ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1344

ตอนที่ 1344 มองผ่าน

………………..

เย่เฉียนต้องการชวนเขาไปดื่มด้วยกันแต่เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มไม่สนใจและเขาก็เดินจากไปโดยไม่พูดอะไร เมื่อเห็นแบบนั้นเย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัวและไม่ไล่ตามเขาไป

หลินเฟิงก็ผงะเล็กน้อยและมองไปที่หลังของชายหนุ่มแล้วครุ่นคิดบางอย่าง เมื่อเห็นแบบนั้นเย่เชียนก็มองหลินเฟิงด้วยความประหลาดใจและพูดว่า “เกิดอะไรขึ้น?..พี่หลินจำอะไรได้งั้นเหรอ?”

หลินเฟิงก็หยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า “เมื่อฉันได้ยินชื่อของดาบเล่มนั้นฉันก็จำคนๆหนึ่งได้และเมื่อคิดอย่างรอบคอบแล้วเขาดูคล้ายกับคนๆนั้นมาก”

“ตั๋วโพ่?” เย่เชียนขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า “ดาบเล่มนี้ค่อนข้างแปลกและจิตสังหารที่อำมหิตบนดาบก็ทำให้สั่นสะท้านจริงๆ..พี่จำอะไรได้บ้างบอกผมที” เย่เชียนอยู่ต่างประเทศนานเกินไปและเพิ่งจะกลับมาที่จีนในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาและยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ไม่รู้จักโลกศิลปะการต่อสู้โบราณเลยและเพิ่งจะมารู้ไม่กี่ปี่นี้เอง ดังนั้นเขาจึงไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องราวของตั๋วโพ่เลยแม้แต่น้อย

“เมื่อยี่สิบปีก่อนมีสุดยอดปรมาจารย์สองคนในโลกศิลปะการต่อสู้จีนโบราณและคนหนึ่งคือพ่อของนายเย่เจิ้งหรานซึ่งเป็นที่รู้จักในฐานะปรมาจารย์นักสู้อันดับหนึ่งแห่งโลกศิลปะการต่อสู้จีนโบราณ..ส่วนอีกคนคือเลิ่งหานปิงผู้ซึ่งเป็นที่รู้จักในฐานะนักดาบอันดับหนึ่งแห่งโลกศิลปะการต่อสู้ตีนโบราณ..ว่ากันว่าเล้งหานปิงเอาชนะปรมาจารย์นับไม่ถ้วนด้วยดาบทะลวงวิญญาณและมีคนเคยบอกว่าเขาเป็นคนเดียวที่สามารถเผชิญหน้ากับเย่เจิ้งหรานได้แต่น่าเสียดายที่ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้นเพราะจู่ๆเลิ่งหานปิงก็หายตัวไปและดูเหมือนว่าเขาจะตายไปแล้วในตอนนี้” หลินเฟิงพูด “ดูเหมือนว่าชายหนุ่มคนนี้น่าจะเป็นลูกชายของเลิ่งหานปิง”

เย่เชียนอดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเข้าลึกๆและถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าความสามารถของพ่อของเขานั้นสูงแค่ไหนแต่เขาก็เคยได้ยินคนนับไม่ถ้วนพูดว่าพ่อของเขาคือจุดสูงสุดของศิลปะการต่อสู้จีนโบราณและเขาจะไปถึงระดับที่เหนือกว่าที่เย่เชียนเข้าใจอย่างแน่นอน ซึ่งการที่เลิ่งหานปิงสามารถเผชิญหน้ากับพ่อของเขาได้นั้นเลิ่งหานปิงจะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

“ดูจากพฤติกรรมของเขาแล้วเหมือนว่าเขามีความแค้นฝังลึกอยู่ในใจอย่างมาก..ผมขอเดาเลยว่ามันจะต้องมีพายุสีเลือดลูกใหญ่อีกลูกที่เราไม่รู้ก่อขึ้นในโลกใต้ดินอย่างแน่นอน” เย่เชียนพูด “แต่ไม่รู้ว่าคนที่เขากำลังตามหาในภาคตะวันตกเฉียงเหนือนั้นเป็นใคร..ถ้าเป็นแบบนั้นจริงภาคตะวันตกเฉียงเหนือได้สั่นคลอนกันแน่”

หลินเฟิงก็ยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “แม่น้ำและทะเลสาบไม่เคยสงบสุขอยู่แล้วและถึงจะไม่มีเขาแต่นายก็จะสร้างสถานการณ์บางอย่างอยู่ดีฮ่าๆ..ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วภาคตะวันตกเฉียงเหนือถูกกำหนดให้เป็นสมรภูมิเดือดเสมอ”

เย่เชียนเม้มริมฝีปากเล็กน้อยแล้วพูดว่า “เราไปกันเถอะ..ตอนนี้เขาคงไม่อยากเจอเรา..ผมคิดว่าเขาคงจะไม่เปิดใจง่ายๆหรอกเพราะงั้นเราต้องใช้เวลา”

“ทำไมนายถึงสนใจเขามากขนาดนี้ล่ะ” หลินเฟิงถามแล้วยิ้ม

“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน” เย่เชียนพูด “ผมเพิ่งฟังเพลงที่เขาเล่นและรู้สึกเจ็บปวดในใจอย่างมาก..มันเป็นไปด้วยความเกลียดชังและไม่มีแม้แต่ความรักตั้งแต่เด็ก..ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแต่ผมกลับรู้สึกเจ็บปวดในใจอย่างมาก”

ดาบเล่มนี้อาจเป็นดาบในตำนานแต่ก็ใช่ว่าทุกคนจะใช้มันได้และไม่รู้เลยว่าดาบเล่มนี้จะยังสามารถสำแดงฤทธิ์เดชเดิมของมันได้อยู่หรือเปล่า

หลังจากที่ทุกคนออกไปแล้วคนสองคนก็เดินออกมาจากมุมมืดของสวนสาธารณะและหนึ่งในนั้นก็กำลังถือดาบขนาดใหญ่ที่แทบจะใหญ่เท่าร่างกำยำของเขาซึ่งดูโดดเด่นสะดุดตาอย่างมากและอีกคนก็ดูยังเด็กมากและมีสีหน้าที่เมินเฉยและดูถูกเหยียดหยามในสายตาของเขา

ชายร่างกำยำก็แสยะยิ้มอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ตั๋วโพ่..เหอะๆ..ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

“มั่นใจแบบนั้นระวังจะโดนสับหัวเอานะ” ชายหนุ่มพูด

“หึ..เขาไม่ได้เก่งอะไรนักหรอกและตอนนี้ก็คงไม่ต่างกัน” ชายร่างกำยำพูด “ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะเก่งเหมือนพ่อของเขาน่ะ”

“นายไปลองดูสิถ้าเธอไม่เชื่อฉันล่ะก็” ชายหนุ่มพูดว่า “แต่อย่าร้องขอให้ฉันช่วยก็แล้วกัน”

“เหอะๆ..ฉันกลัวว่าจะตื่นเต้นเกินไปจนพลั้งมือฆ่าเขาน่ะสิเพราะมาสเตอร์กำชับเอาไว้ว่าให้พาเขากลับไป..แต่เมื่อไหร่ที่เราไม่ต้องการเขาแล้วฉันจะสับเขาด้วยมือของฉันเอง” ชายร่างกำยำพูด “ยังไงก็เถอะเรามาดูการแสดงดีๆกันก่อนดีกว่า..ฉันบอกได้เลยว่าโอ่วหยางอู๋เต๋อจะต้องทุกข์ทรมานเหมือนตายทั้งเป็นแน่”

“มันอาจไม่เป็นแบบนั้นหรอกเพราะโอ่วหยางอู๋เต๋อเป็นที่รู้จักในนามหกดาบแห่งภาคตะวันตกเฉียงเหนือและนั่นมันในตอนนั้นแต่ตอนนี้เขามีเพลงดาบถึงเก้าเล่มเพราะงั้นมันยังไม่มีใครได้เห็นพลังที่แท้จริงของเพลงดาบเก้าเล่มของเขาเลยและเจ้านั่นก็มีโอกาสชนะน้อยมาก” ชายหนุ่มพูด “ถึงยังไงคนเป็นก็ยังดีกว่าคนตายอยู่ดี..ถ้าเป็นฉันจะไม่ประมาทเด็ดขาด”

“นายเองก็อย่าเพิ่งตัดสินไปสิเพราะหัวหน้านั้นตั้งความหวังบางอย่างเอาไว้กับเย่เชียนอยู่เพราะงั้นเจ้านั่นควรจะมีความสามารถบางอย่างที่เราไม่รู้” ชายร่างกำยำพูด “จนถึงตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เคยพ่ายแพ้ใครเลยแบบนั้นมันคือปาฏิหาริย์งั้นเหรอ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน