ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1245

ตอนที่ 1245 พ่อกับลูก

………………..

เจ้าหน้าที่รัฐไม่น้อยกว่า 30 คนทั้งตำแหน่งใหญ่และตำแหน่งเล็กๆ ต่างก็ถูกฆ่าตายในเมืองเสิ่นหยางและรองนายกเทศมนตรีคนก่อนก็ตายด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์อย่างคลุมเครือ แต่ทำไมหวังซินหมินถึงยังนั่งอยู่ในตำแหน่งนี้ได้โดยไม่มีปัญหาเลยแม้แต่น้อย? ในความเป็นจริงหวังซินหมินยังคงเป็นข้าราชการที่ดีและเขาก็ไม่เคยมีส่วนร่วมในการต่อสู้ระหว่างตระกูลจินกับตระกูลหยุนเลย กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือเขาค่อนข้างฉลาดและไม่ถูกลากจมลงไปในน้ำเหมือนคนอื่นๆ และไม่คิดที่จะเข้าไปแทรกแซงแต่อย่างใด

แน่นอนว่าเย่เชียนเองก็รู้เรื่องนี้ด้วยเพราะไม่เช่นนั้นเขาคงจะไม่ยอมปล่อยหวังซินหมินไปอย่างแน่นอน สิ่งที่เย่เชียนทำไม่ใช่เพื่อกำจัดหวังซินหมินแต่เป็นเพื่อแผนการของเขาเพราะเย่เชียนเชื่อว่ามันต้องมีปัญหาบางอย่างซ่อนอยู่อย่างแน่นอน ดังนั้นด้วยวิธีนี้จะสามารถกระจายข่าวไปถึงหูของทั้งสองตระกูลได้อย่างรวดเร็วและเมื่อพวกเขาเหล่านั้นรู้ว่ารองนายกเทศมนตรีกล้าที่จะเผชิญหน้ากับพวกเขาล่ะก็บางทีเจ้าหน้าที่รัฐจากตระกูลทั้งสองอาจจะเปิดเผยตัวออกมาทีละคนก็เป็นได้

เมื่อได้ยินคำพูดของหวังซินหมินแล้วเย่เชียนก็ยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “ผมเพิ่งมาที่เมืองเสิ่นหยางเพราะงั้นผมจึงไม่ค่อยรู้ข้อมูลต่างๆ มากนักแต่ผมค่อนข้างที่จะสนิทกับทั้งสองตระกูลเพราะงั้นผมจึงเหมาะสมที่จะดูแลงานนี้..ผมต้องการที่จะมีส่วนร่วมในการพัฒนาเมืองเสิ่นหยางด้วยเพราะงั้นผมคิดว่าท่านนายกเทศมนตรีจะให้โอกาสผมได้งานเพื่อบ้านเมืองนะครับ”

หลังจากที่หวังซินหมินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งเขาก็พูดว่า “ผมดีใจมากที่รองนายกเทศมนตรีเย่ยินดีทำเพื่อเมืองเสิ่นหยางแบบนี้ถ้างั้นผมขอฝากเรื่องนี้เอาไว้กับคุณก็แล้วกัน..ส่วนหน่วยงานไหนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ทั้งหมดจะต้องสนับสนุนคุณเย่อย่างเต็มที่โดยไม่มีเงื่อนไข..ถ้าคุณเย่ต้องการอะไรเพียงแค่บอกฉันและฉันจะช่วยสนับสนุนให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้”

“ขอบคุณท่านนายกเทศมนตรีมากครับ” เย่เชียนพูด “ถ้างั้นผมขอตัวไปจัดการงานก่อนนะครับเพราะเรื่องนี้จะรอช้าไม่ได้..ผมขอตัวออกจากห้องประชุมก่อนนะครับพวกคุณประชุมกันต่อเลยแล้วถ้ามีงานอะไรเลขาของผมจะไปสรุปให้ผมฟังทีหลัง” จากนั้นเย่เชียนก็หันไปเหลือบมองเสี่ยวเทียนแล้วพูดว่า “คุณเสี่ยวเทียนช่วยจดข้อมูลการประชุมทั้งหมดให้ผมทีเดี๋ยวผมจะไปอ่านมันทีหลัง”

“ได้ค่ะ!” เสี่ยวเทียนตอบแต่เธอรู้สึกกังวลเล็กน้อยเพราะใครก็ตามที่มีสายตาที่เฉียบแหลมจะเห็นได้ว่าเย่เชียนไม่อยากที่จะประชุมต่อแล้วเพราะเขาได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการไปแล้ว แต่เธอจะพูดอะไรได้เพราะในฐานะเลขาเธอต้องทำตามที่เจ้านายสั่งเท่านั้นดังนั้นในเมื่อเย่เชียนสั่งให้เธอทำแบบนี้เธอจึงต้องทำตามคำสั่งที่ถูกมอบหมายให้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เมื่อเห็นว่าเย่เชียนต้องการแบบนั้นหวังซินหมินจึงไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับทัศนคติของเย่เชียนและเขาก็พยักหน้าเล็กน้อยซึ่งบ่งบอกว่าเย่เชียนสามารถออกไปก่อนได้และเย่เชียนก็ทำหน้ายิ้มกว้างๆ แล้วลุกขึ้นเดินออกไป

ไม่นานหลังจากที่เย่เชียนออกจากห้องประชุมแล้วจินเหว่ยห่าวก็ตื่นและหลังจากอาบน้ำแล้วเขาก็นั่งแท็กซี่ตรงไปที่สุสานเพราะเขาไม่ได้กลับมาที่นี่ตั้งนานแล้วดังนั้นเมื่อเขากลับมาสิ่งแรกที่ต้องทำคือไปกราบไหว้แม่ของเขานั่นเอง

สุสานตั้งอยู่บนภูเขาในย่านชานเมืองตงเหมินของเมืองเสิ่นหยานซึ่งอยู่ไกลจากตัวเมืองพอสมควรและเป็นเพียงสุสานธรรมดาๆ เพราะเมื่อตอนที่แม่ของจินเหว่ยห่าวเสียชีวิตจินเหว่ยห่าวก็ยังเด็กมากและตระกูลจินก็ไม่สร้างหลุมศพของเธอเอาไว้ในสุสานของตระกูลจินและพวกเขาก็เพิกเฉยต่อการตายของเธอโดยสมบูรณ์ซึ่งเป็นเรื่องที่เลวร้ายอย่างมาก ในตอนนั้นจินเหว่ยห่าวจะมีเงินที่ไหนเพื่อสร้างสุสานที่ดีให้แม่ของเขา? ซึ่งในยุคนี้ที่บ้านคนตายมีราคาแพงกว่าบ้านคนเป็นหลายเท่านักดังนั้นในตอนเด็กๆ จินเหว่ยห่าวทำได้เพียงแค่เก็บเงินเพื่อซื้อสุสานให้แม่ของเขาที่นี่เท่านั้น

ไม่มีงานศพใดๆ และเรียกได้ว่าไม่มีการจัดพิธีงานศพเลยเพราะจินเหว่ยห่าวแบกขี้เถ้าอัฐิของแม่ขึ้นภูเขาเพียงลำพังและฝังเอาไว้ที่นี่และไม่มีใครจากตระกูลจินช่วยเหลือเขาเลยซึ่งทำให้เกิดบาดแผลในใจในขณะที่เขายังอายุน้อยอยู่ ไม่มีทั้งประทัด,ไม่มีทั้งเสียงของฆ้องและกลอง,ไม่มีเสียงร้องไห้แต่มีเพียงเสียงสะอื้นไห้เท่านั้น ในเวลานั้นจินเหว่ยห่าวคุกเข่าต่อหน้าหลุมศพของแม่ของเขาเป็นเวลาสามวันสามคืนจนน้ำตาของเขาก็แห้งไปและเขาก็บอกตัวเองว่าวันหนึ่งเขาจะนำอัฐิของแม่ไปวางเอาไว้ในสุสานของตระกูลจินและทำให้คนในตระกูลจินมาขอขมาแม่ของเขา

หากว่ากันว่าก่อนหน้านี้จินเหว่ยห่าวจะยังคงมีความกตัญญูเล็กน้อยต่อตระกูลจินมาก่อนแต่หลังจากเหตุการณ์นั้นความกตัญญูและความรักทั้งหมดก็หายไปอย่างสมบูรณ์แบบ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมยังมีผู้คนในโลกนี้ที่โหดร้ายและทำไมผู้ชายคนนั้นถึงไม่สนใจเรื่องการตายของผู้หญิงที่เขารักเลยด้วยซ้ำและยิ่งไปกว่านั้นเขายังสามารถแต่งงานใหม่ได้อีกเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ไม่รู้เวลาผ่านไปนานแค่ไหนก่อนที่รถแท๊กซี่จะมาจอดที่เชิงเขาโดยที่จินเหว่ยห่าวไม่รู้ตัวและหลังจากที่จินเหว่ยห่าวจ่ายเงินแล้วเขาก็เดินขึ้นไปบนภูเขา ก่อนหน้านี้เขาได้ซื้ออุปกรณ์สำหรับบูชากราบไหว้รวมทั้งเงินกระดาษและประทัดแล้วเดินไปที่หลุมฝังศพของแม่ เนื่องจากในตอนนั้นจินเหว่ยห่าวมีเงินไม่มากดังนั้นหลุมฝังศพจึงเป็นแบบธรรมดาที่สุดและอาศัยอยู่ในมุมเล็กๆ และถูกลืมได้อย่างง่ายดาย

ครั้งหนึ่งหญิงสาวผู้งดงามคนนี้ทำให้ทายาทมหาเศรษฐียอมทุ่มทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อเธอแต่เธอกลับเลือกจินเจิ้งผิง ซึ่งไม่มีใครสามารถรู้ได้อย่างชัดเจนเพราะบางทีในใจของเธอแล้วเธออาจจะไม่เคยเสียใจไม่เช่นนั้นเธอคงไม่บอกจินเหว่ยห่าวก่อนที่เธอจะตายว่าจินเหว่ยห่าวไม่ควรโทษจินเจิ้งผิงและไม่ควรโกรธแค้นเขาแบบนั้น

เมื่อจินเหว่ยห่าวไปถึงหลุมศพเขาก็เห็นวัชพืชขึ้นข้างๆ สุสานซึ่งดูรกร้างมากและบนหลุมฝังศพก็มีการสลักข้อวันเกิดและวันตายของแม่เอาไว้และมีรูปถ่ายของแม่ก่อนตายซึ่งสวยงามและดูใจดีอย่างมาก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน