจะตอบโต้คุณ..ผมน่ะไม่อยากให้คุณเป็นอะไร”

จือเหวินก็พยักหน้าแล้วพูดว่า “ระวังตัวด้วย”

เย่เชียนก็ยิ้มแล้วพูดว่า “พวกนั้นไม่กล้าทำอะไรหรอกเพราะถึงยังไงผมก็เป็นถึงรองนายกเทศมนตรีด้วยเพราะงั้นผมรู้ว่าผมต้องทำยังไง”

หลังจากพูดจบเย่เชียนก็เดินออกจากผับบาร์ไปและจินเหว่ยห่าวกับเสี่ยวเทียนก็รีบตามไปทันที จากนั้นเย่เชียนก็หันไปหาเสี่ยวเทียนและพูดว่า “เสี่ยวเทียนวันนี้คุณทำงานได้ดีมากและคุณก็น่าจะเหนื่อยแล้วเพราะงั้นคุณควรกลับไปพักผ่อนก่อน”

เสี่ยวเทียนตอบกลับด้วยการพยักหน้าและบอกลาเย่เชียนแล้วหันหลังเดินจากไป ไม่รู้เลยว่าความรู้สึกในใจของเธอเป็นอย่างไรและถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกว่าการกระทำของเย่เชียนนั้นไม่ใช่สิ่งที่รองนายกเทศมนตรีควรทำแต่เธอก็รู้สึกได้ว่าเย่เชียนเป็นผู้นำที่ดีและอย่างน้อยๆ เย่เชียนก็ไม่เหมือนกับคนอื่นๆ ซึ่งเธอยังคงกังวลเกี่ยวกับเย่เชียนการที่เย่เชียนไปยั่วยุตระกูลหยุนแต่เมื่อเห็นเย่เชียนมีความมั่นใจแล้วเธอก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าเย่เชียนมีผู้ทรงอิทธิพลสนับสนุนอยู่หรือเปล่า เพราะมันก็เป็นเรื่องที่ยากมากในการดำรงตำแหน่งรองนายกเทศมนตรีได้ตั้งแต่อายุยังน้อยแบบนี้ ซึ่งเสี่ยวเทียนเองก็อยู่ในราชการมานานหลายปีแล้วและเธอก็ไม่เคยเห็นรองนายกเทศมนตรีอายุน้อยขนาดนี้มาก่อนและเมื่อรวมกับการกระทำของเย่เชียนในตอนนี้เธอก็แอบคาดเดาว่าเย่เชียนเป็นลูกหลานของผู้มีอิทธิพลในรัฐบาลและถูกทางการส่งมาที่นี่ อย่างไรก็ตามสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่เธอจะสามารถเข้าไปแทรกแซงได้เพราะไม่มีอะไรที่เธอสามารถทำได้ในฐานะเลขาและทำได้เพียงแอบอธิษฐานสิ่งต่างๆ เท่านั้น

หลังจากที่เสี่ยวเทียนกลับไปเย่เชียนและจินเหว่ยห่าวก็โบกรถแท็กซี่ไปที่โรงแรม ซึ่งจินเหว่ยห่าวทำได้ไม่ดีนักในช่วงหลายปีที่ผ่านมาโดยเฉพาะในภาคตะวันออกเฉียงเหนือเนื่องจากการต่อต้านของตระกูลจินดังนั้นเขาจึงไม่สามารถอยู่ในเสิ่นหยางได้ ด้วยเหตุนี้เขาจึงต้องพักในโรงแรมหลังจากกลับมาที่นี่

เย่เชียนไม่ได้เจาะจงในเรื่องนี้มากนักเพราะเขาเป็นคนที่เคยนอนใต้สะพานและสวนสาธารณะดังนั้นที่อยู่อาศัยจึงไม่ได้สำคัญสำหรับเย่เชียนเพราะมันเป็นแค่ที่สำหรับนอน หลังจากมาถึงโรงแรมแล้วเย่เชียนก็จองห้องพักข้างๆ จินเหว่ยห่าวแล้วตามจิน เหว่ยห่าวไปที่ห้องของเขา

หลังจากเข้าไปในห้องเย่เชียนก็กำลังจะชงชาแต่จินเหว่ยห่าวห้ามเขาเอาไว้แล้วเดินไปชงเอง เมื่อต้มน้ำเดือนเขาก็ชงชาสองถ้วยแล้วยกมายื่นถ้วยหนึ่งให้เย่เชียนและนั่งลงตรงข้าม ดูเหมือนจินเหว่ยห่าวจะอารมณ์ไม่ดีเพราะท้ายที่สุดการได้เห็นศัตรูอีกครั้งก็ทำให้เขานึกถึงความทรงจำที่เจ็บปวดในอดีตและมันย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะคิดสิ่งต่างๆ

ถึงแม้ว่าตอนนี้อาจจะไม่ใช่เวลาที่จะพูดมากได้แต่ในฐานะผู้ชายแล้วเมื่อถึงเวลายังไงก็ต้องยอมรับให้ได้ ดังนั้นหลังจากเย่เชียนจิบชาแล้วเขาก็พูดว่า “พี่จินผมรู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะพูดอะไรแต่ผมต้องพูดจริงๆ ..ว่าแต่พี่คิดยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้? ..ตระกูลหยุนต่อสู้กับตระกูลจินเพื่อภูเขาหินที่ไม่มีกำไรในการขุดเจาะจริงๆ งั้นเหรอ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน