ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1244

ตอนที่ 1244 การประชุมพรรคการเมือง

………………..

ในวันถัดมาเย่เชียนไปที่อาคารรัฐสภาตั้งแต่เช้าและไม่ใช่เพราะเขามีไฟในการทำงานในฐานะรองนายกเทศมนตรีแต่เขาคุ้นเคยกับการตื่นแต่เช้า อย่างไรก็ตามที่อาคารรัฐสภายังไม่มีผู้คนเลยดังนั้นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เฝ้าทางเข้าอยู่นั้นก็ประหลาดใจอย่างมากเพราะนี่เป็นเจ้าหน้าที่รัฐคนแรกที่มาทำงานตั้งแต่เช้าตรู่

ดังนั้นพวกเขาจึงมองเย่เชียนด้วยสายตาแปลกๆ แต่เย่เชียนนั้นไม่รู้ว่าพวกเขาหมายถึงอะไรดังนั้นเย่เชียนจึงพูดด้วยความประหลาดใจว่า “ทำไมคุณถึงมองผมแบบนี้? ..มีอะไรหรือเปล่า?”

“เอ่อ..ไม่ครับ!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรีบพูดว่า “ท่านรองนายกเทศมนตรีเย่ครับตอนนี้มันยังเช้าอยู่เลยทำไมคุณถึงมาทำงานเร็วนักล่ะครับ?”

เย่เชียนตกตะลึงเล็กน้อยแล้วถามว่า “เร็วไปเหรอ? ..แล้วคนอื่นๆ พวกเขามาทำงานกันกี่โมง?”

“ปกติแล้วทุกคนจะเริ่มเข้างานกันตอนเก้าโมงเช้าครับท่าน” เจ้านักที่รักษาความปลอดภัยตอบ “ท่านรองนายกเทศมนตรีเย่เป็นคนที่มาทำงานเป็นคนแรกเลยและตั้งนานแล้วที่ไม่เคยมีใครมาเช้าๆ แบบนี้”

เย่เชียนก็ยิ้มแล้วพูดว่า “อาจเป็นเพราะผมยังไม่คุ้นเคยกับเมืองนี้เพราะงั้นผมก็เลยตื่นแต่เช้าน่ะ..ถ้างั้นผมขอเข้าไปออฟฟิศก่อนก็แล้วกันถ้ามีอะไรก็โทรมาแจ้งผมได้เลย” จากนั้นเย่เชียนก็เดินเข้าไปในอาคารและประโยคเหล่านี้เป็นเพียงแค่การทักทายเท่านั้นและพวกเขาทั้งสองก็ไม่ได้จริงจังอะไรมากมายนักแต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็มีความสุขเล็กน้อยเพราะการมีรองนายกเทศมนตรีแบบนี้คือสิ่งที่ดีเพราะพวกเขาจะได้ไม่ต้องกดดันเหมือนพูดคุยกับเจ้าหน้าที่รัฐคนอื่นๆ ที่เคร่งขรึมอยู่ตลอด ดังนั้นจึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่พวกเขาจะรู้สึกหดหู่ใจเวลาเผชิญหน้ากับเจ้าหน้าที่รัฐ

หลังจากเข้าไปในอาคารรัฐสภาแล้วก็ไม่มีใครอยู่ข้างในเลยสักคนดังนั้นเย่เชียนจึงแสยะยิ้มแล้วเดินตรงไปที่ออฟฟิศของเขา แน่นอนว่าเย่เชียนไม่ได้ยุ่งกับเอกสารใดๆ เหล่านั้นแต่เดินไปสูบบุหรี่ที่เก้าอี้ประจำตำแหน่งของเขา

หลังจากนั้นสักพักประตูก็ถูกผลักออกไปและเสี่ยวเทียนก็เข้ามาและมองไปที่เย่เชียนด้วยความประหลาดใจเพราะเธอไม่เคยเห็นเจ้าหน้าที่รัฐคนไหนมาทำงานเร็วแบบนี้มาก่อนและเมื่อเห็นว่าเย่เชียนกำลังนั่งอยู่ในออฟฟิศพร้อมกับสูบบุหรี่เธอก็รู้สึกประหลาดใจเพราะดูเหมือนว่าเย่เชียนจะมานานแล้ว

“ขอโทษค่ะฉันมาสายไปหน่อย” เสี่ยวเทียนพูดอย่างเร่งรีบ

“ไม่เป็นไรเพราะตอนนี้มันก็ยังเช้าอยู่เลย” เย่เชียนยิ้มแล้วพูดว่า “คุณช่วยชงชาให้ผมสักถ้วยได้ไหมเพราะตอนนี้อ่านเอกสารพวกนี้แล้วปวดหัวมาก..ผมไม่ค่อยชินกับเอกสารพวกนี้เลยเพราะงั้นคุณช่วยผมหน่อยก็แล้วกัน”

“ได้ค่ะ” เสี่ยวเทียนตอบกลับและเดินไปชงชาและหลังจากกลับมาเธอก็วางชาเอาไว้ที่ด้านหน้าของเย่เชียนแล้วพูดว่า “ท่านรองนายกเทศมนตรีเย่คะฉันขอเอาเอกสารเหล่านี้ไปเซ็นต์ก่อนนะคะและถ้ามีอะไรคุณก็โทรหาฉันได้เลยเพราะโต๊ะทำงานของฉันอยู่ข้างนอกออฟฟิศใกล้ๆ ..เอ่อที่นี่คือรัฐสภาเพราะงั้นฉันไม่กล้าเรียกคุณเย่ห้วนๆค่ะเพราะมันไม่เหมาะสม”

“อืม” เย่เชียนพยักหน้าและพูดว่า “ช่วยไปบอกนายกเทศมนตรีว่าผมอยากจะไปพบเขา..บอกเขาไปว่าผมมีบางอย่างที่จะคุยกับเขา”

เสี่ยวเทียนตอบรับและหยิบเอกสารเหล่านั้นแล้วเดินออกไป แน่นอนว่าการเป็นเลขานุการก็ไม่รู้สึกลำบากอะไรที่จะช่วยเจ้านายแก้ปัญหาเอกสารเหล่านี้และยิ่งไปกว่านั้นเธอก็ไม่เสียใจที่ได้ช่วยงานเอกสารต่างๆ แต่อย่างใด

เย่เชียนเหล่ตาของเขาและดื่มชาและดวงตาของเขาก็มองออกไปนอกหน้าต่างเป็นครั้งคราวเพราะมันเป็นอาคารที่สูงและสามารถมองสถานการณ์ภายนอกได้อย่างชัดเจน ถึงแม้ว่าเขาจะนั่งอยู่เฉยๆ และไม่จำเป็นต้องทำอะไรแต่มันก็น่าเบื่อจริงๆ

หลังจากนั้นประมาณหนึ่งชั่วโมงเสี่ยวเทียนก็เคาะประตูแล้วเดินเข้ามาพูดว่า “ท่านรองนายกเทศมนตรีเย่คะนายกเทศมนตรีบอกว่าให้คุณเย่ไปพบที่ห้องประชุมได้เลยค่ะ”

เย่เชียนก็ลูบผมตัวเองแล้วพูดว่า “เฮ้อ..ห้องประชุมงั้นเหรอ..มันต้องเป็นเรื่องที่น่าปวดหัวแน่เลยเพราะการประชุมของรัฐสภาที่ผมเห็นในทีวีก่อนหน้านี้ค่อนข้างน่าปวดหัว..ถ้างั้นคุณช่วยไปบอกนายกเทศมนตรีให้ผมทีว่าผมไม่ค่อยสบายเพราะงั้นผมจะไม่ไปประชุม”

เสี่ยวเทียนตกตะลึงอยู่พักหนึ่งและยิ้มอย่างขมขื่นเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเย่เชียนนี้ปฏิเสธและขี้เกียจแบบนี้ จากการฟังคำพูดของเย่เชียนแล้วดูเหมือนว่าเขาจะไม่เคยประชุมมาก่อนและนั่นทำให้เสี่ยวเทียนประหลาดใจมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะถึงแม้ว่าเย่เชียนจะมีภูมิหลังครอบครัวและผู้สนับสนุนที่มีอิทธิพลก็ตามแต่อย่างน้อยๆ เย่เชียนก็ต้องประสบความสำเร็จมาก่อนและผ่านการประชุมมามากมาย? แต่เมื่อเย่เชียนพูดแบบนี้ซึ่งคาดว่าเย่เชียนจะไม่ใช่คนที่มีความสำเร็จทางการเมืองเหล่านั้นเลย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน