ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 151

151 /1358

คืนนั้นเย่เชียนไม่ได้คิดที่จะอยากกลับไปบ้านของฉินหยูเลย เขารู้ดีว่าถ้าเขาทำอย่างนั้น ซ่งหลันก็อาจจะคิดอะไรแผลง ๆ มาแกล้งทรมานเขาอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงต้องติดแหง็กอยู่ที่บ้านหลังนี้อย่างเชื่อฟัง

แจ็คและม่อหลงกลับไปแล้ว ส่วนอู๋หวนเฟิงผู้ซึ่งเป็นบอดี้การ์ดของซ่งหลันยังคงทำหน้าที่ต่ออยู่ที่นี่ เขาอาศัยอยู่ที่ชั้นล่าง ส่วนเย่เชียนนั้นถูกซ่งหลนพาขึ้นไปชั้นที่บน

หลังจากที่เข้าไปในห้องนอนแล้ว ซ่งหลันก็เข้าไปอาบน้ำ พอเธออาบเสร็จ เธอก็เดินออกมาจากห้องน้ำโดยที่ไม่ได้สวมอะไรเลยนอกจากผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก ๆ ผืนเดียว มันเผยให้เห็นผิวขาวราวกับหิมะของเธอ สรีระของเธอส่วนใหญ่ก็เผยออกมาให้เห็นด้วย ไม่ว่าใครก็ตามหากได้เห็นเธอในตอนนี้คงจะไม่พ้นพากันคิดชั่ว ๆ และต่ำตมเป็นแน่

ส่วนเย่เชียนนั้นนั่งอยู่ที่โต๊ะคอมพิวเตอร์ เขากำลังเล่นเกมไพ่อยู่คนเดียว แต่เมื่อเขาได้ยินเสียงซ่งหลันเดินออกมาจากห้องน้ำ เขาก็ดันบังเอิญหันหน้าไปจ้องมองผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่หัวจรดเท้าโดยไม่ทันได้ตั้งตัว

ซ่งหลันสะบัดพร้อมกับเช็ดผมไปมาให้แห้งด้วยผ้าขนหนู จากนั้นเธอก็เดินเข้าไปหาเย่เชียน เสียงฝีเท้าของซ่งหลันแต่ละก้าวนั้นให้หัวใจของเย่เชียนเต้นเร็วและรัวขึ้นในทุก ๆ ย่างก้าว ถ้าหากเย่เชียนไม่มีความรู้สึกอะไรเลยในตอนนี้ เขาก็คงไม่ใช่ผู้ชายแท้ ๆ อย่างแน่นอน เย่เชียนทำตัวไม่ถูก เขาสับสนและไม่เข้าใจว่าในใจของหญิงคนนี้คิดอะไรอยู่กันแน่

ซ่งหลันวางมือลงบนไหล่ของเย่เชียนเบา ๆ พร้อมกับนั่งลงบนตักของเย่เชียน เธอยิ้มอย่างมีเสน่ห์พร้อมกับพูดว่า “น้องชายที่แสนดีของฉัน… หัวใจของนายเต้นเร็วมากเลยนะ”

เย่เชียนยิ้มอย่างเหม่อลอย จากนั้นก็พูดว่า “พี่หลันหลัน! พี่อย่ามายั่วผมสิ พี่ไม่กลัวว่าผมจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้แล้วเผลอทำอะไรที่ไม่ควรทำไปอย่างนั้นเหรอ ?”

ซ่งหลันยิ้มมุมปากและพูดว่า “พี่สาวคนนี้กลัวว่านายจะไม่ทำสิ่งอะไรที่ไม่ควรทำต่างหากล่ะ! ดูสิ! นี่พี่สาวอาบน้ำเรียบร้อยแล้วรอให้นายทำ…”

“พี่อย่ามาล้อเล่นหน่า… คิดว่าผมไม่กล้าทำงั้นเหรอ!?” เย่เชียนตะโกนอย่างดังและจับซ่งหลันเหวี่ยงลงบนเตียง จากนั้นเขาก็ขึ้นคร่อมบนตัวเธอ

ซ่งหลันจ้องมองเย่เชียนอย่างเย้ายวน ภายในดวงตาของเธอนั้นมีเสน่ห์ที่น่าลุ่มหลงอย่างยิ่ง ด้วยท่าทางที่น่ารักและไร้เดียงสาของเธอทำให้มันดูเหมือนกับว่าเย่เชียนกำลังขืนใจเด็กสาวที่ใสซื่อบริสุทธิ์อยู่

เย่เชียนจ้องมองซ่งหลันด้วยดวงตาที่สั่นคลอนอยู่พักหนึ่ง แต่ในที่สุดเขาก็ยอมพ่ายแพ้ เขาพลิกตัวนอนลงข้าง ๆ เธอ จากนั้นก็พึมพำว่า “ผมแพ้พี่อีกแล้ว…”

ซ่งหลันยิ้มอย่างซุกซน เธอขยับตัวเพื่อเปลี่ยนเป็นท่านอนตะแคงหันหน้าเข้าหาเย่เชียน มือข้างหนึ่งของเธอจับอยู่ที่ปลายคางของเย่เชียน ส่วนมืออีกข้างก็ลูบไล้ไปมาบนหน้าอกของเย่เชียนอย่างอ่อนโยน “เย่เชียน! นายรู้ตัวมั้ยว่านายน่ะเป็นผู้ชายที่โง่ที่สุดที่ฉันเคยพบเจอมาเลย แต่ฉันก็ชอบนะ!”

“พอได้แล้วหน่า พี่แค่เห็นผมเป็นของเล่นเท่านั้นแหละ” เย่เชียนเหลือบมองเธออย่างหมดหนทาง

ซ่งหลันยิ้มอย่างอ่อนโยนและพูดว่า “เย่เชียน… นายไม่คิดที่จะหยุดจริง ๆ สินะ จริง ๆ แล้วนายไม่เห็นจำเป็นต้องพยายามมากขนาดนี้เลย แค่เท่าที่นายมีอยู่ตอนนี้มันก็เพียงพอแล้วที่นายจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและอยู่อย่างสบายใจ”