ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1281

ตอนที่ 1281 คุณสมบัติของคุณคืออะไร

………………..

ถ้าเปิดเผยตัวตน รปภ.พวกนั้นจะไม่กล้าหยุดแต่มันจะมีประโยชน์อะไร? ซึ่งเย่เชียนไม่ต้องการให้คนภายนอกรู้และถ้าหาก รปภ.ทั้งสามไม่สามารถจัดการกับปัญหาเล็กๆ น้อยๆ นี้ได้ล่ะก็ในอนาคตพวกเขาจะทำอะไรได้? ส่วนวิธีการนั้นเย่เชียนก็ไม่ได้บอกเพราะตราบใดที่สามารถบรรลุเป้าหมายได้วิธีการนั้นก็ไม่สำคัญอะไร

เย่เชียนหยิบบุหรี่ออกมาจุดบุหรี่แล้วค่อยๆ สูบโดยไม่มองมัน ซึ่งหลังจากฟังคำพูดของเย่เชียนแล้ว รปภทั้งสามคนก็เข้าใจอย่างเป็นธรรมชาติว่าเขาหมายถึงอะไรและไม่กล้าที่จะประมาทเลย

จากนั้น รปภ.ทั้งสามก็รีบก้าวมาข้างหน้าและเจรจากับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของชุมชน ซึ่งเย่เชียนก็กำลังสูบบุหรี่อยู่และไม่สนใจพวกเขาแต่เมื่อบุหรี่กำลังจะหมด รปภ.ตัวสูงก็เดินเข้ามาและพูดว่า “ท่านรองนายกเทศมนตรีเย่ครับพวกเราเข้าไปกันได้เลยครับ” เย่เชียนพยักหน้าเล็กน้อยแล้วโยนก้นบุหรี่ทิ้งและเดินเข้าไปโดยไม่ถามว่าพวกเขาใช้วิธีไหน

สภาพแวดล้อมของชุมชนดีมากและการตกแต่งภายในก็ทำได้ดีและสะอาดมาก ซึ่งชุมชนหรูหราต่างจากชุมชนทั่วไปอย่างมากแต่ต้องแลกมากับค่าใช้จ่ายที่แพงขึ้นอย่างมาก

เมื่อตรงขึ้นไปที่ชั้นหก รปภ.ตัวสูงก็กดกริ่งประตูและไม่นานเสียงของหญิงสาวก็ดังมาจากข้างใน อย่างไรก็ตามกลับไม่มีใครเปิดประตูเป็นเวลานานและจากนั้นเย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงเพราะดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้กำลังมองผ่านตาแมวประตูและก็มีเสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นจากด้านในว่า “คุณเป็นใคร..คุณมาหาใคร?”

“เรามาหาผู้กำกับอู๋ครับเขาอยู่หรือเปล่า?” รปภ.ตัวสูงพูด

“สามีฉันยังไม่กลับมาแล้วพวกคุณมีธุระอะไรกับเขา” หญิงสาวพูดอย่างระมัดระวัง โดยพื้นฐานแล้วสังคมปัจจุบันเป็นแบบนี้และปกติแล้วถ้าหากไม่รู้จักกันพวกเขาก็ต้องระมักระวังคนแปลกหน้าเสมอ

“ใช่เรามีธุระกับผู้กำกับอู๋ครับคุณผู้หญิง” รปภ.ตัวสูงพูด

หญิงสาวอึ้งไปครู่หนึ่งแล้วเปิดประตูให้ ถึงแม้ว่าเธอจะกังวลเล็กน้อยแต่เมื่อคิดว่าสามีของเธอเป็นถึงผู้กำกับสถานีตำรวจแล้วใครจะกล้ากระตุกหนวดเสือโดยไม่กลัวกัน? เมื่อมองดูชายหนุ่มสี่คนที่อยู่ข้างหน้าแล้วพวกเขาดูไม่เหมือนคนไม่ดีและเมื่อเห็นแบบนั้นหญิงสาวก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเมื่อมองดูแล้วพบว่าไม่มีของขวัญหรือสินบนอยู่ในมือก็อดไม่ได้ที่จะโล่งอกเพราะโดยทั่วไปแล้วคนที่มาหาสามีของเธอเพื่อทำธุระก็มักจะมีของกำนัลไม่ก็สินบนเสมอแต่คนตรงหน้ากลับมาด้วยมือเปล่าและดูเหมือนไม่ได้หาสามีเพื่อทำธุรกิจโดยตรง

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้หญิงสาวก็รีบพูดขึ้นว่า “สามีของฉันไม่อยู่บ้านเอาไว้คุณค่อยมาคราวหน้าก็แล้วกันค่ะหรือลองมาใหม่วันพรุ่งนี้” ขณะที่เธอพูดหญิงสาวก็ปิดประตูแต่เย่เชียนเหยียดเท้าออกมาแล้วขวางขอบประตูเอาไว้และเขาผลักประตูเบาๆ แล้วเดินตรงเข้าไปพร้อมกับพูดว่า “ไม่เป็นไรครับเราจะรอสามีของคุณที่นี่แหละ”

ขณะที่พูดอย่างนั้นเย่เชียนก็เดินเข้ามาแล้วนั่งลงบนโซฟาโดยตรงและหญิงสาวก็ตกตะลึงแต่มันก็สายเกินไปเพราะเมื่อเห็นสีหน้าของเย่เชียนแล้วดูเหมือนว่าเขาจะไม่ยอมจริงๆ แต่เธอก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมากเพราะถ้าเย่เชียนเป็นคนไม่ดีเขาก็จะไม่อ่อนโยนและสุภาพกับเธอแบบนี้และคงบุกเข้ามาแล้วจริงมั้ย?

หลังจากตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งหญิงสาวก็พูดว่า “ฉันจะไปโทรบอกเขาและให้เขารีบกลับมานะคะ”

เย่เชียนไม่ได้ห้ามเธอและพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “อ๋อ..ช่วยชงชาให้พวกเราสักสี่ถ้วยสิ..ผมขอใบชาเพิ่มด้วยนะ”

หญิงสาวอึ้งไปครู่หนึ่งและเธอก็เหลือบมองเย่เชียนด้วยความประหลาดใจและรู้สึกมึนงงเล็กน้อยในใจเพราะเย่เชียนดูไม่เหมือนคนที่มาทำธุรกิจเลยเพราะถ้าเขามาหาสามีเพื่อทำธุรกิจเขาจะไม่กล้าเสียมารยาทขนาดนี้และเธอก็อยากจะรู้ตัวตนของเย่เชียนแทบจะไม่ไหวแล้วและอยากที่จะสาปแช่งเย่เชียน อย่างไรก็ตามเมื่อดูจากสีหน้าของอีกฝ่ายแล้วเธอก็ไม่กล้าเพราะเธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนแอและตอนนี้ที่สามีของเธอก็ไม่อยู่ด้วยดังนั้นทางที่ดีเธอไม่ควรที่จะทำให้คนเหล่านี้ขุ่นเคืองเพราะถ้าหากเธอทำให้คนเหล่านี้โกรธล่ะก็พวกเขาอาจจะทำอะไรบางอย่างกับเธอและเธอต้องทนทุกข์ทรมาน ดังนั้นอดทนไว้ก่อนจะดีกว่าและรอให้สามีของเธอกลับมาโดยเร็วที่สุด

หลังจากคิดเรื่องนี้หญิงสาวก็ตอบอย่างรวดเร็วและเดินเข้าไปชงชาสี่ถ้วยแล้วนำมันมาเสิร์ฟจากนั้นก็กลับเข้าไปในห้องและโทรหาสามีของเธอ ซึ่งโทรศัพท์ก็ดังอยู่นานก่อนที่สามีของเธอจะรับและผู้กำกับอู๋ก็พูดด้วยน้ำเสียงที่หมดความอดทนจากฝั่งตรงข้ามว่า “คุณโทรมาทำไมผมกำลังยุ่งอยู่..ถ้ามีอะไรก็เอาไว้คุยกันทีหลัง!”

“คุณรีบกลับมาเถอะเพราะตอนนี้มีผู้ชายสี่คนมาที่บ้านของเรา..พวกเขาบอกว่ามีธุระกับคุณแต่พวกเขาดูไม่เหมือนจะมาหาคุณเพราะเรื่องนั้นเลยเพราะงั้นคุณรีบกลับมาเร็วๆ นะ” หญิงสาวพูด

ผู้กำกับอู๋ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า “มาหาผมเรื่องธุรกิจงั้นเหรอ? ..แล้วคุณรู้ไหมว่าพวกเขาเป็นใคร”

“ฉันไม่รู้เขาไม่ได้บอกอะไรเลย” หญิงสาวพูด “ฉันไม่กล้าถามอะไรมาก..คุณน่ะรับกลับมาเร็วๆ นะฉันกลัว”

เมื่อได้ยินแบบนั้นผู้กำกับอู๋ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและพูดว่า “ก็ได้ๆ ผมจะรีบกลับไปทันที” หลังจากนั้นผู้กำกับอู๋ก็วางสายไป เขาไม่คิดว่าจะมีคนกล้ากระตุกหนวดเสือแบบนี้และเมื่อได้ยินน้ำเสียงที่ตกใจของภรรยาของเขาแบบนี้เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก

หลังจากที่หญิงสาววางสายเธอก็ไม่กล้าที่จะออกจากห้องของเธอและแอบมองไปที่เย่เชียนและคนอื่นๆ อย่างลับๆ ผ่านช่องของประตู แต่เย่เชียนไม่สนใจเธอและในขณะที่ดื่มชาและสูบบุหรี่เขาก็เปิดทีวีและดูมันอย่างสบายๆ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน