ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1330

ตอนที่ 1330 แนะนำให้ไปตายซะ!

………………..

สิ่งที่หยุนเซินพูดนั้นมีเหตุผลและเขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะยั่วยุเย่เชียนโดยไม่มีเหตุผลเพราะจุดประสงค์ของเย่เชียนที่มาเยือนภาคตะวันออกเฉียงเหนือในครั้งนี้นั้นก็คือเพื่อช่วยจินเหว่ยห่าว ซึ่งในตอนนี้ลูกชายของหยุนเซินก็เสียชีวิตไปแล้วและเขาก็ไม่ได้มีความขัดแย้งใดๆกับจินเหว่ยห่าวดังนั้นมันจึงมันไม่คุ้มค่าที่จะต่อสู้กับเย่เชียนในเวลานี้

ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้จินเจิ้งผิงก็อยากที่จะเผชิญหน้ากับเขาอย่างชัดเจนและถ้าหากเขายังคงอ่อนข้อแบบนี้ต่อไปในที่สุดจินเจิ้งผิงก็จะฆ่าเขาดังนั้นเป็นการดีที่สุดที่เขาจะลงมือฆ่าจินเจิ้งผิงก่อน แน่นอนว่าเขาไม่กลัวว่าจินเจิ้งผิงจะเปิดเผยทุกอย่างเกี่ยวกับเขาเพราะตราบเท่าที่เขาฆ่าจินเจิ้งผิงได้ล่ะก็มันจะไม่มีใครรู้เกี่ยวกับสิ่งผิดกฎหมายที่เขาทำอีกต่อไป

เย่เชียนยักไหล่เล็กน้อยและพูดว่า “ผมเชื่อในความจริงใจของอาจารย์หยุนแต่ผมไม่รู้ว่าจะร่วมมือกับคุณทำไมและผมจะต้องทำอะไรบ้างและผมจะได้อะไรจากการร่วมมือกับคุณ?”

“อย่างที่ผมพูดไปก่อนหน้านี้ว่าตราบใดที่ตระกูลจินถูกกำจัดไปตระกูลหยุนกับองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าจะแบ่งภาคตะวันออกเฉียงเหนือออกเป็นสองส่วนอย่างเท่าเทียมและเราครอบครองสมบัติที่ฝังอยู่ในภูเขาหินเพราะงั้นตราบใดที่คุณเย่เต็มในล่ะก็ในอนาคตภาคตะวันออกเฉียงเหนือก็จะเป็นของคุณและตระกูลหยุนของผมก็จะช่วยสนับสนุนคุณอย่างเต็มที่และไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามผมจะทำ” หยุนเซินพูด “ส่วนสิ่งที่คุณเย่ต้องทำก็คือการช่วยตระกูลหยุนกวาดล้างตระกูลจินและฆ่าจินเจิ้งผิงเท่านั้น”

“มันจะได้ผลประโยชน์มากมายมหาศาลขนาดนี้เลยเหรอ?” เย่เชียนเม้มริมฝีปากเล็กน้อยแล้วพูดว่า “แต่ว่าคุณก็น่าจะรู้ไม่ใช่เหรอว่าจินเจิ้งผิงเป็นพ่อของจินเหว่ยห่าวและไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นถ้าผมฆ่าเขาด้วยมือของผมเองมันก็คงจะไม่เหมาะสม..อีกอย่างผมต้องหารือกับจินเหว่ยห่าวก่อนไม่อย่างนั้นก็เหมือนผมดูถูกเขาเพราะงั้นอาจารย์หยุนช่วยรอคำตอบสักสองวันได้หรือเปล่า?”

“พูดตามตรงนะคุณเย่ตอนนี้สถานการณ์เข้าขั้นวิกฤตมากและตอนนี้จินเจิ้งผิงก็เป็นบ้าไปแล้วและเขาก็อาจจะทำอะไรบางอย่างเพราะงั้นคุณเย่ต้องรีบนะครับ” หยุนเซินพูดต่อ “วันนี้คุณเย่ก็เห็นแล้วไม่ใช่เหรอว่าจินเจิ้งผิงคิดที่จะฆ่าสองพี่น้องจินเหว่ยห่าวกับจินเหว่ยเซียงเพราะงั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จินเจิ้งผิงจะยอมปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ”

เย่เชียนเม้มริมฝีปากเล็กน้อยและพูดว่า “ผมเข้าใจสิ่งที่คุณพูด..เอาไว้ผมจะโทรหาเขาและถ้าเขามีเวลาในตอนนี้ผมจะให้เขามาคุยกันต่อหน้าพร้อมกันแล้วค่อยหารือกันในตอนนั้นก็แล้วกัน”

“ได้ครับ..รบกวนคุณเย่ด้วย” หยุนเซินพูด

เย่เชียนยิ้มและพยักหน้าแล้วพูดว่า “ถ้างั้นอาจารย์หยุนรอสักครู่นะรับ..ผมขอตัวไปโทรศัพท์ก่อน” หลังจากพูดจบแล้วเย่เชียนก็ยืนขึ้นและเดินเข้าไปในห้องนอน ซึ่งแผนการที่ตามไม่ทันการเปลี่ยนแปลงและแผนการที่ถูกกำหนดเอาไว้ก่อนหน้านี้ต้องพังทลายไปในทันที ดังนั้นเย่เชียนต้องคิดหาวิธีอื่นเพราะถ้าหากหยุนเซินรู้จักเย่เชียนดีพอหยุนเซินจะไม่เลือกที่จะมาหาเขาเพื่อร่วมมือเพราะใครก็ตามที่รู้จักเย่เชียนดีนั้นจะรู้ว่าเย่เชียนเป็นหมาป่าผู้หิวโหยที่กินคนแต่ไม่คายกระดูกออกมาและคู่ต่อสู้ที่เขาหมายหัวเอาไว้จะไม่มีวันรอดไปได้ง่ายๆและเย่เชียนก็ไม่ต้องการให้ใครมีโอกาสที่จะแว้งกัดเขาในอนาคต ดังนั้นเย่เชียนมักจะใช่วิธีที่โหดร้ายและไร้ความปรานีเมื่อต้องรับมือกับศัตรู

ความคิดของหยุนเซินนั้นค่อนข้างไร้เดียงสาเพราะเย่เชียนจะปล่อยเขาไปอย่างง่ายดายได้อย่างไร? เพราะหลังจากที่พยายามมามากถ้าเย่เชียนร่วมมือกับเขาและเป็นพันธมิตรกันล่ะก็สิ่งที่เย่เชียนทำมาก่อนหน้านี้จะคงจะสูญเปล่าใช่ไหม? ไม่อย่างนั้นเย่เชียนคงจะไปเจรจาโดยตรงกับหยุนเซินตั้งแต่แรกและถ้าหากหยุนเซินปฏิเสธที่จะตกลงล่ะก็เย่เชียนก็แค่ส่งหน่วยหมาป่าเงาไปสังหารหยุนเซิน นอกจากนี้ขุมทรัพย์ดังกล่าวในภูเขาหินก็เป็นเพียงแค่ข่าวปลอมและถูกแต่งขึ้นมาโดยเย่เชียนดังนั้นเย่เชียนจะโง่เขลาไปต่อสู้เพื่อสิ่งเหล่านั้นได้อย่างไร?

หลังจากนั้นไม่นานเย่เชียนก็ออกมาจากห้องนอนและชำเลืองมองไปที่หยุนเซินพร้อมกับรอยยิ้มและพูดว่า “ผมบอกพี่จินแล้วเดี๋ยวอีกสักพักเขาจะมาที่นี่..เพราะงั้นอาจารย์หยุนรอหน่อยนะครับ”

“ไม่เป็นไรครับผมรอได้..ขอบคุณคุณเย่มากครับ” หยุนเซิรพูดและเขาก็ยังครุ่นคิดอย่างลับๆในใจเพราะการพูดคุยกับจินเหว่ยห่าวอาจไม่ง่ายนักเพราะท้ายที่สุดเขาก็ต้องขอให้จินเหว่ยห่าวกำจัดพ่อของตัวเองและเกรงว่ามันจะไม่ง่ายอย่างนั้นแน่ๆ

อย่างไรก็ตามหยุนเซินก็รู้ว่าเย่เชียนอยู่ในตำแหน่งที่โดดเด่นและตราบใดที่เขาโน้มน้าวใจเย่เชียนได้ส่วนที่เหลือก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว จากนั้นเขาก็ค่อยๆพยายามเกลี้ยกล่อมเย่เชียนด้วยลิ้นสามแฉกของเขาแต่ทว่าปฏิกิริยาของเย่เชียนกลับนิ่งเฉยมากและเย่เชียนก็ไม่ได้ให้คำตอบหรือปฏิเสธใดๆ ส่วนทางด้านของเย่เชียนนั้นในตอนนี้หยุนเซินได้เดินมาหน้าประตูแล้วและถ้าหากเขาต้องการหลอกล่อหยุนเซินล่ะก็เขาต้องอดทนไม่อย่างนั้นด้วยไหวพริบของหยุนเซินที่เป็นจิ้งจอกเฒ่าแล้วเขาจะไม่หลงกลง่ายๆอย่างแน่นอน

ท้ายที่สุดเย่เชียนก็รู้สึกใจร้อนดังนั้นเขาจึงลุกขึ้นและออกไปโดยต้องการดูว่าจินเหว่ยห่าวมาถึงหรือยัง เมื่อเห็นแบบนั้นหยุนเซินก็ยิ้มและไม่พูดอะไรอีกเพราะความเร่งรีบนั้นจะทำให้สิ่งต่างๆแย่ลง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน