ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1316

ตอนที่ 1316 ระเบิดความโกรธ

………………..

เย่เชียนกับจินเหว่ยห่าวก็ออกจากโรงแรมไปอย่างเงียบๆโดยไม่ได้ซ่อนร่างของหยุนเจียเซิง อย่างไรก็ตามก่อนออกไปพวกเขาไปที่ห้องตรวจสอบของโรงแรมและลบวิดีโอกล้องวงจรปิดและฮาร์ดไดรฟ์คอมพิวเตอร์ทั้งหมดที่อยู่ข้างในซึ่งบันทึกเหตุการณ์ที่เย่เชียนกับหลินเฟิงเข้ามาในโรงแรมอย่างชัดเจนและถ้าหากหยุนเซินเห็นล่ะก็เขาจะคาดเดาได้ทันที

ไม่นานหลังจากที่เย่เชียนกับหลินเฟิงออกไปคนในโรงแรมก็ค้นพบสถานการณ์ที่เลวร้ายดังกล่าวและพวกเขาก็ไม่กล้าที่จะเพิกเฉยเลยแม้แต่น้อยและรีบรายงานสถานการณ์และแจ้งความทันทีและบอดี้การ์ดที่ยังไม่ตายก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและกดหมายเลขเบอร์โทรศัพท์ของหยุนเซิน ซึ่งถึงแม้ว่าเขาจะยังไม่ตายแต่การแทงของเย่เชียนก็ลึกมากจนเสียเลือดไปจำนวนไม่น้อยเลย ขนาดพูดยังไม่มีแรงจะพูดดังแล้วนับประสาอะไรกับการยืนขึ้น

หลังจากนั้นไม่นานตำรวจก็มาถึงและเมื่อเห็นฉากดังกล่าวเขาก็โทรหาหน่วยนิติเวชและเจ้าหน้าที่ชันสูตรศพ จากนั้นก็เข้าไปในห้องเพื่อตรวจสอบและในความเป็นจริงพวกเขาไม่ได้สืบเบาะแสและมันเป็นแค่การแสดงฉากบังหน้าเท่านั้นเพราะคนที่เสียชีวิตตอนนี้คือทายาทแห่งตระกูลหยุนและเรื่องนี้ก็ร้ายแรงมาก ซึ่งมันจะต้องเป็นความแค้นบางอย่างระหว่างตระกูลดังนั้นพวกเขาจะค้นพบอะไรได้บ้าง? นอกจากนี้ถึงแม้ว่าพวกเขาจะรู้เบาะแสอะไรแต่พวกเขาก็ไม่กล้าทำอะไรอยู่ดี

จากความเข้าใจของพวกเขาเกี่ยวกับสถานการณ์ของตระกูลหยุนและตระกูลจินแล้วพวกเขาก็เชื่อว่าสมาชิกของตระกูลจินจะต้องทำเรื่องนี้อย่างแน่นอนและพวกเขาก็ไม่กล้าที่จะรุกรานตระกูลจินและตระกูลหยุนดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วพวกเขาจึงไม่กล้าที่จะทำอะไรใดๆทั้งสิ้น

หลังจากนั้นไม่นานหยุนเซินก็มาที่เกิดเหตุพร้อมกับลูกน้องส่วนตัวสองคนของเขาและขมวดคิ้วแน่นมื่อเขาเห็นว่าประตูถูกล้อมรอบไปด้วยเจ้าหน้าที่ตำรวจ ซึ่งในขณะที่เขากำลังจะก้าวไปข้างหน้าเจ้าหน้าที่ตำรวจคนหนึ่งก็มาขวางทางเขาและพูดว่า “ตำรวจกำลังจัดการคดีนี้อยู่ถ้าคุณไม่เกี่ยวข้องก็ออกไปซะ!”

หยุนเซินเต็มไปด้วยความโกรธเพราะตอนนี้ตำรวจตำแหน่งเล็กๆกล้ามาขวางทางเขาแล้วเขาจะไม่โกรธได้ยังไง จากนั้นหยุนเซินก็ตบหน้าตำรวจคนนั้นและตะโกนอย่างรุนแรงว่า “ตาบอดรึไงวะ..มีที่ไหนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่หยุนเซินคนนี้เข้าไปไม่ได้!..ถ้าแกกล้าขวางทางฉันล่ะก็ฉันจะฆ่าแก!”

ตำรวจถูกตบหน้าและเวียนหัวอย่างมากและเมื่อเขาได้ยินชื่อหยุนเซินเขาก็ตัวสั่นด้วยความกลัวเพราะแท้จริงแล้วเขาเป็นเพียงเจ้าหน้าที่ตำแหน่งเล็กๆและต่อหน้าหยุนเซินแล้วเขาก็ไม่สามารถเผชิญหน้ากับหยุนเซินได้ ในเวลานี้เมื่อหัวหน้าทีมตำรวจอาชญากรรมในห้องได้ยินเสียงข้างนอกก็เดินออกมาและหลังจากเห็นหยุนเซินเขาก็มองไปที่ตำรวจคนนั้นอีกครั้งและเข้าใจได้ว่าเกิดอะไรขึ้น จากนั้นเขาก็ยิ้มอย่างขอโทษและรีบเดินไปหาหยุนเซินแล้วพูดว่า “สวัสดีครับอาจารย์หยุน..ต้องขอโทษด้วยนะครับพอดีลูกน้องของผมไม่รู้อะไรควรไม่ควร..ผมหวังว่าคุณจะไม่โกรธเคืองกันนะครับ”

หยุนเซินก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “ที่หลังก็สั่งสอนลูกน้องให้ดีหน่อย” หลังจากพูดจบหยุนเซินก็ไม่สนใจพวกเขาและเดินตรงเข้าไปและเมื่อเขามาถึงประตูบอดี้การ์ดที่ยังไม่ตายเห็นหยุนเซินเขาก็ยืนขึ้นและพูดว่า “อาจารย์หยุนครับ..คือ..ไอ้พวกตระกูลจินมันเป็นคนทำ”

หยุนเซินก็ขมวดคิ้วเพราะเขาไม่อยากจะเชื่อว่าในเวลานี้จินเจิ้งผิงจะกล้าทำแบบนี้เพราะมันไม่มีเหตุผลอะไรที่จินเจิ้งผิงจะทำแบบนี้ เป็นไปได้ไหมว่ามีคนจงใจใส่ร้ายเขาและต้องการทำให้เกิดความบาดหมางกันระหว่างตระกูล? “เกิดอะไรขึ้นบอกฉันมาให้หมด..บอกทุกอย่างทีละนิดอย่างละเอียดซะ!” หยุนเซินพูดด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด

เมื่อได้ยินแบบนั้นบอดี้การ์ดจะกล้าลังเลได้ยังไงและรีบอธิบายทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้และหลังจากได้ยินสิ่งที่เขาพูดหยุนเซินก็ขมวดคิ้วเข้าหากันเพราะดูเหมือนว่าจะไม่มีใครจงใจใส่ร้ายเรื่องนี้ อย่างไรก็ตามเขาก็ยังไม่แน่ใจเพราะได้ทั้งหมดหากเขาวิเคราะห์อย่างรอบคอบแล้วก็มีความเป็นไปได้เล็กน้อยที่จะถูกใส่ร้ายอยู่เหมือนกัน

ไม่นานมานี้จินเจิ้งผิงบอกกับเขาว่าจินเจิ้งผิงไม่ได้ถามหยุนเจียฮงถึงที่ซ่อนของเอกสารหลักฐานเหล่านั้นและตอนนี้ลูกชายของเขาก็เสียชีวิตตามไปติดๆ ซึ่งเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นไปได้ไหมว่าจินเจิ้งผิงต้องการจะหักหลังเขาจริงๆ? ดังนั้นจินเจิ้งผิงจึงทำแบบนี้? มันไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้เพราะในตอนแรกเขาก็ไม่ไว้ใจจินเจิ้งผิงอยู่แล้วและหลังจากเรื่องของหยุนเจียฮงเกิดขึ้นเขาก็ยิ่งไม่ไว้ใจจินเจิ้งผิงมากขึ้นไปอีกและเมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้นในระยะเวลาไล่เลี่ยกันมันก็ยากสำหรับเขาที่จะไม่เชื่อมโยงทั้งสองเหตุการณ์เข้าด้วยกัน

หยุนเซินจ้องมองที่บอดี้การ์ดคนนั้นแล้วพูดว่า “ฉันสั่งให้แกคอยปกป้องเจียเซิงแต่นี่น่ะเหรอการทำงานของพวกแก?..ฉันจะไม่พูดอะไรไปมากกว่านี้เพราะแกน่าจะคิดได้ว่าจะทำยังไงต่อ” หลังจากพูดจบหยุนเซินก็เดินเข้าไปข้างในห้อง เมื่อได้ยินแบบนี้บอดี้การ์ดจะไม่เข้าใจว่าหยุนเซินหมายถึงอะไรได้ยังไงดังนั้นเขาจึงรีบวิ่งไปข้างหน้าและกอดขาของหยุนเซินพร้อมกับขอร้องอ้อนวอนว่า “ท่านอาจารย์หยุนอย่าฆ่าผมเลย..ผมยังไม่อยากตายได้โปรดให้โอกาสผมอีกสักครั้งเถอะครับ”

“ให้โอกาสแกงั้นเหรอ?” หยุนเซินตะคอกอย่างเย็นชาและพูดว่า “แกไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายเป็นใครและแกยังมีหน้ามาขอให้ฉันให้โอกาสแกอีกงั้นเหรอ?..แกก็น่าจะรู้นิสัยของฉันว่าถ้าฉันลงมือทำเองแกจะตายอย่างเจ็บปวดยิ่งกว่าอะไรซะอีก” บอดี้การ์ดคนนั้นสั่นสะท้านไปทั้งตัวเพราะถ้าหยุนเซินทำอย่างนั้นจริงๆเขาคงไม่ตายง่ายๆและตอนนี้เขาก็เหลือชีวิตเพียงแค่ครึ่งเดียวเพราะหยุนเจียเซิงก็ตายไปแล้วและเขารู้ว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะพูดอะไรอีกต่อไป หลังจากสูดลมหายใจเข้าลึกๆบอดี้การ์ดคนนั้นก็กระแทกหัวของเขาเข้ากับกำแพงอย่างแรงเพราะแทนที่จะถูกหยุนเซินฆ่าและไล่ฆ่าครอบครัวของเขาแบบนั้นล่ะก็เขาเลือกที่จะฆ่าตัวตายด้วยตัวเขาเองจะดีกว่าเพราะบางทีหยุนเซินอาจจะไม่ทำให้ครอบครัวของเขาต้องรับกรรมไปด้วยเพราะเหตุนี้

หยุนเซินไม่แม้แต่จะมองศพของบอดี้การ์ดคนนั้นและเดินตรงเข้าไปในห้องและเมื่อเขาเห็นร่างของหยุนเจียเซิงนอนอยู่บนพื้นเขาก็น้ำตาไหลเพราะลูกชายเพียงคนเดียวของเขาตายแล้วและไม่ว่าหยุนเจียเซิงจะเกเรและไร้ความสามารถมากแค่ไหนแต่หยุนเจียเซิงก็ยังเป็นลูกชายของเขาเสมอและเป็นผู้สืบทอดตระกูลหยุนในอนาคต ดังนั้นเขาจะยอมรับการตายของหยุนเจียเซิงได้อย่างไร

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน