ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1280

ตอนที่ 1280 ละอายใจ

………………..

อันที่จริงสำหรับจินเจิ้งผิงแล้วสิ่งสำคัญที่สุดคือการได้รับสิทธิ์ในการขุดเจาะภูเขาหินโดยเร็วที่สุดและส่วนที่เหลือก็สามารถปล่อยเอาไว้ชั่วคราวก่อนได้ อย่างไรก็ตามเมื่อฮั่นหนิงซือฆ่าอู๋เป้งเต๋าแล้วก็ทำอะไรไม่ได้และรู้สึกปวดหัว

เขาชัดเจนมากว่าเหตุผลที่เย่เชียนแสดงทัศนคติดังกล่าวเมื่อวานนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะอู๋เป้งเต๋าที่มีโอกาสช่วยชีวิตเพื่อนของเย่เชียนได้แต่ตอนนี้อู๋เป้งเต๋าตายแล้วและเย่เชียนอาจจะไม่มีความหวังอีกต่อไป ดังนั้นไม่ว่าเย่เชียนจะให้คำมั่นสัญญากับตัวเองว่าจะมอบสิทธิ์การขุดเจาะภูเขาหินให้หรือไม่นั่นก็ไม่สามารถยืนยันได้แต่ถ้าหากเย่เชียนรู้ว่าอู๋เป้งเต๋าถูกฆ่าโดยใครบางคนจากตระกูลจินฆ่าล่ะก็เรื่องนี้จะทำให้เย่เชียนเข้าใจผิดอย่างแน่นอนแล้วสิทธิ์ในการขุดเจาะก็จะหลุดมือไป

สมบัติที่ราชวงศ์ในสมัยก่อนทิ้งเอาไว้นั้นเป็นของตระกูลจินและจินเจิ้งผิงก็จะไม่ยอมให้ใครนำสมบัติของเขาไป

“แล้วชายชราไม่มีความสัมพันธ์กับคนในสักคนเลยเหรอ? ..หรือรู้จักใครที่อยู่ในตำแหน่งที่สำคัญมากในรัฐบาล? ..ถ้าเขายินดีที่จะช่วยมันก็ง่ายมาก” ฮั่นหนิงซือพูด

“คุณจะบอกว่าเราควรพึ่งพาเขางั้นเหรอ? ..หืม..เลิกคิดซะเถอะ” จินเจิ้งผิงพูด “ตอนนี้พ่อแยกตัวออกไปแล้วและเขาก็ไม่ได้รับรู้เรื่องโลกภายนอกมานานแล้วด้วย..ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ไม่สนใจเรื่องพวกนี้เลย” เมื่อคิดถึงจินถิงซานแล้วจินเจิ้งผิงก็ยังคงโกรธอยู่เล็กน้อยแต่แม้ว่าจินถิงซานจะเต็มใจสละตำแหน่งแล้วก็ตามแต่ทุกอย่างก็ยังขึ้นอยู่กับจินถิงซานเสมอ ในตอนแรกจินเจิ้งผิงมั่นใจมากว่าจะบังคับให้จินถิงซานก้าวลงจากตำแหน่งแต่ตอนนี้เขากลับทำอะไรไม่ได้เลยดังนั้นในกรณีนี้จินถิงซานจะไม่สมเพชเขาเหรอ? แน่นอนว่าจินเจิ้งผิงจะไม่สามารถทนต่อสายตาเยาะเย้ยของจินถิงซานได้และในตอนนั้นถึงแม้ว่าจินถิงซานจะเต็มใจออกมาช่วยก็ตามแต่จินเจิ้งผิงก็ไม่สามารถเสียหน้าได้

หลังจากแต่งงานกับจินเจิ้งผิงมานานฮั่นหนิงซือก็รู้จักเขาเป็นอย่างดีและยิ่งไปกว่านั้นเธอเองก็เคยเผชิญหน้ากับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ที่จินเจิ้งผิงบังคับให้จินถิงซานออกจากตำแหน่งและในที่สุดจินถิงซานก็ต้องออกจากตำแหน่งและละทางโลก ดังนั้นถ้าหากจินเจิ้งผิงไปขอให้จินถิงซานช่วยในเวลานี้ก็ย่อมถูกเยาะเย้ยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ต่อให้จินถิงซานจะทำเพื่อผลประโยชน์ของตระกูลจินก็ตามแต่จินเจิ้งผิงก็ไม่สามารถยอมรับได้อยู่ดี

“คุณจะลดศักดิ์ศรีลงสักนิดไม่ได้เลยเหรอ? ..ถึงยังไงชายชราก็เป็นสมาชิกของตระกูลจินและเขาจะไม่ยอมดูตระกูลจินตกต่ำอย่างแน่นอน..ฉันคิดว่าชายชราจะออกมาช่วยอย่างเต็มใจเพราะที่ผ่านมาพวกเราจัดการหลายๆ อย่างได้ดีมาก” ฮั่นหนิงซือพูด “ถ้าคุณไม่ยอมไปขอร้องเขาฉันจะไปเอง!”

“อย่าทำเด็ดขาด” จินเจิ้งผิงพูด “ถ้าเขารู้ว่าผมทำไม่ได้เขาจะต้องสมเพชผมแน่ๆ”

อันที่จริงความกลัวที่จะถูกจินถิงซานสมเพชนั้นเป็นเรื่องรองและฮั่นหนิงซือก็ชัดเจนมากว่าสิ่งที่จินเจิ้งผิงกังวลมากที่สุดไม่ใช่การที่ถูกจินถิงซานสมเพชแต่จินเจิ้งผิงกำลังกลัวว่าจินถิงซานจะใช้โอกาสนี้เพื่อยึดตำแหน่งผู้นำตระกิลจินคืน อย่างไรก็ตามฮั่นหนิงซือก็เข้าใจเพราะถึงแม้ว่ามันจะเป็นไปได้จริงๆ แต่จินถิงซานก็จะไม่ทำอย่างนั้นเพราะก่อนหน้านี้ถึงแม้ว่าจินถิงซานจะถูกจินเจิ้งผิงบังคับให้ลงจากตำแหน่งก็ตามแต่ที่จินถิงซานทำแบบนี้ก็เพราะเขากังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ทั้งหมดของตระกูล ในความเป็นจริงถ้าจินถิงซานไม่ลงจากตำแหน่งล่ะก็จินเจิ้งผิงก็คงจะไม่ได้เป็นผู้นำตระกูลเหมือนทุกวันนี้แต่สิ่งเหล่านี้จะทำให้ตระกูลจินตกอยู่ในความเสี่ยงและสงครามภายในจนถูกผู้อื่นเอาเปรียบได้

อย่างไรก็ตามฮั่นหนิงซือก็เข้าใจดีว่าทั้งหมดนี้ไม่มีประโยชน์เพราะจินเจิ้งผิงจะให้โอกาสกับคนอื่นๆ เพราะในที่สุดเขาก็ได้อยู่ในตำแหน่งปัจจุบันแล้วเขาจะยอมแพ้ได้อย่างไร? สำหรับอำนาจแล้วเขาสามารถละทิ้งความรักได้ดังนั้นไม่ต้องพูดถึงครอบครัวเลยเพราะเขาสามารถตัดทิ้งได้ทุกเมื่อ

ในตอนแรกถ้าไม่ใช่เพราะการกีดกันของจินถิงซานล่ะก็เขาคงจะได้ใช้ชีวิตอยู่กับแม่ของจินเหว่ยห่าวแล้วเพราะท้ายที่สุดเธอก็เป็นรักแรกของเขาและความรู้สึกที่มาจากก้นบึ้งของหัวใจของเขาก็เป็นของจริง อย่างไรก็ตามเนื่องจากการกีดกันของจินถิงซานนั้นจินเจิ้งผิงจึงต้องละทิ้งทุกอย่างและตั้งแต่นั้นมาสิ่งใหม่ๆ ก็ถูกสร้างขึ้นในหัวใจของเขาและนั่นก็คือพลังอำนาจเท่านั้นและเมื่อต้องเผชิญหน้ากับอำนาจอะไรก็ตามที่เปราะบางและเสี่ยงต่อการเสียอำนาจเขาก็จะตัดมันทิ้งไปและถ้าแม้แต่รักแรกของเขายังสามารถตัดได้แล้วนับประสาอะไรกับครอบครัว

ฮั่นหนิงซือก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า “เอาเถอะปล่อยเรื่องนี้ให้ฉันจัดการก็แล้วกัน..ฉันสัญญาว่าจะรับสิทธิ์ในการขุดเจาะมาให้ได้”

“คุณเนี่ยนะ? ..เรื่องนี้มันจะไปง่ายขนาดนั้นได้ยังไง? ..คุณไม่เห็นหรือไงว่าเย่เชียนไม่ใช่เจ้าหน้าที่รัฐธรรมดาๆ ..ขนาดผมสั่งให้คนไปสืบค้นเรื่องนี้และพบว่าเขาเสนอตัวดูแลสิทธิ์ในการขุดเจาะจากรัฐสภาและนั่นก็แสดงว่าเขารู้ดีถึงอำนาจและอิทธิพลของตระกูลจินของเราในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีนในจีนอย่างชัดเจนแต่เขาก็ยังไม่สนใจและกล้าที่จะมาท้าทายพวกเราอย่างเปิดเผยซึ่งพิสูจน์ได้ว่าเขาไม่ธรรมดา..เพราะงั้นคุณอย่าเข้ามายุ่งจะดีกว่าไม่อย่างนั้นอะไรมันจะแย่ลงและถ้าเป็นแบบนั้นเราจะเสียทุกอย่างให้กับตระกูลหยุนไปอย่างไร้ประโยชน์” จินเจิ้งผิงพูด

“ถ้าอย่างนั้นเราก็ทำอะไรไม่ได้หรอกเพราะในเมื่อฉันเป็นต้นเหตุของปัญหานี้ฉันก็มีหน้าที่ต้องจัดการและรับผิดชอบมัน..แต่ส่วนวิธีการนั้นคุณไม่ต้องกังวลไปหรอกฉันสัญญาว่าจะรับสิทธิ์จุดเจาะมาให้ได้” ฮั่นหนิงซือพูด

จินเจิ้งผิงยอมรับความสามารถของฮั่นหนิงซือในการจัดการเรื่องต่างๆ อยู่เสมอและเหตุผลที่ทำให้เขาสามารถดำรงตำแหน่งผู้นำตระกูลจินได้อย่างราบรื่นนั้นเขาก็ชัดเจนมากว่าฮั่นหนิงซือมีบทบาทสำคัญในเรื่องนี้และเรื่องดังกล่าวก็มาถึงจุดนี้แล้วและไม่มีทางอื่นอีกดังนั้นจินเจิ้งผิงจึงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพยักหน้าและพูดว่า “ก็ได้ถ้างั้นผมฝากเรื่องนี้ด้วยก็แล้วกัน..ถ้างั้นก็บอกผมมาได้เลยถ้าหากคุณต้องการอะไร”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน