ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1298

ตอนที่ 1298 อุบัติเหตุกะทันหัน

………………..

อันที่จริงฮั่นหนิงซือก็ไม่สามารถเข้าใจได้แต่ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าสิ่งที่เย่เชียนทำและพูดนั้นมีความขัดแย้งกันบางอย่างเพราะใช่อยู่ว่ามันไม่มีเหตุผลที่เจ้าหน้าที่รัฐที่ฉ้อฉลอย่างเย่เชียนจะยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อเลขาฯตัวเล็กๆได้เพราะคนแบบนี้จะยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อคนอื่นได้อย่างไร? ซึ่งคนประเภทนี้มักจะเห็นคุณค่าของชีวิตตัวเองมากกว่าใครๆ

อย่างไรก็ตามฮั่นหนิงซือก็ไม่สามารถเข้าใจได้เพราะถ้าเย่เชียนเป็นแบบนั้นจริงๆเขาจะมาที่นี่คนเดียวได้ยังไง? มันไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องมาเสี่ยงคนเดียวเพราะเย่เชียนควรจะเลือกโทรแจ้งตำรวจ ดังนั้นฮั่นหนิงซือจึงไม่สามารถเข้าใจได้ว่าเย่เชียนกำลังวางแผนอะไรอยู่กันแน่

เย่เชียนยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “ก็มันไม่ปกติเพราะผู้อำนวยการจ้าวคงไม่กล้าทำแบบนี้แน่นอน..ผมแค่ต้องการรู้ว่าใครอยู่เบืองหลังและสั่งเขาทำแบบนี้”

เสี่ยวดทียนตกตะลึงอย่างมากและมองไปที่เย่เชียนด้วยความประหลาดใจและเธอก็ไม่เชื่อว่าเย่เชียนจะเป็นคนแบบนั้น เธอไม่เชื่อว่าเย่เชียนเป็นคนประเภทที่ไม่สนใจชีวิตของคนอื่นและความปลอดภัยของเธอเพราะเมื่อพิจารณาจากช่วงเวลาสั้นๆที่พวกเขาทั้งสองอยู่ด้วยกันในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาเธอก็เชื่อมั่นในตัวเย่เชียน เมื่อเห็นรอยยิ้มที่ไม่แยแสบนใบหน้าของเย่เชียนแล้วเสี่ยวเทียนก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆเพราะถึงแม้ว่าเย่เชียนจะพูดแบบนั้นจริงๆแต่เธอก็ยังเชื่อมั่นในตัวเย่เชียน

ฮั่นหนิงซือตกตะลึงเล็กน้อยจากนั้นก็เยาะเย้ยและพูดว่า “แกคิดว่าแกจะหลอกฉันได้ด้วยการพูดแบบนี้งั้นเหรอ?..ในเมื่อแกต้องการเสี่ยงเดิมพันฉันก็จะเดิมพันกับแก” จากนั้นฮั่นหนิงซือก็เหลือบไปมองลูกน้องทั้งสี่คนและพูดว่า “ฆ่าเธอซะ!”

เย่เชียนยักไหล่เล็กน้อยและพูดว่า “ใช่!..พวกแกทำซะสิ!..ตอนนี้ฉันกำลังจินตนาการถึงอนาคตของพวกแกและมันทำให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นอย่างมากเพราะฉันคิดว่าการตายของพวกแกจะต้องน่าอนาถและเลวร้ายกว่าการตายของเธอมาก..พวกแกคิดดีแล้วเหรอว่าจะใช้ผู้หญิงตัวเล็กๆมาขู่ฉัน..ชีวิตของฉันน่ะมีค่ากว่านั้นเยอะ!”

ฮั่นหนิงซือก็ตะคอกและพูดอย่างเย็นชาว่า “พวกแกมัวทำอะไรกันอยู่..พวกแกไม่ได้ยินที่ฉันสั่งรึไง?” ณ จุดนี้ฮั่นหนิงซือไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเทหน้าตักในคราวเดียวโดยเดิมพันว่าเย่เชียนจะต้องห่วงใยชีวิตของเสี่ยวเทียนเพราะฮั่นหนิงซือจะไม่เต็มใจยอมรับความพ่ายแพ้เพราะเมื่อไหร่ที่เธอยอมเธอจะถูกเย่เชียนกดดันอย่างแน่นอน เธอไม่ต้องการให้สถานการณ์แบบนี้เกิดขึ้นเพราะเธอไม่อยากที่จะมาตายแบบนี้

ทั้งสี่คนลังเลอยู่ครู่หนึ่งและหันไปมองเสี่ยวเทียนจากนั้นก็ดึงมีดออกมาแล้วแทงไปทางเสี่ยวเทียนทันที เมื่อเห็นแบบนั้นเย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะหน้าซีดด้วยความตกใจแต่เขาไม่สามารถเฝ้าดูสิ่งนี้เกิดขึ้นได้และเขาก็ตะโกนว่า “หยุด!” แต่ในขณะที่เขากำลังจะพุ่งออกไปทันใดนั้นร่างหนึ่งพุ่งออกมาจากด้านข้างด้วยเสียง “ปัง” ชายหนุ่มคนที่ถือมีดก็ล้มลงกับพื้นอย่างแรงและกระอีกเลือดออกมาเต็มปากและเป็นลมหมดสติไป

ฉากนี้ทำให้ทุกคนประหลาดใจและไม่มีใครคาดคิดรวมถึงกับฮั่นหนิงซือด้วย ทุกคนล้วนไม่มีใครคาดคิดว่าสถานการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นและทุกคนก็เห็นชายวัยกลางคนยืนอยู่ข้างหน้าเสี่ยวเทียนซึ่งเป็นผู้นำตระกูลจินคนปัจจุบันจินเจิ้งผิงนั่นเอง

ทุกคนที่อยู่ที่นั่นก็รู้สึกงุนงงอย่างมากและเย่เชียนก็ไม่เข้าใจว่าจินเจิ้งผิงคิดจะทำอะไรเพราะฮั่นหนิงซือแบบนี้ก็เพื่อตระกูลจินไม่ใช่เหรอ? นอกจากนี้ฮั่นหนิงซือก็ไก้รับสิทธิ์ในการขุดเจาะภูเขาหินไปแล้วดังนั้นจินเจิ้งผิงจะมาทำลายแผนการโดยไม่มีเหตุผลทำไม?

ฮั่นหนิงซือก็งงเช่นกันเพราะเธอไม่เข้าใจว่าจินเจิ้งผิงคิดอะไรอยู่และมาที่นี่ในเวลานี้ทำไม ดังนั้นเธอจึงขมวดคิ้วและเมื่ออีกสามคนที่เหลือเห็นจินเจิ้งผิงพวกเขาก็ตกใจอย่างมากและรีบก้มศีรษะลงและตะโกนด้วยความเคารพว่า “ท่านอาจารย์!”

จินเจิ้งผิงตะคอกอย่างเย็นชาและพูดว่า “เอาไว้ฉันจะสะสางเรื่องนี้กับพวกแกในภายหลัง!” หลังจากพูดจบเขาก็หันกลับมาและใช้มีดตัดเชือกให้เสี่ยวเทียนและช่วยพยุงเธอเพื่อยืนขึ้นและถามด้วยสีหน้าที่กังวลว่า “เป็นยังไงบ้าง..เธอไหวหรือเปล่า?” เสี่ยวเทียนไม่เข้าใจเหตุผลและส่ายหัวอย่างว่างเปล่าเพราะตอนนี้เธอยังคงตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพราะเธอไม่ได้อ่านความคิดของเย่เชียนผิดเพราะในวินาทีสุดท้ายเย่เชียนก็ยังคงต้องการช่วยเธออย่างสุดซึ้ง

จากนั้นจินเจิ้งผิงก็หันไปมองเย่เชียนและพูดขอโทษว่า “รองนายกเทศมนตรีเย่ผมขอโทษจริงๆ..ผมไม่ได้คาดหวังว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น..ผมต้องขอโทษจริงๆครับที่ภรรยาของผมทำเรื่องเลวร้ายและน่าละอายใจแบบนี้..แต่คุณไม่ต้องกังวลไปครับเพราะผมจะให้คำอธิบายและความยุติธรรมแก่คุณเอง”

เย่เชียนตกตะลึงไปชั่วขณะและรู้สึกงุนงงอย่างมากโดยไม่รู้ว่าจินเจิ้งผิงนั้นคิดอะไรอยู่ จากนั้นเย่เชียนก็พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า “อาจารย์จินนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันครับ?..คุณต้องให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลกับผมเดี๋ยวนี้”

“รองนายกเทศมนตรีเย่ผมไม่ได้คาดหวังว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นเพราะเราตกลงกันเอาไว้แล้ว..ผมไม่คิดว่าภรรยาของผมจะฆ่าอู๋เป้งเต๋าโดยไม่มีเหตุผลแบบนี้และตอนนี้เธอยังคุกคามคุณด้วยวิธีเลวร้ายแบบนี้อีก..นี่เป็นความผิดของผมทั้งหมดที่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นและไม่สามารถควบคุมคนของผมได้..ผมต้องขอโทษจริงๆจากใจ” จินเจิ้งผิงพูดต่อ “หลังจากที่ผมรู้เรื่องนี้ผมก็รีบมาทันทีเพราะกลัวว่ามันจะเกิดเรื่องเลวร้ายกับคุณ..เดี๋ยวเราค่อยคุยเรื่องนี้กันในภายหลังและคุณมั่นใจได้เลยว่าผมเป็นคนยุติธรรมเสมอ”

เย่เชียนขมวดคิ้วเล็กน้อยและไม่พูดอะไรใดๆเพราะเขากำลังสับสนกับการกระทำของจินเจิ้งผิงอยู่ เย่เชียนไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นดังนั้นจึงดีกว่าที่จะไม่พูด จากนั้นเย่เชียนก็เดินไปที่ด้านข้างของเสี่ยวเทียนและถามว่า “คุณสบายดีมั้ย?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน