ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1272

ตอนที่ 1272 แต่ละคนมีเทวดาประจำตัว

………………..

ฮั่นหนิงซือรู้สึกงงงวยเล็กน้อยว่าทำไมจินเจิ้งผิงถึงแสดงท่าทีแบบนี้และเธอก็ขมวดคิ้วและไม่สามารถหยุดคิดได้ว่าทำไม

จากนั้นจินเจิ้งผิงก็ถอนหายใจอย่างเย็นชาและพูดว่า “จริงเหรอ? ..หึ..ถ้างั้นก็บอกผมหน่อยสิว่าความสัมพันธ์ของคุณกับอาจารย์อู๋เป็นยังไง?”

ฮั่นหนิงซือก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและเธอก็พูดว่า “คุณหมายความว่าไง?”

“หืม!..คุณคิดว่าผมตาบอดงั้นเหรอ? ..คุณคิดว่าผมไม่รู้อะไรเลยจริงๆ เหรอ?” จินเจิ้งผิงพูดอย่างเย็นชา “ผมเห็นการแสดงออกของคุณได้อย่างชัดเจนตอนที่รองนายกเทศมนตรีเย่พูดว่าคุณกับอาจารย์อู๋เป็นพี่น้องกัน..คุณคิดเหรอว่าจะปกปิดมันได้น่ะ? ..คุณกับเขาเป็นพี่น้องกันจริงๆ ใช่มั้ย?”

“ถ้าเป็นแบบนั้นแล้วมันทำไมล่ะ?” ฮั่นหนิงซือพูด “มีอะไรผิดหรือเปล่าที่เขากับฉันจะเป็นพี่น้องกัน?”

“ในที่สุดคุณก็ยอมรับสินะ” จินเจิ้งผิงพูด “ในเมื่อเป็นพี่น้องกันแล้วทำไมคุณถึงปิดบังเรื่องนี้จากผมล่ะ? ..หรือมีความลับบางอย่างระหว่างพวกคุณทั้งสองหรือพวกคุณเป็นชู้กันแน่?”

“จินเจิ้งผิงไอ้สารเลว!” ฮั่นหนิงซือตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว “นี่คุณพูดกับภรรยาของคุณแบบนี้เหรอ? ..ถ้าฉันกับอู๋เป้งเต๋าเป็นพี่น้องกันและมันต้องเป็นชู้กันด้วยงั้นเหรอ? ..เราไม่เคยมีความลับต่อกันเลยแต่เรื่องนี้ฉันก็แค่ทำเพื่อตระกูลจินและยิ่งไปกว่านั้นตลอดหลายปีที่ผ่านมาอู๋เป้งเต๋าก็ได้ทำสิ่งต่างๆ มากมายเพื่อตระกูลจินแต่สิ่งที่เราได้กลับคืนมาคือความไม่ไว้วางใจแบบนี้น่ะเหรอ?”

“ฮั่นหนิงซือ..คุณคิดว่าผมแก่แล้วและเลอะเลือนจนไม่รู้อะไรเลยงั้นเหรอ?” จินเจิ้งผิงพูดอย่างเย็นชา “เรื่องที่เหว่ยห่าวถูกลักพาตัวไปคุณคิดว่าผมไม่รู้จริงๆ งั้นเหรอ?”

เมื่อได้ยินแบบนั้นฮั่นหนิงซือก็ถึงกับตกตะลึงไปครู่หนึ่งและเห็นได้ชัดว่าเธอไม่คิดว่าจินเจิ้งผิงจะรู้เรื่องนี้และดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้พยายามหลอกหรือลองใจเธอแต่อย่างใด “แล้วยังไงล่ะ? ..เด็กนั่นเป็นหมาบ้าและฉันก็ฆ่าเขาเพื่อประโยชน์ของตระกูลจินเอง..อะไรกันอย่าบอกนะว่าคุณเสียใจน่ะ? ..คุณรู้สึกผิดกับผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า? ..ถ้าอย่างนั้นคุณก็พาเด็กนั่นกลับมาสิ..ฉันล่ะอยากรู้จริงๆ ว่าเด็กนั่นจะเรียกคุณว่าพ่อหรือเปล่า!” ฮั่นหนิงซือพูดอย่างโกรธเกรี้ยว

“คุณกลายเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง? ..เมื่อตอนที่ผมเจอคุณใหม่ๆ คุณเป็นคนรอบรู้และมีเหตุผลเสมอแต่ตอนนี้คุณกลับกลายเป็นคนที่เจ้าเล่ห์” จินเจิ้งผิงพูด “ตอนนั้นผมโง่เองเพราะเหตุผลที่ผมอยู่ด้วยกันกับเธอคนนั้นไม่ได้ก็เพราะตระกูลของเธอเป็นแค่ตระกูลเล็กๆ และไม่เหมาะสมกับตระกูลจินแต่ไม่ว่ายังไงเหว่ยห่าวก็เป็นลูกชายของผมเสมอ..ผมรู้ว่าคุณเกลียดเขาและผมก็รู้ว่าคุณกลัวว่าเขาจะพรากทุกอย่างของเหว่ยเซียงในตระกูลจินไปเพราะงั้นผมจึงยอมเหินห่างกับเขาโดยเจตนาเพื่อหวังว่าคุณจะเอ็นดูเขาและหมดกังวลกับเรื่องนั้นแต่แล้วคุณกลับคิดที่จะฆ่าเขาทุกวิถีทางแบบนี้!”

“ลูกชายของคุณ? ..เหอะๆ ..คุณพูดแบบนี้ไม่อายคนอื่นเขาบ้างเหรอ?” ฮั่นหนิงซือพูด “อย่าคิดว่าตัวเองจะยอดเยี่ยมขนาดนั้นสิ..คุณต่างหากที่ต้องการจะทอดทิ้งเหว่ยห่าวเพราะคุณกลัวเรื่องการดูดวงของเขาและยิ่งไปกว่านั้นสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นก็ชัดเจนมากว่าเขาคือเด็กมารผจญที่เกิดจากการที่ผู้หญิงคนนั้นคบชู้กับผู้ชายคนอื่น..แต่ตอนนี้คุณกลับแสร้งทำเป็นคนดีเนี่ยนะ?”

“หุบปาก!” จินเจิ้งผิงตะโกนเสียงดังและพูดว่า “ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าทั้งหมดนี้เป็นเพราะคุณ..คุณเองที่เป็นคนบงการอาจารย์อู๋และคุณก็คิดที่จะกำจัดแม่และลูกทั้งสองมาตั้งนานแล้วใช่มั้ย?”

“จินเจิ้งผิงนี่คุณโทษฉันทุกอย่างเลยงั้นเหรอ?” ฮั่นหนิงซือพูด “อย่าลืความจริงที่ว่าคุณเป็นคนออกคำสั่งฆ่าให้ฆ่าจินเจิ้งผิงเอง..คุณเป็นคนบอกให้เขี่ยเขาออกจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือเองไม่ใช่เหรอ? ..ป่านนี้แล้วอย่าแกล้งเป็นพ่อที่ดีเลย..คุณมันเจ้าเล่ห์เกินไป..ฉันรู้นะว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่..คุณกำลังคิดไปเองว่าระหว่างฉันกับอู๋เป้งเต๋านั้นมีอะไรกันแต่ฉันสามารถอธิบายได้”

“มันไม่ใช่สิ่งที่ผมคิดไปเองเพราะมันเป็นความจริงทั้งหมด!” จินเจิ้งผิงพูด “ในเมื่ออาจารย์อู๋เป็นพี่น้องของคุณแล้วทำไมคุณถึงเก็บมันเป็นความลับจากผมล่ะ? ..ถ้าวันนี้ไม่ใช่เพราะเรื่องตลกจากรองนายกเทศมนตรีเย่ล่ะก็ผมคงไม่มีวันรู้เลยและคงจะอยู่ในความมืดไปตลอดชีวิต..เพราะถ้ามันเป็นแค่ความสัมพันธ์ธรรมดาระหว่างพี่น้องล่ะก็ทำไมคุณถึงต้องกลัวเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกคุณด้วยล่ะ? ..ทำไมถึงไม่บอกผมว่าพวกคุณรู้จักกันมานานแล้ว..ให้ผมเตือนสติคุณให้นะว่าตระกูลจินเป็นคนที่ดูแลตระกูลของคุณเพราะงั้นตระกูลจินก็สามารถทำลายครอบครัวของคุณได้ทุกเมื่อ..หึ..มันเป็นแค่ความฝันของคนโง่เท่านั้นแหละที่จะมาหลอกตระกูลจินได้..คุณควรจะทำตัวเป็นภรรยาที่ดีไม่อย่างนั้นผมจะทำให้ชีวิตของคุณเลวร้ายยิ่งกว่าความตายให้ดู!”

“เหอะๆ ..ฮ่าๆ” ฮั่นหนิงซือหัวเราะอย่างบ้าคลั่งและพูดว่า “ฉันเหน็ดเหนื่อยและทำสิ่งต่างๆ เพื่อตระกูลจินมาหลายปีแต่กลับได้สิ่งเหล่านี้จากคุณเนี่ยนะจินเจิ้งผิง!..คุณทำให้ฉันผิดหวังจริงๆ”

“ไม่ใช่ว่าผมทำให้คุณผิดหวังแต่คุณทำให้ผมผิดหวังต่างหาก!” จินเจิ้งผิงพูด “คุณมีความทะเยอทะยานมากเกินไปในฐานะผู้หญิง..คุณต้องการที่จะเป็นบูเซ็กเทียนคนที่สองงั้นเหรอ? ..ให้ตายยังไงคุณก็ไม่มีวันหลอกลวงตระกูลจินได้..เพราะงั้นอธิบายให้ผมฟังให้หมดว่าความสัมพันธ์ของคุณกับอู๋เป้งเต๋าเป็นยังไงไม่อย่างนั้นก็อย่ามาโทษที่ผมโหดร้ายกับคุณก็แล้วกัน”

“เราเป็นแค่พี่น้องที่รู้จักกันมานานเท่านั้นเองแต่ถ้าคุณไม่เชื่อฉันจริงๆ ฉันก็ทำอะไรไม่ได้” ฮั่นหนิงซือพูด “ครั้งแรกของฉันคุณเองก็น่าจะรู้ดีกว่าใครๆ ว่ามันไม่ใช่ของปลอมเลย”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน